Sander Verheijen – Ik kan er net niet bij

Sander Verheijen – Ik kan er net niet bij

Auteur: Sander Verheijen

Titel: Ik kan er net niet bij

Uitgever: HarperCollins Holland

Genre: Non-Fictie

Uitgave: Paperback (288 pagina's) en E-boek

ISBN: 9789402700466

Omschrijving:

'Elke strohalm is er één. Elke strohalm is van ons.'

Sander is de vader van Willem en Maurits. De een werd geboren met een zware hersenbeschadiging, de ander heeft autisme. In Ik kan er nét niet bij vertelt hij het hartverscheurende verhaal van zijn eerste jaren als vader van deze bijzondere tweeling.

Hij schrijft openhartig over zijn persoonlijke ontdekkingstocht naar het vaderschap, over de tegenslagen die het gezin treffen, maar ook over de blijdschap als een van de jongens een mijlpaal bereikt, over hoe ze knokken en relativeren en bovenal hoop houden.

Over de auteur:

Sander Verheijen (1974) is general manager en hoofdredacteur van Hebban.nl. 
Na jaren gewerkt te hebben als marketing- en communicatieprofessional bij o.a. Siemens en de ANWB, richtte hij in 2002 thrillersite Crimezone.nl op. In 2005 verkocht hij de site en werd hij als acquirerend redacteur bij uitgeverij Unieboek verantwoordelijk voor het thrillerfonds. In 2010 keerde Verheijen terug als hoofdredacteur bij Crimezone. Samen met Kim Moelands maakte Verheijen twee naslagwerken over het thrillergenre: Crimezone (2005, Ambo|Anthos) en Crimezone 2006 (2006, Uitgeverij Unieboek).

Onder de naam twelph.com ontwerpt hij o.a. boekomslagen voor een groot aantal Nederlandse uitgeverijen en verzorgt hij de vormgeving van Hebban.

Mijn leeservaring:

De cover straalt liefde uit in al zijn puurheid.

Maar ook het verhaal, een integer maar intens geschreven verhaal dat me meerdere malen een dikke keel en tranende ogen opleverde. Anderzijds is het ook met behoorlijk veel (droge) humor verteld waardoor het niet zwaarmoedig is qua lezen. Diep, diep respect heb ik voor Sander (en ook zijn vrouw Jip uiteraard) dat ze hun verhaal op zulk een liefdevolle manier op papier wisten te krijgen.

Het begint in feite allemaal als Sander en Jip een hond uit een asiel willen adopteren, verantwoordelijkheid, zorgzaamheid testen zullen we het noemen. Een klein wit hondje, dat moet toch wel lukken – als ze dat aan kunnen zal het een kleine stap zijn naar het echte werk.

 Kinderen.

Maar zoals altijd (meestal tenminste) in het leven gaat niet alles zoals je je het voorgesteld hebt.

Zo wordt het kleine witte hondje een grote zwarte lieve lobbes en loopt niet alles gesmeerd als het op het echte werk aankomt.

Ik schommelde als een wilde op en neer in mijn emoties en wist soms niet of ik nu keihard wilde janken of lachen. Maakte me ook nog ontiegelijk kwaad over de lompigheid van sommige mensen die niet verder dan hun neus lang is kijken en denken. Het enige constante was wat mij betreft het respect dat ze dubbel en dwars verdienen, een zware rugzak te dragen hebben en er dan op zo'n mooie manier over schrijven. Bij het nawoord dat hij richt aan zijn beide zoons schoot ik echt vol, maar toch tovert hij dan toch weer een glimlach op mijn gezicht.

Ik ga er niet eens meer over vertellen, ik vind gewoon dat je dit verhaal MOET lezen. Een bijzondere tweeling die een plekje zal veroveren in veel harten, ook al ken je ze niet persoonlijk ... 

 

Sander's website vind je  ---> HIER

Ook op Twitter uiteraard ---> HIER

En natuurlijk op Hebban ---> HIER

©José

november 2017