zondag 28 september 2014

Poppies ......

                    Bron: Google pics

Van Yvon kreeg ik de volgende woorden:
Muziek, klaprozen en papier.
Bij klaprozen is toch mijn eerste gedachte de bloeiende poppies (klaprozen) op de slagvelden in de Eerste Wereldoorlog – het symbool voor de vele doden....


Muzieknoten zweven over papier,
trompetgeschal van lieflijke tonen.
Een herdenking, herinnering alhier,
waar klaprozen eeuwig wonen.

Symbool van oorlogsgeweld,
de omgewoelde grond.
Als bloed met aarde versmelt,
waar eens de dood stond.

Uitbundig, ongeremd bloeien,
versierend vele graven.
Eerbetoon waar tranen vloeien,
voor de velen die hun leven gaven.

Rood als bloed van de helden,
tonend hun zwarte hart.
Poppies en slagvelden,
eeuwig verenigd, delend hun smart.

©José '14

vrijdag 26 september 2014

Herfst

Afgelopen dinsdag 23 september is de herfst begonnen dus op deze MuzikaleVrijdag een ode aan de herfst cq september.
Herfst betekent voor mij, kleur, verandering, de natuur ziet er ineens mystieker uit met zijn nevelen, mistige ochtendzon, een bos vol paddenstoelen en als ik even door droom wellicht ook wel hier en daar een kabouter en wat dacht je van een elfje ?

 Ik schreef er 2 ;-) 






Omarmendlieflijkrood
verkleurende natuur
veranderend het buitenleven
tijd voor vermakende binnencreativiteit
Herfst







Genoeglijkvlammendoranjerood
favoriete seizoen
beginnend de herfstmaand
genietend van alle moois
September





Zonder deze laatste is het voor mij geen september - geen herfst, het heeft iets feestelijks iets dat het extra gezellig maakt op de een of andere manier. Feestmaand waarschijnlijk ;-)

Geniet van de herfst!!

©José '14

zondag 21 september 2014

Jasper Polane – Lege steden























Auteur: Jasper Polane
Titel: Lege steden
Genre: Fantasy Thriller
Uitvoering: Paperback 288 paginas
ISBN: 9789492099006
Winkelprijs: € 18,95


Beschrijving:
LEGE STEDEN verhaalt over sociale onderdrukking, religieuze vervolging, wetenschappelijke ontdekkingen en verschrikkelijke nachtmerries. Het is het eerste deel van Jasper Polane’s fantastische cyclus DE ONZICHTBARE MAALSTROOM.
Twee identieke steden, gelegen in parallelle werelden: een victoriaans aandoende stad, die in de gaten wordt gehouden door gedachtelezers, en een modernere versie, waar de bevolking de beschikking heeft over uitzonderlijke apparaten.
Wetenschapper Werner Boren wordt ontvoerd en van de ene wereld naar de andere wereld gebracht om daar te werken aan de geavanceerde machines.
Heike Krim, een jonge vrouw die bij de inquisitie werkt, probeert hem op te sporen. Dan ontdekt Werner een derde mysterieuze versie van de stad, die niet zo verlaten is als hij lijkt…


Over de auteur:
Jasper Polane (1973) is schrijver, regisseur en oprichter van Quasis Uitgevers.
Als scenarist schreef hij tekenfilmseries voor televisie. Er zijn een aantal kinderboeken van zijn hand verschenen bij Just Publishing. Lege steden is zijn eerste boek voor volwassenen. Hij woont met zijn gezin in Leiderdorp.

Mijn leeservaring:
Alhoewel het niet mijn eerste liefde is qua genre, ben ik toch ernstig onder de indruk van dit boek.
Het is op een prettige, directe manier geschreven met een hoop fantasy ;-)
Even moest ik erin komen om de termen en de tegenover elkaar staande organisaties c.q. machten onder de knie te krijgen maar dat was binnen no-time luid en duidelijk, dat zal in ieder fantasy verhaal wel aan de orde zijn.
De beschrijvingen van de parallelle werelden is zo mooi uitgediept dat je je de omgeving zo voor de geest kunt halen. Ik waande me regelmatig in begin vorige eeuw (mijn interpretatie ;-)) om vervolgens onder te duiken in een toekomst.
Daarbij heeft de schrijver op een vernuftige manier de werelden gescheiden door lettergrootte en letterdikte aan te passen zodat er geen twijfel mogelijk is over waar je je in het verhaal bevindt.
Dat maakt het vlotjes en prettig leesbaar.

Het verhaal op zich vond ik spannend!
In de vroegere wereld waar de mensen door zogenaamde gedachtelezers van de inquisitie in de gaten worden gehouden, blijft niets geheim, je hele doen en laten, je werk of privé, alles ligt onder een vergrootglas.
Werner is depri, verdrietig om een groot verlies. Als wetenschapper twijfelt hij aan veel dingen waardoor hij in de problemen raakt.
Tot de dag dat hij ontvoert wordt en terecht komt in de nieuwere wereld, waar alles veel losser en moderner lijkt. Zelfs een voorzichtige liefde komt om de hoek kijken zodat hij zich snel aanpast en hier zijn geniale brein kan loslaten om meer nieuwe werelden te ontdekken, met alle gevolgen van dien. Hij ontdekt de onzichtbare maalstroom en daarbij een wereld die vol gevaar zit.

Heike moet proberen met haar gaven Werner op te sporen en terug te brengen naar de oudere stad. Met behulp van haar vriendin Odette ontdekt ze zichzelf en probeert het goed en kwaad, de onderdrukking van de inquisitie en het machtsvertoon te doorgronden om vervolgens in schaduwrijke onheilspellendheid terecht te komen.
Kunnen Werner en Heike elkaar vinden en samenwerken of is de druk van de inquisitie zo groot dat er enkel verraad en verderf is, bedrog en listige valstrikken met de dood tot gevolg?

Heen en weer duiken in tijden, je gaat er over nadenken en beseft dat misschien ooit die mogelijkheid er zal zijn als superslimme koppen met een wetenschappelijk vernuftig stel hersens dit tot stand zouden kunnen brengen … of slaat MIJN fantasy nu op hol ;-)

Het eerste deel uit een cyclus, dat hield ik in mijn achterhoofd, want mijn nieuwsgierigheid naar het vervolg is wel degelijk gewekt!
Een boek vol spanning, soms beklemmend maar ook met een vleug romantiek, rauwe emoties en humor.
Het las lekker weg, dat sowieso!

Met dank aan Quasis uitgevers - Jasper en Petra Polane voor het recensie-exemplaar!
Lege steden is ook te vinden op:  Facebook  en Twitter 

©José '14




vrijdag 19 september 2014

Hop


Vandaag vieren ze in België de Internationale Hoppefeesten, dus op deze MuzikaleVrijdag iets met #Bier

Ik heb eigenlijk geen flauw idee meer hoe ik überhaupt op deze vraag kwam, dus om het simpel te houden:

Van hop wordt bier gebrouwen en op de een of andere manier kwam mijn brein terecht bij de Blues (zal wel iets te maken hebben met het Moulin Blues festival ieder jaar hier in Doospel ;-))

Blues en bier (maar ook scotch en Bourbon :-P) waren voor mij de link naar George “Bad to the Bone” Thorogood ….
Een cover van John Lee Hooker (foto hierboven) door George Thorogood:

One Bourbon, One Scotch, One Beer....




Drink voorzichtig, vermijdt een kater ;-)

©José '14

maandag 15 september 2014

Sophie Hannah – Ondraaglijk























Auteur: Sophie Hannah
Titel: Ondraaglijk
Genre: Literaire Thriller
Uitvoering: Paper/Softback (460 bladzijden)
ISBN: 9789032514488

Beschrijving:
Ondraaglijk is de achtste thriller van Sophie Hannah waarin het politieduo Simon Waterhouse en Charlie Zailer een rol hebben.
Als Gaby’s vlucht naar huis opeens vanaf een ander vliegveld vertrekt, worden de passagiers van haar vlucht per bus vervoerd. Gaby raakt in gesprek met Lauren, een zenuwachtige jonge vrouw.
Gaby komt er al snel achter dat het geen toeval is dat Lauren op haar vlucht zat, als Lauren eruit flapt dat een onschuldige man de gevangenis ingaat voor een moord die hij niet heeft gepleegd. Het slachtoffer is Francine, de vrouw van Gaby’s grote liefde Tim. Tim heeft de moord op zijn vrouw bekend, en zelfs bewijs geleverd. Het enige dat ontbreekt is een motief: hij zegt geen idee te hebben waarom hij zijn vrouw heeft vermoord…
Sophie Hannah won met Ondraaglijk de National Book Award voor Thriller van het Jaar 2013.

Mijn leeservaring:
Literaire thriller, maar ook psychologisch tot het einde toe!
Al in het begin kom je terecht in een maalstroom van gebeurtenissen die je voorkomen alsof je in een draaimolen zit.
Het boek bevat als rode draad handgeschreven brieven van meerdere personen gericht aan het slachtoffer en met zo'n brief begint het ook.
En dan beginnen je hersenen te kraken en te piepen.
Want op de cover staat de volgende quote:

Hij zei dat hij een moordenaar was.
De waarheid was erger ….

Dan ga je je afvragen wat er dan wel erger kan zijn en dat is het psychologisch aspect, het blijft knagen en knisperen waardoor je op een gegeven moment conclusies gaat trekken over bepaalde personages.
De hoofdverdachte Tim heeft tenslotte al bekend dat hij zij vrouw vermoord heeft, maar waarom is zijn verhaal zo wazig? Hij blijft volhouden dat hij geen motief heeft.
Hoe komt het dat Lauren toevallig Gaby ontmoet en wat is haar rol in het geheel?
Hebben de huisgenoten van Tim een pact gesloten en waarom willen ze dat hij gestraft wordt voor moord, omdat hij toevallig bekend heeft en ze het wel makkelijk vinden zo?
Loopt de echte dader nog rond of heeft Tim het wel degelijk gedaan?
Een moord met een reden of toch een impulsieve daad?

De politie stuit op veel eensluidende verhalen, alibi's die niet kloppen en vage omschrijvingen of beweringen.
Hoe kunnen ze dat motief boven water krijgen en daarmee de daad verklaren?
Nou ga er maar eens goed voor zitten, want hoe wazig het ook allemaal lijkt, je hersens zullen zich vaak identificeren met de karakters van dit boek, hun denkwijzen en dat op zich al is een knap staaltje schrijven.
Je gaat in feite stickers op voorhoofden plakken, vooroordelen en verwijten zijn je ineens helemaal niet vreemd, je gaat zelfs moord op de een of andere manier niet eens meer gek vinden.
Raar boek? Echt niet!! Eerder een kijkje in de keuken van je eigen brein, en dat is af en toe best lollig, zo niet confronterend ;-)
Wat ik zelf dacht is dit: Hoe hoger iemands IQ hoe waziger zijn/haar gedachten en daarbij de weg die het hart volgt, of volgt een slimmer iemand alleen maar zijn hoofd?
Hoe lager het IQ hoe simpeler de gedachtegang, hoe impulsiever het hart, het eerst doen en dan denken … of denk ik nu wel héél irrationeel??
Stom denken mijnerzijds is ook een kunst ;-)

Kortom:
Een boek dat je psyche kietelt om vooral te blijven nadenken over oorzaak en gevolg.

(Vaag? Dat snap je pas als je het boek uit hebt :-P )

Weer heel erg bedankt voor het recensie-exemplaar van Uitgeverij de Fontein!

©José '14


zondag 14 september 2014

Wreed


In 2011 schreef ik dit fictieve korte verhaal, geïnspireerd door het nummer Freak on a leash van Korn (clip onder verhaal ;-)) en droeg het voor bij: Ode aan het schrijven ... 


Wreed

Daar waren ze weer, de stemmen.
Afwisselend een barse en een aangename, vriendelijke stem.
Aan de intonatie hoorde hij dat er een hevige woordenwisseling op komst was.
Als in een reflex rolde hij zijn lijf op als een bal om te proberen het verontrustende geluid buiten te sluiten.

Het kan zo niet langer Tim, we moeten iets doen, de mensen hier in de buurt worden steeds nieuwsgieriger!’
Hou toch je mond mens! Wat denk je nou dat ze zullen doen! Een inval? Doe toch normaal, je moet je niet zo op laten naaien door die nieuwsgierige waswijven! Er zijn echt wel meer mensen op de wereld die een Ierse Wolfshond als huisdier hebben.’
Maar ze vragen steeds waarom we hem niet uitlaten!’
Sinds wanneer is onze achtertuin een publiek park geworden dan? De tuin is helemaal afgeschermd, vandaar dat ze hem nooit zien en alleen maar horen. Godverdomme denk zelf toch eens een keer na mens!’

Hij hoorde hoe de stemmen vervaagden en ontspande enigszins opgelucht zijn lichaam.
Nóg voelde hij de pijn van de vorige keer, de schoppen in zijn zij omdat hij geen honger had gehad. Maar het allerergste was de trap tegen zijn hoofd geweest, een explosie van sterren had hij gezien en daarna was alles zwart geworden.
Voorzichtig, zonder geluid te maken met zijn ijzeren halsband, probeerde hij rechtop te gaan staan, maar de verzwakte spieren konden zijn grote logge lijf niet meer dragen tegenwoordig.
Al in geen tijden was hij boven geweest, laat staan naar buiten in de frisse lucht.
Berustend liet hij zich op de stugge paardendeken vallen, midden in zijn eigen uitwerpselen.

Hij schrok wakker van een zware knal en dook weer bang in elkaar.
Zware voetstappen klonken boven zijn hoofd als donderslagen. Deuren werden opengerukt en schreeuwende stemmen riepen door elkaar heen.
Doodsbenauwd begon hij zachtjes te janken…

Hier is nog een deur!!’, hoorde hij

De harde stem klonk nu heel dichtbij. Zover mogelijk probeerde hij zich in de uiterste hoek te drukken zonder geluid te maken. Bibberend wachtte hij af op wat ging komen.
Met het hevige gekraak kwam ook subtiel licht binnen en vreemde stemmen.

O mijn God!! Hiér jongens!!’
Mijn hemel, die stank! Waarom willen mensen in godsnaam een hond als ze hem toch alleen maar verwaarlozen! Ik ben blij dat de buren de politie gebeld hebben, ik hoop dat we dicht genoeg bij hem kunnen komen zonder dat hij ons aanvalt’
Er is een dierenarts onderweg Rob om hem als het nodig is even onder zeil te brengen met een verdovingspijltje. Ik was echt niet van plan om ook nog hondsdolheid op te lopen! Zie jij hier ergens een lichtschakelaar?
Met die zaklantaarns zien we niet genoeg’

Een scherp licht verdrong nu het aardedonker.
Vaag zag hij twee gestalten boven aan de keldertrap staan.
Bang als hij was deed hij het enige dát hij kon.
Langzaam ontblootte hij zijn tanden en begon te grommen, steeds harder.

Met stomheid geslagen staarden de mannen naar beneden.
Daar aan een stevige ketting lag een zwaar gehandicapte jongen als een hond te grommen, een paar donkere, bange ogen staarden nietsziend omhoog naar de mannen boven aan de keldertrap.
'Jack, ik denk dat we beter een dokter kunnen bellen’.


©José '11



vrijdag 12 september 2014

10 Favorieten ...



   Grootste bieb ter wereld: The United States Library of Congress in Washington D.C. beschikt over 118 miljoen items .... that's freakin big indeed ;-)


Door Sandra van Sandra Schrijft enLeest werd ik getagd om mijn top 10 van favoriete boeken te benoemen.
Ik heb me wat af gegromd en verwenste soms mijn geheugen omdat ik nou eenmaal niet de duizenden titels kan onthouden van alles wat ik ooit las, ben nou eenmaal een vergeetmuts;-)
Daarom heb ik dan ook gekeken op mijn eigen blog, de titels met mijn leeservaringen om het nog enigszins overzichtelijk te houden voor jullie, maar vooral ook mezelf.
Ik heb ze in willekeurige volgorde gezet, want ik ben er vast en zeker van overtuigd dat ik hier niet eens mijn meest favorieten tussen heb staan, maar ja ik kwam er even niet op dus.
Wat ik wel weet is dat de eerstgenoemde titel, mijn favoriete boek van het jaar is, without a doubt in my mind!! : (klik voor mijn leeservaring op de titel van het boek)

1: Julia Keller – Onderhuids 
   



  







Een boek dat letterlijk en figuurlijk Onderhuids gaat! Wat mij betreft een gouden debuut, en ik houd me voor meer van haar hand beschikbaar.

 
 2: Terry Hayes – Ik ben pelgrim


    









Ook weer zo'n debuut om U tegen te zeggen. Volgens de meeste mensen die het lazen, de must-read thriller van het jaar.

3: Stieg Larsson – MillenniumTrilogie 


    






 Daar zal ik toch geen uitleg bij hoeven geven lijkt me, ik verdronk erin en kwam langzaam bovendrijven!

4: Dan Brown – Het verloren symbool 



   








Dan Brown is meesterlijk, dat weet iedere liefhebber van het thrillergenre. Dit vond ik zijn meest meeslepende, spannendste!

5: Thea Beckman – Kruistocht in spijkerbroek
    











Eén van mijn grootste jeugdliefdes, in boekvorm welteverstaan ;-)

6: David Baldacci – ALLES












Voor wie mij al even volgt, geen verrassing ;-) Baldacci-junk bij uitstek, meest favo? Zijn complete bibliografie :-P

7: Jodi Picoult – De verhalenvertelster
    











Een echt juweeltje, het emotioneelste boek dat ik las dit jaar waarschijnlijk, snotlappen tekort ;-)

   












Soms weet je na 1 zin al dat je een heel bijzonder boek onder je neus hebt. Daar is dit er één van!! 

9: Stephen King – 22-11-1963
    











Tijdreizen en zwarte gaten waar je je over verbaasd, vreemd zoals alleen King je kan verrassen.

10: Rachel Simon – Het verhaal van mooi meisje
      











Het bijzondere verhaal van een blanke, stomme vrouw en een zwarte dove man, liefde in een    inrichting, aangrijpend om de mensonterende omstandigheden. Bijblijvertje!! 


                                             =============================================


Pfff, ik vond het echt een zware bevalling maar leuk om te doen, deze top tien zou volgende week zomaar anders kunnen zijn, maar "bladerend" door mijn Leesvoer vond ik deze 10 echt de moeite van het lezen meer dan waard.
Ik ga niemand taggen, maar hoop dat jullie het een leuk idee vinden om zelf eens te gaan spitten in je leesgeheugen en  uiteindelijk ook #10Favorieten met ons willen delen, wie weet krijg of geef je zomaar gouden tips ;-)
Niks moet - alles mag.

Fijn weekend!!!

©José '14 

Prinsjesdag



Komende dinsdag is het weer Prinsjesdag, de jaarlijkse cijferterreur van de Lage Landen met een koninklijk tintje, volgens mij is dat gewoon om er nog enigszins iéts feestelijks aan mee te geven.
Het zal wel weer zuur worden of bitter, maar Jan met de pet zal er in ieder geval niet vrolijk van worden en al zeker niet de mensen die komend jaar veel met zorg in aanraking komen.
Vanaf volgend jaar gaat de Gemeente zich meer bemoeien met het wel en wee van hun inwonertjes, zij bepalen dan hoe en hoeveel zorg wij of onze naasten tegemoet kunnen zien. En aangezien gemeentes ineens massaal rekenwondertjes en cijferkoningen en koninginnen aan het aantrekken zijn, trek ik daaruit de conclusie dat het nog wel een chaos zal worden aangezien ze het zelf blijkbaar ook niet weten dusss ….. tel uit Uw winst ;-)

Maar qua #MuzikaleVrijdag deze week een muziekje of band/artiest met #Koninklijke allure.

Veel koninklijker dan #Queens of the Stone Age kan IK ze niet bedenken (of dat wil ik eigenlijk niet;-)).
QOTSA werd opgericht in 1996 en speelde al in heel veel variabele bezettingen, maar frontman Josh Homme is een constante factor en daar mag je gerust iemand voor op zijn knieën bedanken zeg maar;-)
Wat een lekkere stem heeft die gast! 
Daar zou ik best een paar rondjes mee willen rijden in de gouden koets
Eén van mijn favoriete nummers staat op hun album: Lullabies to Paralyze uit 2005.

The Queens of the Stone Age dus met – Little sister!
En weet je wat helemaal gaaf is, ik zie net een clip waarin Eddie Vedder helemaal los gaat op zijn cowbell samen met QOTSA op dit nummer bij een concert in Chili vorig jaar! 
Yayy, wat kan een mens soms blij worden van een kleine maar grootse verrassing! 
(*gooit met slingers en confetti*)





Fijn weekend alvast onderdanen ;-)

©José '14

zondag 7 september 2014

Hommeltjes ...


Ook van Es kreeg ik 3 prachtige woorden, maar kwam er nu pas aan toe...
Wie Es niet "kent", mist een grote variatie aan prachtige posts, vol energie en gevoel en zeker vol kleur, maar bovenal een lief mens met een gouden hart, al kleurt het ook vaak Oeranje ;-)

Haar woorden: 
Hommels, rozen, post en ik maakte er de volgende Tanka mee.


herinneringen
liefdevolle hommeltjes
speciale plek

in Es' hart bloeien rozen
als wachtertjes op hun post
~~~~~~~~~~

Fijne zondag, en kijk eens om je heen of je prachtige hommeltjes kunt spotten......

©José '14

vrijdag 5 september 2014

Fruithapje



Deze laatste in de reeks muzikale-zomer-vrijdag: Fruit, maar dat zag je waarschijnlijk al ;-)

In deze hemelse zoete zomerfruit tijd is er dan iemand die naar iets bitters verlangt.
Ja hoor ikke ;-)
Bitter fruit ligt namelijk niet zwaar op de maag omdat Steven van Zandt a.k.a Little Steven (ja hij van Bruce Springsteen's E Street Band) er een appetijtelijk liedje over maakte ;-)

Kort maar krachtig deze week, moet kunnen toch??!!

Enjoy!!


Fijn weekend allemaal!!

©José '14

woensdag 3 september 2014

Ode aan het schrijven - De nabeschouwing

Ode aan het schrijven – de nabeschouwing...

Na een flink griepje als beloning van mijn deelname, eindelijk mijn ervaring ;-)

Had ik al verteld dat ik was uitgenodigd om deel te nemen als schrijver aan het evenement Ode aanhet schrijven?
Ja natuuuurlijk!! :-P
Ik had al een paar weken de zenuwen, maar gelukkig mochten we voordragen in koppels van 2 en had ik in Karin een steun vanjewelste. Ze gaf vantevoren via de mail tips en tricks en op een gegeven moment sloeg de aarzeling om in “zin in!!”

Het was al sneller 29 Augustus dan ik gedacht had, de dag ervoor kregen we van mede-organisator Peter een mailtje dat er zo'n 80 gasten zouden zijn. Voor mij als voordraag/voorleesmaagd al een heel aantal! Ik begon al lichtjes te zweten ;-) 
Ik droomde zelfs dat iedereen BOOEEEE ging roepen.
(Dus ik heb dat wel verteld aan de mensen die kwamen luisteren en gevraagd of ze dat even wilden doen dat Booooeee roepen, ik kon het maar gehad hebben dacht ik zo ;-) )
Dus toog ik met het zweet EN mijn map met schrijfsels onder de armen richting Boeket …...




Het begon dus die avond met een welkomstwoord van Peter op de prachtige locatie van Jos en Riek Levels – Theaterboerderij Boeket (Hey, zelfs Herman van Veen komt daar optreden zoals je ziet!)
Bij dat welkomstwoord hoorde een welkomstborrel, dank aan de dames van het welkomstcomité, tja als je al de zenuwen hebt sla je die zo gauw mogelijk achterover, gelukkig viel hij goed.


                                  (Een aantal v/d deelnemers en de gevel van de theaterschuur, en welkomstcomité) 

We ontvingen het publiek, en wie (nog niet zo) sterk is moet slim zijn, dus ik ontving een deel van mijn familie (waarvoor ik eeuwig dankbaar ben) en troonde ze mooi met me mee naar Karin en mijn plek in de tuin, de appelboom die vol dikke appels hing. Daarnaast stonden we met een tafeltje en voor de sfeer en als het begon te schemeren een heuse staande lamp, hoe gaaf!
Daar heb ik hier een foto van, en ja jullie weten onderhand hoe een superfotograaf ik ben, maar aan de andere kant kan ik jullie wel wijsmaken dat er honderden mensen aan onze lippen hingen, of Karin's lippen eigenlijk – ik maakte de foto ;-) En nee het bleef niet bij 1 borrel, water om de keel te smeren ook :-P 

                                               Topfoto toch!!!???!! ;-)


Op een gegeven moment gingen schrijvers ook wat bij elkaar luisteren en dat was ook super, erg onder de indruk was ik van enkelen.
De hele avond was het prachtig weer totdat de afsluitende bijeenkomst, zeg maar de derde helft, in het theater zelf begon, dus we hadden echt geluk.
De afsluiting was geweldig, een singer/songwriter die in het Limburgs geweldig leuke/hilarische liedjes zong – Jan Schroën
Paul Sterk die voorlas uit eigen werk.
En de altijd komische Frans Adriaens met zijn Weerts dialect.

                                     Paar sfeerfoto's toen het nog licht was en ik de flits niet hoefde te vergeten ;-)

Al met al een geslaagd evenement dankzij organisatoren:
Peter de Kievit en
Esther van der Werf een goedlachse schrijfdocente ( website: Zozieje )

En natuurlijk Jos en Riek Levels voor de prachtlocatie.

      Paar plekjes in de tuin waar je (linksachter bij de vuurplaats) bij de schaapskooi twee dames van SKO ziet en ook rechtsboven Frans Adriaens (van ff lekker aojhore en zijn Knipuigskes o.a.) en Hub Bukkems - website ) Rechtsonder Jan Schroën met geweldig komische liedjes in het dialect.

Ik heb er van genoten, met volle teugen, zoals me van tevoren werd aangeraden.
En ik heb veel geleerd maar mijn conclusie was in feite:

Schrijven is geen kunst …..
als je omringd wordt door veel inspiratie.


©José '14
Schrijf voorzichtig, voor je het weet sta je ergens voor te lezen ;-)