vrijdag 29 mei 2015

Gladde jongens ...



Gladde jongens …..

Yesss, mijn favoriete genre! (NOT!!!! ;-))
Deze week #Levenslied/palingsound.

Palingsound tja, qua gladde jongens heb je er daar meer dan genoeg van in Volendam en ze zullen ook wel de nodige levensliederen op hun palmares hebben staan.
Het een sluit het ander dus niet uit zullen we maar zeggen. Allerlei benamingen kun je hier aan geven. 
Levenslied – Smartlap – Piratenmuziek – alhoewel ik me bij een piraat liever Johnny Depp visualiseer maar dat zal wel aan mij liggen.
Maar of ik daar nu zo blij van word van die muziek? 
Nah, eenieder die mij een beetje kent weet dat ik me daar soms groen en geel aan erger aan die commerciële waterval van alles dat zelfs op elkaar lijkt. Ik kan dus wel zeggen dat ik niet diep hoef na te denken.
Je zou zelfs kunnen zeggen – José, zeg maar niets meer ik snap het volkomen ;-)




Geniet van je weekend, en wees blij dat ik dit keer niet al te veel te zeggen had :-P

©José

donderdag 28 mei 2015

Bliyoo goes live ....

Bliyoo  goes live ….


Zoals in mijn eerdere blogberichten over Bliyoo - eerste indruk, de testfase en het gemak waarmee je heerlijk kunt lezen – is mijn mening nog steeds zeer positief over deze app.
Na de testperiode waarin we alles wat los en vast zat naar hartenlust konden lezen – doorsnuffelen en ons vergapen aan de mooie magazines was het gisteren (27-05-2015) zover..............

Bliyoo gaat van start!!!

Een mooi logo maakt het Bliyoo-plaatje compleet.
Onbeperkt lezen of bladeren voor een vast bedrag per maand. Het abonnement is per maand opzegbaar en je eerste maand krijg je gratis bij het afsluiten van een abonnement!
Je kunt als het ware 3 boeken/tijdschriften op je boekenplank zetten die je wil lezen, vind je een boek/tijdschrift 3x niks dan wissel je hem gewoon in voor een ander … zo vaak je maar wil, onbeperkt is onbeperkt ;-)
Staat het boek/tijdschrift eenmaal op je boekenplank gedownload dan kun je het ook offline lezen, dus geen geklooi met internet of wifi – gewoon doorlezen!

Drie verschillende abonnementsvormen zijn er namelijk:

Alleen voor boeken                                 - € 9,95 p/maand

Alleen voor tijdschriften                         - € 9,95 p/maand

Combi van boeken en tijdschriften      - € 14,95 p/maand

(Onbeperkt lezen dus, een soort spotify of netflix voor boeken.)

Vooralsnog kun je lezen op je IOS of Android device, maar ik zie her en der al dat er ook plannen zijn om het zo te fixen dat het ook in de toekomst op een e-reader kan worden gelezen.

Het werkt heel erg simpel.
Hier staat de uitleg heel makkelijk stap voor stap uitgelegd -----> KLIK


Ik feliciteer Bruna – Bliyoo met de geboorte van een prachtige nieuwe app en bedank ze natuurlijk heel erg hartelijk voor de leuke testfase waarin we als testers al zo gruwelijk verwend zijn met goed leesvoer.
Heel veel succes!!!

(En speciaal voor twitter- Linda van Bruna – nee mijn NTL werd er alleen nog maar groter van ;-))

©José Mei 2015

woensdag 27 mei 2015

SKO - dichtsels met diepgang ....



Deze twee gedichten wil ik jullie zeker niet onthouden.

Karin schreef over de Middellandse zee  ----> KLIK

en

Anja schreef een sferisch gedicht vol herinneringen -----> KLIK


Geniet van de mooie woorden en heb een fijne dag!

Groetjes José

maandag 25 mei 2015

David Baldacci – De geheugenman























Titel: De geheugenman
Uitgever: A.W. Bruna
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback en E-book
ISBN: 9789400504462

Omschrijving:
Sinds hij bij een footballwedstrijd een harde klap tegen zijn hoofd kreeg, heeft politierechercheur Amos Decker een perfect geheugen ontwikkeld. Wanneer Decker op een nacht thuiskomt van een stakeout, vindt hij de lichamen van zijn vrouw, dochtertje en zwager. Vermoord. Wie de dader is, blijft in de weken en maanden daarna een raadsel. Totdat een jaar later een man zichzelf aangeeft. Decker is vastbesloten om uit te zoeken wat er die vreselijke nacht precies is gebeurd, maar de waarheid is erger dan hij ooit voor mogelijk had gehouden…

Over de auteur:
De boeken van David Baldacci worden vertaald in 45 landen en wereldwijd heeft deze auteur al meer dan 100 miljoen exemplaren verkocht. Baldacci zet zich met zijn Wish You Well Foundation in voor de bestrijding van analfabetisme, net als prinses Laurentien dat doet in Nederland.De geheugenman is de eerste titel in een nieuwe reeks. Zonder het bekende Washington D.C. en zonder complotten, maar met een unieke hoofdpersoon die anders is dan welk Baldacci-personage ook.

Mijn leeservaring:
Met hoofdpersoon Amos Decker is een nieuwe held geboren aan het Baldacci-firmament!
Zoals we gewend zijn van Baldacci schrijft hij in series met de inmiddels bekende karakters – tenminste voor de gelouterde Baldacci-fan.
Met Amos Decker ontwikkelt hij een nieuw karakter, niet de doorsnee “gladde jongen” maar een op het oog verlopen figuur van ongeveer 150 kg “schoon aan de haak”.
Als Amos zijn eerste echte footballwedstrijd speelt wordt hij hard aangepakt door een tegenstander, de klap op zijn hoofd veroorzaakt volgens zijn zeggen een paar bijna-dood-ervaringen. Als hij uiteindelijk bijkomt blijkt door de klap zijn geheugen onuitwisbaar. Alles wat er in zijn leven gebeurt, wat hij ziet en/of hoort blijft in zijn geheugen zitten – zijn eigen persoonlijke harde schijf zogenaamd. Zijn footballcarriere is dus net zo snel geëindigd als hij begonnen is.
Na veel onderzoek en therapie besluit hij politieagent te worden en door zijn unieke geheugen promoveert hij al snel tot rechercheur.

Tot de dag dat zijn leven compleet op zijn kop wordt gezet door de dood van zijn vrouw – dochtertje en zwager. Het leven lijkt ineens doelloos en Amos raakt de grip op zijn leven kwijt. Hij verliest zijn baan en huis en leeft genoodzaakt in een vervallen hotel en werkt een beetje als privé-detective om zijn rekeningen te betalen.
Ongeveer een jaar later staat ineens zijn ex-partner bij de politie voor zijn neus met de mededeling dat een man het politiebureau binnenwandelde en de moord op Amos' gezin bekende.
Van daaraf gaat het als een sneltrein.

De ontwikkelingen en gebeurtenissen die zich dan voordoen lijken geen verband te houden met elkaar maar gaandeweg wordt het duidelijk dat iemand een vuil spelletje speelt met Amos Decker. Een dader die hem steeds twee stappen voor lijkt te blijven.
De puzzel lijkt zelfs voor onze geheugenman onoplosbaar.
Samen met politie en FBI begint de klopjacht op een uiterst geslepen moordenaar die nergens voor terug deinst ….. en dan leg je je boek echt niet meer weg!

Ik vond het een eer om kennis te mogen maken met Amos ;-)
Zijn unieke persoonlijkheid zal vast en zeker nog heel veel materiaal voor nieuwe boeken opleveren.
En ik kan niet wachten zoals gewoonlijk, dus ik ben heel erg nieuwsgierig wat Baldacci's volgende boek zal zijn. Een tweede deel in deze serie of zien we weer een ander karakter in een spannend deel van een andere reeks?

Heel erg genoten van weer een topper, misschien ben ik als mega-fan bevooroordeeld maar in mijn ogen kan Baldacci niks slechts of minder goeds schrijven. Gelukkig dat smaken verschillen ;-)

©José Mei – 2015

vrijdag 22 mei 2015

Cheers mate ...




Deze week op de #MuzikaleVrijdag een beetje ver van mijn bed-show met #Keltisch/Folkmuziek.
Maar als je dan om het softe heen gedraaid bent kom je altijd wel weer iets gaafs tegen ;-)

Amerikaanse band met een Ierse zanger, en dat klinkt verdomd lekker! 
De Ieren weten overal wel een (drank-)feestje van te maken. Je kent ze vast wel die liedjes waar je compleet vrolijk van wordt en van uit je dak gaat – misschien als je iets (teveel) gedronken hebt ;-)
Feest als de FolkPunkers Flogging Molly ergens optreden! En daarbij zijn ze erg graag geziene gasten op festivals in Nederland en België dus misschien heb je ze al eens live gezien ergens.

Vorig jaar nog Pinkpop.

Flogging Molly (Live) – Drunken lullabies …... yay FEEST! ;-)






Geniet van je hopelijk zonnig Pinksterweekend !

©José Mei 2015


zaterdag 16 mei 2015

Linda Polman - Death Row Dollies






















Auteur: Linda Polman
Titel: Death row dollies
Genre: Literatuur
Uitgave: Paperback en E-book
ISBN: 9789461561800


Omschrijving:
Het lijken merkwaardige koppels, de ruige moordenaars op death row in Texas, en hun vriendinnen; nette en meest middelbare dames uit Europese voorsteden. Als verlegen correspondentievriendinnen beginnen ze de relaties, maar terdoodveroordeelden zijn extreem gulzig: in de tijd die hen gegund is vanaf hun doodvonnis tot de dag dat ze hun dodelijke injectie krijgen, moet alles geprobeerd zijn om te overleven.

Over Linda Polman:

'Leven met de doodstraf'

In Death Row Dollies volgt ze jarenlang vrouwen die hun lot hartstochtelijk verbinden met dat van terdoodveroordeelden in Texas: niet alleen de Nederlandse en andere trans-Atlantische ‘dollies’ in de goedkope motels rondom death row op het Texaanse platteland, maar ook de dames van Texas’ eigen piepkleine antidoodstrafbeweging, en families die na de executie van man of vader achterblijven met de erfenis, vaak niet meer dan wat brieven en een tafelventilator. En ze ontmoet de terdoodveroordeelden zelf. Met oog voor het absurde beschrijft de journaliste de barbaarse ‘doodstrafindustrie’ in de Verenigde Staten en de mensen die erdoor worden vermalen. De doodstraf in de VS staat voor het eerst sinds jaren weer hoog op internationale agenda’s door een serie mislukte executies, door berichten over onschuldigen die na decennia uit death row werden bevrijd en door de chemicaliën die nodig zijn voor de dodelijke injecties: die zijn bijna op. Amerikaanse doodstrafstaten dreigen terug te keren naar gaskamers en vuurpelotons.
Bron: Bertram + de Leeuw

Mijn leeservaring:
Als onderzoeksjournaliste en schrijfster weet Linda naar mijn idee op geheel unieke wijze het onderwerp doodstraf en alles wat daar omheen hangt op dusdanige manier te verwoorden dat het leest als een trein.
Het zware onderwerp tilt ze door haar vaak humoristische manier van beschrijven even uit zijn voegen. Niet te filmen vond ik de voorbeelden van de “wereldwijze dollies” die op internet/sociale media gesprekken hebben over bijvoorbeeld de mannen waarmee ze contact hebben of de manier hoe ze tot hun keuze van man komen of kwamen. Ik kreeg meteen visioenen van te sterk geblondeerde vrouwen waar de waterstofperoxide zachtjes door de huid siepelde richting hersens … ja sorry, waarschijnlijk te stereotiep qua redenering maar het was soms gewoon hilarisch hoe sommige dollies ergens over denken, enige logica is bij hun ver te zoeken volgens mijn idee.
De manier waarop ze denken het enige steunpunt in iemands leven te zijn die ter dood veroordeeld is kan ik me nog wel iets bij voorstellen. Maar hoe ver sommigen gaan …. dat gaat mijn pet soms te boven.

Anderzijds lezen we wat achtergronden, de reden waarom bepaalde mensen op death row zitten. Maar ook de schrijnende verhalen van het niet correct werken van de vloeistof die gebruikt wordt om in te spuiten als D-Day eenmaal daar is. Of van de gevallen die niet voor 100 procent fatsoenlijk onderzocht zijn en daardoor onschuldig blijken te zijn geëxecuteerd.
Texas houdt vast aan zijn strafmaten ondanks protesten van allerlei organisaties en instanties. Steeds meer wordt er echter tegen de doodstraf in gegaan. Het blijkt zelfs dat de voornoemde vloeistof in Europa ergens wordt gemaakt, deze makers weigeren meer vloeistof te maken en Texas daarentegen dreigt hierdoor weer terug te grijpen naar gaskamers en executies …... afgrijselijk als je een beetje nadenkt.
Kippenvel kreeg ik door de manier waarop de gevangen behandeld worden. En ik weet ook echt wel dat er veel echt schuldigen tussen zitten die een vette straf ook wel verdienen. Maar toch wordt je heen en weer geschommeld qua gevoel, de doodstraf is wel heel erg definitief. We zagen in eigen land al een paar grote zaken waarvan achteraf bleek dat de foute opgepakt was. Denk aan de twee van Putten of Lucia de B. Stel je toch eens voor dat Nederland de doodstraf nog had, dan waren deze drie bijvoorbeeld waarschijnlijk niet eens meer in leven …. daar moet je toch niet aan denken.

Een boek dat ik bij het zien van de cover op de Bliyoo-App meteen aanklikte om te lezen.
Het is echt een aanrader!
Jarenlang onderzoek levert een geniaal geschreven boek op van Linda Polman. Chapeau!!


Met dank aan Bruna via de Bliyoo – App.

En natuurlijk Linda Polman en haar uitgevers Bertam + de Leeuw


©José Mei 2015

vrijdag 15 mei 2015

Allee Hop

                       90's Hiphop: (NewdesktopWallpapers)



Niet dat je nu springend de #MuzikaleVrijdag moet beluisteren, maar Yvon (mede-muzikale-vrijdag-idioot ;-)) besloot voor deze vrijdag het genre House/Hiphop nader te belichten.
Voor mijn gevoel ligt dat wat verder uit elkaar omdat House vaak met techno te maken heeft, het gebruik maken van samples met een computer of wat dan ook, men jat zelfs Hiphop samples en gebruikt die in de Housescene … foei! ;-)

Hiphop is meer een levensstijl. 
Eentje die vaak door de Afro-Amerikanen of Latijns-Amerikaanse mensen wordt beschouwd als de hunne, die de swag hebben (zo'n lekker loopje ;-)) en lekker chillen in hun Cribs, die zich da bomb voelen en er soms een beetje gangsta uitzien en rondrijden in hun Benz of Lex met phat rims en zich volhangen met Bling (nee bling-bling zeggen alleen de Whities of Whigga's) met een dime aan hun zijde – mits ze niet fugly is natuurlijk ya dig?
Oké – mijn slang weer even opgehaald ;-)

Ik mag dit waarschijnlijk niet eens zo zeggen maar ik doe het lekker toch, maar qua denken kunnen de Hiphoppers zich een beetje meten met onze Punkertjes (die komen ook nog aan de beurt binnen afzienbare tijd)
Het afzetten tegen de maatschappij en hun twijfels uiten over de situaties waarin de Afro-Amerikanen of Latino's volgens hun zelf vaak leven.
Ik ken zover ik weet maar een paar witte rappers of MC's, bekendere tenminste, Eminem en bijvoorbeeld de Beastie Boys.
Maar de oorsprong ligt toch wel in de States, en dan wel de Bronx, de ghetto's waar het leven nou niet bepaald makkelijk is/was. Tot het op een gegeven moment meer een dingetje werd van East tegen West-coast. 
Ze konden elkaars bloed drinken en lieten het ook niet na om elkaar in hun liedjes te dissen en elkaar van plagiaat te beschuldigen. Sommigen moesten de rivaliteit zelfs met hun dood bekopen, zoals bijvoorbeeld Tupac (2Pac Shakur) en Biggie (The Notorious Big).
Velen werden geïnspireerd door deze twee en ik kan er wel heel veel over uit gaan weiden maar dan krijg je waarschijnlijk vierkante oogjes. 
(Valt het op dat ik dit soort achtergronden wel gaaf vind om over te lezen of doc's van te bekijken? Dacht ik ook niet … :-P)

Nou nog een keuze maken uit die hele shizzle want er is echt veel dope shit gemaakt in de scene.
Tough guys, bad asses van mannen genoeg!! :-P
Maar ik zal voor DE vrouw in de Hiphop kiezen die met de soul in haar stem ook wel de Queen of Hiphop/soul genoemd wordt en hier een duetje zingt met Ja Rule (what a freakin dark sexy voice ;-))







Enjoy!!
Ennuh, volgende keer “praat” ik wel weer normaal hoor, maar moest er ff uit ;-)

©José Mei 2015




dinsdag 12 mei 2015

Simone van der Vlugt – De lege stad






















Titel: De lege stad
Genre: Historische roman
Uitgave: Paperback - Hardcover – Ebook en Dwarsligger
ISBN: 9789041426253

Omschrijving:
De historische roman De lege stad van schrijfster Simone van der Vlugt is een indrukwekkend boek dat zich afspeelt in Rotterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Op 14 mei 1940 wordt Rotterdam getroffen door het zwaarste bombardement dat Nederland heeft gekend. Voor de pasgetrouwde Katja betekent dit het einde van haar onbezorgde leven. Bijna de helft van haar familie komt om. Samen met haar man neemt ze haar overgebleven broertjes en zusjes in huis. Ze is vastbesloten hen door de oorlog heen te helpen. Maar naarmate het leven grimmiger wordt, wordt dit steeds moeilijker.

Mijn leeservaring:
OpHebban kon je een vraag stellen aan Simone over haar laatste boek De lege stad, de vijf origineelste vragen werden beloond met een gesigneerd exemplaar van haar boek.
En wat was ik verrast toen ik las dat mijn vraag er tussen stond!
Lees --->  HIER mijn vraag en de andere 4 vragen als je wil.

Het boek spreekt (mij) al aan door de prachtige cover, elegant/luxueus qua uitstraling, maar toch ook beklemmend omdat je “proeft” dat de persoon op de cover alles probeert om haar leven te “omarmen” zoals het is …. (mijn gedachte ;-))

De hoofdpersoon Katja, is ongeveer een jaartje getrouwd met Daniel als ze op 14 mei 1940 besluit om even naar haar ouders te gaan. Hard werkende ondernemers, een eigen kruidenierswinkeltje in hartje Rotterdam waar ze boven wonen met nog zes van hun kinderen.
Lieke het jongste zusje blijkt grieperig en om haar moeder te ontzien neemt Katja haar kleine zusje mee achter op haar fiets naar haar eigen huis.
Onderweg begint echter de nachtmerrie die minstens vijf jaar zal duren … ronkende motoren boven de stad en een bombardement dat zijn weerga niet kent.
Katja heeft geluk gehad, maar hoe zit het met de rest van haar familie? En haar man Daniel die in het ziekenhuis werkt?

Een hel, zo voelde het voor mij als lezer, omdat Simone het treffend - beeldend -  weet te verwoorden. De angst en het verdriet, hoop en wanhoop die de mensen moeten hebben gevoeld.
Katja's schoonfamilie die haar eigenlijk te min vonden voor hun zoon sluiten zich aan bij de NSB terwijl Katja er alles aan doet om haar lieve Joodse vrienden Ester en haar man te helpen. Allemaal ingrediënten die het verhaal zo indringend echt maken dat het naar mijn idee net zo goed een biografie had kunnen zijn als een roman.
De sfeer wordt naarmate je verder leest steeds beklemmender, grimmiger wanneer de ontberingen steeds helser worden.
Waar ligt voor Katja de scheidingslijn als ze keuzes moet maken om haar resterende familie en vrienden door dit gruwelijk oorlogsgeweld te slepen? En zal iedereen overleven in deze lege stad?

Een prachtig boek dat je bij de lurven grijpt en niet meer loslaat.
Ik had het uit in no-time maar moest het even laten bezinken om er iets zinnigs over te zeggen/schrijven. Eerlijk gezegd ben ik ook nog niet in een ander boek begonnen, omdat het volgende waarschijnlijk zwaar tegen gaat vallen t.o.v. dit juweeltje.


Heel erg graag gelezen, een aanrader dus!
Dank je wel SimoneAmbo/Anthos en Hebban voor dit geweldige boek!


©José Mei 2015

vrijdag 8 mei 2015

Let's Rock

                     Bron: Wallpapers


Let's Rock!

Tis weer #MuzikaleVrijdag – tijd vliegt en een week lijkt altijd te weinig dagen en uren te bevatten.
Deze week kan ik mijn hart weer ophalen maar ja, wat heb ik daaraan als ik dan maar één nummer mag kiezen! :-P

Breek me de bek niet open over #Rock want dan ga ik jullie waarschijnlijk tot vervelens toe de vele, héél vele zijpaden van dit genre beschrijven. En waar moet ik dan beginnen?
Iedereen weet waarschijnlijk wel dat het allemaal zijn grondslag had in de vijftiger jaren met de rock and roll, de rock-a-billy, de rythm en blues enzovoort.
Waren onze ouders/voorouders niet ineens de losgeslagen generatie die luisterden naar Elvis, The Beatles, The Stones en wat te denken van de “sexy” Jim Morrison waar de dames voor in katzwijm vielen. Inspiratiebronnen voor de latere muzikanten wiens hart sneller ging slaan van gitaren – basgitaren en een drumstel? Zeker weten, de klassieke drie-eenheid waar Rock door gekenmerkt wordt. En dan komt het.
Iedere toevoeging – tempo - zoetgevooisd/krachtig of uniek stemgeluid geeft karakter en bekendheid aan een band/zanger/zangeres.

Rock zit zo in elkaar verweven dat je niet eens kunt duiden waar een grens precies ligt, niet in een hokje te stoppen zoals ik al eerder eens aangaf. Het alternatieve overheerst in mijn gedachten. Geen flauwekul met computers en gemix en toestanden … gewoon puur! Recht voor zijn raap gevoelens die je moeiteloos voor negentig procent aan de all – time – classics liedjes kunt toevoegen.
Tenminste, dat is mijn gevoel ;-)

Keuzes maken is een ramp soms, ik zit hier nu al een uur door mijn muziekbestanden te bladeren en te luisteren maar kom in feite geen stap dichter bij een knaller. Gewoon omdat het allemaal knallers zijn natuurlijk :-P
Naar mijn idee heb ik jullie al “doodgegooid” met een paar zwaar favorieten zoals Eddie Vedder (Pearl Jam) of de man met de goddelijke ogen Chris Cornell (Soundgarden en Audioslave) The Peppers of the Foo's bijvoorbeeld dus ik ga toch maar eens op zoek naar iets wat ik waarschijnlijk nog niet gebruikt heb (lastig als je geheugen soms een zeef is ;-))

The 80's – 90's zoek ik dan maar iets, denk new-wave, ska, postpunk en punk, de grunge en undergroundscene stond op en spuugde vele grootheden uit. Klassiekers werden geboren en bewezen dat het niet zomaar eendagsvliegen waren. Nou ja, op sommige na dan.
A random pick zullen we maar zeggen, iets dat ik ten zeerste waardeer (Understatement ;-)).

Deze mag voor mij iedere dag een paar keer op repeat …
Uit miljoenen dan toch deze kiezen wil waarschijnlijk zeggen dat ik toch op rauw stemgeluid met een softer randje val ;-)

Stone Sour - Bother (En Corey met een megabos haar nog ;-))





Geniet van je weekend en voor alle moeders in de wereld ook diegenen die verder weg zijn dan het aardse …. Een hemelse moederdag. X

©José Mei 2015




woensdag 6 mei 2015

SKO - Korte verhaaltjes Mei



Graag wil ik jullie weer doorsluizen naar de site van Schrijvers Kring Ospel voor 2 korte verhaaltjes.
Deze keer liet Resi haar gedachten dwalen over het oudste beroep ter wereld ;-)

En springt Karin in de bres voor de senioren in ons midden.


Voor de startpagina van alle schrijfsels klik je :  HIER

Rechtstreeks naar Resi's verhaal klik : HIER

                           en

Rechtstreeks naar Karin's verhaal klik : HIER


En zoals je zult zien zijn gedichten en verhalen niet per definitie zware kost maar kan het ook luchtig en lachwekkend zijn ;-)
Geniet weer van een paar gedachtenkronkels!

Groetjes José.

dinsdag 5 mei 2015

Gedenken




Gedenken, overdenken
de bruutheid
van een eenling

catastrofale gevolgen
beroeren ons hart
beelden onuitwisbaar

een schrikbewind
teisterde,
massaal het verlies

Vijf jaar – maar
een trauma voor eeuwig
overleven

Het een plek geven
vierend de vrijheid,
psychisch gevangen

Nooit meer … loze kreten




Zolang er mensen zijn die in de naam van geloof - afkomst – geaardheid of gesteldheid denken dat ze klakkeloos mogen discrimineren en zelfs moorden kunnen we wel stellen dat we in feite iedere dag onze vrijheid zouden moeten vieren want sommigen hebben van deze gruweloorlog nog steeds niets geleerd ….
Wanneer zal ook bij hen het verstand komen?
Zij allen die het leven lieten, ieder had zijn eigen verhaal. Schrijnend de omstandigheden en de doodsangst die we lezen in boeken en biografieën. 
Het verdriet, amper in woorden uit te drukken, om de vele – vele miljoenen mensen die het leven lieten. En zolang we de mensen als mensen kunnen zien en niet in getallen denken, is er misschien hoop dat we ooit in een vredige wereld zullen leven … maar meer waarschijnlijk is dit een droomwereld.
Gedenk hen die moesten sterven om wat voor reden dan ook.
Sta stil en vier ….. want vrijheid is niet per definitie vanzelfsprekend voor iedereen op aarde.

'Niemand wordt geboren om een persoon met een andere huidskleur, achtergrond of geloof te haten. Een mens leert haten. Als we kunnen leren om te haten dan kunnen we ook leren om lief te hebben. Liefde komt gemakkelijker in ons hart dan haar tegenpool.' – Nelson Mandela

©José 5 Mei 2015





zondag 3 mei 2015

Beter laat dan nooit


Je had hem waarschijnlijk al gemist (of niet natuurlijk ;-)) maar mijn #MuzikaleVrijdag kwam er even niet van door allerlei bezigheden zo links en rechts.
En net nu het thema #Blues was en ook nog het jaarlijkse Moulin Blues in ons durpke weer van zich liet spreken.
Al 30 jaar heeft Ospel de Blues in zijn hart gesloten en terecht. Een gezellig, muzikaal 1e weekend van Mei vol plezier – bekende gezichten en een beetje bier :-P
Veel grootheden betraden het podium en voor 30 jaar muzikaal verleden kun je de site eens bezoeken als je zin hebt - Talk of the town – waar een klein dorp Europees zwaar meetelt!

Speciale momenten en herinneringen genoeg maar ik hou het voor nu even op Joe Bonamassa – gitaarHELD!!
Hij speelde een cover van ZZ Top's Just got paid en dan zakt je onderkaak een stuk …. Amazing!!

Geniet en proef een stukje Ospel op wereldniveau - Moulin Blues





Geniet van je zondag en leave your blues behind ;-)

©José Mei 2015

(P.S. Ik kom snel weer bijlezen maar soms zijn er nu eenmaal dingen die voorrang willen ;-))

James Patterson - Erewoord en Doodswens - Duetje



Titel: Erewoord, Alex Cross
ISBN: 978 90 234 8477 6

Titel: Doodswens
ISBN: 978 90 234 9134 7

Uitgave: Beiden in Paperback en E-book
Uitgeverij: Cargo

Via de Bliyoo – App las ik Erewoord en was zo gefrustreerd over het einde (in positieve zin, ik MOEST verder lezen ;-)) dat ik blij was dat ik nog ergens een kadobon had rondslingeren om het volgende deel – Doodswens – maar meteen aan te schaffen. Stel je toch voor dat ik nog een jaar had moeten wachten op het vervolg zeg, dat is toch niet te doen!! (Overdrijven is ook een kunst :-P)

Erewoord – Omschrijving:
Voor Alex Cross is er niets in de wereld zo belangrijk als zijn familie. Zijn kinderen, grootmoeder en vrouw Bree komen op de eerste plaats en geven hem de kracht om het kwaad in deze wereld te bestrijden. Maar er is één crimineel die koste wat kost wil bewijzen dat hij de grootste genius is in de geschiedenis van de misdaad, en die de middelen heeft om de familie van Cross in te zetten als wapen in zijn strijd. Om zijn geliefden te beschermen moet Cross in de aanval, maar als hij terug vecht dan zullen ze sterven. Alex Cross gaat de grootste uitdaging in zijn leven aan, met dat wat hij het liefste heeft als inzet.

Een zieke geest genaamd Marcus Sunday, auteur van een boek over de ideale moord c.q. een moordenaar die nooit gepakt zal worden, heeft het voorzien op Alex omdat deze het boek/zijn schrijven in twijfel trekt. Marcus is er op uit om zelfs van een rechtgeaarde crimefighter een moordenaar te maken. Maar op welke listige manier krijgt hij dit voor elkaar?
Daar is volgens Marcus maar één manier voor, Alex daar raken waar het het meest pijn doet – zijn dierbare familie.

Alex en zijn collega's hebben geen flauw idee wie de duistere kracht is achter een aantal moorden die op bepaalde punten overeen komen. De zoektocht naar deze Mulch die we meteen al leren kennen in het boek, neemt rare wendingen en maakt dat Alex en zijn vrouw Bree op een gegeven moment samenwerken als ze ook nog eens op zoek moeten naar hun stiefdochter Ava.
Dan slaat het noodlot toe en neemt Alex zijn inzicht en scherpe blik met rasse schreden af – omdat het persoonlijk wordt....

Je kunt zeggen en vinden wat je wil van James Patterson maar hij is een kei in spanning opvoeren en karakters “personaliseren”. Beeldend geschreven en het leest altijd lekker weg tot het bittere einde, maar zoals gezegd frustreerde dit einde me omdat het meer vragen dan antwoorden opriep.

Maar ik kon gelukkig door!! (Maakte een vreugdedansje ;-))

Doodswens – Omschrijving:
Een psychopaat jaagt op Alex Cross, die het dodelijkste spel uit zijn carrière zal moeten spelen. Zijn vrouw Bree, zijn wijze grootmoeder en zijn twee kinderen zijn hem bruut ontnomen. Doodsbang en wanhopig zal Cross de eisen van de man moeten opvolgen.
De ontvoerder van zijn geliefden lijkt Cross beter te kennen dan wie dan ook, hij lijkt in zijn hoofd te zitten en zijn gedachten te lezen. Om hem te kunnen vinden zal Cross de rollen moeten omdraaien en het antwoord zien te vinden op de vraag waarom de psychopaat het op hem heeft gemunt. En wie is deze man, die de perfecte misdaad lijkt te plegen?

Van mijn part kun je dit deel best apart lezen, maar omdat het toch een vervolg is op Erewoord is het misschien beter om dat eerst te lezen – dat is echt geen straf hoor voor de Patterson-fans.
Voor mij hadden deze twee ook best in een keer als 1 boek uitgegeven mogen worden (meer uit eigen leesbelang ;-))

Alex zoektocht naar de figuur die zijn familie kwaad wil doen lijkt op een tikkende tijdbom.
Iedere keer lijkt deze psychopaat hem een stapje voor te zijn alsof hij overal ogen en oren heeft in Alex omgeving, of het nu zijn huis of werkplek is, nergens lijkt het meer veilig. Ondersteunt door zijn collega's gaat hij de strijd aan totdat er een moment komt dat hij er moederziel alleen voor komt te staan.
Zeer ingenieus in elkaar gezet verhaal dat de lezer aanzet tot meedenken en meeleven. Deels vertelt in de ik-vorm – Alex dus en anderzijds komen ook de zieke geesten aan het woord , steeds in vrij korte hoofdstukken. Daardoor kun je merken dat Patterson zijn lezers verwend, je je in zijn karakters kunt verplaatsen – hun denkwijze en emoties.
Al met al geen hogere wiskunde maar boeken die je ongezien in mijn handen mag drukken om te lezen – heerlijk leesvoer dus!

Waarschuwing: Als je aan Erewoord, Alex Cross begint – zorg dan dat je Doodswens ook al binnen handbereik hebt, het is maar dat je het weet – later zul je me er dankbaar voor zijn ;-)

Met dank weer aan de Bliyoo – app waarvan de test-fase bijna voorbij is . . . maaaar lucky devils als we al waren mogen we nog even door Bliyoo-en (nieuw werkwoord) tot de lancering!! Hierover binnenkort waarschijnlijk meer.

©José Mei 2015