Haar naam was Sarah …
De tienjarige Sarah wordt samen met haar ouders opgepakt en naar het wielerstadion in Parijs gebracht, waar duizenden joden worden verzameld voor deportatie. Niemand heeft echter gezien dat Sarah haar kleine broertje Michel in een kledingkast opsloot, net voordat de politie het appartement binnendrong, en de sleutel bij zich stak. Zestig jaar later krijgt Julia Jarmond, een Amerikaanse journaliste in Parijs, de opdracht een artikel te schrijven over deze razzia. Ze gaat op zoek in archieven en via het dossier van Sarah ontdekt zij het goed verborgen geheim van haar schoonfamilie.
Een meesterlijk geschreven boek dat ik twee keer gelezen heb, geloof me maar als ik zeg dat ik dat echt niet met ieder boek doe.
De afwisseling tussen heden en verleden maken het een zeer vlot leesbaar boek.
Het grijpt je als het ware bij de strot qua emoties, meeslepend en indrukwekkend hoe de karakters hun verhaal “vertellen”.
Je ruikt en proeft als het ware de sfeer.
Mooi opgebouwd, al is het aan het eind toch niet zo verrassend als je zou willen.
Voor mij had het boek gerust twee keer zo dik mogen zijn, het greep aan en ik had graag meer te weten gekomen over Sarah … maar dat kun je ook gezonde nieuwsgierigheid van mijn kant noemen.
Ik vind het een aanrader, alhoewel half Nederland hem vast en zeker al gelezen heeft of ondertussen de film heeft gezien.
©José '11
Trailer van de verfilming:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten