Martijn Haas en Vico Olling – De kouwe ouwe

Martijn Haas en Vico Olling – De kouwe ouwe

Titel: De Kouwe ouwe

Auteurs: Martijn Haas en Vico Olling

Uitgever: Lebowski

Genre: True Crime

Uitgave: Paperback (432 pagina's) en E-book

ISBN: 9789048828807

Omschrijving:

Stanley Hillis, alias 'De kouwe ouwe', werd in 2011 geliquideerd. Meer dan dertig jaar lang was hij een van de meest gevreesde Nederlandse gangsters. Veelal opererend op de achtergrond maakt hij vanaf de jaren tachtig carrière in de georganiseerde misdaad en groeit uit tot een ware Godfather, geroemd en gevreesd om zijn eigengereidheid, intelligentie en brute machtsvertoon. De kouwe ouwe laat zien welk sluw spel deze beruchte crimineel jarenlang speelde, en schetst daarmee tevens dertig jaar Nederlandse misdaadgeschiedenis.
Bankrover, drugshandelaar, bajesontvluchter, soldaat in het Vreemdelingenlegioen, antiekhandelaar, afperser, vastgoedinvesteerder, moordenaar, leraar en allround klusjesman. Stanley Hillis: Il capo di tutti capi.

Over de auteurs:

Journalist Martijn Haas (1971) is de auteur van Bibikov for President, over ras-provocateur Mike von Bibikov en zijn kunstenaarspartij De Reagering, die in 1982 mee deed aan de Amsterdamse gemeenteraadsverkiezingen en daarbij 1258 stemmen haalde. Het verscheen in 2012, na Dr. Rat, godfather van de Nederlandse graffiti (2011) en Stad Kunst Guerrilla, Kunst, Muziek en Terreur '78-'81 (2010). De drie boeken vormen tezamen een trilogie over de culturele subcultuur van Amsterdam in de vroege jaren tachtig.

Vico Olling (1971) is journalist en werkt sinds 2004 als Chef Redactie voor Panorama. Hij begeleidde vele misdaadjournalisten bij hun publicaties over topcriminelen.

(Bron: Lebowski)

Mijn leeservaring:

Ik ben een true-crime-fan. Hoe gruwelijk de dingen ook soms zijn die je leest, het is en blijft intrigerend als leesvoer – vind ik tenminste.

Na het lezen van Judas vond ik dit boek wel een welkome aanvulling, een soort van “naslagwerk” over de Nederlandse georganiseerde misdaad.

Over Stanley Hillis is op zich nooit zoveel bekend geworden als over andere topcriminelen.

Denk hierbij bijvoorbeeld aan Klaas Bruinsma of Holleeder. Heeft dit te maken met zijn invloed? Of was hij te slim om de aandacht teveel op zich te vestigen? Op zich lijkt me dat niet erg aannemelijk. Misschien heb je destijds net als ik wel naar de uitzending van Sonja Barend gekeken waar hij een interview gaf met een wel heel rare vermomming. Dit stuk kun je nog steeds terug vinden op YouTube en ook andere beelden over Stanley Hillis zijn hier trouwens terug te kijken.

Hillis was net daarvoor ontsnapt uit zijn tijdelijke hotel – De Bijlmerbajes. Op de een of andere manier wist hij hem dat wel vaker te flikken door de jaren heen, ontsnappen was waardoor hij zo'n beetje meer bekendheid kreeg. Niet alleen uit de Bijlmerbajes maar ook in Scheveningen en Arnhem waren zijn tralies schijnbaar niet dik genoeg.

Hij had een zware jeugd en begon al vroeg met het overvallen van banken, het leek eerder een dwangmatige impuls waaraan hij toegaf. Waar de meesten tijden nodig hebben om zoiets voor te bereiden ging het bij Hillis meer van: Ik heb nu geld nodig laat ik dan maar eens een bank binnen lopen.

Van bankovervallen ging het steeds verder, na de dood van Bruinsma (27 juni 1991 werd Bruinsma geliquideerd) namen Hillis met zijn companen Mink Kok en Jan Femer de macht over in de drugswereld. Totdat hijzelf geliquideerd werd op 21 februari 2011.... 

Martijn Haas en Vico Olling hebben aan de hand van veel interviews met “insiders”, naslagwerk en boeken getracht een beeld te scheppen van het leven van Stanley Hillis en zijn daarin wat mij betreft zeer goed in geslaagd. Niet dat ik het allemaal kan achterhalen natuurlijk, maar het boek schetst het criminele levensverhaal van een van de Godfathers die ons land kent.

Waarschijnlijk omdat ik al veel true-crime gelezen heb en het ook daar waar kan allemaal een beetje volg – kwam ik in het boek namen en connecties tegen waarvan ik nu denk hey daar heb ik eerder iets van gehoord maar nu snap ik de onderliggende verbanden ook beter.

Veel feiten en kennis hebben de heren ons gegeven in "De kouwe ouwe". Niet echt een opsomming maar een levensecht inkijkje in de keuken zullen we maar zeggen.

Ernstige feiten natuurlijk maar toch heb ik ook regelmatig met een smile op mijn gezicht zitten lezen. Vooral het taalgebruik, de aanduidingen om dingen of mensen te verduidelijken zonder regelrecht namen te noemen door die bewuste insiders bijvoorbeeld. Tot het hilarische toe soms bleef er een zin echt hangen en nu ik hem weer neerzet hier kan ik er nog steeds om schateren.

De dood is natuurlijk een ernstige zaak, maar ergens in het boek zegt er iemand niet 'oh die of die is dood'. Nee diegene is gewoon kleiner gaan wonen! 

(Kan natuurlijk ook aan mijn soort van humor liggen)

Een geweldig boek om te lezen als je net als ik wel gefascineerd bent door de liquidatiegolven en de onderwereld die in dunne draadjes gewoon aan de bovenwereld hangt. Waarin trouw en loyaliteit vaak de boventoon voeren tot er ergens een kink in de kabel komt en een nieuwe generatie op staat die nog vele malen harder is dan hun voorvaderen ….

Zeker een aanrader zou ik zeggen!

©José april 2017