Pink Ribbon

En dan …

stopt een wereld,

vergeet even te draaien,

verdwijnt een vloer

pardoes vanonder je voeten

Een geest die levert

een innerlijke strijd,

angst vechtend met hoop,

leven bij de dag

optimistisch of neerslachtig

Een lijf dat niet lijkt

op de bondgenoot

die het eens was,

herbergt een nachtmerrie,

een duivels kwaad

Een oplossing, remedie,

pulserend door je vaten,

chemie die verteerd,

chemie die geneest

chemie vol vertrouwen

Sterk zijn,

het hoofd hoog houden,

advies en goede raad

gegeven door geliefden

spanning een rode draad

Gevoelens en emoties,

nuchterheid, gelatenheid

jezelf terug trekken

in je diepste ziel,

uniek ieders drijfveer

Pink Ribbon,

meer aandacht en onderzoek,

meer kans op genezing

meer hoop op een toekomst

meer kwaliteit van Leven

En dan …

zal ooit in ons perspectief,

de kracht en het vertrouwen,

de angst en wanhoop

verdrijven.

Oktobermaand is zoals ieder jaar Borstkankermaand met dit jaar als Thema: Leven tussen hoop en vrees.

Pink Ribbon vraagt dit jaar extra aandacht voor de patiënten, vrouwen, maar ook niet te vergeten, mannen die te maken krijgen met deze vorm van kanker die dan als klap op de vuurpijl ook nog eens uitgezaaid blijkt te zijn.

Praten en steun vragen is vaak een taboe, of je houdt het allemaal zelf liever binnenskamers of je omgeving weet zich geen raad en gaat het “probleem” liever uit de weg.

Gegeven is dat hoe meer research er gedaan kan worden, hoe meer ervaringen er gedeeld worden, hoe meer de wetenschap kan ontwikkelen en toewerken naar genezing.

Zelf krijg ik altijd de neiging om hard te roepen dat iedere vorm van kanker, waar in het lichaam het zich ook bevindt, aandacht behoort te krijgen en het niet puur over borstkanker hoeft te gaan.

Maar het is zeker een maand die door de extra aandacht van Pink Ribbon, ook andere vormen meer onder de aandacht brengt …. alleen al om het feit dat ieder mens wel iemand kent die kanker heeft of heeft gehad.

Ter info, dit gedicht is voor mij fictie, maar voor vele duizenden mensen keiharde realiteit.

Daarom wens ik iedereen die er mee te maken heeft heel veel sterkte en een hele gezonde toekomst.

©José '12