Een hele inspirerende mail, een
uitdaging waar ik natuurlijk zoals je weet altijd met twee pootjes
tegelijk instap.
Maar deze durf ik wel aan!!
Dagmar stelt nooit eisen maar laat je
zelf op je eigen wijze invulling geven aan een challenge.
Haar project heet #Boektober en is
bedoeld om in deze herfstige periode jezelf een doel te stellen –
Boeken lezen! Nou zul je wel denken dat dat een bepaald aantal moet
zijn!
WRONG!!!
Je bepaalt zelf je doel of dat nou 1
boek is of 50 (ik roep ook maar wat ;-)).
Doelstelling is dat we gewoon van het
lezen genieten en eventuele tips van anderen op een nog te lezen
lijst kunnen parkeren. Of zoals ik zelf al bedacht voor mezelf: mijn
eigen #NTL-lijst eens aanpakken!!! Dat stapelt zich maar op en ik
weet dat er zo heel wat mensen rondlopen die amper over hun stapel
heen kunnen kijken (al is een grote stapel e-books nog wel overheen
te kijken :-P).
Ik geef jullie graag de link naar
Dagmar's blog waar je alle info kunt vinden – en bedenk bij jezelf:
Het is gratis en kost je alleen tijd,
leestijd wel te verstaan. Je mag natuurlijk bloggen over een boek of
je kijkt op haar FB – #Boektober pagina waar je ten alle tijden
jouw mening over een boek kunt geven of je kijkt op haar #Boekazine
een soort glossy over boeken online.
Soms hoeft het niet zo Moeilijk te zijn - je neemt op een willekeurige #Muzikalevrijdag een symfonie-orkest en een wereldband als Metallica en Nothing else matters ;-)
Geniet van je weekend en besef wat belangrijk is voor jou en je naasten ..... X
Willem
Holleeder en Cor van Hout ontvoeren in 1983 Freddy Heineken en zijn
chauffeur Ab Doderer. Hoewel de daders na een lang juridisch
steekspel zijn opgepakt en veroordeeld, is een groot deel van de buit
nooit teruggevonden. Na hun vrijlating in 1992 stappen Holleeder en
Van Hout in de drugshandel en vervolgens in de vastgoedwereld. Daar
ligt niet alleen het grote geld, maar loert ook gevaar. Want steeds
meer mensen uit hun directe omgeving komen om het leven door brutale
liquidaties. Als de teller op 25 staat, grijpt justitie eindelijk in.
Over de auteurs:
Misdaadverslaggever
John van den Heuvel en Bert Huisjes geven in Tijdperk Willem
Holleeder een intrigerend overzicht van de misdadige carrière van
Willem Holleeder vanaf zijn jeugd tot en met heden, en van de
ontwikkelingen in de criminele wereld in Amsterdam en Nederland.JOHN
VAN DEN HEUVELis
misdaad-verslaggever voor De Telegraaf. Hij heeft meerdere
bestsellers geschreven en succesvolle tv-programma’s gemaakt over de
onderwereld. Ook is hij regelmatig te gast als misdaad-deskundige bij
o.a. RTL Boulevard, RTL Late Night en Radio 538.
BERT
HUISJES
schreef jarenlang spraak makende artikelen over de onderwereld als
misdaadverslag-gever voor De Telegraaf en heeft samen met Van den
Heuvel meerdere True Crime boeken uitgegeven. ‘Het complete verhaal
van een kwart eeuw georganiseerde misdaad in Nederland.’
Mijn leeservaring:
Iedereen
kent ondertussen het verhaal van de spraakmakende
Heineken-ontvoering.
Vier harde jongens voor wie overvallen plegen
waarschijnlijk niet genoeg opleverden. Eén grote slag slaan was hun
uiteindelijke motivatie om dhr. Heineken en diens chauffeur Ab
Doderer te ontvoeren en een berg losgeld te eisen.
We
zijn in dit geval terug in 1983, leren de achtergronden van deze vier
(en hun trawanten) een beetje beter kennen door zorgvuldig onderzoek,
gesprekken met rechercheurs en de desbetreffende krantenartikelen die
de Telegraaf destijds plaatste.
Maar
ook de tijd na de ontvoering komt nu aan bod. De liquidaties die
Nederland in zijn greep leken te houden. De harde onderwereld en de
“partijen” die lijnrecht tegenover elkaar staan waar eerst
vriendschap was lijkt het nu wel oorlog.
Echt
fascinerend hoe bepaalde personen zo'n onderwereld kunnen creëren,
waar angst – vertrouwen en geldlust domineren. Waar niemand veilig
lijkt te zijn voor rondvliegende kogels houdt Holleeder het op de een
of andere manier nog steeds vol – mysterieus individu.
Ook
over de geliquideerde personen komen we meer aan de weet, hun
drijfveer en vooral ook de angst.
En
bij één van deze personen kreeg ik een déjà vu, niet uit mijn
hoofd te krijgen de vraag ….....
Wat
als!?!!
Bram
Zeegers (ex-advocaat) stierf onder verdachte omstandigheden door een
overdosis MDMA in combinatie met alcohol.
En
dat komt door het fictieve verhaal vanJolka (KLIK ----->) Memento Mori.
Dat ik
nu dus door omstandigheden nog een keer las ;-)
Wat
als...? Een gedachte die me vaak bezighoudt in allerlei situaties,
eigenlijk heb je er geen fluit aan in sommige omstandigheden maar in de
True Crime – gevallen is niet alles wat het lijkt, zoals wel vaker
bewezen.
Het
maakt niet uit of je nu van fictie of non-fictie houdt, beide boeken
zijn de moeite van het lezen meer dan waard.
En
beide boeken zijn als E-book nu maar €4,99 – dus sla je slag,
maar dan op een legale manier ;-)
Zomaar een willekeurige wachtkamer in
een willekeurig ziekenhuis waar wachten observeren wordt en je
fantasie op hol kan slaan. Afbuigen naar verbeelding of gissen, voor
mij een beeldend tijdverdrijf.
Waar interieurgoeroes een bepaald
kleurenspel hebben geprobeerd te realiseren dat rust en eenvoud
uitstraalt, maar dat hier en daar echter toch kil aandoet. Het verbetert
niet echt de emotie van je op je gemak voelen, maar laat je in de
waan dat er in ieder geval geprobeerd is met je mee te denken.
Een ietwat treurige ruimte opgeleukt
met een warme paarse tint in de vorm van enkele stoelen.
Een industrieel aandoende kapstok die
er maar verlaten bijstaat nu de temperaturen nog aangenaam warm zijn,
zijn schaduw op de muur lijkt zijn enige medestander.
Een hoekje waar een robotachtige kast
je vertelt dat je een bakkie troost kan nemen om vooral je angstige
momenten radicaal te bestrijden met de hoognodige cafeïne. De sterkte
lijkt te zijn aangepast aan het stressgehalte waardoor je
uiteindelijk ook nog de aandrang krijgt om te moeten plassen en zit
je daar weer over te dubben. Moet ik nu gaan of word ik zo meteen
geroepen terwijl ik een halve gang verder ben en het niet hoor? Toch
maar even ophouden en benen over elkaar?
Om je heen kijkend zie je mensen diep
in gedachten of verdwaald in hun eigen wereldje vol vragen.
De stilte is oorverdovend, soms
verbroken door een fluisterend zinnetje – of een korte dialoog –
waarvan je weet dat het over de tijd gaat als er stiekem op een
horloge wordt gekeken.
Het verschil van leeftijd duidt zich
ook meteen, je hoeft niet eens naar gezichten te kijken – handen
zijn een goddelijk instrument om de jaren in te schatten. Zie je een
smartphone dan weet je dat als je naar het gezicht kijkt je een
jeugdig exemplaar zult aantreffen. De iets oudere jongere zal eerder
geneigd zijn om uit één van de twee triest aandoende mandjes op de
centraal neer gezette tafel een tijdschrift te nemen.
De nog iets oudere jongere, vaak
voorzien van een gehoorapparaat zal het worst wezen, hij/zij wacht
geduldig en maakt een gelaten indruk. Hij/zij converseert wel, gewoon
de alledaagse dingen die met de begeleidende persoon besproken
“moeten” worden komen aan de orde zonder dat diegene in de gaten
heeft dat het gefluister bij hem/haar niet echt gefluister is. Ook
bij het zien van een kennis of vage bekende zijn ze geneigd om heel
“zachtjes” te vertellen wie diegene is – waar hij/zij woont en
wat zijn achtergrond is … dan hoop je als begeleidend persoon dat
de besproken persoon eveneens een gehoorapparaat heeft. Is dit echter
niet zo en kijkt hij/zij om dan wil je soms even door de grond zakken
en niet in deze echoënde galmput zijn.
Ik word weer afgeleid door een teder
plaatje. Een echtpaar dat in mijn gedachten hun huwelijkse geloften
eer aan doet. In voor – en tegenspoed lijkt op hun lijf geschreven
als hij haar behulpzaam in haar rolstoel naar de balie duwt. Een
duet, een samenspel voor het leven gesmeed.
De tijd lijkt altijd tergend langzaam
te gaan en als ik probeer me af te sluiten van mijn hersenkronkels en
het gepiep van de gezondheidsschoenen van een verpleegkundige die ik
voor de zoveelste keer voorbij hoor komen, zie ik dat ik mijn
notitieboekje alweer aardig beklad heb met woorden.
Op het ritme van de zoemende climate
control laat ik mijn gedachten meewaaien, verdwijnen in de
luchtafzuiging – waar gedachten en geheimen veilig zijn....
In
de categorie Young Adult – fantasy schreef Likaiar een Splinter:
Een
laatste dag
gaat over Kol, die in opdracht doden weer tot leven wekt. Wanneer een
magische bezwering niet helemaal gaat zoals hij in gedachten had
brengt Kol per ongeluk een 6-jarig meisje terug uit de dood. Lukt het
hem om zijn vergissing recht te zetten?
Over
de auteur:
Likaiar(1989) heeft al haar hele leven complete werelden in haar hoofd, maar
begon pas echt verhalen te schrijven in de latere jaren van de
basisschool. Naast korte verhalen werkt ze aan haar eerste
fantasyroman. Ze studeert wiskunde aan de Universiteit Leiden.
Allereerst
zal ik proberen uit te leggen wat Uitgever Quasis bedoelt met de
Splinters.
De
Splinters zijn in feite korte verhalen die eens niet gebundeld zijn
maar aparte boekjes waarin dus verhalen staan van verschillende
schrijvers.
Ik
kan ter verduidelijking beter een quote van de site van de uitgever
aanhalen:
"Splinters is een nieuw project van Quasis Uitgevers. Vanaf
januari 2016 publiceren wij iedere maand een kort verhaal in een kleine
pocketuitgave. Deze korte verhalen worden door diverse
schrijvers geschreven. Een aantal bekende auteurs, zoals Isa Maron en de
Engelse schrijfster Steph Swainston, maar ook schrijvers die aan het
begin van hun carrière staan, zoals Likaiar en Nieske den
Heijer. De verhalen vallen binnen de fantastische genres: fantasy,
sciencefiction, bovennatuurlijke thriller, magisch realisme en horror.
De doelgroep van de serie is volwassen lezers, maar vier uitgaves zijn
gereserveerd voor Young Adult-verhalen."
Likaiar
bijt in deze reeks dus het spits af.Debuteren met een splinter, hoe fantastisch is dat!
Een
pakkende stijl heeft ze qua schrijven! Het is een kort verhaal dus ik
ga absoluut niet uitweiden over inhoud. Maar ik kan je wel vertellen
dat ik zwaar teleurgesteld was!!
Waarom?
Omdat ik van haar wel een heel dik boek gehad zou willen hebben. :-P
Het
korte verhaal smaakte naar meer of in ieder geval naar een vervolg.
Het fantasy-genre is normaal gesproken niet echt mijn eerste keus
maar dit verhaal raakte me vanaf pagina één. Emotie proefde ik, een
drang naar liefde - iemands laatste wens ….
Kort
maar heel erg krachtig! Knap dat je zoveel in een kort verhaal kwijt
kunt dat je meteen iemand bij de spreekwoordelijke lurven hebt. Petje
af.
Een Splinter van formaat om U tegen te zeggen!
De
Splinter-serie komt dus vanaf januari 2016 uit, iedere maand een
andere schrijver in verscheidene genres. De kleine pocketboekjes –
12 in totaal waaronder 4 Young Adults – zijn los verkrijgbaar of je
kunt alvast een abonnement nemen waarover HIER meer info.
Misschien
een leuk idee om voor een evenredig kleine prijs eens nader kennis te maken met andere genres dan je
normale keuzes.
Thinking
out of the boxis
wel eens gaaf ;-)
Heel
erg graag gelezen en nu maar (vol ongeduld) wachten op Likaiar's roman.
Dank
ook aan Jasper en Petra Polane van Quasis, altijd een feestje die
post van jullie :-)
Liefde, iets dat iedereen nodig heeft
in welke vorm dan ook.
Het aantal liedjes dat over liefde gaat
is natuurlijk gigantisch, iedere zichzelf respecterende artiest heeft
er wel iets mee. Dan is het voor mij “gewoon” een kwestie van
ienemienemutte (denk je zeker :-P)
Mooi niet! Ik kies een band die naar
mijn idee te weinig gewaardeerd wordt omdat het allemaal teveel van
hetzelfde zou zijn terwijl ze tal van prijzen in de wacht hebben
gesleept en op meerdere vlakken muzikale projecten hebben gedaan. Ook
schuwen ze het niet om een “verbintenis” aan te gaan met andere
artiesten waarvan je op het eerste oor zou zeggen, jeetje dat werkt
voor geen meter samen – maar dat doet het dus echt wel. Praat ik
weer in raadsels? Ik heb het over Linkin Park, niet echt in een hokje
te stoppen maar ik houd het voor het gemak dan maar op alternatief of
post-grunge zo je wil.
Meerdere favorieten heb ik van hun maar
aangezien we het ook over liefde hebben vind ik mijn keuze wel goed
passen.
Liefde in vele vormen, maar wat als je je gesmoord voelt in
een relatie? Dat je zo niet meer jezelf kunt zijn en altijd maar
probeert het alleen maar perfect te doen of voor mijn part perfect te
zijn voor die ander? Of dat nou in relatie met een partner – vriend
of vriendin of zelfs een ouder – kind relatie is. Op een gegeven
moment hou je het waarschijnlijk niet meer vol om steeds maar aan een
ideaalbeeld te voldoen en raak je geen grond meer, ben je alleen nog
maar oppervlakkig jezelf. Dat lijkt me heel erg frustrerend, nooit
jezelf te kunnen zijn in een relatie.
Op een gegeven moment zal dit jezelf
steeds meer tegen gaan staan en je het gevoel geven niet eens meer
normaal te kunnen ademhalen …
In the end (<---- klik, woordgrapje
;-) zul je dus gevoelloos worden voor gevoelens en daar gaat dit
liedje over ….
Wanneer
officier van justitie Margot spoorloos verdwijnt en kort daarna ook
haar man, maakt collega Louise zich grote zorgen. Ze gaat op
onderzoek uit en vindt een raadselachtig dossier op een vreemde plek.
Ze weet haar broer, rechercheur bij bureau Amsterdam-Amstelland, en
haar goede vriendin Suzan te overtuigen van de ernst van de zaak.
Gedrieën volgen ze een vaag maar verontrustend spoor, waarbij ieder
een eigen agenda heeft en belangrijke zaken voor de ander verborgen
houdt. Maar dan dreigt alles uit de hand te lopen, zo ook de
groeiende aantrekkingskracht tussen Louise en Suzan.
(Het
thrillerdebuut Gevaarlijk
spel van
Liesbeth van Kempen is een aanrader voor de fans van Esther Verhoef
en de dramaserie Hollands
Hoop.)
Over de auteur:
Liesbeth
van Kempen was werkzaam als accountmanager, communicatietrainer en
tekstschrijver. Haar grootste passie is schrijven. Gevaarlijk
spel
is haar thrillerdebuut.
Mijn leeservaring:
Geweldig
hoe een debutant je soms weet te verrassen!
De
indrukwekkende cover laat je al zien hoe je brein je soms weet te
triggeren, kijk er maar eens goed naar en vraag je af hoe dat shot
genomen is. Ligt ze met haar hoofd trap af of op, heeft iemand haar
geduwd – is ze dood of toch alleen maar zo gewond dat ze zich niet
meer kan bewegen?
Dat
zet aan tot fantaseren en dat is naar mijn idee al een groot
pluspunt.
Het
verhaal en de plot zitten werkelijk goed in elkaar met onverwachte
wendingen.
Het
begint al goed met een beklemmend stukje schuin geschreven tekst,
waarvan je er trouwens na ieder hoofdstuk een voorgeschoteld krijgt.
Je weet dat er iemand in gevaar is, ontvoerd en opgesloten …...
maar wie???
"Een
muffe, niet te definiëren geur glipt via haar neus naar binnen. Ze
zakt weg, naar het randje van bewusteloosheid. Haar hersenen grijpen
de gelegenheid aan een eigen leven te leiden;vormen
zich een beeld bij de geur, gebaseerd op herinneringen. Het beeld
brengt haar naar de kerker van een kasteel. Leidt haar rond. Plaatst
haar voor een smalle wenteltrap van afgesleten stenen. Aarzelend zet
ze een voet op de eerste tree. Dan een tweede en een derde. Maar de
trap lijkt naar achteren te hellen, als een tekening van Escher. Ze
valt langzaam achterover.
Hoort zichzelf gillen... "
Geloof
me, dan zit je er al met je snufferd middenin.
Louise
vindt een vaag dossier in het kantoor van Margot (een van Louise's
beste vriendinnen) dat in feite niet thuis hoort bij hun afdeling.
Wanneer
ze Margot hiermee wil confronteren blijkt deze ineens spoorloos te
zijn.
Niemand
heeft enig idee waar ze is en ook haar man lijkt van de aardbodem te
zijn verdwenen.
Als
Louise wat losse aanwijzingen aan elkaar rijgt is ze er van overtuigd
dat er iets serieus mis is en probeert haar broer Rob te overtuigen
dat hij als rechercheur zijnde wat info voor haar moet natrekken.
Haar vriendin Suzan, dierenarts, raakt door de aanhoudende
bezorgdheid van Louise ook meer en meer overtuigd dat er wat fout
zit.
We
krijgen een mooi uitgewerkt profiel van deze drie hoofdpersonen en
hun leventjes. Rob de work-aholic met zijn vrouw Barbara en hun twee
zoontjes. Louise en Suzan, hele goeie vriendinnen maar er sluimert
ook meer tussen deze twee dames, is het een ontluikende liefde of
toch alleen maar een diepe vriendschap. En wie is in godsnaam Max
Winter? En wat heeft deze topcrimineel met het hele verhaal te maken?
Of is hij slechts een stroman van een groter geheel?
Een
verhaal dat op meerdere plekken speelt, tot in Frankrijk toe, waarbij
omgeving en of beschrijvingen van desbetreffende setting beeldend is,
erg goed gedaan.
Genoeg
gegevens om een spannend verhaal smoel te geven.
Geschreven
in een fris en fruitige stijl waarbij Liesbeth je af en toe in een
deuk laat liggen om de humoristische dialogen die het geheel lekker
leesbaar maakt en waar “straattaal” het net dat beetje meer
menselijk maakt dan de gemiddelde thriller.
Heel
erg genoten en ik zie in de toekomst nog wel meer van haar hand
verschijnen, tenminste dat hoop ik dan ;-) Zeker de moeite waard om te lezen!!!
Een tripje door het leven van de Kings
of Leon, 3 broers en hun neef die vanuit een heel erg religieuze
achtergrond vanuit het niets leken te verschijnen op de grote podia.
Met een predikant als vader reisden de
jongens nogal wat af om het woord van God te prediken, maar hun
home-town was/is toch wel
Nashville
– Tennessee in de volksmond ook wel bekend als Music-city.
Hoe kan het dan ook anders dat
ze daar massaal in de muziek rolden.
Als
je de kans krijgt, er überhaupt zin in hebt, raad ik je aan om hun
docu/film: Talihina Skyeens
te bekijken. Een indrukwekkend verhaal over de jeugd van deze 4
KOL- leden die begonnen met hun muziek maken in de kerk en hoe het verder gaat in
de grote mensenwereld van de muziek, het schrijven van eigen nummers
etc. Hoe ze uiteindelijk in voorprogramma's belanden van
wereldsterren/bands zoals Bob
Dylan en Pearl
Jam om daarna wereldwijd
zelf als rockband groter dan groots te worden.
Geweldig
om te zien vond ik het. Gewone jongetjes die bekend en geliefd worden
maar ook de down-side
van het beroemd zijn aan den lijve ondervinden. Indrukwekkend dus.
Brenna Spector heeft een zeldzame neurologische afwijking waardoor ze
geen enkel detail van haar leven kan vergeten: beelden, geluiden,
smaken, geuren. Het begon in haar kindertijd, toen haar oudere zus in
een vreemde auto stapte en nooit meer werd teruggezien, en het is van
onschatbare waarde bij haar speurwerk naar vermiste personen.
Maar
het heeft niet geholpen bij de zoektocht naar haar zus – en evenmin
bij de vermissing van de zesjarige Iris Neff, spoorloos na
een barbecue in een rustig forensendorp. Als elf jaar later weer
een inwoonster verdwijnt, ontdekt Brenna verbanden tussen deze
vermiste vrouw, het verdwenen meisje... en haarzelf.
Over de auteur:
Alison
Gaylin studeerde aan Northwestern en Columbia University's Graduate
School of Journalism, waarna ze zich specialiseerde in de
entertainmentsector. Alison woont in het noorden van de staat New
York met haar man en dochter.
Mijn leeservaring:
Een
tip van Trui– die je nooit mag en kan negeren want – ze ontdekt
juweeltjes in de boekenwereld.
Zo
ook weer deze schrijfster die ik niet kende en die zich moeiteloos
kan scharen in de lijstjes met mijn (alom bekende ;-)) favorieten.
Denk aan bijvoorbeeld Karen Rose – Lisa Gardner – Karin
Slaughter, sterke schrijfsters die een hoofdpersoon karakter kunnen
geven, een eigen smoel qua diepgang. Het opbouwen van spanning
waarbij je langzaam maar zeker in een boek wordt gezogen om
vervolgens op de gekste plekken en tijden even, al is het maar 1
hoofdstuk, te willen lezen.
Een
sterk staaltje schrijfkunst noem ik dat altijd, iemand zo weten te
triggeren dat hij/zij koste wat kost dat boek niet meer wil
neerleggen op den duur.
Ik
heb het boek echt net uit, een half uur hooguit, en ik stuiter
eigenlijk nog een beetje na.
Het
begint met een terugblik van 11 jaar, een gebeurtenis die aanleiding
geeft tot grote gevolgen voor veel mensen.
Het
verdwijnen van Iris is dan ook de rode draad in dit verhaal.
Schuldgevoel,
spijt en mysterieuze tekeningen. Spanning in een zoektocht naar de
dader/ontvoerder(s) en een seriemoordenaar die wel heel kieskeurig te
werk lijkt te gaan.
Brenna
Spector lijdt aan hyperthymesia, een zeer zeldzame aandoening die
ertoe leidt dat ze niets dat ze ooit zag, las of hoorde vergeet. Een
krankzinnig iets lijkt me dat maar voor haar als privé-detective kan
het ook wel zijn voordelen hebben, mits je natuurlijk niet bij het
minste of geringste terugkukelt in gedachten naar dingen die er
helemaal niet toe doen in je onderzoek.
Brenna
is gescheiden van haar man Jim en samen hebben ze een dochter, Maya.
Ook dit gegeven wordt heel mooi uitgewerkt in het boek.
Als
ze wordt gebeld door een man die haar wil inhuren om zijn vermiste
vrouw Carol te zoeken wordt ze als het ware in een web van
gebeurtenissen gezogen die op de een of andere manier verband houden
met de vermiste Iris. Daarbij krijgt ze ook weer te maken met
Inspecteur Nick Morasco die ten tijde van de verdwijning van Iris nog
“maar een agentje” was en Brenna toentertijd niet eens serieus
nam toen ze belde met een tip.
Deze
twee personages – Brenna en Nick – trekken naarmate het boek
vordert steeds dichter naar elkaar toe en ik ben heel erg benieuwd
waar dit toe gaat leiden in haar volgende boek!!
Ja,
ja, dat is lekker al uit!! Dus ik hoef een keer niet zo heel lang te
wachten op een vervolg!
Een
nieuwe topper aan het boeken-firmament?
Wat
mij betreft is ze een blijvertje waar ik nog heel erg veel van wil
lezen, met dank aan Trui dus!
Een Feel-Good-Thriller!
Oh,
deze wil ik jullie niet onthouden ….. hij hoort er zeker bij
namelijk.
Waarom??!!??
Lees maar, je zult er geen spijt van krijgen ;-)
Het #Muzikale Snoepje van de week, niet
ik – maar de zanger met zijn unieke stemgeluid.
Met zijn liefde voor blues en
hartstochtelijke genegenheid voor gitaren heeft deze performer
zichzelf opgewerkt tot een van werelds beste live artiesten.
Akoestisch is zijn keyword en daar getuigen zijn prachtige live
optredens wel van denk ik zo.
Zijn allergrootste idool is dan ook
niemand minder dan de in 1990 reeds overleden blueslegende Stevie Ray
Vaughn (een helikopterongeluk werd hem fataal).
Een van John's favoriete gitaren is dan
ook de Stevie Ray Vaughan Signature Stratocaster, ontworpen
door SRV in samenwerking met Fender.
Beïnvloed dus door de allergrootsten op bluesgebied is het een genot om naar
zijn muziek te luisteren, tel daarbij zijn “lekkere stem” op en
je hebt een grootheid ….
Heel
erg onder de indruk ben ik dan ook van zijn live opgenomen dvd (te
vinden op YT natuurlijk) in het Nokia theatre in Los Angeles waar hij
akoestisch op zijn best is, getuigen zijn grandioze
prijzenverzameling. Om nog maar te zwijgen van zijn nimmer aflatende
polonaise van vriendinnetjes ;-)
Blijkbaar
zit dit zo in mijn hoofd gebakken dat ik niet eens zijn naam heb
geschreven zie ik nu,
John
Mayer heb ik het over! En van zijn live dvd kies ik voor vandaag het
fenomenale:
