maandag 30 mei 2016

Inge Duine - De laatste Tour























Auteur: Inge Duine
Titel: De laatste tour
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (304 pagina's) en E-book
ISBN: 9789026139703

Omschrijving:
Rouen is in de ban van de start van de Tour de France. Wanneer topfavoriet John Ryder vlak voor de start dood wordt aangetroffen in zijn hotelkamer, staat de Tour op zijn kop. Autopsie wijst uit dat Ryder overleed aan een hartstilstand en dat hij sporen van doping had in zijn bloed.
Vanwege de impact die de dood van Ryder heeft, komt er een uitgebreid onderzoek en de nukkige rechercheur Pierre Thilliez ziet zich, zeer tegen zijn zin, genoodzaakt met het peloton mee te reizen om de zaak op te lossen. De ambitieuze Amerikaanse journaliste Patricia Wale ziet Ryders dood als hét verhaal van de Tour en samen met haar Britse collega Stephen Dunham gaat ze op onderzoek uit. Ondertussen probeert Maarten Bergerink, Ryders meesterknecht, gewoon mee te koersen in het peloton. De Tour wacht immers op niemand. Maar dan stort de geletruidrager tijdens een bergrit in een ravijn. Een toevallig ongeluk… of is er meer aan de hand?

Over de auteur:
Inge Duine won de thrillerwedstrijd Schrijf & Huiver met haar manuscript De laatste Tour. Ze houdt van fietsen, maar meer nog van schaatsen. Ze werkt als docent bij de opleiding Communicatie van Avans Hogeschool.

Mijn leeservaring:
Wat had ik een respect voor Inge. 
Jeetje, meedoen aan een schrijfwedstrijd en dan als winnaar uit de bus komen. Uit het grote aantal deelnemers werd zij uiteindelijk diegene met het beste/origineelste manuscript. Gebombardeerd tot de lucky one van wie het boek door uitgeverij de Fontein zou worden uitgegeven ging ze aan de slag met schaven – schrappen – schrijven en dan het loslaten. Je boekenkindje de wijde wereld insturen. Afwachten hoe het gaat lopen. De kritieken incasseren, positief of negatief – het lijkt me een zenuwslopende tijd.
Zeer benieuwd was ik dan ook naar het boek. Een boek dat er zeker tussenuit springt in een boekwinkel als je de cover ziet. Eenvoud in het knalgeel – de hoogste gradatie qua kleur in de Tour de France. Een winnaarskleur die voor Inge hopelijk ook meer dan een etappezege zal zijn in haar schrijfcarrière …..

Wielrennen, eerlijk gezegd snap ik daar weinig van. Het teamwerk, de strategieën – kopmannen en de 'knechten' die hun kopmannen naar de finish moeten brengen. Niet dat ik het op zichzelf niet snap, maar ik heb altijd de neiging om te denken dat diegene die het hardst fietst van mij ook mag winnen. Maar blijkbaar is dat niet de bedoeling, je kopman moet winnen – basta! Het idee dat ik een wiel zou moeten afstaan aan een ander die dan door mag terwijl ik op mijn ploegwagen moet wachten voor een vervangend wiel is voor mij onacceptabel – may the best man win.
Laat ik daarin nou precies dezelfde mening hebben als rechercheur Pierre Thilliez, een geweldig leuke mopperkont van een man die als karakter in het boek mijn hart stal. Hij heeft niks met wielrennen of sport in zijn algemeenheid, maar geleidelijk aan begint ook bij hem de Tourkoorts te ontvlammen.
Evenals Patricia Wale een sterk neergezet hoofdpersonage. Ze onderzoeken ieder op hun eigen manier - met hulp van hun collega's uiteraard – de plotselinge dood van topfavoriet John Ryder. De gesloten wereld van de wielersport laat echter weinig ruimte voor onderzoek. Een muur van stilzwijgen, leugens en zwendel. Angst om iets los te laten en de vrees voor diepgaand onderzoek in een ploeg lijdt tot nog meer onregelmatigheden.

Het boek speelt in 1997 – de 85e Tour en wel van dag tot dag tot de definitieve finish in Parijs. 
Gekenmerkt door doping en wellicht matchfixing, tot er een aantal renners naar buiten traden of grofweg betrapt werden, was er steeds het vermoeden van stinkende uitslagen maar bewijs het maar eens allemaal. Vaag en mysterieus vinden we waarschijnlijk allemaal het uithoudingsvermogen van de renners, de dubieuze afspraken in een peloton door rijders afzonderlijk of zelfs complete teams die het niet zo nauw nemen met de regeltjes. Winnen of laten winnen.
In de laatste Tour gaan rechercheurs alsook Patricia dan ook tot het uiterste om de dubieuze dood van verschillende topmannen te onderzoeken. Ook teamgenoot van John Ryder Maarten Bergerink speelt in dit verhaal een grote rol. Zal hij helpen weer alles in een doofpot te stoppen of wordt het hem dit keer allemaal teveel?
Goed opgebouwd verhaal dat in principe vanuit vier perspectieven wordt verteld waardoor je ook meer inzicht krijgt in de spelregeltjes, een ploeg met al zijn werknemers en de gekte – het circus – dat de Tour met zich meebrengt.
De hoofdrollen zijn weggelegd voor Pierre ThilliezPatricia Wale Maarten Bergerink maar ook de commentatoren van de radioverslaggeving. Door de combinatie van deze ingrediënten komt het boek als een prachtig hoofdgerecht op een hoog podium. Het afwisselen van perspectief heeft ze ook nog op een makkelijke – leuke manier opgelost ….





De spanning stijgt naarmate je verder in het boek terecht komt en verdachten kunt gaan afstrepen. Moord of ongelukkige toevalligheden, je blijft het je afvragen.
Natuurlijk is het fictie maar in mijn achterhoofd bleef toch steeds maar een klein stemmetje zeggen
 'Dit gebeurt natuurlijk ook in het echt!'
Hoeveel renners zijn er al niet gestorven, in het zadel of spontaan in hun 'rustperiodes'. Hoe vaak zeiden we niet: 'Zo jong en met zo'n goeie conditie.'
Wat was de oorzaak van zulke raadselachtige sterfgevallen? Met dit boek heb ik het idee dat er veel van deze geheimzinnigheden zomaar te verklaren zijn.
Aan Inge's schrijfstijl zal het niet liggen, zeer prettig en vlot leesbaar en niet supertechnisch. Het zal voor zowel mannen als vrouwen, wielerfans en niet wielerfans een zeer aangenaam aantal leesuren zijn met een niet-doorsnee thrillerscenario.


Ik ben in ieder geval onder de indruk! Je kunt merken dat Inge een echte affiniteit heeft met wielrennen en niet zomaar wat schrijft. Daar is kennis voor nodig en gedegen onderzoek lijkt me zo.
Op zaterdag 2 juli begint de 103e Tour de France en ik zal het heel zeker met andere ogen gaan bekijken.
Een in mijn ogen terechte winnaar van een schrijfwedstrijd waar de meeste hobbyschrijvers jaloers op zouden kunnen zijn. Chapeau!!


Met dank aan het verkregen recensie-exemplaar van uitgeverij de Fontein las ik dit boek met heel veel plezier. Super dat jullie talent de kans geven!

©José mei 2016



vrijdag 27 mei 2016

15 Minutes of fame ….



15 Minutes of fame ….

Op deze #MuzikaleVrijdag ga ik even een bekentenis doen, een afwijking, een rare gewoonte.
Niets wereldschokkends – tenminste dat is dan weer mijn mening – maar jij zou het zomaar een achterlijk iets kunnen vinden.
Je hebt van die tijden dat je hoofd vol loopt, dat je van het kastje naar de muur rent en vice versa. Dat je even van voren niet weet wat je van achteren aan het doen bent. Dat je door allerlei dingen en zorgen voor en om mensen die je dierbaar zijn nogal eens geestelijk vermoeider bent dan lichamelijk. Shit happens denk je dan en je gaat gewoon door, alles komt goed …
Nu heb ik dan toch van mezelf eens een analyse gemaakt en de dingen waar ik zen van word eens onder de loep genomen.
Nou halleluja! Eyeopener! Een boek lezen! Maar dat wisten jullie waarschijnlijk al ;-)
Wegdromen in een wereld die niet de jouwe is daar word ik op zich alweer een beetje mens van. Maar wat ik blijkbaar eerder onbewust deed en nu met regelmaat mezelf op betrap?

Als ik een boek lees en alleen thuis ben dan zet ik als “achtergrondmuziekje” (bij wijze van spreken) de tv aan op het kanaal van 24Kitchen!
Godsamme het moet niet gekker worden. Op de een of andere manier word ik daar relaxt van en pik zo hier en daar ook nog wat tips and tricks op. Het geklop en ge-chop, de snufjes van dit en dat en hier en daar en een scheutje van het een of ander … gewoon niet normaal hoe rustgevend dat werkt op mij. Waarschijnlijk ook omdat ik graag kook, en eet natuurlijk ;-)
En wat een hoop leuke programma's hebben ze daar trouwens op dat 24Kitchen, niet ter promotie hoor, maar ik hou er wel van! Nou ja, boeiend zul je denken. 
What the heck heeft dat met muziek te maken! Nou ja zeg, vandaag alles dus!! Want wie is er vandaag jarig namelijk?
Nou? Nou? Weet je het niet!?! Shame on you!! :-P
The naked chef himself! Jamie Oliver wordt vandaag 41 jaar.
(Ik zei toch dat ik je met nutteloze feiten zou gaan bestoken op de vrijdagen ;-))

Jamie Oliver – ongeveer 16 kookboeken al op zijn naam en talloze tv-series waarin hij het makkelijke koken promoot. The simple life op een lekkere manier.
Een van die tv-dingetjes is Jamie's 15 minutes meals en daar word ik dus extreem blij van. Nog niet eens van de recepten, nee joh ben je helemaal betoeterd! Het muziekje dat onder de leader is gezet, daar word ik altijd razendblij van. En ik hoop dan ook dat jij (lezer mijner chaotisch blog) daar evenveel energie uithaalt als mij. Dus relax – ogen dicht en oren wijd open – enuuh, probeer maar eens stil te blijven zitten ;-)

(Dit liedje gaat trouwens niet over een buffel hoor, maar buffalo stance is een pose, een manier van hoe je staat. Beetje stoer overkomen voor gevorderden zeg maar – 2e nutteloze feit;-))





Geniet van het beloofde zonnige weekend en heb je een BBQ toevallig? Op 24Kitchen – de site – vind je talloze lekkere recepten @ your service ;-)

©José mei 2016

dinsdag 24 mei 2016

Mise en place




Mise en place. 

Ze vloekt hartgrondig als ze zo eens om zich heen kijkt. De hond in de pot vinden is hier meer regelmaat dan uitzondering. Niet dat er niet genoeg te eten is, integendeel, teveel eten en te weinig klanten zodat haar twee honden letterlijk alles opvreten wat er in haar pannen en potten zit aan het einde van de dag. Het scheelt natuurlijk dat ze niet veel hondenbrokken hoeft te kopen maar dat was niet de opzet geweest. 
 
Haar stageplek in het kleine rustieke Italiaanse restaurant had haar leven helemaal veranderd. Het lieve stel dat al bijna vierenveertig jaar deze zaak runde had haar met open armen verwelkomd alsof ze een verloren kleinkind of lievelingsnichtje was. Als leerling-kok kreeg ze alle kans zich te ontplooien en uit te groeien tot een volwaardig chef. Steeds vaker hadden Gio en Flora haar de scepter laten zwaaien, tot groot ongenoegen van Carlo, die hoopte ooit de zaak te erven van het kinderloos echtpaar. De lijpo was alleen maar bezig met flirten, vrouwelijke klanten of leveranciers. Zelfs Madonna, de serveerster was niet veilig voor zijn nooit aflatende dubbelzinnige uitspraken en halfslachtige pogingen om macho en sexy over te komen. 
 
De rillingen lopen Jasmijn over het lijf als ze aan die viespeuk denkt. Zijn gore tengels hadden haar ook ooit bijna betast. 
Bijna! Ze had zijn pols gegrepen en hem dusdanig verdraaid dat hij het uitgilde van de pijn. 
 ‘Eén ongepermitteerde aanraking en je zult het berouwen miezerig mannetje!’, ze had hem daarbij ijskoud in zijn hazelnootkleurige ogen gekeken. 
Zelfverdedigingslessen zijn hun geld waard. Hij nam letterlijk en figuurlijk afstand maar probeerde haar op andere manieren onderuit te halen. Kinderachtige dingetjes die zo doorzichtig waren als een te vaak gewassen vitrage. Per ongeluk teveel zout in haar bouillon doen of de temperatuurknop van de oven een tikje geven zodat er zwartgeblakerde gerechtjes tevoorschijn kwamen. Spuugzat was ze het geweest en de klanten rekenden het natuurlijk de chef aan dat het eten smakeloos was, of überhaupt niet te freten zoals sommige critici zelfs melden op hun foodblogs. De klandizie was zienderogen - dramatisch achteruit gehobbeld.

Afgelopen met die flauwekul. 
Vanaf morgen presenteert ze de nieuwe kaart met de nadruk op authentieke gerechten naar traditionele recepten van echte Italiaanse nonna’s. Hierbij is het gebruik van alles wat voorhanden is een specifiek kenmerk. Je kookt met alle onderdelen van een beest – van kop tot kont. Zo gaat er zo min mogelijk verloren en haal je meer rendement uit je inkopen. Het uitbenen is ze nog niet verleerd dus dat is geen enkel probleem. Haar kachels staan al vol grote pannen. De bouillons en stoofpotten verspreiden een heerlijke geur door de vele kruiden die ze zelf gekweekt heeft in de kleine tuin achter het restaurant
Het weinige afval belandt op de composthoop die ze regelmatig omzet zodat de insecten hun werk kunnen doen. Recyclen is een kunst die ze onderhand goed onder de knie heeft. Als laatste maakt ze het hoofd schoon. Ze had een geweldig recept gevonden in een oud kookschriftje van Flora’s oma. Ze spoelt de hersenen goed schoon onder koud stromend water en haalt ondertussen voorzichtig het dunne vliesje er vanaf. De marsalasaus staat al te pruttelen en ze kneust nog wat salie om toe te voegen. Morgen alleen nog even de plakjes hersenen bakken en dan nog even mee sudderen in de saus. 
 
Met een tevreden blik kijkt ze naar de voorraad eten die ze morgen aan haar gasten gaat voorschotelen. Haar mise en place ziet er indrukwekkend uit. De uitgebreide kaart zal door de criticasters waaraan ze een uitnodiging heeft gestuurd grondig en zonder mededogen beoordeeld worden. Daarna zal de definitieve kaart gemaakt worden met alle goed gerecenseerde gerechtjes. Ze heeft er zin in en draait met een vastberaden trek op haar gezicht alle gaspitten uit en maakt nog snel de keuken schoon. Haar restafval nog even naar buiten brengen en meteen naar huis om nog een paar uurtjes slaap proberen te pakken want morgen is D-Day, erop of eronder….

Alle stoeltjes zijn bezet en de tafels bezwijken bijna onder de hoeveelheden kleine gerechtjes die Jasmijn bedacht heeft. De twee extra serveersters die ze heeft ingehuurd rennen onder de bezielende leiding van Madonna heen en weer met drankjes en extra Foccacia en kommetjes goede olijfolie met wat vers gemalen zeezout erin. De keuken is een waar strijdtoneel waar zelfs Flora en Gio alle zeilen bijzetten om haar te helpen. Carlo is natuurlijk weer eens nergens te bekennen, zogenaamd ziek gemeld moppert ze als Gio vraagt waarom hij er nog niet is. Voordeel is wel dat hij het niet kan verzieken vandaag met zijn wonderlijke toevoegingen of zijn zogenaamd onopzettelijke vergissingen. 
De gasten lijken enorm te genieten zo aan de gezichten te zien. De opgewekte gesprekken en verwonderde kreetjes laten Jasmijn’s hart zingen. De subtiele knoflookgeur en de kruidige basilicum beroeren haar neus terwijl ze door de grote pan pastasaus roert. Flora giet de pappardelle af zodat Jasmijn haar handen vrij heeft om de pasta te voorzien van de heerlijke saus. Als de laatste kommen de keuken uitgaan zucht ze eens diep en bereidt zich voor om als laatste de cacaolaag over haar zelf gemaakte tiramisu te strooien en het vers gedraaide ijs uit de vriezer te halen zodat het wat kan acclimatiseren.

Een onheilspellende kreet verbreekt de gemoedelijke rust. Stilte die wordt gevolgd door geroezemoes en dan misselijkmakende braakgeluiden bereiken haar vanuit de eetzaal. Ze rent door de klapdeuren de zaal in en ziet van alles tegelijk gebeuren. Gasten aan tafel vier die geschokt naar een kom pasta kijken van een blonde blogster die wit wegtrekt en dan haar hele maaginhoud over de vloer uitspuugt. Jasmijn baant zich een weg naar de tafel en duwt de opgesprongen, nieuwsgierige gasten van de omringende tafels aan de kant. Ze neemt de bewuste kom pasta in haar handen.
 ‘Fuck! Vuile klootzak!’ Een hazelnootkleurig oog lijkt haar uit te lachen en ze gooit met een wilde zwaai de kom tegen de witgepleisterde muur.

De glans is eraf, de dag begon zo stralend en eindigt met een domper. De handboeien knellen, haar polsen lijken niet veel bloed door te geven aan haar handen. Haar vingertoppen zijn volgens haar zelfs al dood en begraven. Het euforische gevoel allang verdwenen. Toegegeven, dit was niet echt haar dag geworden. Kruupstruukerig voelt ze zich. Niet het geplande succes maar een dag die ze snel wil  vergeten. Bummer ….



©José mei 2016



Op onze vraag of er iemand woordjes had waar we bij de SKO wat mee konden schrijven – voor het voor ons zo geliefde blikken trommeltje van Anja – kregen we een woord van Franca

Kruupstruukerig! Een door haar zelf vaak gebruikt woord voor als het niet gaat of voelt zoals het zou moeten gaan of voelen. 
Volgens haar omgeving bestaat het woord niet eens maar zelf denkt Franca dat ze het toch wel ooit ergens gehoord heeft. Onze speurtocht om de betekenis te achterhalen eindigde zonder resultaat helaas. Taalkundigen en dialectkenners wisten het ook niet. 
Om haar toch niet teleur te stellen en omdat het woord mezelf wel waanzinnig goed in de oren klonk heb ik er een persoonlijk projectje van gemaakt en er een kort verhaal mee geschreven. Hoop dat het enigszins aan je verwachtingen voldoet Franca! 
En heel hartelijk bedankt voor de inspiratie, word ik ernstig blij van ;-)


zaterdag 21 mei 2016

Lucie Whitehouse - Een andere waarheid























Auteur: Lucie Whitehouse
Titel: Een andere waarheid
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (352 pagina's) en E-book
ISBN: 9789032513160

Omschrijving:
Hannah wil onder geen beding worden als haar moeder: een verbitterde, gescheiden vrouw. Maar als ze Mark ontmoet en een hartstochtelijke relatie met hem begint, zet ze alle bezwaren tegen een huwelijk opzij en trouwt met hem.
Wanneer Mark op een dag niet thuiskomt van een zakenreis naar de VS, beginnen Hannahs angsten en twijfels te groeien. Waarom zeggen zijn collega’s dat hij in Rome was voor zijn werk? Waarom is er geen registratie van hem in het hotel waar hij zei te verblijven? En wie is de mysterieuze vrouw die hem al wekenlang blijkt te bellen?
Hannah duikt dieper in het leven van haar man en wat ze ontdekt trekt alles in twijfel wat ze over hem dacht te weten. Is het dubbelleven dat hij leidt zijn manier om haar te beschermen, of is de waarheid nog duisterder dan ze kan vermoeden?

Over de auteur:
Lucie Whitehouse studeerde klassieke talen in Oxford. Ze woont afwisselend in New York en Londen.

Mijn leeservaring:
Als Hannah via gezamenlijke vrienden Mark ontmoet is ze meteen onder de indruk. Haar heerlijke leventje in New York verruilt ze dan ook maar al te graag als Mark haar ten huwelijk vraagt. Zijn bedrijf DataPro is gevestigd in Londen en het is dan ook makkelijker om daar te gaan wonen.
Zijn knappe verschijning trekt overal de aandacht en als hij dan ook op een keer niet thuis komt van een geplande zakenreis naar New York gaan bij Hannah alarmbellen rinkelen. Wanneer hij haar uiteindelijk belt heeft hij van allerlei vage redenen waarom hij nog niet thuis is. Als Hannah navraag doet bij zijn bedrijf – zijn secretaresse Neesha – wordt het verhaal alleen maar dubieuzer en ze stort zich dan ook in Mark's verleden en stuit op dingen die hij haar nooit verteld heeft of gewoonweg gelogen heeft.
Hannah doet vreemde ontdekkingen waarvoor Mark dan weer plausibele verklaringen heeft. Maar klopt het wel allemaal wat hij zegt of is de waarheid nog steeds niet boven tafel?

Een goed opgebouwd verhaal waarin de spanning alleen maar toeneemt. Hannah neemt je bij de hand als verteller en beschrijft hun verhaal vanaf de ontmoeting, op een mooie manier verweven in de tegenwoordige tijd zodat de perspectieven qua tijd niet los van elkaar staan maar je leesbeleving vloeiend doorloopt. Mooie beschrijvingen zodat het geheel perfect te visualiseren is en je gretig wil verder lezen. Als doorgewinterde thrillerlezer zul je op momenten wel kunnen raden wat er gaat gebeuren maar de weg naar het einde zit vol bochten en kronkels. Het leest heerlijk weg en is dan ook binnen no-time uit!

Een andere waarheid, ja dat blijkt wel als je tussen de regels door kunt lezen hoe Mark een beetje in elkaar lijkt te steken......
Lucie Whitehouse is o.a. te vinden op:

Facebook ----> KLIK
en
Twitter -----> KLIK

Weer heel graag gelezen met dank aan De Fontein voor het verkregen recensie-exemplaar.

©José mei 2016


vrijdag 20 mei 2016

Vleugels

                         Bron: GPPits

 
Vleugels

Deze #MuzikaleVrijdag gaat qua vleugels niet over onze trots Max Verstappen die in het Red Bull Racing team als verse aanwinst de sterren van de hemel reed!! Wat een prestatie, ongelooflijk!

Dit gaat ook over een topper die op 20 mei 1932 een klasse prestatie leverde. Een dame die vleugels kreeg en als eerste vrouwelijke piloot in een solovlucht de Atlantische Oceaan overstak.
Amelia Earhart, van kleins af aan een echte tomboy, die erg geïnteresseerd was in vrouwen die mannenberoepen uitoefenden. In die tijd was ze als passagier al een paar keer meegevlogen maar haar diepste wens was zelf vliegen. Vlieglessen en bij elkaar geschraapt geld zorgden ervoor dat ze uiteindelijk haar eigen vliegtuig kocht waar ze zelfs een hoogterecord mee vestigde.
Leven in de spotlights en veel indrukwekkende vluchten. Tot een bepaalde vlucht in 1937 in een mysterie eindigde.

Amelia en haar navigator Fred Noonan zijn op weg naar Howland en hebben nog niet zoveel ervaring met het destijds nieuwe systeem voor radionavigatie. Waarschijnlijk is dit er de oorzaak van dat de twee op een gegeven moment verdwenen zijn in het luchtledige....
Nooit werd er meer iets van hun vernomen en Amelia werd dan ook op 5 januari 1939 doodverklaard. Een tragisch gegeven na zo'n heldhaftig leven.

Een liedje dat daar voor mijn gevoel wel bij aansluit, een gedachte die door Amelia's hoofd zal hebben gespookt in de tijd dat ze slechts passagier was.






Geniet van je weekend en bedenk eens wat jou vleugels geeft! ;-) X

©José mei 2016

vrijdag 13 mei 2016

Ongeluk(kig) !??


Ongeluk(kig)?

Deze #MuzikaleVrijdag de dertiende moet er eens even iets van mijn hart.
Overal om je heen zijn geluksmomentjes die het leven aangenaam maken. Dat kan zitten in zoveel dingen die fijn zijn (thx to Els voor het benadrukken van dingen die fijn zijn ;-))
En toch – toch zie je steeds op social media mensen die steeds maar menen te moeten klagen en zeuren. Pijntjes hier, ellende daar – natuurlijk ga ik die pijn niet bagatelliseren maar om nou overal en altijd aandacht te vragen omdat je iets hebt? Please neem eens een voorbeeld aan de mensen die dusdanig ziek zijn dat er geen toekomst of vooruitgang in zit en altijd maar zeggen 
'Ja hoor het gaat goed met mij, naar omstandigheden.' 
Ik neem daar mijn f*cking petje voor af!! (excusez le mot!)

Bekijk eens de dingen die je wel kunt doen – zien of horen.
Soms krijg ik echt de neiging om mijn donkerste behoefte te bevredigen en reacties onder sommige berichten te zetten waarvan de stoom uit mijn oren komt. Maar sociaal als ik ben houd ik me netjes in – goed opgevoed :-)
Vraag eens niet zoveel negatieve aandacht maar ben eens blij met de dingen die het leven zo mooi maken – dat scheelt al de helft in het ongelukkig zijn. Noteer per dag eens voor de gein de dingen waar je blij van wordt of een goed gevoel van krijgt, al lijken ze nog zo onbeduidend klein. Bekijk voor je gaat slapen je lijstje, je zult je verbazen over de positiviteit die je zelf hieraan beleeft. (Tis maar een suggestie, neem dit aub niet aan als een moetje - wil me ook niet bemoeien met je levensstijl verder hoor ;-))

Mooie quote van Francois de la Rochefoucauld (Frans schrijver) :
"Men troost zich dikwijls over zijn ongeluk door een zeker genoegen dat men erin vindt de ongelukkige uit te hangen."

Nou, moest er ff uit – dank U voor de aandacht ;-)
Hoe kwam ik hier nou weer bij? 
Toevallig hebben de Peppers een dijk van een single uitgebracht die deze week 3FM #Megahit is/was. En daar word ik zo ontiegelijk blij van dat ik luidkeels meezing (zonder toehoorders)
Dark Necessities – en ik begon me af te vragen waar ik nu behoefte aan zou hebben op het world wide web en speciaal op social media gebied. Iets minder gezeur en wat meer positiviteit – daar wordt de wereld een beetje vrolijker door.

Coming out to the light of day
We got many moons than a deeper place
So I keep an eye on the shadow's smile
To see what it has to say

Iedere dag nieuw licht
de maan verdrongen naar een diepere plek
Ik hou de glimlach van de schaduw in de gaten
om te kijken wat het me vertelt …

(even vrij vertaald naar eigen inzicht – omdat wat mij betreft alles een positieve kant heeft op de een of andere manier)
Hier word IK nu blij van bijvoorbeeld ….. uiteraard verschillen smaken :-P







En als extra geluksmomentje de nieuwe Radiohead – hoezo vrijdag de 13e? ;-)






Geniet van je Pinksterweekend en laat tegenslag je gevoel niet te veel beïnvloedenalways look on te bright side of life! X

©José Mei 2016

woensdag 11 mei 2016

Isa Maron - Ritueel























Auteur: Isa Maron
Titel: Ritueel
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (336 pagina's) en E-book
ISBN: 9789044348156


Omschrijving:
Diep in de modder bij een villa in Amsterdam-Noord stuit een tuinman op een schedel. Maud Mertens probeert via de voormalige bewoonster van het pand - de schatrijke, dementerende Ina Demsterwold - te achterhalen wie er achter deze gruweldaad schuilgaat. Ze stuit hierbij op een muur van stilzwijgen. Dan worden op het terrein van de villa veel meer lichaamsdelen gevonden en ontdekt Maud dat de vrouwelijke slachtoffers met vaste regelmaat begraven zijn. Wie zijn de dode vrouwen? Waar zijn de lichamen gebleven en is het te voorkomen dat er een volgend slachtoffer valt? Intussen raakt ook het onderzoek naar de vermissing van Kyra's zus Sarina in een stroomversnelling. Zowel Kyra als Maud beseft dat de zaken waar ze aan werken veel groter zijn dan ze hadden kunnen vermoeden.

Over de auteur:
Isa Maron (Utrecht, 1965) woont in Amsterdam, waar ze een druk leven leidt met haar man en vier zonen en actief is als ondernemer.
Na haar studies aan de UvA en de universiteit van Groningen te hebben afgerond, deed Isa Maron in 2004 een cursus proza schrijven.
Haar debuutroman
Passiespel leverde haar in 2008 de prijs voor Beste Nederlandse Vrouwenthriller van het jaar op. In november 2010 verschenen haar tweede boek Verboden verleden en de minithriller Vrij Zwemmen, waarvan inmiddels ruim 12.500 exemplaren verkocht zijn.
Isa publiceerde ook korte verhalen, onder andere in
Margriet en in de verhalenbundel Verrassing! In de verhalenwedstrijd voor Heleen van Royens Grote Zomerboek, dat in mei 2011 uitkomt, eindigde ze met het verhaal 'Achttien minuten' onder pseudoniem van haar nieuwe hoofdpersoon Nora Tielstra in de top 10. In November 2011 verscheen de thriller Schaduwkant.
En natuurlijk een van de moordwijven!

Mijn leeservaring:
Deel 3 al in de serie de Noordzeemoorden. En met ieder deel wordt het alsmaar beter en spannender. Ook in dit deel kruisen de paden van Maud en Kyra zich weer als er een eindje verderop bij Kyra in de straat een schedel wordt gevonden. De tuinman stuit op dit luguber lichaamsdeel bij graafwerkzaamheden. Als de tuin aan nader onderzoek wordt blootgesteld komen er nog meer gruwelijkheden boven water … en dan begint een onderzoek dat alle kanten op kan gaan. De familie Demsterwold – de vader met name – was niet echt van onbesproken gedrag maar bewijzen konden nooit hard worden gemaakt. Een moordenaar met een missie, zo lijkt het. Een onmiskenbaar ritueel.

Ook de zoektocht naar Kyra's zus Sarina gaat in dit deel verder. Ik moet zeggen dat me dit mysterie uitermate nieuwsgierig maakt. Zoveel aanwijzingen en zo weinig houvast. Het lijkt me zo frustrerend om steeds op dingen te stuiten die uiteindelijk weer op niets uit lopen. Maar Kyra bijt zich vast in alle aanwijzingen, hoe klein ze ook zijn – iemand moét toch iets weten?

Als op een gegeven moment de lugubere vondsten in de tuin en de verdwijning van Sarina nu eens iets met elkaar te maken blijken te hebben? Razendsnelle afwisseling in perspectieven, geweldig leesvoer dat je vasthoudt! Op wat voor manier dan ook, het blijft spannend en ik kijk dan ook reikhalzend uit naar deel 4 waarin hopelijk het Sarina-mysterie onthuld wordt!!


Even voor het gemak allebei de eerdere delen op een rijtje, kun je als je wil gewoon drie op een rij doorlezen ;-)

Deel 1 : Galgenveld

Deel 2 : IJskoud

Isa is ook te vinden op de volgende social media:
Moordwijven natuurlijk : ------> KLIK

Facebook : -----> KLIK

Twitter : -----> KLIK 


Maar laat haar a.u.b. wel even met rust, kan ze lekker verder schrijven aan deel 4!! ;-)
Heel veel leesplezier!

©José mei 2016

vrijdag 6 mei 2016

Shocked ....

                            Bron foto: Telegraaf

Shocked

6 Mei 2002 is een dag die in veel geheugens gegrift staat, zelfs het tijdstip – even na 18.06 uur herinner ik me nog. #MuzikaleVrijdag – al was het toen maandag en zat ik in de auto ….

Nederland was geschokt, een golf van woede en ongeloof dreef als een natte wolk over ons kikkerlandje. Zulke taferelen komen toch alleen in de States voor zou je denken?
Ruud de Wild en Jeroen Kijk in de Vegte interviewden Pim Fortuyn in hun radioprogramma even voor zessen. Verkiezingen kwamen er aan en de LPF waar Pim leider van was, was bezig aan een grote opmars, interviews en debatten – de flamboyante Pim Fortuyn was een graag geziene gast her en der.
Zo ook bij Ruud en Jeroen - Filemon Wesselink die hem als stagiair van 3FM als laatste nog interviewde. Bizar was het, alsof de tijd even stil stond. Het verbijsterende verslag vanaf het mediapark, de schoten die gehoord waren en gezien door getuigen, ambulances en de reanimatie die echter niet mocht baten ….. hij stierf ter plekke.

De dader werd gelukkig snel gepakt. Volkert van der Graaf beweerde dat hij het had gedaan omdat hij bang was dat door de LPF de zwakkeren in onze maatschappij zouden ondersneeuwen.
Zwakkeren – tja, naar mijn idee is deze gast zelf zwakker dan zwak. Een idioot die denkt dat hij op de een of andere manier voor God kon spelen, alsof het na 9/11 (2001) heel normaal zou zijn om voor eigen rechter te spelen …. ongelooflijk.
Deze Volkert kwam niet weg met de moord – een lullige veroordeling van 18 jaar die na 2/3 te hebben uitgezeten nu dus weer vrij is. Van mijn part mogen zulke gasten voor eeuwig wegrotten in een celletje, maar het blijkt maar weer eens dat daders er in Nederland behoorlijk genadig vanaf komen terwijl slachtoffers en hun familie levenslang hebben.
Hij kwam er niet mee weg – een daad van waanzin waardoor ik meteen aan Papa Roach moest denken. Het geldt natuurlijk niet eenzelfde manier van moord maar de titel spreekt in dit geval voor zich.






Een bizarre muzikale vrijdag – maar die horen ook bij het leven.
Geniet van je zonnige weekend X

©José Mei 2016