Diney Costeloe – De verloren kinderen

Auteur: Diney Costeloe

Titel: De verloren kinderen

Uitgever: De Fontein romans en spanning

Genre: Literaire roman

Uitgave: Paperback (496 pagina's) en E-book

ISBN: 9789026140624

Omschrijving:

"De verloren kinderen' van Diney Costeloe (The Throwaway Children) is het ontroerende en aangrijpende verhaal van kinderen die na de Tweede Wereldoorlog naar Australië werden vervoerd.

Engeland, 1948. Rita en Rosie Stevens zijn pas negen en vijf jaar oud als hun moeder Mavis, een oorlogsweduwe, zwanger raakt van de gewelddadige Jimmy Randall. Hij stelt haar voor de keuze: als zij wil trouwen om hun zoon te erkennen moet ze haar dochters opgeven.
Mavis tekent de papieren van het weeshuis waar Jimmy de kinderen naartoe wil sturen zonder te beseffen dat ze daarmee al haar ouderlijke rechten overdraagt. Als het weeshuis een groep kinderen naar Australië stuurt "om daar een nieuw leven op te bouwen', maken Rita en Rosie deel uit van die groep – en er is niets wat Mavis daaraan kan doen…

Over de auteur:

Diney Costeloe groeide op met boeken dankzij haar vader die uitgever was in Londen. Ze heeft gewerkt als lerares voor ze haar tijd volledig ging wijden aan haar schrijven.

Mijn leeservaring:

Hartverscheurend! De cover alleen al zegt heel veel …

Zeker als je weet dat dit soort fictieve verhalen zijn gebaseerd op echte feiten.

Blijkbaar werden er veel kinderen die na de Tweede Wereldoorlog “overbodig” of lastig of anderszins ongewenst, vanuit Engeland op een schip gezet naar een nieuw leven in Australie.

Zo ook Rita en Rosie, respectievelijk 9 en 5 jaar jong.

Ze leven in Belcaster – Engeland – en het jaar is 1948.

Hun lieve vader is nooit terug gekeerd uit het oorlogsgeweld en hun moeder Mavis moet het alleen zien te rooien met de twee dametjes. Als Mavis dan een nieuwe vriend krijgt en ook nog zwanger raakt van deze bruut lijkt het leven van beide meisjes een plotselinge wending te krijgen richting afgrond. Zo dwingt hij – Jimmy – Mavis om afstand te doen van de meisjes. Alleen dan zal hij met haar trouwen en hun nog ongeboren kind erkennen als het zijne. 

" ‘...mijn kinderen niet van me af.’ De stem van haar moeder.

‘...addergebroed van een ander!’ Zijn stem.

Rita huiverde bij het geluid van die stem. Oom Jimmy, de nieuwe vriend van mama. Toen begon mama te huilen en haar gejammer echode door de hal.

‘Allemachtig!’ Zijn stem weer. ‘Schei uit met dat gejank, mens... anders ben ik meteen weg.’

Er viel een stoel om en de lichtstraal verbreedde zich omdat de deur verder openging. Rita schoot de slaapkamer weer in, waarbij de deur onheilspellend kraakte. Ze sprong in bed, schopte de protesterende Felix weg en trok het laken over haar hoofd. "

Mavis wil geen bastaard, in die tijd nog ongekend schandalig, en stemt toe om dan maar de kinderen bij hun oma Lily te laten wonen. Oma houdt zielsveel van de meisjes en doet er dan ook alles aan om ze alle liefde te geven op wat voor manier dan ook. Maar dan slaat het noodlot toe, niet 1 maar meerdere gebeurtenissen die de levens van de meisjes totaal op hun kop zetten.

Mavis – hun moeder – tekent in een vlaag van berusting een aantal formulieren zodat de meiden “tijdelijk” een opvangplek krijgen in een weeshuis, niet wetende dat ze daarmee alle rechten over de kinderen uit handen geeft... En dan begint een ellendige tijd voor Rita en de kleine Rosie.

Het weeshuis – een bron van pijn en verdriet. Werknemers die hard en meedogenloos zijn ten opzichte van de kinderen. Precies zoals je je een weeshuis voorstelt in vroegere tijden, liefdeloos.

Als er dan door omstandigheden een groep kinderen naar Australië wordt vervoerd, zijn ook Rita en Rosie van de partij. Niet wetende hoe hun leventjes er uit zullen gaan zien, een reis naar het onbestemde …

Krankzinnig hoe veel verdriet je kunt hebben om de lotsbeschikking van deze kinderen, de “pech” die sommigen blijft achtervolgen en de consequenties die bepaalde acties in hun jeugd hebben gehad. Met een doos tissues naast je wil je het liefst maar doorlezen en hopen dat er toch wel IETS goed zal gaan voor deze kinderen.

Onvoorstelbaar realistisch geschreven, ik zou het gaan verfilmen!!!

Een #MustRead wat mij betreft.

Met dank aan Uitgeverij de Fontein voor het recensie-exemplaar.

 

P.s. Misschien nog een boek dat zeker op je Kerstverlanglijstje moet komen, zo niet dan zou ik mezelf eens kietelen, zeer de moeite van het lezen waard!

©José

December 2017