vrijdag 30 mei 2014

Stromingen

Deze week: #Rivier

Ja ik geef het toe, af en toe ben ik een watje, een softie pur sang, zeker wat muziek betreft.
Over Guilty Pleasures nog maar te zwijgen, al zal ik deze keuze nooit een guilty one noemen omdat ik hem echt super vind, well shoot me or sue me :-P
Justin Timberlake is uitgegroeid naar een volwassen alleskunner op muzikaal gebied.
Zijn stem is niet alleen prettig maar ook zijn teksten raken soms behoorlijk diep en hij zit in allerlei combi's met andere wereldsterren of MC's, produceert excellent materiaal voor zichzelf en anderen en is dus momenteel ver verwijderd van zijn Mickey Mouse Club – Imago.
Yep hij verdient een bloemetje … of iets ;-)




Justin Timberlake - Cry me a river .... omdat ie zo mooi is.



©José '14

woensdag 28 mei 2014

Jodi Picoult - De verhalenvertelster

Auteur: Jodi Picoult
Titel: De verhalenvertelster
Genre: Literaire Roman
ISBN: 9789044341997

















Beschrijving:
Sage Singer werkt in een bakkerij. Ze raakt bevriend met Josef, een aardige oude man die vaak met zijn hondje door de buurt wandelt. Tot de dag dat hij haar een foto van zichzelf laat zien in SS-uniform, vertelt dat hij verdient te sterven - en haar vraagt hem daarbij te helpen. Sage weigert, ze wil er niets mee te maken hebben. Haar grootmoeder, Minka, met wie Sage een sterke band heeft, is een overlevende van de Holocaust. Ooit was Minka een vrolijk meisje dat ervan droomde schrijfster te worden. Maar die dromen verbleekten toen ze naar Auschwitz werd gedeporteerd.

Ja wederom een tip van Trui , blijkbaar hebben we eenzelfde smaak qua boeken.
Ze waarschuwde me al dat ik zakdoeken bij de hand moest houden, maar aangezien ik een prachtige persoonlijke tissuedoos van haar heb gehad, stond die paraat binnen handbereik.
Maar aan een tissue had ik niet genoeg, het raakte me af en toe zo diep dat ik even moest “bekomen”, even afstand nemen en iets anders gaan doen, dat werkte beter.
Ik heb het nu al een paar dagen uit en zit steeds in mijn hoofd te malen hoe ik dit boek het beste kan beschrijven ...... nou hier komt ie dan.

Allereerst kan ik je nu al verklappen dat dit boek wat mij betreft als #Must-Read van het jaar uitgeroepen kan worden, een literaire roman die je gerust als meesterwerk mag betitelen.
Picoult heeft dit boek geschreven nadat ze geraakt werd door het boek De zonnebloem van Simon Wiesenthal, een overlevende van de Holocaust die zelf in twaalf concentratiekampen heeft gezeten en na WOII als nazi-jager meerdere nazi-oorlogsmisdadigers opspoorde en voor het gerecht bracht.

De verhalenvertelster kent in principe vier hoofdpersonages die ieder hun eigen verhaal vertellen in de ik-vorm, dit staat telkens boven het betreffende hoofdstuk.
Daarnaast loopt nog een op zichzelf staand verhaal dat steeds in schuingedrukte hoofdstukken tussen de “normale” doorloopt.
Althans het lijkt een op zichzelf staand verhaal, maar in feite is het een allegorie – een beeldspraak waarin de vertelster zichzelf projecteert in een verhaal en vergelijkingen maakt tussen fictie en realiteit, maar dan in een verhaal (hoop dat je snapt wat ik bedoel ;-))
Daarbij wordt het nog eens afwisselend in heden en verleden geschreven, ingewikkeld boek??
Nee hoor, echt niet!
De personages zijn zo beeldend en levensecht beschreven, dat je ze makkelijk herkend.

De Holocaust – TE gruwelijk voor woorden als je alleen al het aantal doden hoort of leest.
Maar pas als je er een beeld bij krijgt wat de mensen allemaal hebben moeten doorstaan, de nachtmerries die geen slechte droom waren maar pure realiteit, de mensonterende omstandigheden en situaties in de kampen enzovoort … dan raakt het NOG dieper, kun je niet begrijpen hoe 1 volslagen idioot zoveel aanhangers heeft kunnen krijgen die zo'n massavernietiging hebben kunnen laten plaatsvinden, onbegrijpelijk, zou er nu ik dit schrijf weer mee kunnen janken.

Je voelt in dit boek de rauwe emoties, angst, de wanhoop, de pijn, verslagenheid.
Passages gebaseerd op feiten, na veel interviews met overlevenden, fictief beschreven in een meeslepend, emotioneel erg heftig verhaal.
Eigenlijk wil ik er niets meer over vertellen, behalve dat het een boek is dat je zou moeten lezen als je, net als Trui en ik zei de gek, van mening bent dat door het steeds maar voor ogen blijven houden van de verhalen achter de getallen, het nooit of te nimmer gewoon maar een geschiedenisfeit blijft, maar een afgrijselijke oorlog waarin tientallen miljoenen mensen – echte personen – mannen/vrouwen en kinderen – gezinnen – families – dierbaren (en geen nummers/getallen/aantallen bedoel ik dan) het leven verloren ….. hartverscheurend als je er over nadenkt, en nadenken MOETEN we hierover blijven doen.
Mijn mening – mijn gedachte...........

Als je dit jaar maar 1 boek wil lezen bij wijze van spreken, dan zou ik dit boek lezen.
Een juweeltje!

©José '14

Ook bij Bibliocenter te leen uiteraard!


maandag 26 mei 2014

Bedrieglijk .....



Omdat ware aard uiteindelijk boven komt drijven ...... toch? :-)
Tanka

©José '14

zondag 25 mei 2014

Pixels

Een weekje in pixels ….

Instagram is echt leuk zoals ik al eens aangaf, maar ik betrap me er op dat ik nog meer naar de lucht loop te staren dan normaal.
En de afgelopen week zag ik veel variatie en was dan ook snel geneigd om er een foto van te maken en op IG te zetten, denk maak voor de fun even een collage :-P





Met dit mooie weer is ook de tuin ineens een stuk interessanter en mooier, tenminste sommige dingen sprongen er voor mij uit.
De prachtig blauw/paarse kleur van de Hortensia, de bloeiende knop van de een of andere prikkelstruik (sorry, ik weet nooit de namen van al dat moois!! ), de lavendel met zijn ontluikende bloemetjes en een stel hongerige vissen. Die vissen hebben blijkbaar een geheugen van een paar seconden heb ik begrepen en weten dus niet dat ze net voer hebben gehad, en dat blijkt wel want zo gauw er iemand langs de vijver loopt komen ze massaal naar boven met hun waffel al open …
En hoe gaaf! Wederhelft heeft van allerlei groenten en kruiden gezaaid en er begint al van alles de kop op te steken, alleen denk ik dat er ergens een nachtvorstje overheen is gegaan, er staat potdorie 1 zielig kropje sla te pronken. Misschien komt het nog goed en krijgt hij/zij nog wat gezelschap …. En ja Dian, ook wat zaadjes van je vader ;-)





Ik begon in een boek … tip van Trui, en ik kan je nu al zeggen terwijl ik pas op de helft ben, dat ik je dit boek zo'n klein beetje door de strot ga proberen te duwen (bij wijze van spreken ;-)). Het grijpt zo aan dat ik zojuist maar even gestopt ben om ff iets anders te doen …. jeetje wat een mooi geschreven boek. Welk? Nou reserveer of bestel het voor mijn part maar alvast …. je zult er geen spijt van krijgen!! Review volgt zodra ik hem uit heb! :-)




Maar ook zag ik deze week iets geboren worden, een blog welteverstaan.
Dochter van een heel lieve vriendin die ernstig ziek is heeft de stap gezet om een blog te beginnen over alles wat haar bezig houdt en waar ze voor leeft zoals de naam van haar blog al zegt.
Dianne is een superactieve lieve, mega-sociale kanjer die overal induikt, steeds nieuwe uitdagingen zoekt en uiteindelijk haar doelen zeker bereikt, en ik kan je wel vertellen dat dat niet de lulligste challenges zijn ;-)
En ook al praat ze je de oren van het hoofd soms, er zijn nou eenmaal ook dingen die je makkelijker “op papier” zet dan dat je ze uitspreekt. En daar weten bloggers meestal wel alles vanaf, je gedachten, angsten en overpeinzingen, maar ook hele gave, leuke, lieve dingen vloeien als je eenmaal begint moeiteloos uit je hoofd via je vingertoppen op het maagdelijk wit vel papier op je scherm.
Delen is helen zeggen ze ooit, ik hoop voor jou Dianne dat het je goed doet en de vele reacties ziet als een steun in je rug en een hart onder je riem.
Dus heel veel respect voor Dianne, een mupke om trots op te zijn.

Linkje? Tuurlijk, dat mocht van haar ;-) In de rechterkolom zie je een banner van haar blog.
Maar net zo makkelijk misschien zo -----> KLIK


©José '14

vrijdag 23 mei 2014

Slaap zacht ....

                                     (Bron: googlepics)

#Strand ......

Denk je aan strand dan denk je aan water, zon, schelpen en natuurlijk zand …

Denk je aan zand dan visualiseer je korrels die door je vingers glijden, strooiend over je lichaamsdelen.

Denk ik aan zand strooien dan denk ik aan Klaas Vaak, denk ik aan Klaas Vaak dan denk ik aan Metallica …
Ja sorry hoor, soms heb ik gewoon rare denk-kronkels ;-)




©José '14

donderdag 22 mei 2014

Tegendraads ...

Een oudje in een nieuw jasje ;-)



Dit noemt men een EDIT trouwens  - afkorting van En Dit Is Tien. 
Tien regels, 1e zin begint met 1 woord, 2e zin 2 woorden etc.

(Ik hoor het wel als ik weer eens doorsla!! :-P )

©José '14

zondag 18 mei 2014

Schrijven ..

(Nieuwe tic - Fotogedichten in allerlei vormen en maten ;-))




Tanka

©José '14

vrijdag 16 mei 2014

Judith Visser - Vreemden in de nacht






















Uitgever: Ambo/Anthos
ISBN: 9041423745

Beschrijving:
In een afgelegen woonhuis is een jong echtpaar op brute wijze van het leven beroofd. Veertig jaar later neemt Cassandra Wolf, een voedingscoach van wie de relatie net is verbroken, haar intrek in het huis. Ze wil een nieuwe start maken en een praktijk aan huis beginnen, maar haar plannen komen al snel op een zijspoor te staan vanwege angstaanjagende gebeurtenissen. Elke nacht opnieuw schrikt ze wakker van een ijselijk gegil. Waar komt dat vandaan? Ze duikt in het verleden van het huis en belandt al snel bij de vraag welke tragische geschiedenis er achter de dubbele moord schuilt. Niet veel later doet ze een schokkende ontdekking, die niet alleen haarzelf, maar ook haar dierbaren in gevaar brengt…

Op de een of andere manier krijgt Judith je aan het hijgen.
Huh?!?
Ja dat ligt waarschijnlijk aan haar razendsnelle schrijfstijl waardoor je het gevoel hebt dat je door het boek heen dendert!
Je stapt in de wagon, gaat rustig zitten en binnen no-time, vanaf de eerste regel, lijkt het of je in een TGV zit. 
De term page-turner lijkt bij haar schrijven niet eens van toepassing, je vreet letters!
Dus als je het uit hebt, en dat duurt echt niet lang, dan hijg je een beetje van de (in)spanning ;-)

Met prachtige zinnen hier en daar, rauwe emoties en een vleugje sex (voor sommigen/tere zieltjes misschien een tikkie op het randje ;-)) neemt ze je mee in een spannend verhaal.
Ook nu weer.
Je krijgt van allerlei info en daarbij vorm je je al snel een beeld, maar helaas.....
Ze wappert met kleine twists en levensgrote wendingen alsof het niks is, maar op een clevere manier, dan ben je nog geen stap verder en MOET je gewoon doorlezen.
Twee tijdzones heeft het verhaal.
Een verhaallijn speelt zich veertig jaar geleden af en is qua beschrijvingen ook echt in die tijdgeest, als 40-er herken je heel erg veel situaties, uitspraken, om en beschrijvingen van dingen, voorwerpen die je weer helemaal voor je ziet … geweldig!
In het hier en nu vertolkt Cassandra de hoofdrol. Een coole tante die niet voor één gat te vangen is.
Je valt automatisch van de een in de andere tijd, mits je op je hoede blijft en goed oplet ;-)
In de huid kruipen van de karakters is een peulenschil, goed neergezet waardoor je je goed in kunt leven. Ik zou bijvoorbeeld bij die eerste creepy gil midden in de nacht het al op een rennen hebben gezet, de deur achter me dicht trekken en de sleutel ergens in een rivier of kanaal gooien en er nooit meer een stap binnen zetten.
Maar dan zou het meer een reclameblaadje dan een boek zijn geworden qua dikte ;-)

Als je van spannende boeken houdt, geschreven in een meeslepende stijl die hier en daar een lachkriebel veroorzaakt, waarvan het plot zeker goed is en het einde altijd verrassend …..... dan moet je echt een keer een boek van Judith Visser lezen!

Lees en thril voorzichtig ;-)

Fijn weekend allemaal....

©José '14

Ook bij Bibliocenter een heel scala van haar boeken natuurlijk .....

Door de bomen ... het bos niet meer zien?

                             
                            (Bron: Wallpapers)


Deze week gaan we naar #het bos.
En niet zomaar een bos, nee mijn all-time favourite bos...........
Volgens mij weten jullie dan wel welk ik bedoel, ik heb het al vaker verteld, dan had je maar op moeten letten :-P


verdwaalde tonen
muzikale remedie
woud vol stemgeluid




Fijn weekend allemaal!! :-)

©José '14

vrijdag 9 mei 2014

Allegaartje ...

Chaotische mix met van alles wat, dus zeg maar gerust een allegaartje van foto's van dingen die ik toevallig deze week zag, kocht, maakte/nog moet maken of waarvan ik dacht dat ik ff een foto moest nemen, snap je het nog?!?
Nee ik ook niet, maar dat is verder niet belangrijk ;-)

Het was op maandag na een bewolkt weekje, dus ik kreeg een overdosis prachtige luchten te zien met hier en daar een paar verdwaalde regendruppels (c.q. plensbuien) ….....




En omdat ik mijn meest gefotografeerde object qua mikpunt met mooie luchten en sunsets even helemaal aan jullie wilde voorstellen, stond ik vanmorgen even stil op straat (in vogelvlucht ca. 100 meter, ik kan echt geen afstand schatten hoor dus ik dénk 100 meter van ons huis) en voila … de Korenbloem in zijn geheel, gezien door een vettige autoruit en ik geloof dat ik op dezelfde plek ben stil gaan staan als Wiki zo te zien LOL  ;-)





Verder was ik deze week even op bollenjacht gegaan voor een coole plaid, altijd lekker warm ;-)
Gevalletje dikke-naalden-wol in paars en paars/wit.



En omdat ik vorige week helaas niet naar de opening kon van Lot's (Zij van de Knutselkast ----> zie banner in rechterkolom) nieuwe winkeltje Streepjes en Ruitjes ----->KLIK
en Bianca's Klein Detail,
ben ik daar ook nog even binnen gewipt.
Lot (en Annemie niet te vergeten) verkopen ontiegelijk leuke spulletjes, meest zelf gemaakt, gepimpte hebbedingen en decoratiemateriaal, uniek en voor superzachte prijsjes!!!
En van Bianca stonden er allerlei leuke etalageattributen en accessoires, zij geeft advies en tips en tricks en workshops op gebied van interieur en styling voor zowel particulier als voor bedrijven (Bianca is ook in België actief, check haar website maar eens voor meer info -----> KLIK )

Ik kocht een leuk soort toverdoos, als je er allerlei klein grut dat je hebt instopt lijkt het als bij toverslag opgeruimd en het staat nog eens decoratief ook nog ;-)



En 2 kleine glazen weckflesjes, zo gaaf die weckpotjes en flesjes allemaal, ik wil er zelf gearomatiseerde (duur woord voor iets toevoegen ;-)) olijfolie in doen.
Eentje reeds gevulde met geurige rozemarijn, ja ja uit mijn eigen kruidenbak! Goed bezig!!
En als iemand nog een goeie tip heeft om olie te verfraaien, be my guest, spui het maar in een reactie graag!!! :-)



Mooi bij elkaar gesprokkeld ;-)


En toen waren er nog 2 lieve reacties op mijn vorige bericht – Nightswimming , over mijn dichtsel welteverstaan, je zou er spontaan van gaan blozen.
Barbara, zelf een toppertje qua fotograferen en het bewerken van foto's, echt supermooi daar neem IK mijn petje voor af, had wel een leuk idee.
Nou heb ik in het verleden al wel wat vaker fotogedichten gemaakt, maar nooit echt happy met het resultaat, dus hier op het blog nooit neergezet.
Maar toch even eentje in elkaar geknutseld net met hetzelfde gedicht van het vorige blogbericht dus... resultaat? 
Het is wel geen hogere wiskunde, maar wel geinig om te doen ;-)

De Zee:






Chaotisch genoeg voor jullie??!! :-P
Het weer past zich in ieder geval aan, het hagelt hier en helaas geen Venz!!

Ik wens jullie een fijn weekend en voor alle moeders van de wereld een fijne Moederdag! X

©José '14




Nightswimming

                              (Bron internet: Wallpapers)


Deze week gaan we naar : #Zee
Niet letterlijk maar muzikaal ;-)


Mijmerend,
starend
naar losgeslagen golven
Gedachten de vrije loop,
stormachtige kalmte
in de krochten
van overvol.
Op hol geslagen
weerspiegelingen,
reflecterend
in de ondergaande zon.
Negativiteit verdwijnt,
verdreven door wind,
overspoeld,
door de ruisende zee.


Geïnspireerd door onze Belgische vriend Ozark Henry – At sea …... Enjoy ;-)




©José '14



zondag 4 mei 2014

Harlan Coben – Zes jaar























Beschrijving:
Zes jaar geleden moest Jake Fisher toezien hoe Natalie met een ander trouwde. Zes jaar lang verborg hij zijn gebroken hart en stortte hij zich op zijn werk als academicus. Zes jaar hield hij zich aan zijn belofte haar met rust te laten. Als hij leest dat Natalies echtgenoot Todd is overleden, besluit hij bij de begrafenis een glimp op te vangen van zijn grote liefde. Maar de weduwe is een volstrekte onbekende en blijkt al meer dan tien jaar met Todd getrouwd! Jake laat het er niet bij zitten. Maar zijn beeld van Natalie brokkelt steeds verder af. Oude vrienden zijn onvindbaar of lijken zich Jake helemaal niet te herinneren. Natalie is in geen jaren door iemand gezien. Jakes zoektocht naar de vrouw die zijn hart brak, brengt al snel zijn eigen leven in gevaar...

Wat valt er nog te vertellen over Harlan Coben?
Waarschijnlijk niets dat een fan van spannende boeken nog niet weet.
Of het moet zijn dan in dit boek mijn “geliefde” hoofdpersonage Myron Bolitar niet voorkomt ;-)
Maar Jake is in dit boek een goede vervanger gebleken!

Mister Coben is een ster in het vangen van je aandacht, en ja zelfs al vanaf de eerste zin trekt hij je in een verhaal, dat op zichzelf vind ik al een verdomd goed trucje. Hij vertelt zijn verhalen rechtstreeks tegen jou in de ik-vorm met af en toe zelfs een persoonlijk woordje gericht naar de lezer dat je laat denken dat hij je even iets moet verduidelijken zodat je hem wat beter leert kennen. Geniaal!
Je op het puntje van je stoel houden en op een ogenschijnlijk simpele manier hier en daar wat informatie rondstrooien die als je niet oplet zomaar gemiste gigantische aanwijzingen zijn.
Hij bouwt naar mijn idee de spanning niet op, maar slaat je er meteen mee om je oren en laat je niet meer gaan tot het laatste leesteken een feit is en je achterblijft met een gevoel dat je liefst stante pede aan zijn volgende wil beginnen.
Hoe betrokken kun je raken in zijn verhalen, die stuk voor stuk juweeltjes zijn.

Zo ook dit boek, waar ik zelfs af en toe in het begin dacht dat ik in een mistige nevel van Stephen King terecht was gekomen.
Het mysterieuze verhaal van Natalie, de vrouw van zijn leven, laat Jake in een gevarenzone terecht komen waar je U tegen zegt. Een raadsel dat hij probeert te ontcijferen met gevaar voor eigen leven.
Wie kan hij vertrouwen en sterker nog, zijn zij die hem helpen wel echt wie ze beweren te zijn?
Een verduveld goed verhaal, geschreven met beeldende zinnen zonder poespas die je toch het gevoel geven zelf middenin het scenario te zitten.
Om maar een onnozel voorbeeld te geven, als hij beknopt vertelt dat hij achter een boom verscholen staat, dan sta JIJ daar ook, maar in zulke goede korte zinnen beschreven dat het schrijven van een boek o zo makkelijk lijkt, yeah right, voor hem wel, daar kunnen veel schrijvers nog een puntje aan zuigen.
Ook zijn aanstekelijke humor, zelfspot en zijn adremme one-liners maken hem tot een van mijn favoriete schrijvers.

Weer genoten van een excellent boek …..

©José '14

Ook bij Bibliocenter uiteraard!!

vrijdag 2 mei 2014

Vandaag is Rood .....




Rood is een prachtkleur in al zijn schakeringen.
Kleur met de krachtigste uitstraling, de meest vasthoudende kleur die liefde, sensualiteit, passie en romantiek uitstraalt – houden van in al zijn facetten.

Maar ook de kleur van gevaar, dood en verderf, bloedvergieten, hitte en vuur.

Tegenstrijdige gevoelens krijg je er bij, zo ook bij het nummer dat ik deze week kies.
Ik vind het een prachtnummer en ja ik weet dat het een cover is van Harold Melvin en zijn Blue Notes (ook superb!!!!!), maar ik kies de versie van Simply Red.

Een must voor mijn (eventueel over een jaar of honderd ;-)) crematie.
Lugubere gedachte?
Nee joh, zoon en ik hebben eindeloze discussies/gesprekken over liedjes die je op je afscheid zou willen “horen” en dat kan nogal variëren van heel subtiele ballads tot het meest onnozele doch treffende nummer.
Kijk, ik weet dat wij een beetje veel op één lijn zitten qua muziek en we hebben eenzelfde (soms macaber ;-)) gevoel voor humor, dus ik ben er van overtuigd dat er geen waarheen-waarvoor of afscheid nemen bestaat niet repertoire voorbij zal komen op mijn laatste trip.
Maar dit is er een die ik zelf wel heel erg toepasselijk vind:

Als je me nu nog niet kent, zul je me nooit meer leren kennen ….  simply the truth ;-)




©José '14