Texas 1836 – een groep jonge Comanche-indianen overvalt het fort van de pioniersfamilie Parker. Granny, de moeder van het gezin, moet toezien hoe haar kinderen en kleinkinderen worden ontvoerd. Moeder Granny is de enige overlevende die achterblijft.
Veertig jaar later krijgt de dan hoogbejaarde Granny bezoek van Quanah, de aanvoerder van de door haar zo gehate Comanche. Hij is op weg om zich over te geven en zijn verslagen volk voor altijd in het reservaat te leiden. Hiermee wordt, na bijna vierhonderd jaar, de onderwerping van de oorspronkelijke bewoners van Amerika een feit.
Veertig jaar later krijgt de dan hoogbejaarde Granny bezoek van Quanah, de aanvoerder van de door haar zo gehate Comanche. Hij is op weg om zich over te geven en zijn verslagen volk voor altijd in het reservaat te leiden. Hiermee wordt, na bijna vierhonderd jaar, de onderwerping van de oorspronkelijke bewoners van Amerika een feit.
Eigenlijk had ik een heel erg emotionele zoektocht van een grootmoeder verwacht te lezen.
Maar wat schertst mijn verbazing, helemaal geen tearjerker dus!
Het verhaal wordt verteld door Granny, afwisselend in heden en verleden in verschillende fases van haar roerige leven. Soms een beetje verwarrend, maar je zit er al snel middenin, dus die verwarring is zo voorbij.
Het wordt op een directe, bijna op het schokkende af, manier verteld. Maar de humoristische, grappige dialogen laten je als lezer eerder glimlachen dan snotteren.
Dus chapeau voor Japin, de doos tissues is nog onaangeroerd, maar de harde tijd en de angsten zijn subliem verwoord.
Ik zou trouwens zelf meer voor het woord vergeving hebben gekozen dan overgave, maar hey, wie ben ik?? ;)
©José '11
Geen opmerkingen:
Een reactie posten