Anne Nicolai – Vergeten grond

Auteur: Anne Nicolai

Titel: Vergeten grond

Uitgeverij: De Crime Compagnie

Genre: Thriller

Uitgave: Paperback (320 pagina's) en E-book

ISBN: 9789461091017

Omschrijving:

Als haar man Rob een nieuwe baan aangeboden krijgt in het zuiden van het land, verhuist Karine samen met hem en hun dochtertje Sofie naar een opgeknapte boerderij vlak bij Venlo. Karine vindt al snel werk als docente Engels, en omdat kinderopvang moeilijk te regelen is, neemt het stel een nanny in huis. Aanvankelijk zijn ze heel gelukkig met Heleen, een verpleegkundige die het goed kan vinden met Sofie. Maar het werken in de voor haar vreemde omgeving valt Karine zwaar, ze spreekt het plaatselijk dialect niet en het botert niet tussen haar en haar collega's. Dan wordt Sofie ziek, en langzamerhand krijgt Karine het vermoeden dat er iets ernstig mis is. Waarom krijgt Sofie het ene na het andere ongeluk, terwijl er voorheen niets aan de hand was? En wie is dat jongetje dat ze telkens in de spiegel ziet?

Over de auteur:

Anne Nicolai (1972) schrijft al sinds ze een pen kan vasthouden. Eerst voor de schoolkrant, later als journalist en tekstschrijver.

Sinds de jaren negentig schrijft ze korte en langere verhalen waarmee ze bij meerdere wedstrijden in de prijzen viel. Zo won ze de Viva Verhalenwedstrijd en haalde ze met beide inzendingen de top tien bij de Dark Romance wedstrijd van young-adults.nl  Het bovennatuurlijke, waarvoor ze een bijzondere interesse heeft, komt vaak in haar verhalen tevoorschijn.

Annes debuut Sprakeloos kwam uit in 2013 en werd goed ontvangen.

Mijn leeservaring:

Na mijn 5e #boektober – boek ( Nog vijf dagen van Julie Lawson Timmer) zat ik even in een leesdip, TE goed boek misschien? ;-).

Toch een 6e #boektober – boek gekozen dat me wel heel erg aansprak na het lezen van de achterflap. Never give up ;-)

Het boek leest heerlijk weg maar was wat mij betreft wel heel erg voorspelbaar qua plot.

Desalniettemin kreeg ik soms kippenvel door bepaalde scenes. De huiveringwekkende beschrijvingen maakten het toch op de een of andere manier creepy.

Toch bedacht ik me ook dat de hoofdpersonen Karine en Rob wel heel erg naïef waren, vooral wat betreft het kiezen van een nanny voor hun dochtertje.

Karine wordt weliswaar als een heel sterke vrouw neergezet maar aan de andere kant zou ik haar zomaar een paar keer een schop onder haar derrière hebben kunnen geven!

De stukjes Limburgse conversatie kwamen op mij als Limburger een beetje te gekunsteld over, maar dat verklaart Anne perfect in het nawoord. Ze heeft het wat aangepast/vernederlands om het leesbaar te houden voor de niet-Limburgers en dat is zeer begrijpelijk.

(Vea kallen nou einmoal un bitje angers ;-))

Hoe voorspelbaar soms ook, het las als een tierelier!

©José oktober 2015