dinsdag 20 november 2018

Sarah Lark – De zang van de hoornschelp


























Auteur: Sarah lark
Titel: De zang van de hoornschelp
Genre: Historische roman
Uitgave: Hard cover (720! Pagina’s)
ISBN: 9789026145094

Omschrijving:
Nieuw-Zeeland, 1863. Op Rata Station is een nieuwe generatie opgegroeid; Cat en Ida zijn trots op hun dochters Carol en Linda. Hun harde werken heeft de ranch gemaakt tot wat hij is, maar het succes wekt de afgunst van hun buren. Als het noodlot toeslaat, hangt het toekomstige geluk van Carol en Linda aan een zijden draadje. Ze dreigen hun thuis kwijt te raken. Weten ze het tij te keren?

Over de auteur:
Sarah Lark is een pseudoniem van de in 1958 in het Duitse Bochum geboren Christiane Gohl. Na te zijn gepromoveerd in de pedagogiek, werkte zij onder meer als vakjournaliste en reisleidster. Momenteel woont zij in de buurt van het Andalusische bergdorp Mojácar, waar zij een kleine paardenfokkerij runt. De liefde voor en omgang met paarden is een belangrijk thema in de kinder- en jeugdboeken die zij onder haar eigen naam heeft geschreven. Een andere levenslange liefde geldt Nieuw-Zeeland met zijn adembenemende landschappen. Naast de meer dan twintig boeken die zij onder eigen naam schreef, heeft zij er ook een twintigtal gepubliceerd onder verschillende pseudoniemen: als Elisabeth Rotenberg non-fictieboeken over paardrijden, als Ricarda Jordan romans die in de Middeleeuwen spelen en als Sarah Lark romans over Nieuw-Zeeland en over Jamaica. (Bron: Literatuurplein van de Bibliotheek)

Mijn leeservaring:
Een prachtige hardcover met maar liefst 720 pagina’s zalig leesvoer viel op mijn spreekwoordelijke mat, bijna een gat in de vloer zullen we maar zeggen 😉

Deel 2 van de serie over Rata Station.
In deel 1 “De tijd van de vuurbloemen” (KLIK!) lazen we over de levens van Ida en Kitten (aka Cat). 
De strijd om te overleven in het prachtige maar nog onherbergzame Nieuw-Zeeland. Kolonisten en de oorspronkelijke Maori proberen ieder op hun eigen manier toch in vreedzame harmonie te leven. Het geloof staat voor heel veel mensen centraal en domineert vaak de leventjes van de inwoners van dit prachtige land.
Nieuw-Zeeland is verdeeld in het Noorder-, en Zuidereiland zoals je op onderstaande foto uit het boek kunt zien.



De beide eilanden bieden leefplekken voor veel verschillende Maori-stammen die ieder voor zich of soms samen hun eigen kijk op het leven hebben en daar dan ook naar handelen.
Maar een ding hebben alle Maori gemeen; Ze zijn een met de natuur, onafscheidelijk verbonden met de bergen en rivieren. Rotsvast vertrouwen ze er op dat hun ziel verankerd is met de plek waar ze worden geboren. Ze doen er dan ook alles aan om hun gronden te beschermen.

Een schitterende quote voor in het boek getuigt van hun filosofie;



In deel 2 maken we een stapje in de tijd. De kinderen van Rata Station zijn al aardig volwassen aan het worden.
Linda en Carol en hun jongere zusje Mara zijn in de leeftijd van opstandigheid, rebelsheid en puber/jeugdliefdes – kortom een aardig potje puberen anno 1863. De volwassenen Ida en haar man Karl en Cat en haar vriend Chris runnen samen een schapenboerderij die goed floreert, ze hebben het dus niet slecht op geldelijk gebied. Ze leven in de buurt van Maori-dorp Ngai Tahu waar stamhoofd Te Haitara de grote man is. Mara is stapelverliefd op de zoon van het stamhoofd – Eru. Deze Eru heeft echter een beetje een identiteitsprobleem. Als zoon van een Maorivader en een dominante pakehamoeder (Engelse) denkt hij zich te moeten bewijzen als Maori.

Als er dan ook overal vechtpartijen/oorlog en bloedvergieten plaats vinden tussen de Engelse kolonisten en hun legers en de talloze stammen wordt Eru het beu dat zijn moeder hem wil ver-Engelsen en trekt hij met een paar vrienden naar het Noorder-eiland om zich daar sterk te maken voor zijn afkomst – de Maorikant bedoel ik dan. Maar voor hij vertrekt neemt hij een beslissing die zijn leven drastisch zal veranderen – er lijkt zo geen weg meer terug naar Mara.

Als een deel van de familie van Rata station op een dag terecht komt in een gruwelijk natuurgeweld slaat het noodlot toe.
De meiden lijken er alleen voor te staan en er zijn niet veel mensen die aan de noodlottige gevolgen iets kunnen doen, ze raken als het ware hun geboortegoed, hun enige bekende veilige haven kwijt. Ze dreigen uit elkaar gedreven te worden door bepaalde beslissingen waar ze zelf geen vat op hebben. Waar de ene dan liefde vindt wordt de ander verstoten, maar uiteindelijk komen ze alle drie in een hel op aarde terecht die zijn weerga niet kent.
Kan het tij nog keren? Waar kunnen ze zich veilig voelen, wie kunnen ze vertrouwen?
Welke Maori’s zijn hun gunstig gezind? En welke Britse? 

Het geloof heeft door de eeuwen heen en in vele contreien al voor behoorlijk wat ellende gezorgd. Het is vaak de oorzaak van oorlogen, nodeloos geweld en bloedvergieten. Sarah weet ons als lezer veel feitjes voor te schotelen die verwerkt zijn in haar boeken. Niet op een belerende manier maar op een beeldend geschreven vertelling die je ademloos laat beleven. Verhalen om je urenlang in te verliezen.
Speerpunten in de geschiedenis van Nieuw-Zeeland prachtig verweven in de fictieve wereld van romantiek. Zwaar hadden de mensen het te verduren in de 19e eeuw in dit fabelachtige maar ontstellend rauwe land. Hoop en overlevingsdrang, positief blijven en rotsvast geloven in de goden of geesten die ze aanbaden.
Zalig leesvoer! Al zul je op een gegeven moment wel even moeten wennen aan alle namen van stammen die Sarah Lark op je afvuurt. Maar dat gaat als vanzelf als je er eenmaal met je snufferd in zit.


De zang van de hoornschelp
De titel klinkt zo lieflijk maar is in feite de roep van de krijgers die ten strijde trekken …. Zal die strijd uiteindelijk ook daadwerkelijk eindigen?


Mijn hartelijke dank aan Uitgeverij de Fontein voor dit prachtexemplaar. Altijd een genot om zulke mooie boeken te ontvangen. 😊

©José
november ’18

zondag 4 november 2018

Special moments ...


Special moments

Als je op een gegeven moment je mail opent en er een uitnodiging in zit van Uitgeverij de Fontein om een persconferentie bij te wonen van Karen Rose naar aanleiding vooral voor haar nieuwste boek “Niets te vrezen” (KLIK!!!), ja dan krijg je die lach niet meer van mijn gezicht – niet spontaan gaan zingen nu met zijn allen hè!

(Afgelopen) Vrijdag 2 november in Utrecht – ten kantore van uitgeverij de Fontein / VBK Media

Het warme welkom door de dames van de Fontein voelt alsof je lekker op je gemakje op de koffie gaat bij een goeie bekende. Het huiselijke sfeertje wordt nog maar eens benadrukt als de feestelijke stemming door Ester en Tina nog wordt verhoogd door een vrachtlading hapjes en drankjes op tafel te zetten. De leutige sfeer zit er al meteen in. 


Als Karen Rose binnenkomt zie je in één oogopslag een gemoedelijk goedlachs mooi mens. Je voelt je meteen op je gemak. Een voorstelrondje wordt ingezet en Claudia doet een korte introductie waarna we vragen mogen stellen. Natuurlijk alles in het Engels, wel zo netjes voor de gast. (Heel de week Engelse drop gegeten om mijn Engels wat op te poetsen btw ;-))




Nou had ik mijn kop al gebroken over de vragen die ik wilde stellen, want wat voor originele vragen kun je nog stellen aan iemand die vast en zeker al miljoenen (give or take a few ;-) vragen heeft beantwoordt in de loop der jaren. Als je al 23 (!!!!) boeken op je naam hebt staan en evenzovele promotours en interviews hebt gehad dan kan ik me voorstellen dat je zelfs al die vragen makkelijk in een bundel of tig zou kunnen uitgeven.
Het fijne aan Karen is dan wel dat als ze een vraag krijgt ze ook helemaal compleet los gaat. Ze antwoord uitgebreid met allerlei voorbeelden en anekdotes. Hierdoor liepen de gesprekken en vragen eigenlijk flawless in elkaar over. Ge-wel-dig hoe ze kan vertellen, we hingen met zijn allen aan haar lippen, figuurlijk dan wel. Zo boordevol humor dat we regelmatig in een deuk lagen.

Haar boeken bevatten natuurlijk allemaal hoofdpersonen/karakters en met de regelmaat van de klok zie je nieuwe personages voorbij komen. Ik vroeg me werkelijk af hoe ze deze personen allemaal ziet, letterlijk bedoel ik dan. Of ze een bepaald persoon gaandeweg het schrijfproces uitdoktert of dat ze van te voren al heeft bedacht hoe een persoon er uit ziet.
Haar antwoord was simpel, ze wonen gezellig met zijn allen al jaren in haar hoofd – onderling “vechtend” om in een nieuw boek te mogen schitteren. Ongelooflijk druk dus in haar briljante schrijversbrein!
Iedere lezer visualiseert een karakter op zijn/haar eigen wijze uiteraard, je hebt beelden bij die stoere gast of die prachtige wulpse heldin die over je netvlies paraderen. Karen stuurt je wel een bepaalde richting in qua beeld, maar de details mag je lekker zelf invullen :-P
Zo zijn er talloze helden die hier en daar ook een verdwaald karaktertje oppikken en meenemen in de polonaise – wachtend op hun kans om aan Karens hoofd te ontsnappen en door haar vingers op papier te vloeien.

Zo kwam ook ter sprake waar al die info die ze gebruikt vandaan komt.
Gesprekken met experts op allerlei vlakken geven het aanzetje tot een groot geheel.
Een gesprek met een elektromonteur bijvoorbeeld die de windmolens (die energie opwekken door wind) gebruiksklaar maakt. 
Daar vroeg ze ooit aan of hij een idee had hoe lang het zou duren voordat een persoon die je vastknoopt aan die wieken erover zou doen om te sterven. Natuurlijk moet ze in zo'n geval vaak uitleggen dat ze thrillers schrijft! Neem maar van mij aan dat ik op de terugweg vanuit Utrecht richting ons zonnige zuiden tal van die windmolens gezien heb en onbewust ff keek of er geen lijk te spotten viel!! Gedachtenkronkels waren in dit geval besmettelijk ;-)
Waar we met zijn allen ontzettend om moesten lachen was het feit dat haar man en dochter een nieuwe diepvries moesten gaan kopen. Dat ze in de winkel staan en dat haar man dan achteloos aan dochter vraagt terwijl hij de deur van een vriezer opentrekt
'Hoeveel denk je?'
Als dochterlief dan zegt
'Ik denk 6', vraagt de verkoper wat ze bedoelen met die 6. Waarop ze antwoorden
'Lijken uiteraard'. 
De verkoper staat dan natuurlijk met zijn mond vol tanden en dochterlief zegt voor de goede orde toch maar even dat haar moeder thrillers schrijft en dat dat voor hun normale gedachten zijn ondertussen. Beroepsdeformatie zullen we het maar noemen.

Super om eens rond te mogen dwalen in het briljante brein van een thrillerschrijver.
Het uur vloog voorbij en waarschijnlijk hadden we met zijn allen nog uren naar haar kunnen luisteren.
Ze verklapte ook al een beetje over haar volgende boek, dussss hou het in de gaten!
Een prachtig mens vol humor en nog een hele stapel verhalen te vertellen in nog heel veel boeken.

Natuurlijk mochten we ons boek laten signeren en met haar op de foto.








 En als kers op de taart nog een leuke goodiebag (check het etiket op de Rosé – Karen-Rose-Style :-))



Een meeting met een gouden randje, ook leuk om een aantal andere bloggers nu eens in het wild te zien.
Hartjes voor de geweldige ontvangst bij Uitgeverij de Fontein. Fijn om ook jullie te zien uiteraard!

Alles wat je wil weten over Karen staat op haar website ---> KLIK

Enjoy the special moments in life – cherish them with all your heart ♥

©José
November 2018