donderdag 30 maart 2017

Apparently …... Rockabilly never dies !!

                       (Caveman.....)


Apparently …... Rockabilly never dies !!

Soms krijg je reacties op een blogbericht waarvan je toch even raar, op een positieve manier dan wel, van staat te kijken …. vooral als het om een blogbericht gaat dat volgende week al 3 jaar oud is!

Daarvoor moeten we wel even terug naar Brabant, want ja hey, daar brandt natuurlijk wel nog licht!!
Op mijn #MuzikaleVrijdagTrips kwam die week de provincie Brabant aan bod, challenge samen met Yvon.
Ik dwaalde gelijk in gedachten af naar de periode dat ik in Eindhoven werkte en misschien is het een strak plan om dat even terug te lezen anders klink ik waarschijnlijk nog waziger dan ik normaal al doe :-P

Brabant lees je –--> HIER <----KLIK

Mijn suf-speur-actie trok de aandacht van Pete van Rocking .nl
En ik weet nu intussen dat Caveman in verschillende bezettingen heeft gespeeld maar ook dat 1 (Toolie) van de drie mannen (die ik dus meemaakte back in the days) reeds is overleden en daar schrok ik toch wel een beetje van. In mijn beleving zijn die drie natuurlijk geen dag ouder geworden maar als ik naga dat hun legendarische optreden in het voorprogramma van The Meteors al meer dan 30 jaar geleden is.... Damn, time flies!

Zoals het in de wereld van bandjes gaat switcht de een nog wel eens naar de ander en vice versa, worden er nieuwe bandjes opgericht, hoor je van sommigen nooit meer iets en gaan sommigen ook nog steeds als de brandweer.
Drie mannen (uit de “oorspronkelijke” bezettingen) spelen nog steeds zeer verdienstelijk heb ik begrepen.

Marcel zit dus in : Bang Bang Bazooka
Berto en Roland spelen ook nog steeds de sterren uit de hemel in diverse bandjes. Zoveel te zien als je de site van Pete bekijkt. De geschiedenis in geluid en beeld is best wel gaaf om eens te gaan bekijken als je zin en tijd hebt.
Dertig jaar bandjes uit en rondom Eindhoven, gaaf hoe dit verwoord is door Piet, zijn bandleven en de mensen die hij hierdoor ontmoet heeft.


Ook op YT

Bloggen is soms best wel gaaf, en levert dus ook antwoorden op mijn nieuwsgierigheid …
Mission accomplished en dank aan Pete dus voor de update!


©José





dinsdag 28 maart 2017

Anthonie Holslag – Toevluchtsoord























Titel: Toevluchtsoord
Uitgeverij: Quasis
Genre: Psychologische thriller
Uitgave: Paperback – 176 pagina's (€12,95) en E-book (€7,99)
ISBN: 9789492099228

Omschrijving:
Het Adirondackgebergte, in de staat New York: een prachtige omgeving en een geliefde vakantielocatie.
De blokhut is al jaren een toevluchtsoord voor de vriendengroep: Maude, Lars, Jennifer, Jonathan, Megan, Jeffery en Jack. Bevriend sinds de middelbare school, ondertussen allemaal hun eigen weg gegaan, maar in die hut maakt de afstand in hun dagelijks leven niet meer uit. Daar zijn ze weer terug in hun tienertijd, al is het maar voor even.
Dit jaar is echter anders. Vriendschappen die oprecht leken, krijgen een andere betekenis. Onderlinge verschillen verbreden zich. De televisie vertoont beelden die zowel choquerend als afschuwelijk zijn en ver van hun hut staat de wereld op instorten. Terwijl zij hun tienerjaren herleven, brokkelt al het bekende langzaam af.
Is de hut nog steeds een toevluchtsoord? Of is het hun gevangenis geworden?

Over de auteur:
Anthonie Holslag, auteur van de verhalenbundels Zwarte muren, Een bloedovergoten dageraad en In het kille ochtendlicht, heeft een boekcontract gesloten met Quasis Uitgevers. Zijn eerste roman Toevluchtsoord, een psychologische thriller met horror- en sciencefictioninvloeden, zal in maart 2017 bij Quasis verschijnen.
Holslag is vooral bekend om zijn korte verhalen. Al eerder kwam bij Quasis in de reeks Splinters het verhaal L.O.O.P uit. Na het behaalde succes van zijn verhalenbundels maakt hij nu de stap naar langer werk.
Holslag zegt over Toevluchtsoord: ‘Een boek dat bij Quasis past. Met name omdat ze over de grenzen van genres durven te kijken en de gelaagdheid in een verhaal herkennen.’
Uitgever Jasper Polane van Quasis: ‘Anthonie is een van de beste horrorschrijvers van Nederland, maar hij schrijft veel meer dan alleen griezelverhalen: zijn werk speelt zich af in het grensgebied tussen horror, sciencefiction, thriller en literatuur. Een gebied waarin Quasis zich ook graag begeeft. We hopen dat Toevluchtsoord de eerste is van een lange reeks romans.’
Anthonie Holslag is geboren in Amsterdam, maar verhuisde op zeer jonge leeftijd naar de Verenigde Staten waar hij zijn tienerjaren heeft doorgebracht. In 2014 verscheen zijn boek Een bloedovergoten dageraad, waarvan alle royalty’s naar WarTrauma gaan. Het vervolg In het kille ochtendlicht is in 2016 verschenen.

Mijn leesbeleving:
Altijd leuk om brievenbusverrassingen in boekvorm te krijgen. En als die dan afkomstig is van Quasis (In dit geval van Anthonie) dan weet je dat je een fantasyboek in handen hebt. Dat DENK je tenminste. Maar in dit specifieke geval een psychologische thriller die ook wel heel erg realistisch overkomt ….. maar of je dit in real life zou willen??!!??

Je maakt kort kennis met de hoofdrolspelers, een vriendengroep die jaarlijks even de sleur verlaat en bij elkaar komt in een berghut, een toevluchtsoord. Dat deden ze al als pubers zijnde al. Een hechte vriendengroep – zou je op het eerste gezicht denken. Toch lijkt het alsof de groep na jaren scheurtjes begint te vertonen, vrienden elkaar niet echt vertrouwen, laat staan dat ze het achterste van hun tong laten zien.
Ieder is zijn eigen pad gaan zoeken en de verschillen zijn dan ook erg groot. Van mega-intellectueel tot automonteur, van doorsnee tot het buitenbeentje.
Anthonie gaat wat mij betreft heel erg de diepte in qua karakters maar weet dat in zo weinig tekst zo verdomde goed te verwoorden dat je als lezer niet doorhebt in eerste instantie welke kant hij op wil met dit verhaal. De lagen zullen voor iedereen verschillend zijn. Maar wat mij zelf het meeste kippenvel bezorgde was het feit dat de technologie tot zoveel in staat is dat het wereldwijd mensen zou kunnen redden. Maar wat als die technologie daadwerkelijk zover is en er gaat een ietsiepietsie fout in het grote geheel? Is zo'n ramp nog te overzien?

De cover sluit daar wat mij betreft messcherp bij aan. Bijen! Een soort van follow the leader – principe. Angstaanjagend hoe een volk zomaar klakkeloos een leider kan volgen. Daar hebben we in onze geschiedenis (en NOG trouwens) al zoveel slechte voorbeelden van dat je toch zou denken dat mensen intussen wijzer zouden zijn, maar ja …
De in zichzelf gekeerde Jack, die blijkbaar nooit heeft willen opgroeien, ziet de dingen echter heel erg duidelijk. Daar bedoel ik mee, echt zien! Zijn hoofd zit vol beelden, al voor dingen echt gebeuren ziet hij ze al. Zijn waarschuwingen worden door de rest als bullshit betiteld maar van een ding is hij zeker …...





Je blijft op het puntje van je stoel en raast naar het einde van dit verhaal. Daarbij stel je jezelf steeds de vraag; 
Wat zou ik doen als dit echt zou gebeuren? Waar kun je heen en wie lost alle problemen op? Wie zal zich als spreekwoordelijke leider opwerpen en wie is de echte leider als puntje bij paaltje komt?
Nou dat zal nog niet zo makkelijk zijn in ieder geval.
Mysterieus en toch zo akelig realistisch dat je hersens er nog lang over nasudderen!

Dank je wel Anthonie, Jasper en Petra van Quasis voor het boek.
Het was weer een waar genoegen om te lezen.


©José maart 2017

maandag 27 maart 2017

Dennis en Wendel Kind – Secret Scouts en de vermiste president























Een oproepje aan alle Secret Scouts-fans!

Dit superleuke jeugdboek is genomineerd voor de Kinderjury! En naar mijn bescheiden mening ook heel terecht!
Dennis en Wendel hebben wat mij betreft een heerlijke serie bedacht die je als kind niet wil missen.
Vanaf groep 7/8 (maar ook tot heel ver daarboven!!) zul je genieten van avonturen, humor en een vleug geschiedenis verpakt in een vlot leesbaar geheel.

Mijn leesbeleving vind je hier ---> KLIK

Waan je weer even Kind en geniet.

Ben je een fan? Zou je dan als 12-jarige (;-)) ook even willen stemmen?
Alvast heel hartelijk bedankt namens Dennis en Wendel Kind...

Stemmen kan hier -----> KLIK

©José

donderdag 9 maart 2017

Het museum van de vrouw

                           (Bron: Museum van de vrouw) 

 
Het museum van de vrouw.

Het is druilerig weer in het Midden-Limburgse land, zeg maar gerust baggerweer!
Terwijl de regen af en toe met bakken uit de bewolkte hemel valt rijden we naar Echt, een dorpje met een historie.
Dat het geen weer is om zomaar wat rond te banjeren snap je wel. Maar we gingen met een andere reden, het Museum van de vrouw ligt in Echt.
Een klein museum gevestigd in een prachtig pand ongeveer naast de kerk. Voldoende parkeerplekken, mits er geen mis aan de gang is denk ik zo ;-) Museum is op de begane grond en zeer goed toegankelijk ook voor rolstoelen.




De thema's van de tentoonstellingen zijn wisselend, voor nieuwtjes en weetjes over het actuele thema of de geschiedenis kun je ten alle tijden terecht op de site – maar ook op Facebook, Twitter en Instagram ….
Als klap op de vuurpijl kregen we bij binnenkomst een zeer leuk boekje in het kader van Internationale Vrouwendag over Lingerie door de jaren heen – door Floor van der Plas. Onderkleding vanaf 1850 tot nu.




Dit jaar is het thema grote gezinnen door de tijd heen.




Vroeger was het geen uitzondering als een gezin veel kinderen had. Vooral het katholieke zuiden waar de pastoor gerust naar je huis kwam en vroeg of er niet nog meer schaapjes aan zijn kudde toe te voegen waren en hij meteen informeerde of er niet een beest geslacht was waar hij dan het beste stuk van meenam. Het respect (en misschien ook wel een beetje de schrik) voor meneer pastoor was behoorlijk groot toentertijd.
Aangezien de anticonceptie nog niet echt aan de orde was en de bedjes van de mensen megaklein, is het niet verwonderlijk dat er wel gezinnen bekend zijn met 15 kinderen of meer zelfs …. De kuddes van pastoor waren dan ook best groot zeg maar ;-)

Het museum is dan niet echt groooot, maar de beleving is dat zeer zeker wel.
Als je in mijn leeftijdscategorie zit ken je vast wel de verhalen van je moeder/vader, oma/opa of tantes en ooms. De gezelligheid komt dan als eerste altijd naar boven maar ook in sommige gevallen de struggle om je kinderen gekleed en aan het eten te houden. Geen luxe maar toch plezier en saamhorigheid, de sporadische extraatjes in de vorm van bijvoorbeeld de zondagmiddagen waar er muziek was en er gedanst en gelachen werd. Terwijl er doordeweeks keihard gewerkt moest worden en het naar school gaan eerder een uitje dan de tegenwoordige plicht. Je mocht van geluk spreken als je naar school kon en wat leren, met name het lezen en schrijven was een grote stap naar de toekomst hoor ik vaak. Lezen vergrootte je wereld en kon je naar plekken brengen waar het goed toeven was bijvoorbeeld.

Een geweldige tentoonstelling die clever is opgebouwd en waar je ogen tekort komt alleen al door de leuke details. Overal waar je kijkt wordt je terug geteleporteerd in de tijd en kun je lezen in welke jaren er bepaalde dingen ontdekt of uitgevonden zijn. Je wordt bij binnenkomst meteen welkom geheten door meneer pastoor die omringd door heilige boeken en geschriften met een doos sigaren aan zijn tafeltje zit (een pop natuurlijk, geen echte pastoor;-)).
Vervolgens de door de kerk zo gehate anticonceptie. Jesus Christ wat een methodes hadden ze vroeger!!
Dan de geboorte en ga zo maar door. Gefascineerd hebben we rondgelopen en genoten van de trip down memory lane in voorwerpen, verhalen en informatie.
Spelletjes, gebruiksvoorwerpen, kleding, meubeltjes en teveel om op te noemen.....
Na onze ontdekkingstocht was er nog gelegenheid om in de “gooj kamer”, zoals ze vroeger de kamer noemden waar alleen op hoogtijdagen vertoefd werd, koffie met echte Limburgse vlaai genieten. En niet zomaar een stuk vlaai uit een rek getrokken, nee de vlaai werd kakelvers bij de iets verderop gelegen Echter bakker gehaald. Waar vind je dat nog?

Al met al een paar verschrikkelijk leuke uurtjes. Als je ooit in de buurt of in de gelegenheid bent om er naar toe te gaan zou ik dat zeker eens doen! En neem dan zeker je moeder/oma/tante(s) of vriendinnen mee, je zult er geen spijt van krijgen.



Een aantal foto's die ik maakte heb ik in een collage geplakt, maar wilde geen spoiler zijn door alles te laten zien – ontdek het zelf maar, das veel leuker ;-)


©José

zondag 5 maart 2017

Jilliane Hoffman – De kleine getuige






















Titel: De kleine getuige
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (368 pagina's) en E-book
ISBN: 9789026139307

Omschrijving:
Wanneer Faith met haar vierjarige dochtertje ’s avonds laat naar huis rijdt, knalt er opeens iemand op haar auto: vanuit het bos is een meisje in paniek de weg op gerend. ‘Help me!’ schreeuwt ze, maar Faith is in blinde paniek: een donkere weg, niemand in de buurt… ze besluit door te rijden. In haar achteruitkijkspiegel ziet ze hoe het meisje door een man het bos in wordt gesleurd. Wanneer steeds meer jonge vrouwen verdwijnen en er ‘Vermist’-posters opduiken met daarop het gezicht van het meisje, blijkt dat Faith’s dochtertje die bewuste avond helemaal niet sliep op de achterbank. Ze heeft alles gezien. En vertelt dat ook. Aan de politie. In plaats van getuige is Faith opeens schuldig aan het feit dat ze iets had kúnnen doen. En de dader? Die heeft haar misschien wel gezien en nu hij weet wat zij weet…

Over de auteur:
Jilliane Hoffman werkte als officier van Justitie in Miami, waar ze vooral werkte aan zware misdrijven. Ze was adviseur voor Justitie in Florida en heeft de FBI bijgestaan in talloze misdaadonderzoeken. Haar thrillers Vergelding, De laatste getuige, In een vlaag van waanzin en Doodsangst zijn regelrechte bestsellers.

Mijn leesbeleving:
Vanaf de cover kijkt je een paar indringende ogen aan die je niet loslaten, een klein mensje dat getuige lijkt te zijn geweest van een hele hoop ellende ….
Intrigerend was mijn eerste gedachte, beangstigend voor zo'n hummel was mijn tweede gedachte en dat bleek ook wel te kloppen als ik het zo achteraf probeer te verwoorden.
Als je dan op bladzijde 1 begint te lezen krijg je al meteen het gevoel dat je middenin een soort nachtmerrie belandt en daaruit in feite ook niet echt makkelijk ontwaakt tot de laatste punt van het boek het verbluffende einde aankondigt......

Faith en Jarrod, de ouders van de vierjarige Maggie, hebben een enerverende tijd achter de rug als Faith besluit om toch maar met Maggie naar de verjaardag van haar zusje Charity te gaan. Ondanks de storm en de waarschuwingen van Jarrod voor het noodweer gaat Faith op weg.
Het feestje blijkt echter niet zo geslaagd. Als Charity's man haar het bloed onder de nagels vandaan haalt pakt ze dan ook rigoureus de tegenstribbelende Maggie op en vertrekt en vergeet daarbij haar tas met inhoud in de haast.
Maggie is niet het makkelijkste kind, ze hikt tegen het labeltje ADD of ADHD aan en Faith is dan ook blij als de kleine op de achterbank in slaap valt in haar stoeltje.
Faith heeft het nodige gedronken en is zich daar ook goed bewust van als ze ineens in het noodweer midden in de nacht iets raakt op de verlaten wegen.
Ze stapt uit maar ziet niets of niemand en rijdt dan ook zo snel mogelijk weer weg. Als ze bij een verlaten tankstation toch maar besluit om even te slapen zal dat haar hele leven in één keer totaal op zijn kop zetten....

Het bonken op de zijruit van haar auto. Een verregend meisje dat om hulp schreeuwt en het besluit van Faith om vooral niet de deur te openen zal verstrekkende gevolgen hebben. Een man duikt naast het meisje op en Faith zit als verstijfd. Als de man het meisje meesleurt ziet Faith aan de rand van het bos nog een man staan en ze rijdt weg, blij dat Maggie door alles is heen geslapen.
Ze besluit om tegen niemand iets te vertellen … tot Maggie ineens het gezicht van een vermist meisje op tv ziet en tegen haar vader zegt dat ze het meisje kent en gezien heeft.

Faith's wereld stort op dat moment helemaal in elkaar, niets zal ooit nog hetzelfde worden.
Angst en wanhoop dreigen haar levenspartners te worden.
Rechercheurs Bryan en Tatiana hebben de zware taak de mannen op te sporen maar helaas laten de gasten weinig sporen na. Kunnen ze met zijn tweetjes de daders achterhalen of zien hun meerderen toch dat de zaak veel groter is dan het in eerste instantie leek?

Een achtbaan aan emoties en spanning heeft Jilliane weer eens verwerkt in dit boek. Het kippenvel kriebelt steeds net onder de oppervlakte zodat je wil verder lezen.
Je weet als moeder zijnde, tenminste dat dacht ik dan; Ik zou ook voor geen goud die deur van mijn auto open hebben gemaakt maar aan de andere kant zou ik ook niet halfdronken met mijn kind zijn gaan rijden. Een psychologisch gevalletje van ; Wat zou jij gedaan hebben?
Niemand kan daar over oordelen tot hij/zij in zo'n situatie terecht zou komen en geloof mij maar, na het lezen van dit boek zou je daar ook zeer zeker niet in terecht willen komen!

Alleen al door haar achtergrond qua werk en de waarschijnlijk daardoor zo levendige schrijfstijl maken al haar boeken mijns inziens tot echte mustreads. Ze haalt er soms vergelijkbare echte “oude zaken” bij om dingen en situaties beter te duiden.
Krachtig en staand als een huis zijn haar plots en verhaallijnen. Vooral Jilliane's vermogen om je meteen in het verhaal te zuigen zijn super.

*Harde fictie omlijst met een zacht randje.

©José maart 2017

Wederom mijn hartelijke dank aan Uitgeverij de Fontein voor het recensie-exemplaar.