vrijdag 25 december 2015

Z van Zijdezacht



Z van zijdezacht

Deze laatste #MuzikaleVrijdag van het jaar is het toevallig ook nog eens eerste Kerstdag.
Als je nu denkt dat ik een Kesrtliedje kies ….. toevallig niet!
Eigenlijk is het nummer ver verwijderd van de kerstgedachte maar wel een dijk van een plaat!!
Tenminste dat vind ik dan maar weer ;-)

Zijdezachte dames is wat sommige mannen hopen aan te treffen in het befaamde La Grange.
Gaat er een belletje rinkelen?
In La Grange ligt een warmonthaalhuis (ik hou het even netjes;-)) ook wel the Chicken Ranch genoemd dat fungeerde zelfs als voorbeeld voor de wereldberoemde (of het een goeie was laat ik even in het midden ;-)) film : The best little whorehouse in Texas met Dolly Parton en Burt Reynolds.
Ook ZZ top vond het blijkbaar wel een dingetje en maakt er een gaaf nummer over.

ZZ-Top – La Grange:





Ik wens jullie allemaal hele fijne feestdagen en alle goeds voor het spiksplinternieuwe jaar.
Ook wil ik jullie bedanken voor het lezen van en reageren op mijn schrijfsels op dit blog waar ik heel erg van kan genieten!! DANK!! XxX

Natuurlijk ga ik volgend jaar weer stug door met mijn muziekjes maar door gebrek aan tijd (iets met mantelzorgen) neem ik even een paar weken muzikaal vrijaf om daarna vol inspiratie en vrolijke noten weer mijn wekelijkse shot of music voor het weekend te spuien.
Nogmaals lieve mensen – bedankt dat jullie mij inspireren in alles wat ik schrijf.

Ho – Ho – Ho ….. (en daarbij bedoel ik niet de dames van de Chicken Ranch ;-)) geniet van je Kerst!


©José December 2015

vrijdag 18 december 2015

Y van Yesssss



Y van Yesssss

De Ypsilon maakt het alfabetisch #MuzikaleVrijdagHalfJaar bijna compleet!
Niet zomaar een letter met heeeeeeeeel veel keuze, tenminste naar mijn idee ;-)
Maaaarr …. laat nou net een wereldgozert een naam hebben met een Y.

Punt 1: Je hebt gitaristen en goeie gitaristen, maar je hebt ook virtuozen!
Punt 2: Zo'n virtuoos is heel speciaal op zijn vakgebied – die vind je niet op iedere straathoek zeg maar.
Punt 3: Deze meneer behoort tot een select groepje hoogstaande snaarbewegers met nog enkele kanjers.
Punt 4: Niets maar dan ook niets uit de hedendaagse vaak computergestuurde riedeltjes kan tippen aan zoveel ouderwets vingergevoel.
Punt 5: Ik kan hier zoveel punten aan toevoegen dat je er een punthoofd van zou krijgen.

Ooit gehoord van de G3 iemand? Nee dat heeft niets te maken met de G10 landen, verre van zelfs.
De grote G3 tour is een project dat opgezet is door 2 wereldgitaristen namelijk Joe Satriani (aka Satch) en Steve Vai. Beiden op zeer hoog niveau met als grote voorbeeld de op eenzame hoogte staande Jimi Hendrix.
Het project (G3) werd een gigantische wereldtour startend in 1996 en liep volgens mij wel door tot een luttel antal jaartjes terug.
Joe Satriani en Steve Vai zijn de vaste waarden en ieder concert werd er een andere grootheid toegevoegd zodat het illustere drietal – vandaar G3 natuurlijk – iedere keer wisselde. De toer was met zulke kanjers natuurlijk een avond pure instrumentale gitaarmuziek waar menig gitarist nog een puntje (heb ik weer een punt ;-)) aan kon zuigen.
De gastgitaristen zijn niet de minste of geringste. Enkele namen? Tuurlijk!
Wat dacht je van bijvoorbeeld John Petrucci Steve Morse (Deep Purple en Kansas) – Steve Lukather (van Toto) en Eric Johnson …. zoals je ziet beginnen die niet met een Y allemaal.

Dussss … mag ik U voorstellen aan Yngwie Malmsteen?!?
Een excentriek figuur met een hoge intelligentie en een hele grote voorliefde voor Fender gitaren en dan vooral de Stratocaster ….
Ik kies voor een G3 clip deze week zodat je kunt zien en horen hoe hoog het level is van dit tijdelijke trio.

Joe Satriani – Steve Vai en Yngwie Malmsteen met een nummer van hun grote held Jimi Hendrix.
(Satch is de meneer zonder haar – Yngwie de langstharige en Steve de derde natuurlijk)

Voodoo Child : voor de echte liefhebbers ......




Geniet van je weekend en gooi eens lekker je haar los ;-)

©José 15

vrijdag 11 december 2015

X van Extreem


Ja ik weet dat het fout geschreven is maar mijn #MuzikaleVrijdag – keuze is ook een beetje Xtreem voor mijn doen.
Niets mis met de tekst hoor – maar mijn oren hebben niks maar dan ook (bijna) helemaal niks met Duitse muziek.
Vaag – behoorlijk vaag.
Duits – ik weet het niet hoor maar op de een of andere manier trek ik dat niet echt qua taal voor muziek. Dat ligt absoluut aan mezelf dat snap ik ook wel, het klinkt nooit zoals het naar mijn idee zou moeten klinken.
Maar een uitzondering kan ik wel maken zo af en toe.
Zo vind ik bijvoorbeeld Der Weg van Herbert Grönemeyer heel erg mooi – een te vroeg afscheid tussen geliefden … maar die begint niet met een X zoals je ziet!

Xavier Naidoo wel! :-)
Opdat we nooit ophouden met dromen …..





Geniet van je weekend en droom je droom of probeer hem te realiseren! X

©José December 2015

woensdag 9 december 2015

Emelie Schepp – Memento
























Auteur: Emelie Schepp
Titel: Memento
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (320 pagina's) en E-book
ISBN: 9789026136436

Omschrijving:
'Memento' van Emelie Schepp is een Scandinavische thriller voor de liefhebbers van Lars Kepler, Stieg Larsson en Jo Nesbø.
Zomer 1986. Vluchtelingen, Chili, Zweden en een verborgen verleden zijn de ingrediënten van deze ijzersterke thriller. Een jong meisje wordt wakker in het ziekenhuis. Ze heeft geen idee hoe ze daar terecht gekomen is.
2012: In Zweden wordt het hoofd van de immigratiedienst vermoord. Alle sporen leiden naar een kind als dader. Officier van justie Jana duikt in de zaak en dat brengt bij haar gruwelijke herinneringen aan haar eigen verleden boven. Wat gaat er schuil achter de nu zo sterke Jana? En is zij eigenlijk wel te vertrouwen? 'Memento' was direct na verschijnen een grote hit in Zweden.

Over de auteur:


Emelie Schepp groeide op in een klein stadje in het zuiden van Zweden. Ze werkte jarenlang als marketing- en communicatiespecialist maar was daarnaast altijd aan het schrijven.







Mijn leeservaring:
Een debuut met een actueel soort van thema. 
Vluchtelingen - ze zijn in dit geval echter bepakt met een heel bizarre toekomst, zo er al sprake is van een toekomst.
Wat heftig zeg, het knalt meteen binnen vanaf de eerste bladzijde.
Cursief gedrukte stukken doorspekken het boek – de gedachtegang en belevingen van een jong meisje – dat werd al meteen duidelijk.
Haar leven eindigt en begint als ze met haar ouders Chili ontvlucht in een container, vergezeld van meerdere families die een betere toekomst wensen voor zichzelf en hun kinderen. Rauw en hard wordt hun hoop en vertrouwen de grond in geboord als ze eenmaal in het beloofde land Zweden aankomen..... het leven van het meisje neemt een heel aparte wending.

Henrik en Mia onderzoeken de moord op de chef van de immigratiedienst als ze stuiten op een hele vreemde aanwijzing – vingerafdrukken van een kind. Samen met Officier van Justitie Jana leiden ze het onderzoek dat aan alle kanten vast lijkt te lopen. Totdat ze het lichaam van een jongen vinden met een vreemd kenmerk. Dat is het begin van een lugubere en angstaanjagende vondst die het onderzoek in een stroomversnelling brengt. Gaandeweg het onderzoek krijgt de door steeds terugkerende nachtmerries geteisterde Jana Berzelius steeds meer flashbacks die haar leven op zijn kop zetten. Wat schuilt er in haar brein dat zo blokkeert? Wie is ze in werkelijkheid en hoe komt het dat ze zo star en gedecideerd reageert op penibele situaties?

Spanning bouwt zich langzaam op om aan het einde tot een totale uitbarsting te komen. 
Het leest als een tierelier als je eenmaal een beetje de Zweedse namen van de personages op een rijtje hebt.
De hoofdpersonen Jana – Henrik en Mia zijn zeer goed neergezet en als het aan mij ligt wil ik ze wel beter leren kennen. Zowel hun werk als privé besognes nodigen uit tot verder uitbouwen lijkt me zo ;-)
Weer een debuut om U tegen te zeggen, spanning met een buitengemeen rauw randje dat je af en toe de rillingen bezorgd!

Hartelijk dank voor het recensie-exemplaar Uitgeverij de Fontein, zoals altijd een waar genoegen om te mogen lezen.

©José December 2015

vrijdag 4 december 2015

W van Waterballet


De decembermaand begint voor mijn gevoel erg waterig daarom mijn keuze van vandaag op deze #MuzikaleVrijdag.

Natter kun je ze waarschijnlijk niet krijgen qua band – Wet Wet Wet.
Absoluut een jeugdzonde, een guilty pleasure van heel veel dames die in the 80's het guitige kopje van Marti Pellow vele malen mooier vonden dan hun muziek :-P

Maar als je dan ziet wat de roem met hem heeft gedaan, de drank en drugs en het eeuwige gefeest dan blijft er weinig van die illusie over.
Toch kun je de muziek nog steeds mee galmen uit volle borst! IK tenminste ;-)
Hun laatste single dateert alweer van ergens in het jaar 1997, een eeuwigheid geleden.
Laat ik er dan een kiezen uit een lucky jaar voor mij (en mijn man off course;-)) het geboortejaar van onze zoon – 1987.

Wet wet wet – Wishing I was lucky en dat zijn we nog steeds met hem!! ♥






Geniet van je weekend en laat al dat water je pakjesavond niet vergallen! X

©José December 2015

vrijdag 27 november 2015

V van Veelzijdig


Deze #MuzikaleVrijdag zien we het einde van de horizon qua muzikaal alfabet al met rasse schreden dichterbij komen.
Ik kies voor een nummer dat ik gewoon mooi vind, kan het ook niet helpen ;-)

Omdat ik momenteel even druk ben met andere dingen komt het er even niet van om bij jullie bij te lezen - of te reageren. SORRY! daarvoor.

Vertical Horizon - You're a God





Geniet van je weekend en je hoeft niet altijd God te zijn om iets goeds te doen voor iemand .... X

©José November 2015

vrijdag 20 november 2015

U van Universeel


#MuzikaleVrijdag met maar één boodschap ......

U2 - met name Bono kan als geen ander je hart raken met zijn stem en woorden .....




Geniet van je weekend en laat angst nooit je leven beheersen X

©José november 2015


zondag 15 november 2015

Karen Rose – Op de hielen






















Auteur: Karen Rose
Titel: Op de hielen
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (749 Pagina's) en E-book
ISBN: 9789026138539

Omschrijving:
Psychologe Faith probeert een nieuw leven op te bouwen in het huis van haar oma dat ze onlangs erfde. Wanneer er in de buurt twee studentes worden vermist, en de FBI een groot onderzoek opent, wordt Faith geconfronteerd met een duister verleden dat ze graag had willen vergeten. En haar stalker lijkt dichterbij dan haar lief is...

Over de auteur:
De thrillers van Karen Rose worden uitgegeven in twaalf landen en zijn bij verschijning instant-bestsellers in de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Duitsland. Met elk nieuw boek neemt haar populariteit toe. Ook in Nederland stijgt de ster van Karen Rose met elk nieuw boek. Voordat ze zich fulltime aan het schrijven wijdde, was Karen Rose een succesvol chemicus. Ze woont in Florida met haar man en kinderen, en als ze niet schrijft, traint ze voor haar zwarte band in karate.

Mijn leeservaring:
Bam! De bodem viel als het ware uit mijn brievenbus door deze dikke pil van Karen Rose.
Maar liefst 749 pagina's om me op te verheugen en als vanouds greep ze me meteen bij mijn lurven om me niet meer los te laten tot het zinderende einde en de laatste punt weer een feit was.
Karen Rose heeft al een heel scala van geweldige boeken op haar naam staan en schrijft in series. Hierin laat ze karakters die er al waren hun eigen verhalen vertellen in ieder nieuw boek. Dus je kunt alles ook afzonderlijk lezen dat is geen enkel probleem.
Maar als je een keer tijd en zin hebt en haar nog niet kent zou je een prachtige inhaalslag kunnen maken met het lezen van (inmiddels) een van 's werelds meest gelezen schrijfsters die spanning met romantiek laten versmelten – de zogenaamde #FeelGoodThriller.
De eventuele volgorde vind je hier -----> Karen Rose books.

Op de hielen – Ik ging er eens goed voor zitten maar was weer niet voorbereid op de impact van haar proloog waardoor ik zoals eerder gezegd er meteen met mijn snufferd heel erg diep in zat.
Een ontvoering – mishandeling ...

 
"O God. Corinne verzette zich tegen de plotselinge golf van misselijkheid en rolde zich in de foetushouding. Wijn. Veel te veel wijn. Dit is de ergste kater van mijn leven.
Maar.... Wacht. Nee dat kan niet. Er drong een flinter helderheid door. Ze schudde haar hoofd en onderdrukte een kreun toen de kamer begon te draaien. Ik heb in geen twee jaar een borrel gehad.
Griep. Verdomme. Ze had die verrekte griepprik niet gehaald. Ze wilde haar handen naar haar gezicht brengen om in haar ogen te wrijven maar –
Gebonden........"

Psycholoog Faith is op de vlucht. Ze wordt al vier jaar gestalkt door een man die ze mee achter de tralies heeft weten te krijgen, verdacht van kindermisbruik en mishandeling. Zijn wraak is echter niet mals. Na diverse aanslagen op haar leven vlucht Faith naar het oude, ver afgelegen huis van haar oma in Cincinatti dat ze pas geerfd heeft. Niet wetende dat ze in een nog grotere nachtmerrie zal belanden die op de een of andere manier te maken heeft met haar duistere verleden …..

"En ze wist ook dat het niet de vier muren en de vloeren waren waar ze zo bang voor was, maar dat wat eronder lag. Twaalf treden en een kelder ….."


Familiebanden – leugens – ongelukken – hoe valt dit allemaal te rijmen? Wat herbergt dit oude huis nog meer? Zijn haar herinneringen wel accuraat?

Op een gegeven moment kruisen Faith en Deacon's paden elkaar.
Deacon Novak is een Special Agent van de FBI die aan een speciaal team is toegevoegd in zijn hometown omdat hij dichter bij zijn zus en jonge broertje wil zijn. Zijn eerste zaak is de vermissing van twee meisjes die vlakbij de universiteit zijn ontvoerd en waarvan ieder spoor ontbreekt.
Deacon is het type ruwe bolster blanke pit en hij ziet er uit als een superheld door zijn speciale – sexy – kenmerken.
Ergens is er een connectie tussen de stalker van Faith en de vermissingszaak waar Deacon aan werkt.
Gaandeweg voel je de knetterende sexuele spanning tussen deze twee steeds hoger oplaaien en twee eenzaam lijkende zielen naar elkaar toe groeien …

Karen Rose heeft een schrijfstijl die je in een boek zuigt en je niet meer loslaat. Haar karakters zijn levend en zo beschreven zodat je niet leest maar ziet.
Spanning is zo perfect opgebouwd dat je door al die 749 bladzijden zweeft maar onderweg verschillende keren een gigantische twist om je oren krijgt waardoor je het niet kunt wegleggen. Al moet dat wel af en toe om geen spierpijn te krijgen ;-)
De spanningsboog houdt echt het hele boek aan, je versuft geen moment en zou wensen dat haar boeken nog eens dubbel zo dik waren puur om het feit dat je wil verslinden en doorlezen.

Karen Rose overtreft zichzelf met Op de hielen en ik kan wel zeggen dat ze groeit en groeit bij ieder boek. Een waar leesgenot om enkel uren zoet mee te zijn, en die enkele uren is dan maar een understatement.
Hij past niet in je schoen maar voor je sint of kerst-wensenlijstje zou ik deze zeer zeker aanraden.


Mijn hartelijke dank weer voor dit recensie-exemplaar van een schrijfster waar mijn hart altijd sneller van gaat kloppen – Uitgeverij de Fontein.


©José November 2015

vrijdag 13 november 2015

T van Typisch


T van Typisch


Ik ga je toch een van mijn favorieten in de maag splitsen op deze #MuzikaleVrijdag - de 13e :-P
Echt een typische jaren 80 band – het zogenaamde new-wave tijdperk dat zoveel moois in gang bracht.
Voorlopers van de grunge en postpunk, bepaalde rock en zelfs Gothic kwam daarna in alle hevigheid tot een uitbarsting.
Met zijn opmerkelijke zanger – Robert Smith – was The Cure best wel een toonaangevende band. Het feit dat Mr. Smith vaak depri en zelfs ooit suïcidaal was maakte hun stijl en geluid alleen nog maar mysterieuzer en donkerder. Een stortvloed aan hits en albums maakt voor mijn gevoel The Cure een van de grote “klassiekers”.
A Forest is wat mijzelf betreft de knaller die een diepe indruk maakte en dat is in feite altijd zo gebleven. Typisch – apart en vaak al bij de eerste twee noten herken ik hun muziek uit duizenden … kan er ook niks aan doen ;-)

Geïnspireerd door a Forest schreef ik ooit het volgende korte verhaal – duister en een beetje creepy.

A Forest.

Met ingehouden adem stapt ze zo voorzichtig mogelijk uit bed, ervoor wakend dat ze niet op de krakende vloerplank terecht zal komen.
Op haar tenen sluipt ze naar de deur en wacht met openen tot ze het harde geluid van zijn gesnurk hoort. Even zorgvuldig sluit ze de deur weer achter zich.
Op haar hoede loopt ze zo snel mogelijk door het kleine solide houten huis naar de kamer die het verst verwijderd is van de slaapkamer. Het gepiep dat ze hoort bij het openen van de deur doet haar hart bijna stilstaan. Ze wacht even of ze gestommel hoort aan de andere kant van het huis en haalt opgelucht adem bij de bijna serene stilte die haar omringd.

Het raam is de enige optie, daar was ze inmiddels wel achter gekomen.
Met al haar kracht probeert ze zo geruisloos mogelijk de grendel eraf te schuiven.
Het zweet staat inmiddels op haar voorhoofd en ze maant zichzelf in stilte om vooral rustig te blijven.
Ineens schiet de grendel van zijn plek en opgelucht schuift ze het onderste deel langzaam naar boven.
De frisse bries geeft haar een gelukzalig gevoel, een nieuwe energie stroomt met kracht door haar lijf.
Ze zwaait haar rechterbeen door het raam en schuift voorzichtig haar billen op het kozijn.
Ze weet dat de grond maar een klein stukje lager is en laat zich bedachtzaam zakken terwijl ze haar linkerbeen nu ook naar buiten zwiept. Een klein sprongetje en ze staat buiten.
Opluchting maakt echter snel plaats voor angst als ze om zich heen kijkt.
Zo ver haar oog reikt ziet ze alleen maar uitgestrekt bosgebied en ze heeft geen flauw idee welke kant ze op moet om de bewoonde wereld te bereiken.
Maar het enige dat ze nu moet doen is zo ver mogelijk bij het huis vandaan zien te komen.
Op haar blote voeten, slechts gekleed in haar slipje en shirt, rent ze naar de dichtstbij gelegen bomen en verdwijnt ertussen.

Zigzaggend rent ze zo snel ze kan tussen de hoge bomen door, terwijl ze met haar armen zoveel mogelijk de zwiepende takken uit haar gezicht probeert te weren.
Ze voelt hoe het zweet over haar lijf gutst en het shirt aan haar huid plakt.
Ze moet af en toe stoppen om op adem te komen, haar conditie is ongeveer nihil na zo'n lange tijd opgesloten te hebben gezeten met niet meer bewegingsvrijheid dan een tiental meters.
De pijnscheuten in haar zij doen niet onder voor haar pijnlijke voetzolen. De harde takken en scherpe bladeren dringen steeds dieper de weke huid binnen.
Als ze weer even stilstaat spits ze haar oren, hopend op een geluid dat er op duidt dat ze in de buurt van een weg is.
Maar alles wat ze hoort zijn bosgeluiden, de wind die door de boomtoppen blaast, het lichte geruis van de bladeren, een vogeltje dat vroeg wakker is, dingen waar ze normaal gesproken van zou genieten. Maar ze moet verder en liefst zo snel mogelijk.
Met tussenpozen blijft ze rennen, zo hard als haar intussen bloedende voeten haar kunnen dragen.
Moe en dorstig vervloekt ze zichzelf dat ze niet beter voorbereid is. Kwaad op diegene die haar dit aangedaan heeft.

Tranen van onmacht lopen over haar wangen als ze voorover gebukt staat uit te hijgen met haar handen in haar zij.
De zon komt al op en ze kijkt om zich heen, de uitdrukking door de bomen het bos niet meer zien krijgt ineens een hele realistische betekenis.
Uren moet ze al gelopen hebben, maar nog steeds hoort ze niks nieuws, niets dat haar enigszins hoopvol stemt tenminste.
Kwaad laat ze zich op haar knieën vallen en slaat moedeloos met haar vuisten op de vochtige aarde.
Uitgeput gaat ze even liggen en kijkt door het hoge bladerdek naar de zon die een paar sterke straaltjes naar haar besmeurde gezicht stuurt.
'Heel eventjes mijn ogen sluiten, heel even maar'.

Paniekerig opent ze haar ogen als ze een zacht gegrom hoort.
Ze kijkt recht in een paar gemene ogen en het gegrom wordt feller.
Scherpe tanden ontbloot in een kwijlende bek, wachten op een bevel om haar aan te vallen.
Een benauwende angst overvalt haar, ze voelt hoe haar hart bijna uit haar borstkas springt.
Een huivering trekt over haar ruggengraat als ze opkijkt en de zwarte ogen ziet die op haar neerkijken.
'Je kon het niet laten dus, het beetje vertrouwen dat ik je gegeven heb heb je misbruikt. Het was ijdele hoop om te denken dat je zoveel van me houdt dat je me nooit zou verlaten.
Je bent al net zo'n hoer als je moeder, je weet niet hoe snel je de benen moet nemen nu ik je wat meer vrijheid geef. Hier zul je natuurlijk voor moeten boeten dat snap je hoop ik ook wel.
Sta op!'
Aarzelend staat ze op, pijnscheuten gieren door haar volledig uitgeputte lichaam.
Een eenzame traan biggelt over haar wang als ze hem smekend aankijkt.
'Met huilen bereik je niks, dat heeft je moeder lang genoeg geprobeerd. Het ondankbare nest heeft zich letterlijk dood gejankt. Ik dacht dat jij anders was. Nou opschieten, lopen!'
Strompelend zet ze haar ene voet voor de andere, haar uiterste best doend om niet te vallen.
Ze hoort de hond vlak achter zich. Zijn gehijg en gegrom bijna voelend.

'We hadden toch een deal samen? Je neemt je moeders plek in, tot de dood ons scheidt. Of niet soms?'
Met een droge mond en gebarsten lippen probeert ze geluid uit haar keel te persen.
'Ik hoor je niet! Wat zeg je?'
'Ja-a papa, tot de dood ons scheidt'.
Tevreden knikt hij.


©José 

 


Geniet van je weekend en geniet van de bossen – kijk niet teveel achterom maar loop je toekomst tegemoet ;-) x




zaterdag 7 november 2015

Clare Donoghue – Kijk niet om























Titel: Kijk niet om
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (320 pagina's) en E-book
ISBN: 9789026135767

Omschrijving:
Fotografe Sarah wordt gestalkt. Wanneer er in haar omgeving in Londen diverse vrouwen vermoord worden aangetroffen, staat de politie voor een raadsel. De dader gaat steeds grover te werk. Wat is het verband tussen de slachtoffers? Ondertussen krijgt Sarah cryptische briefjes en verontrustende telefoontjes.
''Kijk niet om' van Clare Donoghue is een thriller voor de fans van Peter James en Lee Child. David Hewson gaf een mooie quote: 'Overtuigend en verontrustend. Een auteur om in de gaten te houden.'

Stalking, Londen, angstaanjagende spanning, schokkende twists; de ingrediënten van 'Kijk niet om' van Donoghue. “

Over de auteur:
ClareDonoghue werkte ruim tien jaar voor een Londens advocatenkantoor. Haar debuutthriller Kijk niet om kwam op de shortlist van de Debut Dagger Award.

Mijn leeservaring:
Alweer een debutante waar we waarschijnlijk wel weer meer over gaan horen!
Het thema stalken is wat mij betreft altijd een creepy aangelegenheid. Zo'n thema waarvan je zelf een beetje paranoia zou worden of in ieder geval de kriebels krijgt. Je gordijnen met een noodgang dicht sleurt gewoon voor het geval er iemand met zijn neus tegen het raam naar binnen staat te gluren of je bij een vreemd geluid in je huis of buiten even je adem in houdt om te luisteren wat dat nou weer was!
Brrr …. waarom lees je zoiets dan vraag je jezelf af. Gewoon omdat het lekker wegleest en je ook absoluut wil weten hoe dit verhaal zich ontwikkelt en hoe het afloopt natuurlijk!

Sarah wordt al een tijdje gestalkt. Ze krijgt van die stille telefoontjes en akelige briefjes die nogal dreigend overkomen. Ze is dan ook ten einde raad, durft amper haar huis uit en twijfelt aan zichzelf – is ze nou gek of ziet ze echt iemand die steeds in haar straat parkeert? Wordt ze op straat gevolgd of kijkt ze om puur uit automatisme. Ze is in ieder geval ten einde raad en is niet meer de persoon die ze ooit was.
Als haar omgeving – Zuid London – dan ook nog wordt opgeschrikt door wat het lijkt een seriemoordenaar die het voorzien heeft op jonge vrouwen neemt ze een besluit en gaat toch maar naar de politie. Maar ook dit blijft niet onopgemerkt door haar “achtervolger” ….

Inspecteur Mike Lockyer – zijn rechterhand Jane en hun team zijn op het onderzoek naar de moorden gezet en tasten volledig in het duister over motieven. De slachtoffers zijn niet gewoon vermoord maar ook verkracht en op bloedige wijze als het ware afgeslacht.
Als Lockyer bij het derde slachtoffer op de plaats delict komt slaat de schrik hem om het hart en krijgt zijn missie – de zoektocht naar de dader – een bijna persoonlijk tintje.
Als Sarah aangifte doet bij Jane, haar verhaal vertelt, krijgt het onderzoek ineens een boost … of lijkt dit maar zo?
Zijn de moordenaar en Sarah's stalker een en dezelfde? Je krijgt een aantal plotwendingen voorgeschoteld die je soms ziet aankomen maar sommige twists zijn ook zeer geraffineerd. En het einde gaf me helemaal een verontrustend gevoel, probeerde ik sneller dan het licht te lezen wat er uiteindelijk zou gebeuren. En nog werd ik verrast!

Kippenvel bij milde herfsttemperaturen …. zeer goed debuut!


©José November 2015


Mijn hartelijke dank voor het recensie-exemplaar van uitgeverij De Fontein!



vrijdag 6 november 2015

S van Softie

                                     *Softfocus*

 
S van Softie

Je bent zo van me af op deze #MuzikaleVrijdag want hier ga ik weinig woorden aan verspillen alhoewel ik wellicht tig tientallen blogberichten kon maken met die S ...
zat ik de weken te tellen tot ik hier belandde, gewoon omdat ik een softie ben soms en helemaal weg van dit nummer!
Kan nog even verklappen dat deze zanger in principe zichzelf in het Country-hokje pusht
Het kan aan mij liggen maar Soul/R'nB had volgens mij ook gemogen … wie wil er überhaupt in een hokje zitten trouwens;-)

Er gewoon zijn voor iemand – dat is waar het om draait!






Geniet van je weekend en take your time – gewoon omdat het kan ;-)

©José November 2015


zaterdag 31 oktober 2015

Peter James – Als de dood























Auteur: Peter James
Titel: Als de dood
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (416 pagina's) en E-book
ISBN: 9789026137105

Omschrijving:
Online dating, stalken, en obsessie; ingrediënten voor een steengoeie thriller!

Via een online datingsite ontmoet Red Westwood haar nieuwe liefde. Maar gaandeweg hun relatie blijkt de man duistere en onaangename kanten te hebben. De liefde verwordt tot terreur en Red weet zich met behulp van de politie aan hem te ontworstelen maar dan begint de nachtmerrie pas echt... Roy Grace staat voor de taak deze zaak tot een goed einde te brengen.
('Als de dood' van Peter James is deel 10 in de thriller-serie rondom inspecteur Roy Grace. Roy Grace figureerde voor het eerst in de hittitel 'Doodsimpel'.Voor de fans van Lee Child, Ian Rankin en Inspector Morse. )

Over de auteur:
Peter James is een van de bestverkopende thrillerauteurs ter wereld. Zijn thrillerserie met inspecteur Roy Grace in de hoofdrol, gesitueerd in Brighton, wordt in meer dan dertig talen vertaald. Elk nieuw deel in de serie beland direct na verschijnen onmiddellijk in de hoogste regionen van de bestsellerlijsten. Om zich zo goed mogelijk in te leven in zijn hoofdpersoon, gaat Peter James geregeld mee op patrouille met de lokale politie. Peter James woont afwisselend in Londen en Brighton.

Mijn leeservaring:
Er zijn van die schrijvers die zich meteen in je hart nestelen, puur om het feit dat je hun schrijfstijl waanzinnig goed vindt.
Peter James is er daar een van. Hij weet je op het puntje van je stoel te houden, laat je af en toe even op adem komen om vervolgens weer onder je huid te kruipen. Perfecte spanningsboog en daarbij – en dat herhaal ik nog maar eens – heeft hij de gave om een verhaal te ontvouwen dat je ziet terwijl je leest. Show don't tell op hoog niveau. Het zou me niets verbazen als ze van de serie met Roy Grace in de hoofdrol een tv-serie zouden maken. Perfect crime-materiaal!

Alhoewel dit boek – Als de dood – het 10e deel is rondom Roy Grace, kan het naar mijns inziens ook makkelijk apart gelezen worden. Maar (mijn mening) – niets leuker dan de karakters van begin af aan te volgen.
En volgen/stalken is in dit nieuwe boek het keyword!

Na een relatie van twee jaar komt Red erachter dat haar vriend Bryce in de verste verte niet is wat hij beweert te zijn. Als ze dan uiteindelijk een punt achter de relatie zet is ze echter nog niet zomaar van hem af. Hij stalkt en intimideert haar op dusdanige manier dat ze uiteindelijk met de hulp van de politie in een appartement terecht komt waar Bryce haar niet kan vinden. Een plek die veilig is en niet zomaar binnen te dringen is – denkt ze.
Om gek van te worden lijkt me dat! Kleine indicaties die zijn constante aanwezigheid in haar buurt kenbaar maken alsook verschrikkelijke dingen die gebeuren met mensen waar ze van houdt.
Aan Roy Grace en zijn team de zware taak om deze gast tot stoppen te brengen.

Parallel loopt ook de verhaallijn over Roy's privéleven. De doodverklaring van zijn vrouw Sandy na tien jaar vermissing – zijn nieuwe vlam Cleo en hun pasgeboren zoontje Noah. De geplande bruiloft.
Verloopt dit allemaal vlekkeloos of probeert er nog iemand roet in het eten te gooien?
De dood van zijn vrouw Sandy blijft als een rode draad door de serie heen lopen en steeds gebeurt er wel iets dat je nagelbijtend achterlaat als het boek uit is. Zijn dit cliffhangers of mag je zelf de “uitkomst” erbij fantaseren?
Dat doet Peter James slim! Hij weet je vast te houden, als de laatste punt een feit is snak je naar het volgende boek.

IJzersterk zijn de plots en de karakters worden heel erg goed neergezet. Roy Grace is bijna een echte man van vlees en bloed die je in je persoonlijke leven echt wel tot je familie of vriendengroep zou willen als het ware. Sympathiek en meelevend met zo nu en dan een emotioneel flardje vanuit zijn ziel maakt hem tot een geliefd mens. Een karakter dat je doet uitzien naar zijn volgende verhaal.
En dat maakt me weer nieuwsgierig, die cliffhangers – gaat Peter James hier nog verder op in of eindigen bepaalde verhaallijnen!

Geduld is een schone zaak …. ik wacht weer rustig af!

Weer heel erg veel dank voor het recensie-exemplaar van Uitgeverij deFontein.
Tevens was dit (op het nippertje;-)) mijn 7e #boektober – boek. 
Doel + 1 extra is bereikt.
Met dank aan Dagmar voor het opzetten van zo'n leuke-lees-challenge.

©José oktober 2015


vrijdag 30 oktober 2015

R van Radeloos

                                                              All Brains ;-)

 
R van radeloos

Soms word ik een beetje Radeloos van de #MuzikaleVrijdagen. Ik dacht het mezelf vrij makkelijk te maken door eenvoudigweg het alfabet te volgen. Maar djiezus wat is de keuze soms moeilijk!
Met een brein vol flarden muziek en een hersendeel met allemaal opgeslagen, nutteloze weetjes en kleine feitjes waar ik verder niks aan heb. 
Zou ik daarom zo'n dikke kop hebben?
Nee joh – It's all brains ;-) Ahum ….

De R – alweer een scala aan keuzemogelijkheden.
Ga ik hard – zacht – poppy – rock – metal – of softsoul?
Mijn eerste gedachte dan maar weer voor de verandering.
Vorige week hoorde ik bij #3FM dat Radiohead bezig is aan een nieuw album en dat mag ook wel weer eens, hun laatste is van 2011.
Laat ik dan eens een oudje van hun uit de kast trekken om er weer een beetje in te komen alvast.
Maar ja dan nog is de keuze reuze zullen we maar zeggen.
Toch voert er eentje als ik aan Radiohead denk nog altijd de boventoon. Misschien onderhand kapot gedraaid en in alle lijsten wel ergens terug te vinden.
Over iemand die zichzelf niet bijzonder genoeg vindt, die zichzelf de moeite niet waard vindt en daarom “de liefde van zijn leven” niet durft te benaderen ….
Dan zeg ik maar: It's not about the looks – true beauty lies within....







Geniet van je weekend en kijk eens iets genuanceerder naar iemand, ontdek de kern van schoonheid in een hart of ziel …. x

©José oktober 2015

maandag 26 oktober 2015

Anne Nicolai – Vergeten grond






















Auteur: Anne Nicolai
Titel: Vergeten grond
Uitgeverij: De Crime Compagnie
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (320 pagina's) en E-book
ISBN: 9789461091017

Omschrijving:
Als haar man Rob een nieuwe baan aangeboden krijgt in het zuiden van het land, verhuist Karine samen met hem en hun dochtertje Sofie naar een opgeknapte boerderij vlak bij Venlo. Karine vindt al snel werk als docente Engels, en omdat kinderopvang moeilijk te regelen is, neemt het stel een nanny in huis. Aanvankelijk zijn ze heel gelukkig met Heleen, een verpleegkundige die het goed kan vinden met Sofie. Maar het werken in de voor haar vreemde omgeving valt Karine zwaar, ze spreekt het plaatselijk dialect niet en het botert niet tussen haar en haar collega's. Dan wordt Sofie ziek, en langzamerhand krijgt Karine het vermoeden dat er iets ernstig mis is. Waarom krijgt Sofie het ene na het andere ongeluk, terwijl er voorheen niets aan de hand was? En wie is dat jongetje dat ze telkens in de spiegel ziet?

Over de auteur:
Anne Nicolai (1972) schrijft al sinds ze een pen kan vasthouden. Eerst voor de schoolkrant, later als journalist en tekstschrijver.
Sinds de jaren negentig schrijft ze korte en langere verhalen waarmee ze bij meerdere wedstrijden in de prijzen viel. Zo won ze de Viva Verhalenwedstrijd en haalde ze met beide inzendingen de top tien bij de Dark Romance wedstrijd van young-adults.nl  Het bovennatuurlijke, waarvoor ze een bijzondere interesse heeft, komt vaak in haar verhalen tevoorschijn.
Annes debuut Sprakeloos kwam uit in 2013 en werd goed ontvangen.

Mijn leeservaring:
Na mijn 5e #boektober – boek ( Nog vijf dagen van Julie Lawson Timmer) zat ik even in een leesdip, TE goed boek misschien? ;-).
Toch een 6e #boektober – boek gekozen dat me wel heel erg aansprak na het lezen van de achterflap. Never give up ;-)

Het boek leest heerlijk weg maar was wat mij betreft wel heel erg voorspelbaar qua plot.
Desalniettemin kreeg ik soms kippenvel door bepaalde scenes. De huiveringwekkende beschrijvingen maakten het toch op de een of andere manier creepy.
Toch bedacht ik me ook dat de hoofdpersonen Karine en Rob wel heel erg naïef waren, vooral wat betreft het kiezen van een nanny voor hun dochtertje.
Karine wordt weliswaar als een heel sterke vrouw neergezet maar aan de andere kant zou ik haar zomaar een paar keer een schop onder haar derrière hebben kunnen geven!
De stukjes Limburgse conversatie kwamen op mij als Limburger een beetje te gekunsteld over, maar dat verklaart Anne perfect in het nawoord. Ze heeft het wat aangepast/vernederlands om het leesbaar te houden voor de niet-Limburgers en dat is zeer begrijpelijk.
(Vea kallen nou einmoal un bitje angers ;-))

Hoe voorspelbaar soms ook, het las als een tierelier!

©José oktober 2015


vrijdag 23 oktober 2015

Q van Quotes

                                                    Bron: Pinterest


 
Q van Quotes

#MuzikaleVrijdag met een Quasi humoristische inslag?
Nee hoor, alleen de foto was zo komisch ;-)
Quotes, daar heb ik wel iets mee. Het zet je aan het denken en prikkelt je gedachtenstroom op wat voor manier dan ook – en denken en mijmeren is een aangeboren iets. Dagdromen en fantasie liggen op een lijn en daardoor beginnen mijn vingertoppen automatisch te bewegen.

Wat heeft dit met muziek te maken? Helemaal niks, dat bedoel ik – ik doe maar wat :-P

De Q dus.
En nee daar hoef ik me niet suf over te piekeren en nee het wordt geen Queen (not my cuppa tea – I drink coffee).
Er komen wel wat Queens in mijn gedachten,
Queensryche bijvoorbeeld met hun prachtige Eyes of a stranger of wat dacht je van Silent lucidity om maar eens wat te noemen. Metal met een softspot zullen we maar zeggen. (klik gerust op de rode links hoor, ze zijn de moeite waard :-))

Toch kies ik voor iets anders en waarschijnlijk heb ik dit al wel eens vaker gebruikt maar hij blijft geweldig hoe vaak ik hem ook hoor. Waarom noem ik een liedje überhaupt een HIJ vraag ik me ineens af, of is dit standard-procedure?
Josh Homme – dijk van een stem die door merg en been gaat bij mij – is de enige vaste waarde die in deze band zit, sterker nog hij richtte de band op dus hij moest wel blijven (hahaha!!).
Heel wat artiesten kwamen en gingen. Ook heel veel gastartiesten werkten samen met Josh Homme en zijn band Queens of the stone age, want daar heb ik het natuurlijk over.
Projectjes – studioalbums – live optredens en festivals – QOTSA had altijd wel een bekende kanjer die meewerkte. Denk aan bijvoorbeeld Matt Cameron (Pearl Jam en Soundgarden) – Elton John (yep, met die grote brillen ;-)) – Trent Reznor van Nine Inch Nails en ook onze grote vriend Dave Grohl van de Foo's leverde wel eens een bijdrage op zijn drumstel.

Queens of the stone age – al tig gave albums op hun naam staan.
Ik kies toch weer voor iets dat ik voor mijn part wel tig keer op repeat kan zetten en meegalmen.
Van het album Lullabies to Paralyze is Little sister wel een van mijn favorieten.
Nou dat wordt hem dus voor vandaag!!


Geniet van je weekend en een extra uurtje slaap!

©José oktober 2015


woensdag 21 oktober 2015

#Boektober - tips nodig?



#Boektober – tips ….

Nog 10-dagen #LeesFeest ;-)

Heb je geen idee meer wat te lezen?
Ik help je graag uit de brand.

Ik las de laatste tijd heel gevarieerd voor mijn doen moet ik zeggen en dat is wel super prettig kom ik achter. Ja, ja al doende leert men, hou ouder hoe slimmer – of mijn kwartje valt wat laat :-P

Enkele boeken die meer dan de moeite waard zijn (volgens mij – smaken verschillen uiteraard!)

*Een emo-bommetje dat me aangreep: 

*De altijd heerlijke boeken van Lisa Gardner
  Haar laatste heet Zonder angst

*Van deze kreeg ik toch een beetje de kriebels:

*JoJo Moyes natuurlijk! 

*Het fris en fruitige thrillerdebuut van:

*David Lagercrantz deed een poging om de Millennium serie een vervolg te  geven; btw goed gelukt


Graag gedaan ;-)
Nu zelf nog iets kiezen uit mijn NTL-lijst ....

Fijne dag en als je in de buurt bent loop eens binnen bij boekhandel Dominicanen in Maastricht - geweldig!!


 

 Groetjes José

dinsdag 20 oktober 2015

Julie Lawson Timmer – Nog vijf dagen























Titel: Nog vijf dagen
Genre: Roman
Uitgave: Paperback (352 pagina's) en E-book
ISBN: 9789032514754

Omschrijving:
Mara, een 42-jarige succesvolle advocaat, lijdt aan de ziekte van Huntington - een ongeneeslijke ziekte die haar van de controle over haar lichaam berooft. Over vijf dagen neemt ze afscheid van haar man Tom en dochtertje Lakshmi.
Scott en zijn vrouw Laurie nemen over vijf dagen afscheid van hun pleegzoon Curtis, die terug gaat naar zijn biologische moeder die dan vrijkomt uit de gevangenis.
Scott en Mara kennen elkaar van een internetforum voor ouders van geadopteerde kinderen, en ze delen een bijzondere vriendschap. Terwijl hun werelden volledig op hun kop staan, proberen ze tegelijk de laatste dagen met hun geliefden zo gewoon mogelijk te houden.
De debuutroman 'Nog vijf dagen' van Julie Lawson Timmer is perfect voor fans van Jojo Moyes' 'Voor jou' en Lisa Genova's 'Ik mis mezelf'.

Over de auteur:
Julie Lawson Timmer is advocaat, schrijver, moeder en stiefmoeder. Ze woont in Amerika met haar man, vier tienerkinderen en twee stoute labradors. Nog vijf dagen is haar debuut.

Mijn leeservaring:
Bij het zien van het woordje debuut in een mail van uitgeverij de Fontein begint mijn hart automatisch iets sneller te kloppen. Ze hebben toch wel een neus voor pareltjes.
Ook dit boek weer en daarmee natuurlijk meteen de schrijfster.

Aangrijpend!
Dat is het woord dat het hele verhaal voor mijn gevoel het beste omschrijft. Vandaar dat ik het soms ook even naast me neer legde en iets anders ging doen.
Twee zogenaamde “deadlines” die twee mensen met elkaar verbinden die elkaar in het echt niet kennen maar via een forum steun krijgen van elkaar maar ook van andere forumleden waar ze een hechte band mee opbouwen voor zover dit virtueel kan.
Mara, een jonge moeder die lijdt aan Huntington en langzamerhand de controle over haar lijf en ook haar leven begint te verliezen. Hoewel ze ontiegelijk goed gesteund en geholpen wordt door haar man – haar ouders en haar twee beste vriendinnen ziet ze zichzelf toch als een enorme last voor de mensen van wie ze zielsveel houdt. Ook haar grootste liefde Laks, haar vijfjarige dochtertje is een heikel punt zoals je zult begrijpen. Mara wil haar dochter niet opschepen met een aftakelende moeder die voor haar eigen idee zal eindigen in een kasplant waarvoor men zich moet schamen of waarvan men niet meer kan houden. Mara neemt dan ook het besluit om zelf het heft in handen te nemen – nog vijf dagen – dan zal ze haar leven beëindigen.
De emoties – de twijfels – boos zijn en vooral het naderend afscheid is werkelijk zo rauw en puur beschreven dat ik alleen al bij de gedachte dat iemand zo'n keuze maakt meerdere malen met een vette brok in mijn keel zat terwijl mijn ogen volschoten....

Ook Scott heeft het zwaar.
Curtis heeft een jaar bij hem en zijn vrouw in huis gewoond met alle problemen, zorgen maar vooral veel liefde voor de kleine man moet Scott met lede ogen aanzien dat Curtis biologische moeder uit de gevangenis komt en haar zoon weer bij zich wil hebben.
Nog vijf dagen om te genieten, het niet te zwaar te maken voor Curtis – dus zijn emoties de baas blijven.
Leuke dingen met de jongen doen en zijn favoriete eten bijvoorbeeld klaar maken. Scott's wereld lijkt ineen te storten ook al is zijn eigen vrouw zwanger van hun eerste baby – Curtis zit diep in zijn hart. Als er dan plotseling onverwachte dingen gebeuren lijkt het hek helemaal van dam te zijn.
Hoe moet dit nu verder?

Huntington – verschrikkelijk
Geweldig hoe Julie dit allemaal beschrijft. Je hoort er wel eens over maar het fijne weet je er zelf meestal niet vanaf, tenzij je er in je omgeving mee te maken hebt.
Met veel respect en inzicht geschreven en ik raad dit boek dan ook ten zeerste aan.
Lezers van bijvoorbeeld Jojo Moyes of Jodi Picoult snappen de intentie van een roman met meer diepgang – deze dame mag zich daar wat mij betreft gerust tussen nestelen.

Mijn hartelijke dank weer voor dit prachtige recensie-exemplaar van uitgeverij de Fontein
Tevens was dit mijn 5e #Boektober – boek.

©José oktober 2015