Mijn laatste boek ... (dit jaar ;))
In het Mississippi van de jaren 60 wordt
aan zwarte vrouwen wel de opvoeding van blanke kinderen toevertrouwd,
maar niet het poetsen van het tafelzilver. Drie vrouwen zijn het
allesbepalende racisme meer dan zat en besluiten dat de verschillen
tussen hen minder belangrijk zijn dan de overeenkomsten.
Een verhaal dat zich afspeelt in 1962
met in de “hoofdrollen” 3, ieder op hun eigen manier,
eigenzinnige dames.
'Skeeter' oftewel Eugenia, dochter van
een blank echtpaar dat een katoenplantage heeft en daarbij veel
zwarte arbeiders en huishoudelijk personeel.
'Aibileen', die als zwarte dame al in
menig blank gezin heeft gezorgd voor de kinderen en het huishouden.
En 'Minny', ook een zwarte dame die het
hart op de tong heeft en daardoor al de nodige blanke mevrouwen die
ze gediend heeft tegen zich in het harnas heeft gejaagd.
De 3 vrouwen komen op een gegeven
moment met elkaar in aanraking door omstandigheden.
Hun karakters zijn levendig en
sprankelend omschreven, hun levensverhalen doordrenkt met schokkende,
pijnlijke ervaringen. Afgewisseld met een flinke dosis humor en
warme, liefdevolle dialogen, behelst dit boek niet zomaar een
verhaaltje. Het is doorweven met vooroordelen, haat en de schokkende
dingen waar de donkere mensen mee te maken hadden. Soms voelde ik
gewoon plaatsvervangende schaamte als blanke zijnde jegens zoveel
onrecht, alhoewel ik absoluut never nooit racistisch ben.
Een aangrijpend verhaal dat je
meesleurt en waar je al lezende de hoop voelt dat dit echt zo niet
langer kon. Maar helaas is de werkelijkheid nog altijd dat mensen om
bepaalde redenen, culturen of geloofsovertuigingen worden
achtergesteld bij het grote gros.... schandalig maar waar.
Kortom een boek dat indruk maakte, dat
je niet weg kunt/wil leggen.
Als je niet zo'n lezer bent, vanaf deze
week draait de film in de bioscoop, al vind ik persoonlijk vaak het
boek beter dan de film.
©José '11
Trailer van : The Help .........