Slaapkamerperikelen ...

Slaapkamerperikelen ...

De nacht leek zich weer uit te strekken tot onmetelijke proporties. Nachtrust; het voelde als iets uit een waanzinnig ver verleden. Tenminste, dat wat ze zich er van kon herinneren. Heerlijke uurtjes die te snel weg tikten als ze gevangen in dons haar dromen droomde. Slechts geplaagd door die oervervelende wekker die ze het liefst door het raam gooide.

Nu schijnen die verdomde wijzers niet vooruit te branden. Minuten die wel een uur duren, alsof vadertje tijd haar compleet voor de gek houdt. Al menig wekker heeft de geest gegeven de laatste maanden. Ze tikte en rammelde met die rotdingen, gewoon om even te checken of ze het wel deden.

Haar schuurtje ligt onderhand vol met die rotzooi die steeds overblijft als ze weer eens zo'n grondige inspectie van het uurwerk heeft uitgevoerd, die dingen bevatten meer onderdelen dan ze ooit voor mogelijk had gehouden.

Gestoord wordt ze er van!

Daar begint het weer, het kippenvel komt vanuit mijn nek opzetten en baant zich langs mijn rug in een snelle run naar het uiterste puntje van mijn tenen een weg. Mijn irritatielevel loopt rap op naar het kookpunt. Niet te geloven hoeveel geluid iemand kan produceren!

Knarsen, snurken en complete fluitconcerten heeft ze al meegemaakt. Oordoppen, watjes zelfs tampons, niks nakkes nada … wat ze ook in haar oren stopt, het helpt allemaal voor geen meter.

De blind date was zo leuk! Ze hadden een klik van meet af aan en het voelde allemaal zo natuurlijk dat hij al snel voorstelde om de huur van zijn appartement op te zeggen. Haar huis was een stuk geschikter voor een stelletje. Ze had het helemaal naar haar smaak ingericht en hij was daar niet moeilijk in, alles was perfect. Alleen het bed, daar stelde hij wel bepaalde eisen aan … in verband met zijn rug zou een waterbed de ideale oplossing zijn. Nou, prima. Zo kwam het dat op een dag de Vivera Royal Box werd geleverd en in elkaar geknutseld. Nu heb ik zo mijn bedenkingen over zo'n waterbed dus ik stond er met mijn neus bovenop toen de heren monteurs bezig waren. Handige kereltjes die me alles wisten te vertellen over onderdelen en instellingen. Ze wisten me zelfs te vertellen dat een zwembroek of bikini niet nodig was. Gottegot wat een humor hebben die mensen zeg. Ze lachten er zelf het hardst om, ik als een boer met kiespijn. Lang verhaal kort, het bed is geweldig. Je waant je in een warm nest dat zachtjes wiegt op een subtiel briesje, in de armen van Morpheus is het goed toeven … tenminste …

Het huilen staat me nader dan het lachen, ik ben kapot, compleet doorgedraaid intussen! Geen oog doe ik dicht en het houdt maar niet op. Hier moet ik iets op verzinnen want ik begin meer en meer op een zombie te lijken. Mijn werk lijdt er onder en mijn collega's kijken me aan alsof ik iets vies ben dat onder hun schoenen terecht is gekomen als ik 's morgens de kantoortuin binnen sjok.

Stilletjes lig ik naar het plafond te staren. De schaduwen, die door het subtiele maanlicht dat door de gordijnen piept, eigenaardige vormen aannemen brengen me ineens op een idee.

Ik schrik van zijn wekker die meteen zijn favoriete Fade to black begint te spelen van Metallica.

Opgewekt en uitgerust als altijd klinkt er meteen een 

'Goeiemorgen schatje, ook zo heerlijk geslapen?' achteraan.

Onuitstaanbaar irritant, en het wordt iedere morgen alleen maar erger om dat uit zijn mond te horen komen. Dan heb ik het nog niet eens over de walm die daarmee gepaard gaat.

'Ik voel me niet lekker, ik blijf vandaag thuis', pruttel ik zo zielig mogelijk.

Hij oppert om ook gezellig thuis te blijven, maar daar wil ik niets van weten. Ik ben op een missie namelijk, en daar hoef ik geen pottenkijkers bij te hebben.

Ik struin het net af, google is als altijd weer mijn beste vriend. Het ziet er allemaal ingewikkeld uit maar dan vind ik een link naar een YT-filmpje. Elektriciteit voor Dummies, over stroom, weerstand en spanning. En geloof mij maar dat het spannend gaat worden!

Ik zoek de onderdelen bij elkaar in mijn schuurtje en ga voortvarend van start. Ik maak een behuizing van hout waarin ik de uurwerkjes bevestig, daaraan de kabels en snoeren. De zo goed als nieuwe accu van mijn oude laptop die ik bewaard heb komt ook goed van pas. Nu alleen nog wat polen, een plus en een min uiteraard, en klaar is kees. Trots bekijk ik mijn knutselwerkje en ga nogmaals het web op om een deugdelijke aansluiting te leren maken. Kinderlijk eenvoudig, als je maar de juiste zoektermen invoert.

Ik stem het geheel op elkaar af door middel van de klokjes en het feest kan wat mij betreft beginnen. Zoiets op eigen houtje doen is en blijft toch het meest bevredigend.

Nog steeds voel ik me beroerd en blijf daarom een nachtje op de bank liggen, zo ben ik wel, ik gun hem echt zijn nachtrust.

Ik zet de wekker op mijn telefoon een uurtje voor de zijne afgaat. Maar aangezien zijn hele top-tien aan singles weer voorbijkomt doe ik geen oog dicht. Als uur U is aangebroken tijger ik met mijn oude passer in de aanslag naar de slaapkamer. Ik wacht bij zijn voeteneind tot het ronken weer begint en maak dan voorzichtig zoveel mogelijk gaatjes in de waterzak van het bed zodat het water er gestaag uit siepelt. Zo snel mogelijk maak ik me weer uit de voeten en wacht rustig af.

Ik knip het licht in de keuken aan en zet alvast koffie, net doen of je gek en onwetend bent lijkt me het verstandigst. Bijna, benieuwd hoe het uitpakt. De kamerklok begint te slaan en ineens hoor ik Fade … en dan een hoop gepruttel en geknetter. Het licht in de keuken en mijn koffiezetapparaat geven de geest, stoppen doorgeslagen.

Stilletjes blijf ik ademloos wachten op geluiden vanuit de slaapkamer maar als ik niks hoor ga ik toch stiekem kijken om het hoekje van de deur.

Gossiemijne, dat ziet er toch wel indrukwekkend uit. Fade to black, maar dan letterlijk.

Sprakeloos van mijn eigen kunnen plof ik op de bank, opruimen kan later altijd nog. Benieuwd of de garantie nog geldig is ...

©José

oktober 2017

Inspiratie voor dit schrijfsel kreeg ik door Lot van Eigen houtje. Ze is altijd in knutsel-modus en maakte vorige week deze fantasierijke elektrocuteermachine.
Decoratiestuk natuurlijk ;-)
Eigen houtje op facebook ---> KLIK

                                                         Foto: "geleend" van Lot.

Overeenkomsten met bepaalde personen berust louter op toeval – fictief verhaaltje dus ;-)