Vendredi musicale

#Op 1 Juni 1978 werd de eerste Tros Top 50 gepresenteerd door Ferry Maat, welk liedje brengt voor jou herinneringen terug of vind je gewoon mooi?

Een lijst die werd aangevoerd door Boney M zag ik, die waren toen hot and happening blijkbaar.

Ook wel een hoog ABBA gehalte, zal vast door het songfestival komen;-)

Een hoop softe nummers in ieder geval.

Ik weet nog wel dat we toentertijd een aparte radio hadden met daarnaast een cassettespeler/opneemgeval met een microfoon op onze kamers.

Hele uren hebben we opgenomen met de vingers bij de knoppen, je wilde natuurlijk wel het hele liedje op je cassette hebben. Helaas brazelde de DJ er altijd een beetje doorheen.

Eigenlijk belachelijk als je nagaat hoe snel dingen zich hebben ontwikkeld door de jaren heen.

Denk zelfs dat mensen jonger dan zo'n 20 jaar geen flauw idee hebben wat een cassettebandje eigenlijk is.

Ik weet zelfs nog dat Ajax werd gesponsord door TDK, 3 keer raden welk merk cassettebandjes ik toen kocht;-)

Terug naar de vraag.

Ik zag de lijst van 1 juni 1978 en hoefde niet eens verder te kijken dan nummer 3!!!

Meteen begon ik al te glimlachen, nou ja eerder grijnzen, want hier werd en word ik nog steeds ontiegelijk vrolijk van!!!

In feite gaat het liedje echt nergens over, een hoop aan elkaar geplakt Frans voor beginners, dus dat kwam mooi van pas ;-)

#Enjoy oftewel #jouir zoals de Fransen in dit geval zouden zeggen.

©José '13

Dan Brown - Inferno

Beschrijving volgens achterflap:

Robert Langdon, hoogleraar kunstgeschiedenis en symboliek, wordt op een nacht wakker in een ziekenhuis in Florence zonder te weten hoe hij daar is beland. Geholpen door een stoicijnse jonge vrouw, Sienna Brooks, vlucht Langdon en raakt verzeild in een duizelingwekkend avontuur. Langdon ontdekt dat hij in het bezit is van een reeks verontrustende codes, gecreëerd door een briljante wetenschapper; een genie dat geobsedeerd is door het einde van de wereld en het duistere meesterwerk Inferno van Dante Alighieri.

De strijd tegen deze mysterieuze vijand voert hen langs tijdloze locaties als het Palazzo Vecchio, de Boboli-tuinen en de Duomo, en Langdon en Brooks stuiten op een netwerk van verborgen doorgangen en eeuwenoude geheimen …...

Weer een echte Dan Brown, boordevol prachtige sfeerimpressies, gedetailleerde beschrijvingen van eeuwenoude kunst en mooie steden.

Maar vooral weer een speurtocht naar de clue van zijn verhaal. De spanning die voelbaar beschreven is als het om tijd gaat. Personages waarvan je niet weet of ze hem helpen of niet, wendingen die het hele verhaal weer op zijn kop zetten. Kortom een geniaal in elkaar gehaakt verhaal.

Blijkbaar zijn de meningen weer verdeeld, of dit boek beter is dan zijn vorige boeken of niet.

Iedereen heeft recht op zijn eigen mening gelukkig.

Nou ik geef er niks om wat iedereen denkt of zegt, ik ben gewoon een groot fan van zijn schrijfstijl, opbouw en woordkeuzes en geniet dan ook van deze nieuwe.

Enige minpunt vind ik dat we nu waarschijnlijk weer jaaaaaaaaaaaaren moeten wachten op zijn volgende!!

Maar gelukkig zijn er meer briljante schrijvers ;-)

Moet toch nog even iets kwijt.

Gelukkig had ik het boek vorige week al uit, want wat schertst mijn verbazing;

Gisteravond keek ik toevallig naar EditieNL en die denken dat het nodig is om even te vermelden dat Inferno in de boeken Top Tien op 1 staat, niks mis mee, maar meteen geven ze verdorie heel de clue weg in een onnozel itempje. Zo'n hekel aan dat soort spoilers …......

©José '13

Kijk voor evt. beschikbaarheid of reserveer bij: Bibliocenter

Cheers .....

De vraag van Yvon deze week is:

#Welk nummer herinnert je aan je staptijd toen we nog jong en onbedorven waren ;-)

Een hele moeilijke vraag als je bedenkt dat ik vroeger dacht dat de kroeg niet open ging als ik er niet was of dat je iets miste of gewoon omdat ik gruwelijk graag ging stappen ;-)

Ik ga dan maar voor het gemak uit van een kleine tien jaar intensief stapgedrag en om daar dan 1 bepaald nummer uit te kiezen is echt ondoenlijk omdat er teveel goeds mijn oor in en uit ging.

Ik denk dan meer aan stromingen, genres en het feit dat ik nou eenmaal een heel erg brede smaak heb. En jong en onbedorven ga ik het niet eens over hebben ;-)

Kiezen doe ik dit keer dan maar voor een stroming die op mijn werk nogal eens van toepassing was.

Ska – Punk – Punkrock was toen wel heel erg zichtbaar.

Het straatbeeld toonde toen echt een breed scala van unieke mensen.

Mensen die lieten zien waar ze voor stonden door hun uiterlijk.

Regelmatig plukten we dan ook mensen van de straat die we voor een trainingsavond of een haarshow “gebruikten”. En met gebruiken bedoel ik dan ook gebruiken, want veel in te brengen hadden ze dan niet. Stond dan tegenover dat ze voor niks/noppes/nada geknipt werden, dat sprak veel jongeren wel aan natuurlijk.

Zie een beeld voor me nu van een show die we deden in Cartouche in Utrecht, weet niet eens meer of die nog bestaat.

Groot podium – heel veel publiek – een introclip die we in de zaak hadden opgenomen en modellen in allerlei kleuren met evenzoveel verschillende kapsels.

Druiste waarschijnlijk in tegen het algemene kappersbeeld, maar het publiek ging wel compleet uit zijn plaat. En over plaat gesproken (mooi bruggetje;-)), ik kies voor een heel aanstekelijk nummer van the Beat. Ik word er megavrolijk van tenminste.

©José '13