vrijdag 12 augustus 2016

Kort en Bondig



Een bondgenootschap om U tegen te zeggen op mijn #MuzikaleVrijdag.

Vandaag is de sterfdag van de Britse Ian Fleming – in 1964 dan wel hè. Toevalligerwijs mijn geboortejaar.
Waarschijnlijk hoef ik niemand uit te leggen wie Ian Fleming was of wel?
Kort dan voor hen die onder een steen hebben geleefd ;-)
De schrijver van de beroemde Bond – boeken. The name is Bond, James Bond die meneer die zijn Martini liever shaken, not stirred heeft.
Boeken die natuurlijk ook verfilmd zijn en die films hebben allemaal afzonderlijk een speciale song die door verschillende artiesten vertolkt werden. Dus de keuze van Bond - songs is behoorlijk groot.

Vandaag, in wat het meest lijkt op herfstvakantie, een hartverwarmertje dan maar qua muziekje en als je er geen klap aan vindt dan kijk je alleen maar naar de foto van bovenstaande artiest, daar is absoluut niks mis mee :-P

Chris Cornell – bekend van Soundgarden, Audioslave en Temple of the dog, zong voor de film Casino Royale de bijbehorende titelsong.






Geniet van je weekend en/of als je nog vakantie hebt geniet daar dan ook van … X

©José augustus 2016

vrijdag 5 augustus 2016

Omdenken



Omdenken

Vandaag op deze #MuzikaleVrijdag een herdenking, een heel negatieve herdenking wel te verstaan.
In WOII werd in 1945 op deze dag namelijk de eerste uraniumbom gegooid boven Hiroshima. Die bom hebben ze zelfs een naam gegeven – Little Boy, het “kindje” woog maar liefst 4000kg!
Het ding doodde in een fractie van een seconde maar liefst 75.000 mensen en verwoeste de stad compleet. Een enorme vuurbal van een 300 meter doorsnede ontwikkelde zich. Onder deze vuurbal liep de temperatuur op tot 4.000°C.
Hierdoor kwamen er gamma- en infraroodstralen vrij die zich met de snelheid van het geluid in de schokgolf verspreidden waardoor ook nog eens tienduizenden mensen gewond raakten en zwaar verbrandden …. De regen deed er daarna nog een schepje bovenop door de deeltjes die in de lucht hingen te verspreiden, zwaar radioactief spul waardoor veel mensen ook nog de zgn stralingsziekte ontwikkelden.

Je zult zo'n dag maar herdenken. Natuurlijk voor de slachtoffers, maar dat de natie die verantwoordelijk was voor die verrekte bom (Verenigde Staten onder bevel van Harry Truman) de dag herdenkt onder de naam: Atomic Bomb Day is in mijn brein op zijn minst een beetje heeeel erg raar!

Omdenken, ja ik weet het, bommen zijn ook van deze tijd en ook ik vind dat verschrikkelijk. Maar toch wilde ik er even een onnozele twist aan geven. Niet alle bommen zijn hetzelfde namelijk.

Tom Jones heeft een heel ander soort bom in gedachten in zijn welbekende SexBomb!
Helemaal met je eens als je nu denkt; neeee hè!! Maar toch krijg je hem vandaag voorgeschoteld, like it or not ;-)
Dit is zo'n befaamde guilty pleasure, je vindt er geen bal aan maar toch zing je hem luidkeels mee. Wedden dat je op zijn minst een behoorlijk stuk van de tekst kent??!!?? Ik word er zelf zo melig van als de pest trouwens.






Geniet van je weekend en herdenk en gedenk alles en iedereen die je mist maar doe dat met een glimlach, hun gedachtenis is het waard ….. xXx

©José augustus 2016

donderdag 4 augustus 2016

Laura Madeleine – De patissier van Parijs























Titel: De patissier van Parijs
Genre: Vertaalde literaire roman, novelle
Uitgave: Paperback (320 pagina's) en E-book
ISBN: 9789026138157

Omschrijving:
Een heerlijke roman voor fans van Sarah-Kate Lynch en Nora Roberts. 'De patissier van Parijs' neemt je mee naar vervlogen tijden...
Parijs, 1909. Het toeval leidt Guy naar Pâtisserie Clermont, waar hij onmiddellijk geraakt wordt door de schoonheid van de elegante creaties - en door de dochter van de patissier, Jeanne. De twee worden verliefd, maar net als het broze suikerwerk waar de patisserie om bekendstaat, is hun geluk kwetsbaar...
Cambridge, 1988. Petra ontdekt een foto van haar opa, een gerespecteerd auteur, met twee mensen die ze niet kent en de mysterieuze tekst 'Vergeef me'. Als haar opa's biograaf vervolgens een schandaal ruikt en daar zijn pijlen op richt, begint een race naar de waarheid.
Een hartverwarmend verhaal voor lezers van Santa Montefiore, Sarah Lark en Nicky Pellegrino.

Over de auteur:
Laura Madeleine was begonnen aan een opleiding op de toneelschool, maar bedacht dat haar hart toch meer bij de literatuur lag. Nu is ze fulltime schrijver, van boeken en van recepten.

Mijn leeservaring:
Bij de proloog vallen we al meteen in het wereldse Parijs binnen. Een romantisch tafereel dat direct tot lezen uitnodigt. Alhoewel we niet weten om wie het gaat. Het draait om een typisch gevalletje van Opposites attract dat wordt wel duidelijk als we lezen dat de dame in kwestie tot de Franse bourgeoisie behoort en de man een doodgewone harde werker is. Een man met grote dromen waarin de dame voorkomt. Maar de 20'er jaren van de vorige eeuw waren niet zo vrijdenkend, het draaide om aanzien en klasse. Wat wordt er van deze relatie? Zal het bij gestolen momentjes blijven?

" Hij rende de trappen op van de metro. Boven, in de stad, was het rustig. Een koude avond in april. Zijn adem was zichtbaar als mistige wolkjes. Ergens sloeg een klok tien uur. Hij keek onopvallend om zich heen, bijna alsof hij op zijn hoede moest zijn. Een beweging trok zijn aandacht. Grijnzend draaide hij zich om en reikte naar de trap.
Een slanke hand, gehuld in donker glacé, pakte de zijne toen een jonge vrouw de laatste treden beklom.
‘Les Halles?’ vroeg ze buiten adem toen ze naast hem stond. Ze zette haar smaakvolle hoed recht. ‘Wat gaan we daar doen? Op dit uur is alles gesloten.’
‘Daar zou ik maar niet zo zeker van zijn.’ Hij wreef in zijn handen en bood haar zijn elleboog. Zijn jasje was te dun om hem warm te houden, maar het kon hem niet deren. ‘Ik denk dat u ons uitje van vanavond wel zult kunnen waarderen, mademoiselle.’
Stralend schoof ze haar arm door de zijne.
De fijne mist verzachtte het licht van de gaslantaarns, die omhuld leken door watten. De winter hield de avond nog in zijn kille greep, maar de kou was op haar retour. Nog even, dan deed de lente haar intrede. "

In het “huidige” Cambridge (1988) vindt Petra na de dood van haar geliefde opa een foto en een brief waar de mysterieuze tekst “Vergeef me” op staat. Petra maakt kennis met de biograaf, Simon Hall, van haar opa die op de een of andere manier een schandaal vermoedt in het leven van haar opa Jim en dit wereldkundig wil maken. Waar het schandaal precies om draait is voor zowel Petra als de biograaf nog onduidelijk. Ze beginnen dan ook een afzonderlijke speurtocht waarbij Simon Hall alles uit de kast trekt om Petra te dwarsbomen, het is ZIJN verhaal, het verhaal dat hem faam en geld moet brengen.

Het boek is afwisselend in verleden en heden geschreven, ieder hoofdstuk een sprong in de tijd – heen en terug.
Het leven in het mondaine Parijs met de treffende beschrijvingen van de verschillen in de stad alsook de wereld van de patisserie waarvan je nog zou gaan kwijlen ook. Het “gepeupel” en de hogere klassen, de struggle van de werkers om te overleven in de stad die vol tegenstrijdigheden zit.
Anderzijds het Cambridge van Petra met haar niet aflatende zoektocht terwijl ze toch echt ook aan het werk moet op college waar ze tegen het randje aanhikt om er vanaf gestuurd te worden omdat ze niet gemotiveerd genoeg zou zijn. Haar leventje als studente, haar beste vriendin en de relatie met Alex, een vriend of wordt het toch nog ooit meer tussen die twee? 
 
Goed opgebouwd verhaal dat heerlijk wegleest en je meesleurt naar keukens en hun ovens, naar de warmte van een patisserie waar in de coulissen echter het een en ander gebeurt.
Waar aan de andere kant het leven van een studente niet altijd over rozen gaat en de nieuwsgierigheid naar het verleden van haar opa Petra in de problemen brengt. Maar zal ze het geheim van haar mysterieuze briefje weten te ontrafelen? …......

‘Ik snap dat je er niet aan wilt, Petra, maar het lijkt me duidelijk. “Vergeef me.” Dat staat er niet voor niets. Hij moet toch íéts op zijn kerfstok hebben.’

Een roman die je heerlijk laat wegdromen, waarvan het ontiegelijk jammer is dat er geen geuren aan papier kunnen worden toegevoegd. De beschrijvingen zijn wel zo realistisch dat je denkt dat je iets ruikt ;-)

  'alsof hij de geuren van de wereld kon ruiken. Rozen en viooltjes uit zomerse tuinen; citroenen uit Sicilië met de zon onder hun schil, waarvan het sap werd vermengd met dat van jeneverbessen uit het koude noorden. Saffraan en bladgoud uit Brits-Indië wachtten om te worden verwerkt in een magische creatie. En in het hart van dat alles zag hij een glimlach die hem verwarmde, samen met twee blauwe ogen, en rook hij de geur van chocolade…'

Op zich niet verwonderlijk als je eens gaat snuffelen op Laura Madeleine's blog!!
 Watertanden bij de foto's alleen al.

Klik HIER voor haar blog.

Dank je wel weer Uitgeverij de Fontein voor een geweldig recensie-exemplaar! 
Een genot om te lezen....

#Vakantietip?!! Nu het e-book voor €6,99 bij Bruna

©José augustus 2016