donderdag 30 november 2017

Andrew Gross – Alleen hij






















Andrew Gross – Alleen hij

Auteur: Andrew Gross
Titel: Alleen hij
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (352 pagina's) en E-book
ISBN: 9789026142697

Omschrijving:
Andrew Gross heeft met "Alleen hij' (The One Man) een bloedstollende en aangrijpende thriller geschreven waarin de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog in het algemeen en die van Auschwitz in het bijzonder centraal staan.

1944. Terwijl in Europa de Tweede Wereldoorlog voortduurt, werken de Amerikanen uit alle macht aan het
Manhattanproject. De code die ontbreekt is ontwikkeld door de Poolse natuurkundige Alfred Mendl, die uit het getto van Warschau op transport naar Auschwitz is gezet.

De jonge Pool Nathan Blum is Europa ontvlucht en werkt als vertaler voor de Amerikanen. Hij spreekt vloeiend Duits en Pools, hij is vindingrijk en nu hij alles en iedereen is verloren in de oorlog, is hij vooral vastbesloten zijn leven een zinvolle nieuwe wending te geven. Wanneer de Amerikanen hem vragen het welhaast onmogelijke te doen, aarzelt hij niet. Hij zal terugkeren naar Europa en infiltreren in Auschwitz in een poging Alfred Mendl te bevrijden.

Over de auteur:
New York Times-bestsellerauteur Andrew Gross leerde het schrijversvak van niemand minder dan James Patterson, met wie hij samen zes thrillers schreef. Inmiddels is hij internationaal ook uiterst succesvol met zijn solothrillers, waarvan Code Blauw, Valse lading en Dodelijke gok ook in Nederland verschenen. Zijn boeken zijn vertaald in meer dan twintig talen.

Mijn leeservaring:
Telkens weer als ik dit soort “oorlogsverhalen” lees grijpen ze me naar de strot. Toch wil ik ze steeds maar weer lezen, omdat het niet vergeten mag worden. Niet de aantallen, maar de verhalen van en over de mens achter het getal. Het blijft me hoe dan ook fascineren, ook al kan ik het bij 99 procent van de verhalen niet droog houden. Het emotioneert me tot op het bot. De gruwelen, de angst en hoop, maar ook de liefde die soms opbloeide – zelfs tussen “onmogelijke” partijen.

Zo ook dit verhaal.
'Alleen hij' is deels gebaseerd op ware feiten en Andrew Gross heeft er met zijn eigen inzicht een fictieve twist aan gegeven die het boek een doordringend karakter mee geeft.
Het begint al met een bericht dat je aan het denken zet, een uiterst geheim project waarvan slechts enkele mensen op de hoogte zijn. Deze mensen staan aan de hoogste top van de Amerikaanse geheime dienst – tot aan de president toe ….. het Manhattanproject.
Er zijn slechts twee personen op de wereld die de ontbrekende codes/berekeningen uitgedokterd hebben om een allesvernietigend wapen te maken en één daarvan werkt samen met de Duitsers. De andere is de Joodse Alfred Mendl, maar hij is met zijn gezin vanuit het getto van Warschau op transport gezet naar Auschwitz. Deze probeert uit alle macht om niet door te draaien in het kamp en doet er alles aan om zijn werk van twintig jaar op de een of andere manier te bewaren. De professor, zoals hij wordt genoemd, weet op een wel heel aparte manier al zijn bevindingen te onthouden. Maar zal hij zijn kennis ooit bij de juiste personen weten te krijgen?

Nathan Blum weet op wonderbaarlijke wijze Europa te ontvluchten met een voor de Joden zeer belangrijk relikwie. Helaas moet hij daarbij de rest van zijn gezin achterlaten, zijn ouders en zusje. Hij voelt zich hierdoor zo slecht als hij uiteindelijk in Amerika aankomt dat hij zich bij het leger aanmeldt. Door zijn meertaligheid is hij uiterst belangrijk voor het vertalen van onderschepte berichten. Maar hij wil meer doen en geeft dit ook steeds aan bij zijn meerderen. Op een gegeven moment lijkt zijn wens uit te komen, maar het is een ontiegelijk, haast onuitvoerbaar plan dat door de mensen van het Manhattanproject bedacht is. Willen ze de Duitsers een stap voor blijven met de ontwikkeling van een bepaald soort wapen dan zullen ze de kennis nodig hebben van Alfred Mendl – de enige mogelijkheid is dus om deze te bevrijden uit Auschwitz dat vergeven is van corrupte, nietsontziende kampbeulen en hun hulpjes, en niet te vergeten de “douches” waar weinig mensen van terug komen.
Toch is Nathan vastbesloten, hij gaat naar Auschwitz om de prof te bevrijden. Een minutieus plan wordt uitgedacht en hij laat zich droppen in vijandelijk gebied in de buurt van het kamp …

Angstaanjagend realistisch beschreven waarbij ik mezelf opgejaagd voelde – zij het dan om maar door te willen lezen. Ik vluchtte in sneltreinvaart door het boek, mezelf voorhoudend om af en toe adem te halen. Hongerend naar een goede afloop visualiseerde ik de gruwelen en kreeg zoals altijd kippenvel en tranen in mijn ogen. Een aantal twists in het verhaal zorgden voor nog meer spanning. Ik realiseerde me dat er miljoenen verhalen zijn of waren die nooit verteld zijn, puur omdat de mensen het niet konden navertellen … daar word ik stil van van binnen.

Petje af voor Andrew Gross om de verhalen van zijn schoonvader te verbinden met een fictief verhaal dat je aan zal grijpen, op meerdere manieren.

Ik mocht dit boek lezen voor Uitgeverij de Fontein, een pareltje dat je nog wel even zal bijblijven als je het eenmaal uit hebt. Waarvoor uiteraard mijn oprechte dank.

©José
November 2017

vrijdag 24 november 2017

Mailen voor Dummies 3.0


Mailen voor Dummies 3.0

Laat ik voor de overzichtelijkheid, die ik zelf onderhand kwijt ben, eerst even beginnen met uitleggen waar het om draait. In een huishouden gaan wel eens van die elektrische apparaten het hoekje om. Volgens mij om het gezellig te houden, doen ze dat vaak met meerderen tegelijk in een korte periode. Herkenbaar? Wet van Murphy zeggen ze dan, shit happens.

Zo ging onlangs onder andere ook onze tv naar een betere wereld (milieustraat in dit geval). En dan komt in mij de TN-er natuurlijk bovendrijven. De typische Nederlander googelt zich een slag in de rondte, kijkt en vergelijkt als een van hondsdolheid bezeten keffertje en bijt zich vervolgens vast in de laagste prijzen voor een goede kwaliteit. Want ja, hey, ik ben toch niet gek dat ik meer ga betalen dan nodig? Precies, die ja. Ik plaatste mijn bestelling in hun webshop en de dag erna werd de tv al geleverd. Een piece of cake om het ding aan de praat te krijgen en een beeld en geluid waar je U tegen zou kunnen zeggen. Super, er kon weer gekeken en geluisterd worden. 
Netjes via de mail kreeg ik de reeds betaalde rekening en in een volgende mail gebruiksaanwijzing en aanverwanten. Nog maar een mail waarin zich de garantievoorwaarden etc. bevonden. Erg doeltreffend die MediaMarkt … dacht ik toen nog.

Na een week kreeg ik wederom een mailtje;

Hartelijk bedankt José (yes ze kennen mijn naam zelfs, wat lief!) voor je aankoop. 

We hopen dat je tevreden bent, zo ja … zou je dan een review willen plaatsen bij desbetreffend artikel? Dan maak je ook nog kans op een leuke cadeaubon (of iets van die strekking).

Gaaf, ze hebben zelfs de link naar het artikel erbij staan – hoef je zelf niet te gaan struinen. Makkelijk. Normaal doe ik zoiets niet zo snel (wel bij boeken natuurlijk zoals jullie wel weten ;-)).
Ik klik de link aan en kom terecht bij de tv, niet verder nadenkend begin ik de pluspunten in te vullen. Minpunten had ik nog niet ontdekt. Zo gezegd, zo gedaan – niet meer dan lof in feite.
Ik verzend dus de review en laat het er verder bij.

Een week!!!! later krijg ik ineens een ware mailbom, een gigantische explosie in mijn inbox. Allemaal van de MediaMarkt. In één dag, zelfs binnen een half uur! Het zal toch niet waar zijn! Zou ik nu echt eens het geluk hebben dat ik een cadeaubon heb gewonnen?!??
HA! Wat een teleurstelling, mijn review werd geweigerd! OH MY GOD, waarom???
Nou, gewoon omdat mijn review bij een ander serie-nummer van hetzelfde merk terecht was gekomen – hoe dan? Hun hadden me toch de link gestuurd? Jammer dan, ik laat het er bij en doe niet eens meer de moeite om het goede masjien te zoeken.

De volgende mail echter noopt mij tot het fronsen van mijn beide wenkbrauwen.

Beste mevrouw, meneer (Dju, nu willen ze me zelfs niet meer kennen!)
We hebben een review die onlangs door u is geplaatst verwijderd. Uw taalgebruik en negatieve bewoordingen konden wij helaas niet laten staan.

HUH?!
Oké, ik heb toch echt de lagere school gehad en de MAVO doorlopen, zij het met een jaartje meer dan gemiddeld, en ook nog volgens mijn mentor met een talenknobbel – maar ik kan me vergissen hoor MediaMarkt. Ik weet misschien niet exact het verschil tussen pluspunten en negativiteit, dat zal dan wel de leeftijd zijn, het is namelijk al even geleden dat ik naar school ging. Dus mijn oprechte excuses dat ik de foute tv de hemel in prees, zal het nooit meer doen (en dat meen ik uit de grond van mijn hart).

Maar er was er nog een …;

Beste mevrouw, meneer (weer die ijskoude bejegening he!)
Onlangs heeft u een klacht ingediend bij de klantenservice, we nemen uw klacht serieus en gaan er zo snel mogelijk mee aan de slag.

Huh?! Huh!!?? DubbelHUH?
Oké, nu ga ik dus echt staan bibberen in een hoekje, het gore lef van mij om de klantenservice hier over lastig te vallen?????!
Ik struin mijn brein af naar lekkages en kom tot de conclusie, na grondig onderzoek in mijn outbox, dat ik toch echt al na die eerste foutplaatsingsmail geen enkele poging meer heb gedaan om nog in contact te komen met de MediaMarkt. 
Zal ik dan toch gek zijn? Ik sla aan het twijfelen maar zie nog een mail in mijn inbox en haal opgelucht adem. Slechts enkele minuten na de klantenservicemail heb ik er nog een van de klantenservice.
Zal vast een excuus zijn voor de overkill en de verwarrende mails.

Beste mevrouw, meneer (Diepe zucht om zoveel apathie hunnerzijds)
Hopelijk heeft de klantenservice uw klacht op een goede manier kunnen oplossen.

Waaaaat!!??
Nou breekt mijn klomp en ik scheld zelfs een beetje op een "nette" manier, zoals me geleerd is geloof ik, tegen mijn beeldscherm.
Ik vraag me soms af of ik niet beter ook nog HAVO had kunnen doen, dan had ik deze chaos misschien toch begrepen.
Laat maar zitten denk ik nog, boeiend.

Het was inmiddels weer wat gezakt, koste me een week ongeveer maar ja. Ik heb de hele donderse boel aan mail verwijderd en ga weer gewoon verder met leven ;-)

Wat schertst mijn verbazing?
Yes vandaag weer mail, ze kunnen me toch nog niet zo goed missen volgens mij.

Beste José (slijmbal!!!)
(Letterlijke copy/paste);

Kort geleden heb je contact gehad met onze klantenservice. Wij hopen dat wij jouw vraag of klacht naar tevredenheid hebben opgelost.

Wij willen onze klantenservice blijven optimaliseren en jij kunt ons hierbij helpen! Wij zouden het zeer op prijs stellen wanneer je een aantal vragen wilt beantwoorden. Het invullen van de vragenlijst duurt gemiddeld 2 minuten.

En ja hoor, er staat zelfs een link bij waar ik voor het gemak maar op hoef te klikken!!!

Ben ik nu gek of hunnie? Optimaliseren? Serieus?


Beste CEO van de MediaMarkt (al betwijfel ik of u dit onder ogen krijgt!)

Mijn naam is mevrouw José, José voor intimi, en ik vraag mij af hoe uw mailing werkt.
Zit daar gewoon een doorsnee mens achter een toetsenbord waar door slijtage de letters van ontbreken? (U verkoopt ze zelf hoor; hint!)
Heeft u een gedresseerd aapje met zo'n kek mutsje?
Of wellicht een state-of-art robotje met lichte schade aan de kabeltjes?

Hoe dan ook, graag solliciteer ik hierbij naar de functie van mailvrouw. Ik heb geen enkele opleiding of wat dan ook die zelfs maar in de richting van ICT komt. Maar dat maakt blijkbaar niet zo heel veel uit als ik dat persoonlijk even mag inschatten. Ik vraag echt niet het onderste uit de kan maar ik dacht zelf aan een salaris dat in de buurt komt van een tonnetje of 2 per jaar, mag uiteraard bruto zijn zodat ik onder de Balkenende-norm blijf.
Toch moet ik u ook nog oprecht complimenteren, u bent een zeer groen bedrijf.
Als u me namelijk al die mail per gewone post, op papier, had moeten sturen, was er weer een regenwoud gesneuveld. Dus chapeau! U ziet dat ik graag met u mee denk, want hey, ik ben echt niet gek!

P.s.
Mijn droger heb ik in een gewone winkel besteld, die zijn niet zo tijdrovend qua contact leggen.

M.v.g.
Mevrouw José




©José (<---- that's my name ;-))
november 2017









donderdag 23 november 2017

Sander Verheijen – Ik kan er net niet bij






















Sander Verheijen – Ik kan er net niet bij

Titel: Ik kan er net niet bij
Genre: Non-Fictie
Uitgave: Paperback (288 pagina's) en E-boek
ISBN: 9789402700466

Omschrijving:
'Elke strohalm is er één. Elke strohalm is van ons.'

Sander is de vader van Willem en Maurits. De een werd geboren met een zware hersenbeschadiging, de ander heeft autisme. In Ik kan er nét niet bij vertelt hij het hartverscheurende verhaal van zijn eerste jaren als vader van deze bijzondere tweeling.

Hij schrijft openhartig over zijn persoonlijke ontdekkingstocht naar het vaderschap, over de tegenslagen die het gezin treffen, maar ook over de blijdschap als een van de jongens een mijlpaal bereikt, over hoe ze knokken en relativeren en bovenal hoop houden.

Over de auteur:
Sander Verheijen (1974) is general manager en hoofdredacteur van Hebban.nl. 
Na jaren gewerkt te hebben als marketing- en communicatieprofessional bij o.a. Siemens en de ANWB, richtte hij in 2002 thrillersite Crimezone.nl op. In 2005 verkocht hij de site en werd hij als acquirerend redacteur bij uitgeverij Unieboek verantwoordelijk voor het thrillerfonds. In 2010 keerde Verheijen terug als hoofdredacteur bij Crimezone. Samen met Kim Moelands maakte Verheijen twee naslagwerken over het thrillergenre: Crimezone (2005, Ambo|Anthos) en Crimezone 2006 (2006, Uitgeverij Unieboek).
Onder de naam twelph.com ontwerpt hij o.a. boekomslagen voor een groot aantal Nederlandse uitgeverijen en verzorgt hij de vormgeving van Hebban.

Mijn leeservaring:
De cover straalt liefde uit in al zijn puurheid.
Maar ook het verhaal, een integer maar intens geschreven verhaal dat me meerdere malen een dikke keel en tranende ogen opleverde. Anderzijds is het ook met behoorlijk veel (droge) humor verteld waardoor het niet zwaarmoedig is qua lezen. Diep, diep respect heb ik voor Sander (en ook zijn vrouw Jip uiteraard) dat ze hun verhaal op zulk een liefdevolle manier op papier wisten te krijgen.

Het begint in feite allemaal als Sander en Jip een hond uit een asiel willen adopteren, verantwoordelijkheid, zorgzaamheid testen zullen we het noemen. Een klein wit hondje, dat moet toch wel lukken – als ze dat aan kunnen zal het een kleine stap zijn naar het echte werk.
 Kinderen.
Maar zoals altijd (meestal tenminste) in het leven gaat niet alles zoals je je het voorgesteld hebt.
Zo wordt het kleine witte hondje een grote zwarte lieve lobbes en loopt niet alles gesmeerd als het op het echte werk aankomt.

Ik schommelde als een wilde op en neer in mijn emoties en wist soms niet of ik nu keihard wilde janken of lachen. Maakte me ook nog ontiegelijk kwaad over de lompigheid van sommige mensen die niet verder dan hun neus lang is kijken en denken. Het enige constante was wat mij betreft het respect dat ze dubbel en dwars verdienen, een zware rugzak te dragen hebben en er dan op zo'n mooie manier over schrijven. Bij het nawoord dat hij richt aan zijn beide zoons schoot ik echt vol, maar toch tovert hij dan toch weer een glimlach op mijn gezicht.
Ik ga er niet eens meer over vertellen, ik vind gewoon dat je dit verhaal MOET lezen. Een bijzondere tweeling die een plekje zal veroveren in veel harten, ook al ken je ze niet persoonlijk ... 

 
Sander's website vind je  ---> HIER

Ook op Twitter uiteraard ---> HIER

En natuurlijk op Hebban ---> HIER

©José
november 2017