donderdag 29 augustus 2019

Way to go ;-)



Desktop

Vurig maar anderzijds ijskoud houdt ze me steeds aan het lijntje, gebonden, vastgeketend in haar blijkbaar onoprechte liefde. Zich koesterend in mijn blinde trouw, was ik overtuigd dat het wederzijds was.
Een geboren leugenaar.
Dat zag ik niet aankomen, tot de dag dat ik haar ophaalde van haar werk. Ik zag het al door de shutters die niet helemaal gesloten waren. Ze was in de tussentijd gepassioneerd bezig hogerop te komen bij haar baas. De oude grijsaard liggend op zijn bureau en zij pogend bovenop hem te klimmen, het zag er enigszins stupide uit. Vooral omdat hij in zijn wellust de enige was die de hoogte in ging, de hemel of de hel, dat zullen we helaas nooit weten....…






 
©José in 120 woorden :-)
Augustus 2019

(Inspiratiebron: Cris Cab - Liar Liar )

zondag 18 augustus 2019

Muzikale inspiratie ...


Muziek;
Het laat me nooit los, inspireert me tot gedachten en schrijfsels. Alleen een titel kan al tot de verbeelding spreken of een artiest die me diep raakt - je snapt me wel denk ik ;-)
Te weinig kom ik er aan toe tot mijn eigen spijt. Soms komt er nog wel wat zinnigs uit hoor.

Afgelopen maandag bijvoorbeeld werd er op onze Facebookpagina ---> KLIK een "muzikaal"-schrijfsel van mij geplaatst. The Police (met hun nummer Roxanne) hielp me een eind op weg.
Bij die post vroeg ik aan onze volgers om me onder te dompelen in hun favo muziek, een titel aan te reiken of een genre of whatever er voor liedje door hun hoofd spookt met de regelmaat van de klok.
Daarbij kreeg ik van Moordwijf Liesbeth het prachtige kippenvel-nummer 'A case of you' van KD Lang! 
Uiteraard ga ik er niet een letterlijke vertaling van maken maar uit ik mijn eigen gevoel bij het horen van de tekst, daarbij hopend dat ik niet het hele liedje VERPEST ;-)
Dichterlijke vrijheid zullen we het maar noemen.

Het origineel is van Joni Mitchell, gecovered door heel veel artiesten. Maar aangezien Liesbeth specifiek aangaf dat het om de versie van KD Lang ging zet ik die er uiteraard bij hier :-)

Mijn gedicht ...

KD lang – A case of you

Je flaneert over mijn lippen
als een bitterzoete kwelling
je ziel sluimert in mijn bestaan

Etherisch de liefde
onbestendig jouw gedachten
schitterend in afwezigheid

Mijn duivels verlangen,
nauwelijks verenigbaar,
jouw lichtzinnige aard

Te vaak, teveel, constant
zou ik je willen bottelen
je vrije geest beteugelen

Je vangen in druppels
afwisselend nippend,
gulzig absorberend

Liefde en hartstocht
onze zuurstof, ons bloed
definitief emulgeren


Al benevel je eeuwig mijn brein
ik verlang, begeer en zucht,
het zal nimmer nooit teveel zijn





Uiteraard mag je hieronder in een reactie ook jouw muzikale voorkeur/favosong of zelfs meerderen spuien - graag zelfs!!
Daag me uit en ik probeer er in de vorm van een gedicht of verhaal iets mee te schrijven.
Alvast bedankt! ;-))


©José
Augustus 2019









woensdag 14 augustus 2019

Jo Spain – Iets te verbergen

























Jo Spain – Iets te verbergen

Auteur: Jo Spain
Titel: Iets te verbergen
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (336 pagina's) E-book en luisterboek
ISBN: 9789026148330

Omschrijving:
"Iets te verbergen' (Dirty Little Secrets) van Jo Spain is een thriller in de lijn van de serie "Big Little Lies' (Liane Moriarty).

Olive Collins heeft drie maanden dood in haar huis gelegen. Haar buren in de gated community – een verzameling van voorbeeldige huizen, gras netjes gemaaid, de bewoners rijk en succesvol – zeggen geschokt te zijn, maar niemand van hen heeft opgemerkt dat ze haar al een tijdje niet hadden gezien. De politie stelt een onderzoek in waarbij langzaam maar zeker barsten in de façades verschijnen. Bovendien blijkt elk van de buren wel een reden te hebben om Olive dood te wensen…

"Een moderne variant op Agatha Christie: één setting, meerdere verdachten en talloze motieven. Briljant gedaan!' Irish Times

Over de auteur:
Jo Spain werkte eerder als adviseur op Economische Zaken bij het Ierse parlement.
Haar debuut Ik beken werd een bestseller in Ierland. Ze woont met haar man en vier kinderen in Dublin.

Mijn leeservaring:
Na het lezen van Jo's debuut “Ik beken” was ik verrast en keek uit naar meer!
Nou, daar is ie dan: Iets te verbergen.

Zoals al in de omschrijving aangegeven is het een moderne variant op Agatha Christie, meer een Who-Dunnit dan een ijzingwekkende thriller dus maar geweldig om te lezen.
De droge humor van Jo, hilarische situaties af en toe en vooral de karakterschetsen van de mensen zijn zo goed beeldend verwoord dat je ze gewoon voor je ziet. Je komt terecht in een soort puzzel waar je beetje bij beetje zelf de stukjes aan elkaar probeert te passen maar mooi dat dat niet zomaar even lukt!

De omheinde wijk Withered Vale in Marwood in Wicklow (Ierland), voorzien van hekken en beveiliging, is in feite gebouwd om het huisje van Olive Collins heen. 
In totaal staan er zeven huizen. Olive's huis is daarvan het kleinste en heeft huisnummer 4. Aan weerszijden van haar huis staan drie zeer exclusieve huizen, beetje voor the rich and famous zeg maar. Je zou dus zeggen dat zo'n kleine gemeenschap wel oog heeft voor wat er in het buurtje gebeurt – dat is ook wel zo, maar why the hell (excusez le mot ;-)) ligt Olive dan al 3 maanden dood in haar huis zonder dat iemand alarm heeft geslagen?
Nou, heel simpel, alle bewoners hadden wel iets tegen Olive. En dan begint de ellende.
De zes gezinnen/of vrijgezellen hebben allen wel ergens een zogenaamd lijk in de kast waar ze liever niet van hebben dat het er uitkomt. Ze doen er dan ook alles aan om dingen achter te houden of te verbergen.

Het lijk van Olive wordt gevonden op 1 juni 2017, dus moet er 3 maanden terug geblikt worden naar de vermoedelijke sterfdatum. De omstandigheden zien er op zijn zachtst gezegd verdacht uit, dus iedereen die er woont moet aan de tand gevoeld worden.
Daar komt rechercheur Frank Brazil om het hoekje kijken. Aangezien hij bijna met pensioen gaat heeft hij er niet eens zoveel zin in om die hele heksenketel te onderzoeken. Zijn jonge collega/partner Emma daarentegen moet zich nog bewijzen en gaat er op haar manier vol in.

Iedereen die er woont komt aan het woord, heeft zijn/haar eigen hoofdstukjes, beginnend met het huisnummer er boven, en zelfs de dood lijkt haar mond niet te kunnen houden ;-)
Olive vertelt haar eigen verhaal en daarbij verduidelijkt ze haar relatie met alle verdachten, de achterliggende akkefietjes, geheimen en de hele rataplan.

Ik ben weer eens dolenthousiast, moet me inhouden om geen spoilers te schrijven!
Met de regelmaat van de klok werd ik weer eens op het verkeerde been gezet, was er op een gegeven moment echt van overtuigd dat ik wist wie er schuldig was maar ja – het bleek toch weer heel anders te zijn dan ik dacht.
Al met al een geniaal opgebouwd boek waar je van de ene verbazing in de andere rolt, af en toe gruwelt maar ook in lachen kunt uitbarsten. Ik hou er wel van, Jo heeft een zeer prettige stijl van schrijven!

#Chapeau!
Het lijkt me niet makkelijk om na een denderend debuut een goed tweede boek te schrijven dat aan de verwachtingen van je lezers voldoet, maar Jo Spain is daar zeer zeker in geslaagd.

Next please Jo!! ;-)

Je kunt Jo Spain o.a. Vinden op:

Facebook ---> KLIK

Twitter ---> KLIK


Met dank aan uitgeverij de Fontein voor het verkregen recensie-exemplaar, daar wordt een mens blij van :-)

©José
Augustus 2019