Sarah Lark – De legende van de
vuurberg
Auteur: Sarah Lark
Titel: De legende van de vuurberg
Uitgever: De Fontein romans en spanning
Genre: Historische roman
Uitgave: Hardcover (656 pagina's) en
E-book
ISBN: 9789026145117
Omschrijving:
De
legende van de vuurberg
is na De
tijd van de vuurbloemen
en De
zang van de hoornschelp
het derde boek van internationaal bestsellerauteur Sarah Lark over de
belevenissen van de vrouwen van Rata Station in het Nieuw-Zeeland van
de negentiende eeuw.
Nieuw-Zeeland, 1880. Aroha heeft een
gelukkige jeugd, tot de dag dat ze betrokken raakt bij een groot
treinongeluk. Ze wordt naar haar tante gestuurd, die op Rata Station
woont, om daar in alle rust te genezen.
Met hulp van de dromerige Robin en haar temperamentvolle nichtje March hervindt ze langzaam weer haar evenwicht – tot een onverwachte gebeurtenis opnieuw alle vaste grond onder haar voeten wegslaat…
Met hulp van de dromerige Robin en haar temperamentvolle nichtje March hervindt ze langzaam weer haar evenwicht – tot een onverwachte gebeurtenis opnieuw alle vaste grond onder haar voeten wegslaat…
Over de auteur:
Sarah
Lark is een pseudoniem
van de in 1958 in het Duitse Bochum geboren Christiane Gohl. Na te
zijn gepromoveerd in de pedagogiek, werkte zij onder meer als
vakjournaliste en reisleidster. Momenteel woont zij in de buurt van
het Andalusische bergdorp Mojácar, waar zij een kleine
paardenfokkerij runt. De liefde voor en omgang met paarden is een
belangrijk thema in de kinder- en jeugdboeken die zij onder haar
eigen naam heeft geschreven. Een andere levenslange liefde geldt
Nieuw-Zeeland met zijn adembenemende landschappen. Naast de meer dan
twintig boeken die zij onder eigen naam schreef, heeft zij er ook een
twintigtal gepubliceerd onder verschillende pseudoniemen: als
Elisabeth Rotenberg non-fictieboeken over paardrijden, als Ricarda
Jordan romans die in de Middeleeuwen spelen en als Sarah Lark romans
over Nieuw-Zeeland en over Jamaica. (Bron: Literatuurplein van de
Bibliotheek)
Mijn
leeservaring:
Het
derde en laatste deel van de Rata Station-serie is een feit en ik kan
alleen maar zeggen dat het een waardige afsluiter is van een
heerlijke serie.
En
zoals we gewend zijn in de serie begint het boek met een prachtige
quote in het Maori …
‘Turu
Manu’ – een lied waarmee de Maori hun vliegers naar de goden
sturen (vrij vertaald in het Nederlands) ;
We
zijn inmiddels een stap vooruit in de toekomst, nog steeds in de 19e
eeuw, in het adembenemende Nieuw-Zeeland. In De legende van de
vuurberg lezen we in grote hoofdlijnen de verhalen van de derde
generatie. Drie hoofdpersonen, allen verbonden met elkaar, Rata
Station en de Maori en hun families. Afwisselend bevinden we ons op
het Noorder-, en Zuidereiland.
Aroha
– Linda's dochter
March
– Mara en Eru's dochter
en
Robin – Zoon van Linda en Chris, de jonge oom van Aroha
Deze
derde generatie wil meer dan schapen fokken. Studeren of de wereld
verkennen, acteren. Maar aangezien het in die tijd not done was voor
meisjes om te studeren, krijgen ze wel privélessen van Jane en
ingehuurde leerkrachten.
Aroha
is een kei in talen, March totaal in de cijfertjes en Robin, lieve
zachtaardige Robin, wil het liefst het theater in en zijn geliefde
Shakespeare vertolken. Dat ze daarbij nogal wat obstakels op hun weg
vinden is een understatement.
Aroha
is dolverliefd op Linda's pleegzoon Matiu, een lange knappe Maori.
Als ze samen met hem een treinreis maakt slaat het noodlot toe en
stort Aroha's wereld compleet in. Als ze daarbij ook nog eens een
vloek over zich krijgt uitgesproken, zakt ze steeds dieper in een
zwart gat. Ze wordt liefdevol opgevangen op Rata Station om daar
onder de vleugels van haar familie weer bij te komen.
Voornamelijk
door de lieve Robin en haar nichtje March – die voor geen gat te
vangen is, knapt ze langzamerhand weer op.
Als
ze dan ook de kans krijgt om op een taleninstituut te gaan werken
gijpt ze deze kans met beide handen aan.Ook is ze een verdienstelijke gids voor de toeristen die Maori-gebied willen verkennen. En zelfs de liefde lijkt
weer in de lucht te hangen – maar door de vloek is ze uiterst
voorzichtig.
Robin
schijnt meer met zijn hoofd in de wolken te leven en slechts
interesse te hebben voor toneel en theater, tot groot ongenoegen van
zijn vader Chris en moeder Cat. Op Rata Station komt er niet veel
soeps uit zijn handen, de werknemers lachen hem geregeld uit om zijn
“zwakte”. Als hij op een gegeven moment een vacature ziet om
auditie te doen bij een theatergezelschap, neemt hij een drastisch
besluit en gaat er van door, met maar weinig geld op zak. Hij komt
terecht in een compleet andere wereld, maar is dit werkelijk wat hij
voor ogen had? Voor hij het weet zit hij tot zijn nek in de miserie,
voelt er niets voor om op hangende pootjes terug te gaan en glijdt zo
af richting de schimmige wereld van kleine theatertjes, bar's, en
louche cafeetjes waarbij zijn bazin Vera Carrigan (hey een oude
bekende ;-)) hem genadeloos betrekt bij criminele activiteiten, hem
daarmee chanteert en hij het lef niet meer heeft te vertrekken.
March
is een eigenwijze, super intelligente tante, meedogenloos bij tijd en
wijlen. Puur gericht op cijfertjes en geld verdienen. March leert van
ene Porter hoe de zaken gerund moeten worden in een wolfabriek. Dat
ze daarbij sneller en beter wordt dan Porter is nu ook weer niet de
bedoeling voor een vrouw. March heeft een neusje voor zaken maar
daarbij blijkt ze wel het welzijn van de arbeiders uit het oog te
verliezen. In een harde mannenwereld probeert ze zichzelf staande te
houden, uit te blinken en wil vooral voor vol aangezien worden.
Een echte workaholic, waarbij haar knappe verschijning niet echt
lijkt mee te werken.
Het
is de tijd waarin de industriele revolutie een grote opkomst maakt.
Maar het lijkt er meer op dat de fabriekseigenaren de slavenarbeid
opnieuw uitvinden. Daar waar Maori nogal een uitgebuit volk werd in
de eerdere jaren, zo lijken nu voornamelijk de Chinese werknemers
radicaal te worden gediscrimineerd. Mensonterende
levensomstandigheden, keihard werken voor weinig geld etc.
Sarah
Lark weet het afschuwelijke leven van vele onderbetaalde grote
families zo levensecht te beschrijven dat de rillingen me geregeld
over mijn rug liepen.
Als
plotseling weer het noodlot toeslaat voor Aroha en Robin op de een of
andere manier voor een totale shock komt te staan die super-positief
lijkt maar hem totaal van het padje brengt, komen Aroha, Robin en ook
March toch weer nader tot elkaar. Daarbij komen we ook nog een oude
bekende tegen die overal een zegen lijkt te zijn maar totaal andere
bedoelingen heeft dan de jongeren in gedachten hebben.
Uiteindelijk
gebeuren er dingen waarbij de hele familie als één groot blok op
staat en maatregelen worden getroffen die verre gevolgen (kunnen)
hebben.
Het
boek is wat mij betreft een mooie afsluiter. Dingen die gebeuren zijn
absoluut niet megaspannend, eerder een poging om losse eindjes aan
elkaar te knopen zonder daarbij de verwachting naar een nieuw deel te
beschrijven. Geen cliffhangers. Ik hou er tenminste een goed gevoel
aan over.
Zoveel karakters die we voorbij
zagen komen, zoveel grandioos mooi beschreven plekken die we
bezochten, zoveel liefde alsook haat en geweld en een wereld die
totaal niet de onze is. Fictie en non-fictie lopen weer flawless door
elkaar.
Schitterende
setting voor een adembenemende serie in een tot de verbeelding
sprekende schrijfstijl die me meevoerde in zovele leventjes.
Ik heb er echt van genoten!!!
Ik heb er echt van genoten!!!
Met
dank aan Uitgeverij De Fontein voor de verkregen recensie-exemplaren.
Genoten van bijna een eeuw aan mooie, ontroerende verhalen in de Rata
Station-serie.
Geschiedenis
in romanvorm – ik hou er van! :-)
©José
Juli
2019
Mooi recensie José.
BeantwoordenVerwijderenWat is lezen toch fijn he...
Groetjes.
Dank Hilly! Zeker is lezen fijn ;-)
VerwijderenDeze serie laat je echt wegdromen naar het prachtige Nieuw Zeeland, echt genieten!
Groetjes terug! :-)