Met een schuin oog kijkt ze vanaf de
keukenstoel naar hoe hij daar roerloos ligt te liggen.
Eindelijk krijgt ze een idee, slaat
stilletjes haar boek dicht en loopt naar de keukenla om daar een paar
plastic handschoenen te zoeken.
Geroutineerd neemt ze haar wetstaal,
scherpt haar grote mes en steekt genadeloos toe.
Adrenaline stroomt gierend door haar
aderen terwijl ze het mes in de zachte massa blijft steken.
Benepen bekijkt ze haar in plastic
gestoken handen die steeds roder worden door het stroperige goedje.
Onbesuisd begint ze de stukjes bij
elkaar te graaien.
Beduusd bekijkt ze de achtergebleven
rotzooi.
Bloedrode sappen zover het oog reikt.
Spijt als haren op haar hoofd.
De volgende keer maar weer gewoon Hak
nemen;)
©José '11
120 woorden
Hak of hakken? Ik maak me alleen zorgen, waar de adrealine een uitweg gaat zoeken. Het zou een inspiratiebron kunnen vormen voor een nieuwe soort ´whodunnit van het poldermodel´. Uitdaging? Waar een rooie jongen je al niet toe kan drijven...
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Robert
@Robert: Hak is het, die van Martine Bijl;)
BeantwoordenVerwijderenHet ziet er altijd zo bloederig uit die bietjes, was ook meer een knipoogblog;)
Hahaha, poldermodelthrillers van Limburgse bodem ... inspiratiebronnen te over. Alleen een kunst om zoiets in "goede banen" te leiden.