Een korrelige structuur,
overwegend vage grijstinten.
Statig portret van zomaar twee mensen.
Het ademt nostalgie, herbergt verleden.
Twee mensen die eens waren,
twee mensen die niet meer zijn.
Het tafereel spreekt eenvoud,
de expressie eerder verbazing.
Een statig, ingetogen portret
van zomaar twee mensen.
De betovering van lang vervlogen
vastgelegd in een enkel moment,
fractie van mensen die ooit waren.
Stukjes en fragmentjes
veilig opgeborgen in een gen.
Flinters van eigenschappen,
karaktertrekjes en kwaliteiten
liefdevol doorgegeven.
Even stond de tijd stil,
rook en proefde ik sfeer.
Levensvreugd van twee mensen.
Verankerd in veler gedachten,
levendig gehouden in anekdotes,
muzikaal omlijste verhalen.
Twee uitzonderlijke mensen die eens
waren,
die in vele harten nog steeds aanwezig
zijn.
Zomaar mijn Opa en Oma...
©José '12
Klik op de foto voor een groter beeld (als je wil;))
Mooie foto Jose, leuk om te zien, wat ik zie vind ik nog mooier, het poseren zo statig, die snor, die accordeon, die kachel, die ouderwetse rookstoel, het plastic? tafelkleedje. Geweldig.
BeantwoordenVerwijderenHet bracht mij ook terug naar mijn Opa en Oma, en hun mooie kleine huisje.
En je gedichtje of eigenlijk het verhaal vind ik heel mooi neergezet, vol met herinneringen.
Mag ik voor deze keer mijn petje voor je afnemen ;-)
Liefs
Tanja
Hahaha, ja hoor dat mag jij! Geen idee of het een plastic tafelkleedje was. Ik verwonderde me eigenlijk het meest over de gelijkenis die ik ineens zie met sommige familieleden. Mooi hoe zoiets terug komt in verschillende generaties.
VerwijderenDank je wel Tanja!
Prachtig gedicht, waarin de herinnering aan je oma en opa levendig wordt gehouden... En een héél mooie statige foto van je grootouders... De foto zou ook zomaar genomen kunnen zijn in de woonkamer van MIJN oma en opa (van moeders zijde). Ze ademt dezelfde sfeer uit! Van mijn vaders kant heb ik heel weinig herinneringen. Opa was al gestorven voor ik werd geboren. Oma heeft later bij ons gewoond. Al met al vertoefde ik door jouw schrijven eventjes weer in mijn kinderjaren...
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Toos
Ik denk dat vroeger inderdaad alle huisjes wel een beetje vergelijkbaar waren Toos. Eenvoudig en ingetogen, maar met veel warmte :)
VerwijderenDit zijn de ouders van mijn vader trouwens, en ik heb net als jij ook geen herinneringen aan beide opa's. Oma van moeders kant heeft ook bij ons gewoond. Zo ging dat vroeger volgens mij vaker, om uiteenlopende redenen.
Best fijn om eens terug te kijken naar je jeugd soms he?
Dank je wel Toos!
Wat een mooie herinnering heb je hier verwoord José ,samen met die ontroerende foto van jouw grootouders heel mooi , vooral die ( kolen)kachel brengt me weer eventjes helemaal terug naar mijn opma en opa
BeantwoordenVerwijderenlieve groet Coby
Dank je Coby!
BeantwoordenVerwijderenGek hoe je door een enkel plaatje zo terug kunt belanden in het verleden. Het was een kachel met een verhaal, misschien dat ik dat nog een keer uit mijn vingertoppen krijg qua schrijven.