Rosamund Lupton – Zusje

Beschrijving:

In Zusje van Rosamund Lupton krijgt Beatrice tijdens een zondagse lunch een paniekerig telefoontje over de vermissing van haar jongere zus Tess. Ze stapt direct op het eerste vliegtuig naar Londen. Naarmate ze meer te weten komt over de verdwijning, neemt de verbijstering toe over hoe weinig ze feitelijk weet van het leven van haar zusje en ze is niet voorbereid op de angstaanjagende waarheden die ze onder ogen moet zien. De politie, haar verloofde en zelfs haar moeder leggen zich erbij neer dat ze Tess hebben verloren, maar Beatrice kan dat niet. Naarmate ze dichter bij de schokkende waarheid komt, raakt ze steeds geïsoleerder van haar omgeving en wil niemand haar meer geloven.

Over Rosamund Lupton.
Rosamund Lupton was jarenlang scriptschrijver voor televisie en film. Haar debuutthriller Zusje werd een grote hit. Ze won o.a. de Richard & Judy Award voor Beste Debuut, er zijn meer dan een half miljoen exemplaren verkocht en ook de filmrechten werden verkocht.

Lyrische “aanprijzingen” vol lovende woorden en kritieken, het debuut van Rosamund Lupton is een mega-bestseller.

Toch vraag ik me soms af of mensen dan niet achter een hype aanrennen en menen dat ze het dan ook maar supergoed “moeten” vinden omdat iedereen dat nou eenmaal vindt.

Op zichzelf is het een heel erg goed verhaal in een schrijfstijl waar je even in moet komen, het is als het ware geschreven als een brief van de ene zus (Beatrice a.k.a. Bee) aan de andere zus(je) Tess.

Het wisselt af met terugblikken op hun jeugd en het huidige leven van Bee in haar zoektocht naar de waarheid.

Het grijpt je emotioneel soms aan, vooral de liefde die tussen de zussen bestaat, onvoorwaardelijk en met een heel diep vertrouwen in elkaar, maar de vraag rijst dan of hun band wel zo sterk was.

Naarmate het verhaal vordert krijg je meer inzicht in hun relatie vooral ook door de gesprekken die Beatrice heeft met de advocaat van het OM, Wright genaamd, waarin veel emotie en mooie zinnen gebruikt worden. Dus wel qua lezen met vlagen een kippenvel-gevoel, maar of het nou een thriller is per definitie?

Nee, ik vond het meer een psychologisch “drama”, de pijn van een verlies, het omgaan met de onmacht en het ongeloof waar Beatrice op stuit.

Het Who-Dunnit principe was me al duidelijk bij de eerste de beste ontmoeting die Bee had met de dader, dus verrassend vond ik het niet zo.

Wat me dan wel weer enigszins verraste was het einde, dat heeft ze heel erg goed geschreven!

Al met al mijn mening?

Ik bleef wel doorlezen, maar voor de doorgewinterde thrillerfan vond ik het naar mijn idee te weinig trillen ;-).

Desalniettemin een goed geschreven boek, maar als ik het niet gelezen had dan had ik weinig gemist............

Smaken verschillen (gelukkig!!).

©José '14