Verlangend kijk ik naar je uit.
Mijn vertroebelde blik, mijn wazige
brein,
zonder jou kan ik geen mens zijn.
Je geeft me altijd de juiste boost,
bent er altijd als ik je nodig heb.
Leven zonder jou lijkt me haast
onmogelijk,
zelfs een dag lijkt me al
onbestaanbaar.
Je zinnenprikkelende geur
die langzaam mijn geprikkeldheid
verdrijft,
als jouw kracht door me heen vloeit,
een hemelse verrukking pur sang.
Je bent net zoals de muziek in mijn
leven,
niet inwisselbaar voor een alternatief,
mijn permanente, dagelijkse drift.
Nee echt, zonder overdrijven,
nergens zou ik zijn zonder jou.
Zwart als de mysterieuze nacht
zonder de zoetheid van suiker;
mijn dagelijkse dosis koffie.
©José '11
Ik sta er telkens weer van te kijken hoe je je gedachten onder woorden kunt brengen. Al lezende bekruipt me de nieuwsgierigheid, welke draai je deze keer weer aan je gedicht hebt gegeven...
BeantwoordenVerwijderenWant dát er een verrassende wending komt is me intussen wel duidelijk, tenminste heel vaak wel!!
Heel mooi uitgedrukt: Je passie voor koffie!!!
Groetjes, Toos
Helemaal mee eens hoor, koffie is voor mij ook onmisbaar
BeantwoordenVerwijderenvooral 's morgens vroeg, dat eerst kopje....
@Toos: Hahaha, ja das voor mij zeker een sport om te proberen er een twist aan te geven, lukt helaas niet altijd;) Ben een echte koffieleut.
BeantwoordenVerwijderen@Coby: De eerste van de dag is altijd het lekkerst, zeker weten. Ik klik 's morgens met rechts de koffie aan en gelijktijdig met links de radio, vastgebakken ritueel;)