Iedere dag hetzelfde liedje, wat eten we vandaag?
Het is niet zo dat je geen keuze hebt in allerlei variaties van mogelijke ingrediënten die er te koop zijn in nog meer variaties van supermarkten of verswinkels.
Nee ik denk dat dát nou juist het probleem is, teveel keuze.
Zóveel zelfs dat je door de spreekwoordelijke bomen het zogenaamde bos niet meer ziet, laat staan de overload aan recepten die er te vinden zijn op het web.
Je kunt het zo gek niet bedenken, maar je raakt wel verstrikt in duizenden, of beter gezegd, miljoenen recepten uit allerlei windstreken, landen of werelddelen, die dan weer verdeeld zijn in de te gebruiken producten, moeilijkheidsgraden, tijdsduren en ga zo maar door.
Als je dan eindelijk iets hebt gevonden dat je wel aanstaat, moet je er natuurlijk ook zeker van zijn dat de rest van je gezin het ook wel zou kunnen lusten, ook niet altijd de eenvoudigste taak.
Maar het principe van “eten wat de pot schaft” vind ik ook ernstig achterhaald.
Vroeger moest je dan tenminste een paar happen proberen voor je kon zeggen dat je het echt niet lustte, meestal ook wel terecht hoor, maar de “unhappy few” onder ons die aan tafel moesten blijven zitten totdat hun bord helemaal leeg was, daar had ik echt medelijden mee.
Ik vraag me dan altijd af of die vader of moeder echt álles lustten.
En wat die zouden doen als ze iets voor hun neus kregen dat ze echt vies vonden.
Zouden ze dan ook netjes hun bord hebben leeggegeten?
Ik denk dat ze (net als ik trouwens) niet iets klaar maakten dat ze zelf absoluut niet lusten.
Iedereen lust tenslotte wel iets niet. Als ik persoonlijk aan tuinbonen alleen al dènk, lopen de rillingen als een TGV over mijn rug.
Maar smaken verschillen, gelukkig. Anders was er waarschijnlijk ook niet zo'n groot aanbod nodig.
Kortom: Het is gewoon makkelijker om eerst te kijken wat iedereen wèl lust en dan daar een balans in te vinden.
Supermarktsnuffelen, op zoek naar nieuwe of aparte dingen, best leuk om eens te doen in een winkel waar je normaal gesproken niet komt.
Zeker weten dat je met iets thuis komt dat je daarna vaker gaat gebruiken, of absoluut nooit meer natuurlijk, maar that's all in the game, het dagelijkse spelletje genaamd koken.
Kookboeken zijn ook vaak een uitvinding om inspiratie op te doen, maar misschien is een lesje van onderstaande chef ook wel een keer handig om te volgen, mits je van Japans eten houdt natuurlijk;)
©José '11
Geen opmerkingen:
Een reactie posten