dinsdag 31 mei 2011

Charlotte Link - Het huis van de zusters


















 Omschrijving:
Barbara en Ralph Amberg gaan voor de kerstdagen naar het Noord-Engelse Westhill House om nog een poging te doen hun huwelijk te redden. Maar vanaf de dag van aankomst verloopt alles rampzalig. De eerste nacht worden ze door een sneeuwstorm afgesloten van de buitenwereld. Wanneer Barbara de kamers doorzoekt vindt ze bij toeval een manuscript. Het bevat de levensgeschiedenis van Frances Gray. Hoe meer Barbara leest, hoe meer ze zich begint te identificeren met Frances wat een drastische beslissing tot gevolg heeft.


Ik had eerlijk gezegd nog nooit van Charlotte Link gehoord, maar zag het boek liggen bij de Bruna voor een schamele 5 Euro.
Geen idee hoe het komt, maar volgens mij zijn die “koopjes” die ik vaak bij hun vindt, achteraf als ik ze gelezen heb, vaak veel meer waard dan de dure exemplaren die ooit vergeten in mijn kast belanden.
Of ik weet gewoon hoe ik een juweeltje moet uitzoeken ;)
Want genieten was het heel zeker!
Ik vond het echt jammer dat ik het uit had.
En nou blijkt ook nog eens dat dit boek een van de mindere boeken is die Charlotte Link ooit heeft geschreven!! Flabbergasted toen ik dat las!
Echt grandioos hoe ze twee totaal verschillende verhaallijnen in principe aan elkaar weet te breien.
Chapeau voor de prachtige, realistisch beschreven sfeer in de diverse tijdsbeelden en de uiteenlopende karakters die mooi uitgediept worden.
Het wordt als een hartverwarmende, meeslepende psychologische thriller omschreven, maar daar zet ik dan een vraagteken bij het woord thriller.
Naar mijn gevoel is het een spannende roman, maar hartverwarmend en meeslepend dat mag voor mij dubbel vetgedrukt.
Zeer aan te bevelen dus! 

©José '11

woensdag 25 mei 2011

Tegendraads ...














Uniek
Ieder mens
Excentriek of introvert
Eigen denkbeeld, gevoel, visie
Karakter, verborgen in je persoonlijkheid
Beïnvloed van buitenaf of genetisch bepaald
Tegendraads vaak verward met een eigen mening
Meegaand dan weer synoniem voor soft, een sulletje
Een buitenkant zegt nooit iets over de onzichtbare kern
Dat maakt een individu uitzonderlijk, durf gewoon jezelf te zijn

©José'11


 

dinsdag 24 mei 2011

Schemerig



perfecte lichtkrans
laatste krachtige stralen
wegebbend de dag


©José '11

maandag 23 mei 2011

Bouwbedrijf

We hebben een gast in onze brievenbus.
Een klein koolmeesje is daar een nest aan het bouwen.
Maar het is heel erg verlegen, fotoschuw of me iedere keer te snel af, want ik kan hem niet gevangen krijgen op de zogenaamde gevoelige plaat.
Nu niet te hopen dat we binnenkort een dikke belastingaanslag krijgen, sowieso ;)

©José '11



donderdag 19 mei 2011

Levenslucht



















Gewoon adem blijven halen
Alsof het zo makkelijk zou zijn
Je lijf niet zou gaan falen
Gewoon adem blijven halen
Verstoken van allerlei kwalen
Leven zonder verdriet en pijn
Gewoon adem blijven halen
Alsof het zo makkelijk zou zijn


©José '11

dinsdag 17 mei 2011

Stil verdriet

Het is echt niet te geloven hoe je me altijd weet te prikkelen.
Op de een of andere manier weet je precies mijn zwakke punten te vinden, mijn gevoelige plekjes.
Zo gauw je je jas uit hebt en ik vliegensvlug de rest van je lagen van je lijf afhaal, dan begint het al.
Zelfs een koude douche helpt soms niet.
Als je dan naakt voor me ligt en ik me bedenk wat ik allemaal wel niet met je kan doen, dan stroomt het vocht al als vanzelf.
Ik hou ontzettend veel van je, maar soms haat ik je ook. 

©José '11 ;)

Een One-O-One is een verhaal van 101 woorden, inclusief titel.



















Tranentrekkers.
 

zondag 15 mei 2011

Dagdromen.......















 Geen idee waar mijn fascinatie voor wolken in hemelsnaam vandaan komt.
Uren zou ik ernaar kunnen staren om maar te zwijgen over het feit dat ik er op een ladder naar toe zou willen klimmen.
Me voorstellen hoe je op zo'n wolk ligt en je fantasie de vrije loop laten, dat lijkt me het toppunt van ultieme dagdromerij.
Maar ook de veranderende vormen, de kleurnuances van de lucht.
Het proberen te ontdekken van bepaalde figuren, menselijk of dierlijk.
Als kind werd je er vaak op gewezen, dat de wolken de connectie vormen met de hemel. Maar dat neem ik met een korreltje zout.
Meer tussen hemel en aarde? Ja inderdaad, voor mijn eigen gevoel alleen een scala aan prachtige wolken.


©José '11





zaterdag 14 mei 2011

Nationale Molendag(en) ..















Meliglichtvezeligbruin
Koren malen
In heel Nederland
Draaien op nationaal niveau
Molendagen

©José '11

Elfje 


vrijdag 6 mei 2011

Momentjes ...


















Als je zelf de tijd kon stilzetten,
wijzers niet meer vooruit gaan
seconden niet klakkeloos wegtikken

Mooie momenten blijven doorgaan,
zelfs over eeuwigheid beschikken
wat zou voor jou dat moment zijn?

Overpeinzingen, in gedachten terugblikken
de ups en downs, vreugde, verdriet en pijn
stuk voor stuk menselijke levensfacetten

Alle momenten spelen een duidelijke rol
Maken je tot wie je bent, uniek en waardevol


©José '11



zondag 1 mei 2011

De Overgave - Arthur Japin












Texas 1836 – een groep jonge Comanche-indianen overvalt het fort van de pioniersfamilie Parker. Granny, de moeder van het gezin, moet toezien hoe haar kinderen en kleinkinderen worden ontvoerd. Moeder Granny is de enige overlevende die achterblijft.

Veertig jaar later krijgt de dan hoogbejaarde Granny bezoek van Quanah, de aanvoerder van de door haar zo gehate Comanche. Hij is op weg om zich over te geven en zijn verslagen volk voor altijd in het reservaat te leiden. Hiermee wordt, na bijna vierhonderd jaar, de onderwerping van de oorspronkelijke bewoners van Amerika een feit.

Eigenlijk had ik een heel erg emotionele zoektocht van een grootmoeder verwacht te lezen.
Maar wat schertst mijn verbazing, helemaal geen tearjerker dus!
Het verhaal wordt verteld door Granny, afwisselend in heden en verleden in verschillende fases van haar roerige leven. Soms een beetje verwarrend, maar je zit er al snel middenin, dus die verwarring is zo voorbij.
Het wordt op een directe, bijna op het schokkende af, manier verteld. Maar de humoristische, grappige dialogen laten je als lezer eerder glimlachen dan snotteren.
Dus chapeau voor Japin, de doos tissues is nog onaangeroerd, maar de harde tijd en de angsten zijn subliem verwoord.
Ik zou trouwens zelf meer voor het woord vergeving hebben gekozen dan overgave, maar hey, wie ben ik?? ;)


©José '11