zondag 22 juli 2012

Wally Lamb - Vleugelslag



















Beschrijving:
De vorige twee boeken van Wally Lamb, Walvismuziek en Vergeef me, hebben veel lezers geraakt, dankzij hun levendige verteltrant, groot psychologisch inzicht en bijtende humor. Een van de critici noemde Wally Lamb een 'hedendaagse Dostojevski', wiens personages niet alleen worstelen met hun verleden, maar ook met een 'spottende, sadistische God', in wie ze niet geloven, maar tot wie ze zich niettemin wenden in tijden van nood. (Quote: New York Times)
In zijn roman Vleugelslag onderzoekt Lamb hoe oorlog en geweld mensenlevens onherroepelijk doen ontsporen. Mythen, psychologie en een familiegeschiedenis die vele generaties teruggaat, vormen de bouwstenen van deze roman. Wally Lamb heeft met dit boek een literaire krachttoer geleverd, een meditatie over het menselijk tekort en tegelijkertijd een onverschrokken maar liefdevolle karakterstudie - precies datgene wat zijn vele fans van hem verwachten.


Bijna zou ik hier een krachtterm neertypen, maar ik kan me nog net bedwingen;)
Zojuist heb ik de laatste letters van het 688 pagina's dikke boek “Vleugelslag” verslonden. En het enige wat ik voelde op dat moment was teleurstelling, omdat ik het uit had welteverstaan.

Het bizarre met dit boek was wel dat de wereld afgelopen vrijdag werd opgeschrikt door een wrede aanslag in een bioscoop in Aurora/Denver – Colorado, dezelfde staat waar in 1999 op de Columbine High School in Columbine een bloedbad werd aangericht door twee leerlingen van diezelfde school.
Het bloedbad op Columbine was min of meer aanleiding voor de schrijver om “Vleugelslag” te gaan schrijven, of misschien het zetje dat hij nodig had om te beginnen. Wie weet ….
Toeval dat ik net nu dit boek aan het lezen was? Wie weet ….

Het boek is namelijk een combinatie van fictie en non-fictie.
De feiten zijn er. Het bloedbad, de slachtoffers, de daders, de naweeën voor ieder die er mee te maken heeft gehad of nog heeft.
De hoofdpersonen in dit boek zijn verzonnen, Caelum Quirk (47-jarige docent op Columbine High) en zijn vrouw Maureen ( schoolverpleegster op Columbine High).
Maureen maakt dit bloedbad van heel dichtbij mee met alle gevolgen van dien.
Caelum op zijn beurt is op zoek naar zijn eigen levensgeschiedenis.

Met akelig “echte verslagen” beschrijft Wally Lamb gebeurtenissen alsof hij er naast stond, kruipt hij in de huid van bepaalde mensen met een scala van emoties die zo levensecht lijken dat ik af en toe het gevoel had dat er überhaupt geen greintje fictie in het boek geschreven staat.
Soms kun je wel janken en soms lig je in een deuk om zijn zwartgallige humor.
Je leest stukjes geschiedenis, politieke situaties, een vleugje kunst en sociale thema's, alles geschreven vanuit het perspectief van Caelum.
Rode draad is natuurlijk de vleugelslag, het zgn. Butterfly-effect of Chaostheorie, hoe je het ook wil noemen.
Die theorie die als voorbeeld stelt dat als een vlinder een slag maakt met zijn vleugels, dat er daardoor ergens anders na verloop van tijd een orkaan kan ontstaan. Ja ik weet het, dat lijkt wel hogere wiskunde ;)
Wat ze eigenlijk bedoelen volgens mij is dat als er hier iets gebeurt, in “mijn” dorp bijvoorbeeld, dat dat uiteindelijk een hele wereld kan beïnvloeden op de een of andere manier.
Denk bijvoorbeeld aan de schok die je voelde bij het zien van de Twin Towers op 9/11 2001 – die aanslag heeft de hele wereld verandert in denken en doen.

Ik geloof dat ik beter even het boek had kunnen laten bezinken, want misschien snap je er helemaal niks van wat ik hier allemaal neerkrabbel;)
Maar de overweldigende indruk die het gemaakt heeft op mij moest en zou ik toch even kwijt.
Ik heb zelfs geen flauw idee hoe ik het boek het beste kan omschrijven.
Ja het is spannend en heeft veel weg van een superbe thriller. Maar komt dat nou door het feit dat de feiten niet fictief zijn? Of maakt dat het juist meer een informatief boek? Een levensverhaal of een saga? Of toch een spannende roman. Geen idee.
Wat ik wel weet is dat ik het geweldig vond. En ik weet wel dat ik vaak enthousiast overkom, maar ik denk dat ik er zelfs voor zou pleiten om dit boek op een leeslijst te zetten voor middelbare scholen..... of bestaan die niet meer? Die leeslijsten bedoel ik dan ;)

Een must-read!!!

©José '12

Kijk voor eventuele beschikbaarheid of reserveer: Bibliocenter



zaterdag 21 juli 2012

Geordende Chaos ;)


Een simpel lijnenspel
vertaald door vingertoppen,
houtskool naar linnen

Een eenvoudig kleurenpalet
gemengd in nuances
je kwast als verlengstuk

Niet uit te drukken,
allerminst in woorden,
fantasie en expressie

Overbrenging van je hersens,
een bepaalde kijk,
persoonlijke interpretatie

Kunst een groot woord,
eerder uiting of schepping,
ontspannend plezier.

 ©José '12

donderdag 19 juli 2012

Zweverig


drijvende vormen
opgestapeld wolkendek
luchtgevoeligheid
  
©José '12

zondag 8 juli 2012

Zomerbui


Klaterend als een helder beekje
valt het met gestage snelheid naar beneden.

Gepaard met een heftige bries,
aangename temperatuur,
als een storm in een glas water.

Verzadigde aarde,
waterballet in een tuin.

Een losgerukt, verdwaald blaadje
klampt zich angstig vast,
de gladheid van een oppervlak;
kansloze missie

Herfsttafereel met een zomers tintje


©José '12


Jackie Collins - Steenrijke meisjes



















 Beschrijving:
Hippe clubeigenaar Bobby, de zoon van Lucky Santangelo, was op school hecht bevriend met het steenrijke trio Denver Jones, Carolyn Henderson en Annabelle Maestro. Denver is inmiddels een hotshot advocate in LA. Carolyn is de assistente én minnares van een invloedrijke senator van Washington. En Annabelle, de bloedmooie dochter van twee megafi lmsterren, slaat haar klauwen graag in beroemde mannen. Als Annabelles moeder wordt doodgeschoten in de slaapkamer van haar landhuis in Beverly Hills, zoekt Annabelle haar oude vrienden weer op. Samen met Lucky duiken ze in de vieze zaakjes die tot de moord hebben geleid…

Misschien handig om te vertellen dat dit er een uit een serie van acht is die onafhankelijk van elkaar ook best te lezen zijn. FF een handige link naar haar Bibliografie: KLIK
Jackie Collins schreef het eerste deel van de Santangelo boeken al in 1981 en ik was al meteen verkocht. In grote lijnen een serie met een hoog maffia-gehalte.
In de hoofdrol Vader/Gangster Gino Santangelo en zijn dochter Lucky Santangelo, krachtige personen die je moeiteloos in je hart sluit. De boeken zitten vol intriges, liefde, sex, haat en alles wat een roman een roman maakt.
Jackie Collins is van geboorte Brits, net als haar beroemde zus Joan (je weet wel die van Dynasty;)) maar woont in L.A. , haar boeken druipen dan ook van Hollywood-Lingo en sfeerbeelden.
Lifestyle of the rich and the famous zeg maar … (borrelt zomaar een liedje in me op;))

De tijd die tussen deze “serie” boeken zit qua schrijven is dus best lang, de eerste in 1981 en de tot nu toe laatste in 2011. Maar in de tussentijd heeft ze wel van allerlei andere boeken geschreven. Boeken waarvan er enkele zijn verfilmd en omgetoverd tot serie op TV (Hollywood Wives bijvoorbeeld).
Persoonlijk vind ik haar boeken heerlijk weglezen. Maar ik heb begrepen dat er enkele van haar boeken verboden waren in bepaalde landen omdat ze wat explicietere “sexscene's” bevatten. Nou zijn wij in Nederland wel wat gewend en over het algemeen niet zo preuts aangelegd dus hier zijn ze gewoon allemaal verkrijgbaar.
Ik zag Steenrijke meisjes toevallig liggen in het Bibliocenter, eigenlijk had ik niet eens in de gaten dat het bij de Santangeloserie hoorde. Een soort herontdekken zeg maar;)
Ik heb meteen ook het tot nu toe laatste deel van de serie gereserveerd, ja dat is verrekte handig dat reserveren vanuit je “luie stoel” (lees: computer-meubel-gerelateerde-draaistoel-die-er-makkelijker-uitziet-dan-dat-ie-zit).

Wat ik dus eigenlijk wilde zeggen, Jackie Collins is stiekem toch wel een schrijfster die boeken schrijft die lekker weglezen, alleen ben ik soms wat langer van stof;)

Kijk voor eventuele beschikbaarheid of reserveer gratis: Bibliocenter

©José '12




zondag 1 juli 2012

Kiekje


Een korrelige structuur,
overwegend vage grijstinten.
Statig portret van zomaar twee mensen.

Het ademt nostalgie, herbergt verleden.
Twee mensen die eens waren,
twee mensen die niet meer zijn.

Het tafereel spreekt eenvoud,
de expressie eerder verbazing.
Een statig, ingetogen portret
van zomaar twee mensen.

De betovering van lang vervlogen
vastgelegd in een enkel moment,
fractie van mensen die ooit waren.

Stukjes en fragmentjes
veilig opgeborgen in een gen.
Flinters van eigenschappen,
karaktertrekjes en kwaliteiten
liefdevol doorgegeven.

Even stond de tijd stil,
rook en proefde ik sfeer.
Levensvreugd van twee mensen.

Verankerd in veler gedachten,
levendig gehouden in anekdotes,
muzikaal omlijste verhalen.
Twee uitzonderlijke mensen die eens waren,
die in vele harten nog steeds aanwezig zijn.
Zomaar mijn Opa en Oma...


©José '12

Klik op de foto voor een groter beeld (als je wil;))