Zwart als de nacht

Deze #MuzikaleVrijdag staat in het teken van:

#liedje uit een tv-serie

Zoveel is er al verteld en geschreven over de Vietnamoorlog, dus daar ga ik niet eens dieper op in omdat het naar mijn idee alleen maar verliezers heeft opgeleverd. Wie werd er uiteindelijk beter van?

Twee en een half miljoen Vietnamezen (let wel: 2.500.000!) verloren hun leven en dan spreken we nog niet eens over het aantal overlevenden dat door alle chemische wapens onherstelbare lichamelijke “schade” opliep waarvan zij – hun kinderen en diens kinderen nog steeds de gevolgen dragen.

Ook aan de Amerikaanse kant sneuvelden ruim 58.000 mensen en kwamen onnoemelijke aantallen mensen terug met fysieke en psychische trauma's waarvan velen nooit of te nimmer meer herstelden. 

Iedere oorlog is er een om stil van te vallen, zo zagen we van de week de herdenking van het voormalig Duitse concentratiekamp Auschwitz – Arbeit macht Frei – yeah right!

Alleen verliezers, de onschuldigen op deze aarde die er niet op zitten te wachten om in een hel terecht te komen die eindeloos duurt, maar zal het ooit stoppen?

Zolang er mensen leven die “machtig” zijn, respectloos – meedogenloos – bruut en inhumaan, in mijn ogen hersenloos overigens, zolang zal er altijd wel iets uit te vechten zijn voor de een of andere absurde reden.

Dat maakt voor sommigen – zeg maar gerust vele – mensen het leven ondraaglijk zwart.

Uit de tv-serie Tour of Duty – Paint it black van de Stones – indrukwekkend stukje tekst – gedachten van een “overlever”

I look inside myself and see my heart is black
I see my red door and it has been painted black
Maybe then I`ll fade away and not have to face the facts
It`s not easy facin` up
when your whole world is black

Paint it black met real footage, beelden uit allerlei docu's, reportages etc.

Maak de wereld een stukje beter – respect is een goed begin.

Geniet van je weekend (sorry dat ik het even zwartgallig inzette ;-))

©José Januari 2015

Creatief tussendoortje

Soms heb je even een creamomentje nodig – broodnodig zelfs. 

Geen idee hoe het komt, maar iedere “winter” krijg ik neigingen om iets warms te maken. Is het geen sjaal of capuchonsjaal zelfs, dan MOET ik een of andere plaid of iets maken.

Heb je dat dan echt nodig vraag je je dan af? Nee joh, als er iemand het nooit en te nimmer koud heeft ben ik het wel!

Toch is er dan die drang en ben ik geneigd om even naar de Zeeman te gaan.

Waarom Zeeman? Nou in de eerste plaats landen die hete brei- of haaksels meestal na een tijdje in een zak of doos en kijk ik er niet meer naar om, zonde als je dat prachtig duur garen hebt gekocht – vind ik dan tenminste. Bij de Zeeman heb ik dan een bol, weliswaar 100 procent acryl, van 100 gram voor 0,99 euricent. Geen cent teveel toch?! ;-)

Ik kocht 8 bollen en dan brei ik voor de dikte met dubbele draad. 

Ik rol 2 bollen van tevoren al samen op tot 1 megabol zodat ik niet zit te klooien met 2 bollen die de hele tijd van links naar rechts liggen te hobbelen en dan in de knoop raken. Frustratie over knopen zijn dus vermijdbaar en voor mij (#Chaoot 1e klas) een reden te meer om eindeloos meters te maken met plezier.

Meters maken, gewoon met naalden nummer 8, eigenlijk stom want dan is het weer binnen 2 avonden af. Voor de variatie maakte ik er wat kabels in, verspringend en smaller of breder, zonder vooraf een strak plan. Dat is altijd mijn valkuil, onvoorbereid of zonder te tellen zomaar ergens mee beginnen. 

Maar verhip, dit keer kwam het zomaar eens een keer goed! :-P

Zomaar – een plaidblogbericht – omdat het vandaag en de komende dagen duchtig winters zou worden met sneeuw – ijzel en van allerlei p*kkeweer. 

Weer voorspellen is een kunst op zich volgens mij.

Mijn uitzicht op dit moment :

En mijn breisel natuurlijk – met een rand vasten eromheen gehaakt als afwerking.

Geniet van het weer, het is nog goedkoper dan een Zeemanbol.

(Ik krijg overigens geen cent betaald hoor voor dit op reclame lijkend schrijfsel – HELAAS – al was het maar in de vorm van een vrachtlading garen ;-))

©José januari 2015

Lisa Gardner - De overleversclub

Auteur: Lisa Gardner

Titel: De overleversclub

Uitgever: The house of books

Genre: Triller

ISBN: 9789044313000

Omschrijving:

De Overlevers Club ... zo noemen ze zich. Jillian, Carol en Meg beschouwen zich niet als slachtoffers. Ze zijn overlevers die de politie hielpen Eddie Como, de verkrachter van College Hill, te pakken te krijgen Maar nu is hij neergeschoten, enkele ogenblikken voor zijn proces zou beginnen. Jillian, Carol en Meg zijn opgetogen, maar tegelijkertijd ook verdachten in deze moordzaak. Rechercheur Roan Griffin heeft nog nooit een zaakbij de hand gehad als deze. Zouden drie doodnormale vrouwen zover gedreven kunnen worden dat ze tot het onvoorstelbare in staat zijn? Dan wordt opnieuw een vrouw op grove wijze aangevallen …

Over de auteur:

Lisa Gardner, het pseudoniem van Lisa Baumgartner, heeft al vele boeken op haar naam staan. De eerste thriller die zij onder deze naam geschreven heeft, is Bloedbruiloft. Maar onder de naam Alicia Scott schreef ze de afgelopen jaren voor Silhouette Intimate Moments al 13 romantische thrillers. Ze werkte ruim twee jaar aan Bloedbruiloft en deed grondig onderzoek bij verschillende beveiligingsbureau's. Ze woont in New England (VS). (Bron: Hebban)

Mijn leeservaring:

Er zijn – in mijn geval – enkele schrijvers waar je nooit genoeg van kunt krijgen.

Daaronder bevindt zich ook Lisa Gardner. 

Ze heeft een zeer prettig lezende schrijfstijl die je vasthoudt, die op dusdanige manier schrijft dat je je boek niet eerder wil neerleggen dan wanneer het uit is. Nou is dat niet echt te doen natuurlijk, maar je snapt het idee.

Zo ook deze – De overleversclub.

Het verhaal van drie dames die op een gruwelijke manier te maken hebben gehad met een psychopathische verkrachter c.q. moordenaar.

De dames verenigen zich in een soort van “clubje”, geen slachtoffers maar overlevenden zijn ze in hun eigen ogen. De cover van het boek doet me een beetje denken aan Charlie's Angels, drie totaal verschillende vrouwen die een eenheid vormen.

Jillian wordt beschouwt als de leider van het trio. Haar zus was het slachtoffer van Eddie en ze wil niets liever dan gerechtigheid en zit dan ook de politie publiekelijk zo zwaar op de hielen dat die niets anders kan dan met een grootscheeps onderzoek de dader zo snel mogelijk achter de tralies krijgen.

Carol, de vrouw die het op het eerste gezicht zo goed voor elkaar heeft. Een groot huis dat helemaal naar haar eigen wensen wordt verbouwt en ingericht, een man die een eigen bedrijf heeft en goed geld verdient. Ook zij viel ten prooi aan Eddie en verwijt haar man in principe dat die altijd maar werkt en haar niet heeft kunnen beschermen, maar is hij wel altijd op zijn werk zoals hij claimt? Of speelt er nog iets anders? Carol valt in een depressie en vraagt haar man nergens naar – alsof het door het negeren allemaal niet waar is, alles koek en ei is in haar relatie.

En dan Meg, de jongste van de drie die een traumatische ervaring heeft gehad. Meg's hersens weigeren het te erkennen en ze leidt dan ook aan geheugenverlies. Ze wordt ondersteund door haar ouders en kleine zusje Molly. Ook haar oom speelt een grote rol in Meg's leven, connecties met de maffia? Of IS hij pure maffia!?

De dag van de rechtszitting wordt Eddie Como door een sluipschutter naar een andere wereld geschoten, de vraag is natuurlijk wie huurde deze man in? Was het één van de drie dames of misschien wel een gezamenlijk project?

Rechercheur Griffin wordt na een afwezigheid van 18 maanden op de zaak gezet. Griffin die de dood van zijn vrouw EN het het feit dat hij zijn buurman Price heeft moeten arresteren moest verwerken. Liever had hij deze Price zelf dood geslagen na het ontdekken van een gruwelijk geheim in diens kelder ….

Ingenieus hoe Lisa Gardner dit boek in elkaar heeft geweven. Het is retespannend en verslapt echt bijna nergens, hoogstens om je even ergens een adempauze te gunnen want ze is wel zo lief om dat in te bouwen in haar boeken ;-)

Het was wederom een waar genot en een diepe teleurstelling – omdat ik het weer uit had!

Een echte #Aanrader weer.

©José Januari 2015

Open doekje

Deze week in de spotlight: #TheaterLiedje 

Nou vooruit dan, daar heb ik meer mee dan een musical eerlijk gezegd, waarschijnlijk omdat veel theatermakers in mijn ogen pure taal – en woordkunstenaars zijn, en daar hou ik wel van.

Het geschreven woord vertalen naar een voordracht die mensen op de een of andere manier raakt. Knap om dat voor elkaar te krijgen, dat wil ik ook wel als ik groot ben. 

Niet persé het voordragen (daar krijg ik vooralsnog het zweet van op mijn rug en voorhoofd ;-)) en al zeer zeker niet zingen want dan is zo'n zaal binnen no-time leeg, maar mensen laten genieten van mijn geschreven woorden, en geloof mij daar is nog heel veel oefening en inzicht voor nodig. Ik blijf proberen :-P

Zoveel theaterartiesten als er smaken zijn, zoveel kleinkunstenaars die mooie dingen doen, de keuze is weer fenomenaal. Maar zoals altijd (of in ieder geval héél vaak ;-)) kies ik weer voor het liedje dat als eerste door mijn hoofd schoot.

Van een multi-talentvolle dame die haar hand niet omdraait voor meerdere richtingen, van het maken van theater – televisie – radio (alhoewel ze daar pas mee gestopt is) – boeken schrijven en ga zo maar door.

Een mooi mens dat teksten kan laten leven, vooral dit specifieke liedje raakt me meer dan een beetje, gewoon omdat het zo eenvoudig lijkt maar zoveel diepgang heeft en voor iedereen op zijn/haar eigen manier te interpreteren is … briljant goed!

Uit haar stuk Hete vrede het liedje Mag ik dan bij jou....

Oh ja, je snapte natuurlijk al dat ik het over Claudia de Breij had neem ik aan ;-)

Hier een speciale versie die ik mooi vind, in duet met nog zo'n theaterdier - Paul de Leeuw.

 

Fijn weekend allemaal en kijk eens om je heen of er iemand een schuilplaats nodig heeft …

©José Januari 2015

Niña Weijers - De consequenties

Auteur: Niña Weijers

Titel: De consequenties

Uitgever: Atlas Contact

Genre: Literaire roman

Uitvoering: Paperback (288 pagina's) en E-book

ISBN: 9789025442927

Omschrijving:

Minnie Panis, ooit een piepkleine couveusebaby en ternauwernood levensvatbaar verklaard, is een gevierde jonge kunstenares. Met haar eigen leven als basismateriaal maakt ze van de werkelijkheid een laboratorium. Ze staat aan de vooravond van een experiment dat wel eens het hoogtepunt van haar oeuvre kan worden, wanneer het verleden zich aandient in de vorm van een brief en een serie eigenaardige déjà vu's. Hoe ver kan ze de realiteit manipuleren zonder zichzelf te verliezen? De consequenties is een roman over de keuze tussen verdwijnen en overleven, en het grote verlangen door een ander gezien te worden.

Over de auteur:

Niña Weijers (1987) studeerde literatuurwetenschap. In 2010 won zij de schrijfwedstrijd Write Now!, en ze publiceerde korte verhalen in o.a. De Gids en Passionate Magazine. Door Opzij werd ze in 2013 uitgeroepen tot een van de ‘35 schrijfsters onder de 35’. Ze heeft een vaste column op de website van De Groene Amsterdammer.

Mijn leeservaring:

Een vroeg kerstcadeautje in december.

Ik won dit boek bij Leestweeps (op twitter ), ze mochten enkele exemplaren weggeven namens de schrijfster en haar uitgever.

Blij verrast was ik natuurlijk!

De cover intrigeerde me, een dame die zichzelf letterlijk en figuurlijk bloot geeft moet wel een sterk verhaal te vertellen hebben – en dat was ook zo.

Het eerste woord dat bij me opkwam toen ik er in begon te lezen was boeiend.

Een inkijkje in de kunstwereld door middel van enkele “vertellingen” over een aantal kunstenaars en hun werk, overigens subtiel vermeld – geen geschiedenislessen, door het boek heen maakt het wat tastbaarder. Kunst in allerlei vormen, zoals ik me ook het leven van Minnie voorstelde, in allerlei vormen – stadia van zijn en leven.

Tegen wil en dank – zo lijkt het – krijgt Minnie het stempeltje kunstenaar terwijl ze tegelijkertijd worstelt met haar verleden.

Als ze een brief krijgt schieten er soms wat flashbacks door haar hoofd van een mysterieus verleden.

Na een nacht te hebben doorgebracht bij een fotograaf waarmee ze in feite alleen maar goede seks heeft en verder eigenlijk geen relatie, ziet ze op een gegeven moment een foto van haarzelf (de coverfoto naar mijn idee) in een gerenommeerd blad.

Al deze omstandigheden vormen het begin van een nieuw tijdperk voor Minnie.

Radicaal besluit ze om zich van haar oude leven te ontdoen en de fotograaf een opdracht te geven om haar drie weken te volgen (liefst onzichtbaar) om zo haar eigen leven in beeld te krijgen op een artistieke manier, de transformatie van kunstenaar tot kunstwerk. Obstakels en dilemma's en ook een zoektocht naar zichzelf.

Deze kwetsbare maar vooral intuïtieve dame weet op haar eigen volhardende manier dingen voor elkaar te krijgen, of is dit slechts schijn?

Een debuut wederom, zoals ik die altijd graag lees.

Maar dit voelde in mijn brein niet als een debuut, maar als een boek van een schrijfster die al veel meer op haar naam heeft staan. Zo voelt het tenminste. Ze schrijft, hoe zal ik het eens noemen, als een “oude rot” in het vak.

Boeiend, maar ook onderweg vragen oproepend, prikkelend tot diepere gedachten.

Een snelle schrijfvorm die je van heden naar verleden “gooit” en toch niet zomaar even tussendoor leesvoer.

Kortom een fascinerend debuut waar ze zeker trots op mag zijn.

Graag gelezen en dank aan LeesTweeps - Atlas Contact en natuurlijk Niña Weijers! :-)

©José Januari 2015

Jojo Moyes - Vier plus één

Auteur: Jojo Moyes

Titel: Vier plus één

Uitgever: De Fontein Romans en Spanning

Genre: Literaire roman

Uitvoering: Paperback (400 pagina's) en E-book

ISBN: 9789032514716

Omschrijving:

Jess is een alleenstaande moeder met twee banen. Haar dochter Tanzie is briljant in wiskunde en haar stiefzoon Nicky wordt genadeloos gepest. Maar Jess blijft opgewekt en knoopt de eindjes aan elkaar, zo goed en zo kwaad als het gaat. Als Tanzie mag meedoen aan een wiskundewedstrijd in Schotland weet Jess dat dit een unieke kans is, want als Tanzie wint kan ze naar een betere school gaan. Maar eenmaal op weg begeeft hun auto het al voor ze de stad uit zijn en lijkt ook deze kans verkeken. Tot Ed langsrijdt en hun een lift aanbiedt.

Over de auteur:

Jojo Moyes (1969) studeerde journalistiek aan Bedford New College. Na een jaar als verslaggever te hebben gewerkt in Hongkong, ging ze terug naar Engeland waar ze sindsdien werkt voor The Independent. Van haar hand verschenen verschillende romans die steeds lovend ontvangen werden door de pers. Met Verboden vruchten en De laatste liefdesbrief won ze de Romantic Novel of the Year Award. Met Voor jou bereikte ze een ongekend succes over de hele wereld met hoge noteringen in de bestsellerlijsten en enthousiaste lezersreacties.

Mijn leeservaring:

Jess heeft het niet makkelijk nadat haar man haar heeft verlaten om tot zichzelf te komen bij zijn moeder (2 jaar geleden). Twee banen lijken nooit genoeg op te leveren om alle rekeningen te betalen om haar kinderen Tanzie en Nick – haar stiefzoon die continu het doelwit is van een stel pesters die soms wel heel erg ver gaan – een zorgeloze jeugd te bezorgen. De zogenaamde achterstandswijk de rug toe keren is geen optie en Jess moet roeien met de riemen die ze heeft. Tanzie is een echte whizzkid, ze blinkt zo uit in wiskunde dat ze mee mag doen aan een Olympiade waar ze 5000 pond kan winnen zodat ze naar een privéschool zou kunnen waar ze geen uitzondering zal zijn maar waar ze met haar goeie brein het nog ver zou kunnen schoppen met de juiste opleiding.

Maar ja, hoe kom je zonder het benodigde geld en een aftandse auto in Schotland binnen een paar dagen?

Ed heeft zo zijn eigen problemen. Hij werkt zichzelf onbedoeld zo diep in de nesten dat hem een lange gevangenisstraf boven het hoofd hangt. In afwachting van zijn proces staat hij op non-actief en weet niet waar hij het zoeken moet. Bij toeval stuit hij op de opschudding die Jess veroorzaakt met het oude vehikel waarbij de politie haar situatie alleen nog maar erger maakt. Om Jess een wederdienst te bewijzen stelt hij voor dat hij hun naar Schotland zal rijden …. of hij daar spijt van krijgt?! Een ogenschijnlijk weerbarstige vrouw, haar twee kinderen en een joekel van een hond in zijn gloedjenieuwe auto. Niet zijn meest ideale scenario.

Conclusie:

Na het lezen van Voor jou dacht ik niet dat Jojo Moyes dat kon overtreffen maar Vier plus één is op een andere manier net zo fantastisch! Een heerlijk boek, een soort roadtrip waarin de personages allemaal hun eigen zegje doen, hun eigen beleving vertellen over wat hun bezig houdt – waar ze van dromen en vooral over alles wat ze onderweg meemaken. En dat is niet niks, hoeveel pech kan een mens soms hebben!

Je leeft heel erg mee met iedereen en hoopt dat alles uiteindelijk goed komt maar soms gebeuren er ook dingen waarvan je een beetje verdrietig wordt en zo in het boek zou willen kruipen om deze of gene een dikke knuffel te geven of een schop onder hun kont, maar net welke situatie je terecht zou komen ;-)

Geweldig boek weer om te lezen, met humor en levensecht beschreven personen en omstandigheden en toch ook met een kleine maatschappelijke boodschap die de schrijfster ons mee wil geven.

Life ain't all sunshine and rainbows – sta daar eens bij stil.

Een zekere #Aanrader die je niet weg wil leggen als je er eenmaal in begint, dus plan je trip door het boek zorgvuldig ;-)

©José Januari 2015

SKO - Gedicht van Anja

Anja schreef een zeer indrukwekkend gedicht voor Schrijvers Kring Ospel met de gekregen zin: Land van veel te veel …..

Graag deel ik dit even met jullie.

Wij werden er in ieder geval even heel erg stil van!!

Het land van veel te veel ….... -------> KLIK

Groetjes José

Tess Gerritsen - Sterf twee keer

Auteur: Tess Gerritsen

Titel: Sterf twee keer

Uitgever: The House of Books

Genre: Thriller

Uitvoering: Paperback (320 Pagina's) en Ebook

ISBN: 9789044345544

Omschrijving:

Rechercheur Jane Rizzoli reist af naar Afrika om een macabere moord te onderzoeken. Terwijl patholoog-anatoom Maura Isles zich buigt over het toegetakelde lichaam van de man, zoekt Jane uit of er een verband bestaat tussen deze moord en de tragedie die zich zes jaar eerder afspeelde tijdens een safari in Botswana.

Over de auteur:

Tess Gerritsen is arts en een internationale bestsellerauteur. Ze verwierf grote bekendheid met thrillers uit de Rizolli & Isles-serie. In 2013 won ze de Crimezone Thriller Award en in 2014 schreef ze het geschenkboekje Incendio voor de Maand van het Spannende Boek.

Mijn leeservaring:

Grrr, volgens mij zat ik even in een periodieke leesdip. Ik ben in de afgelopen maand in verschillende boeken begonnen maar kwam niet heel erg ver of ik klapte ze dicht zo ver dat gaat met een E-reader ;-) En of dat nu aan dat dichtklappen heeft gelegen, geen flauw idee maar het ding begaf het ook nog eens. Nou weet ik ook wel dat een papieren boek fijner is, maar als je eenmaal een E-reader hebt kun je (volgens mij) ook niet zo goed meer zonder! Maar ik werd heel erg verrast door mijn zoon met een hagelnieuwe, hoe lief is dat! Superlief dus :-)

De combi nieuwe E-reader EN de nieuwe Tess Gerritsen was mijn ontdipping.

Fan ben ik van de Rizzoli & Isles serie boeken waarvan Sterf twee keer alweer het 11e deel is en voor een overzicht stuur ik je graag even door naar haar Wiki-pagina ----> KLIK

Jane Rizzoli – Rechercheur bij het Boston P.D. en Maura Isles – Forensisch onderzoeker (patholoog-anatoom), zijn door de loop der jaren heen dikke vriendinnen geworden en hebben echt al van alles samen meegemaakt zoals je in alle vorige boeken kunt lezen (en geloof me ze zijn echt allemaal de moeite van het lezen waard!!)

In dit boek word je allereerst 6 jaar terug in de tijd getransporteerd en beland op safari in de uitgestrekte jungle van Botswana in het donkere zuiden van Afrika. De safaritrip van 7 personen die onder leiding van een gids en een spoorzoeker back to basic gaan in een natuurgebied vol wilde dieren mondt uit in een spannende overlevingstocht waar de dieren niet eens het grootste gevaar vormen.

Wanneer in het heden in Boston een gruwelijke moord plaats vindt worden Jane en Maura geconfronteerd met allerlei misselijkmakende details die op het eerste gezicht te maken hebben met de jacht. Eigenlijk is dit wel de rode draad door het boek, de jacht – zijn voorstanders maar vooral ook de tegenstanders. Deze gruwelmoord is echter niet de enige en een verband zoeken is dan de eerste prioriteit. Alibi's die niet lijken te kloppen – achtergronden die vaag en duister zijn, identiteitsverwisselingen maar vooral een bange getuige die moet worden overtuigd mee te werken aan het onderzoek. Allemaal ingrediënten die je op het puntje van je stoel of bank houden, een echte pageturner dus weer.

Wat het voor mij iets extra geeft zijn de privé perikelen van de beide dames, hun levens zijn nou niet bepaald over rozen gegaan. Door hun samenwerking en misschien ook wel door het op het oog tegengestelde karakter, hun verschillende leefwijze, hun achtergrond en opvoeding zijn Jane en Maura toch zo sterk verbonden dat ze elkaar kunnen lezen en schrijven bij wijze van spreken. Een combi die de boeken (ook de tv-serie trouwens) zo geliefd maken en je iedere keer verrassen op een bijzondere manier.

Het was weer genieten en helaas ook weer in een zucht en een scheet uit.

We wachten gewoon weer op haar volgende! Geduldig …... ahum.

©José Januari 2015

SKO - Verhaaltjes

Op de site van Schrijvers Kring Ospel staan weer twee korte verhaaltjes.

De Carnavalist van Peter, een verhaal dat mooi aansluit op het komende carnaval.

En van Terry - De Wisselaar,  een donker verhaal voor de lange winteravonden, op haar eigen karakteristieke directe manier geschreven waar we toen ze het aan ons voorlas ademloos naar zaten te luisteren....

Geniet er van! ;-)


Groetjes José

Kufurahia

Op deze spetterende regenachtige vrijdag gaan we voor een #Musical liedje.

Nou is een musical of theaterstuk blijkbaar niet zo aan mij besteedt. Waaruit kun je dan allemaal kiezen is dan de grote vraag. Nou de lijst musicalliedjes is eindeloos en zeer gevarieerd kan ik je vertellen, er lijkt geen einde aan te komen en er is voor ieder wat wils qua genre.

Laat ik het dan eens op een musical houden die gemaakt is naar aanleiding van een tekenfilm, dat moet toch wel aanslaan denk ik zo ;-)

Dan ga ik wel voor het origineel natuurlijk omdat ik die gewoon het leukst vind en waarvan de waterige hemel een beetje zonniger wordt – misschien.

Dus maak je even geen zorgen en wind je vooral niet op de komende 4 minuten! :-)

Hakuna Matata uit de Lion King:

Ook al spreek je geen vloeiend Swahili, maak er een zorgeloos zonnig weekend van!

©José Januari 2015

Numeriek

Voor Schrijvers Kring Ospel ging ik weer met een paar fijne woorden aan de slag. Het blijft altijd een uitdaging! Op de bijeenkomst afgelopen week zie je dan weer eens hoe divers schrijvers met de gegeven woorden omgaan. Van gedicht tot (kort) verhaal en van humoristisch tot doodserieus en zelfs een zo rakend dat er daarna een diepe stilte viel en we met zijn allen ervoeren hoe krachtig het geschreven woord kan zijn. Met de gedachte aan de aanslag in Frankrijk in ons achterhoofd realiseerden we ons met zijn allen hoe dit verdriet, deze onmacht door alle tijden heen sijpelt.

Mooi in zijn eenvoud en toch zo sterk, knap staaltje schrijven dat je binnenkort kunt lezen op SchrijversKringOspel.

Mijn bijdrage met de volgende woorden geschreven:

• Het land van veel te veel .....
• Realistisch

Numeriek

Hard schopt hij tegen een leeg blikje op straat. Het ding klettert en maakt lawaai.

Niemand die het lijkt te horen. Ronddolen in anonimiteit, het lijkt hem steeds beter af te gaan in de late avonduren.

Het donker dat amper verdreven kan worden door lampen sluipt als een dief in de nacht zijn huis binnen, steeds vroeger op de dag.

Eenzaamheid joeg hem de straat op, het beklemmende gevoel dat zijn hartstreek weer beroerde bij de oorverdovende stilte om zich heen maakte dat hij zijn huis als een isoleercel ervoer.

Onaangepast, asociaal noemen ze hem - alleen al om het feit dat hij amper een stap buiten de deur zet - het moeilijk vindt om contact te leggen.

Zijn hele pijn schreeuwt van binnen zonder zijn mond te verlaten omdat het hem zwaar valt in dit land van veel te veel regeltjes en wetten, de hokjes-cultuur en het teveel aan over één kam scheren protocol. Vooral het verdriet dat hij ervaart door het onbegrip voor de minder doorsnee-mens, het unieke individu dat niet twaalf in een dozijn is maar ook gewoon mee hoort te tellen in deze participatiemaatschappij.

Mag hij het misschien op zijn minst vreemd vinden dat hij stickertjes opgeplakt krijgt van deze en gene zonder dat men hem persoonlijk kent?

Zou hij af en toe niet eens recht hebben op enige hulp om zijn rugzak te dragen die overvol dreigt te raken? Is het wellicht TEVEEL gevraagd om gewoon mens te mogen zijn? Blijkbaar ...

In zijn dromen lijkt de wereld een aaneenschakeling van positiviteit en genietmomentjes over alledaagse dingen die voor een ander zo gewoon lijken te zijn.

Dagen gevuld met liefde – geluk en verzorgende aandacht die af en toe zo broodnodig is.

Maar is dat wel realistisch?

Een zeepbel, een illusie die uit elkaar spat – een droom die eindigt zo gauw de dageraad verschijnt en het daglicht hem uit zijn veilige cocon sleurt. Benauwend de onrust voor weer een nieuwe provocatie vol tegenslagen en zorgen.

De nacht is als een holle leegte als hij terugkeert naar zijn huis, waar de cirkel van het etmaal weer bijna rond is.

Hij loopt, loopt om moe te worden zodat zijn gedachten niet de kans krijgen om zijn nachtelijke ideaalbeeld te verstoren zodat hij tenminste een aantal uren verlost is van de miserie.

Het land van veel te veel statistieken, een Utopie, een illusionair numeriek stelsel daar waar het om een mens zou moeten gaan, een abc'tje in plaats van een getallenreeks.

©José Januari 2015

(Met een aanpassing van mijn veeeel te lange zin voor de SKO-ertjes onder ons ;-))

Idolen

Deze vraag van Yvon kwam aan bod voor de #MuzikaleVrijdag van vandaag:

Liedje uit een muziekshow zoals bv the voice, soundmixshow etc.

Volgens mij heb ik al vaker aangegeven dat ik talentendingen echt beu ben en dat wat mij betreft Boris op ongetwijfeld eenzame hoogte staat, maar ja ik heb dan ook geen flauw idee wie en wat er nog allemaal voorbij is gekomen de laatste tig jaar aan talenten.

Nee ik kies niet voor Boris, dat zou wel heel saai worden.

Wie mij wel bijbleef was Roger, gewoon omdat hij er zo stoer uitzag en zich niet in de luren liet leggen door contract – en regelneefjes die je wilden laten tekenen dat je geen eigen nummers mocht uitbrengen na Idols (in dit geval). 

Hij werd vriendelijk doch dringend afgeserveerd bij Idols, good for him! ;-)

Nou ja zeg, en als je dan die voorgekauwde nummers van alle andere deelnemers hoorde kan ik me Rogers weigering wel voorstellen pfff, zo niet zijn ding ;-)

Hij had een band genaamd Intwine en eerlijk is eerlijk, ik vond ze wel lekker!! De songs dan hè!

En lekker puh, hij mocht zelfs de titeltrack van de film De Dominee (Over Klaas Bruinsma) schrijven en spelen.

Intwine – Cruel man

Fijn weekend allemaal en wees voorzichtig met het tekenen van contractjes, blijf dicht bij jezelf – dat is altijd beter ;-)

©José Januari 2015

Sprankelend

Allereerst – nu het nog mag en kan – wil ik jullie allemaal een sprankelend 2015 wensen met alle goeds dat maar wenselijk is voor jou en de jouwen.

Dat we nog veel plezier mogen beleven aan elkaars blogs, er inspiratie – kracht – troost – vreugde – vermaak – muzikaliteit – leesgenot en warmte mogen genieten! En ook al vinden we niet altijd de tijd om alles bij te houden, alles komt altijd goed in blogland …. xXx

Over tot de orde van deze vrijdag, ja ja we gaan gewoon weer een jaar door met de #MuzikaleVrijdagen! En ook al vind je er geen zak aan, ik vind het super om te doen ;-)

Yvon maakte al een lijstje vragen voor het komend half jaar waarvan dus vandaag de eerste.

#een liedje van afgelopen jaar wat je het meest raakte, of mooi vond.

Ik koos voor het liedje dat me het meest raakte op meerdere vlakken.

Het gaf me een warm gevoel maar liet me ook vaak in huilen uitbarsten.

Het geeft troost maar raakt aan de andere kant ook mijn diepste ziel.

Het herinnert me aan verlies van meerdere personen.

Verlies dat zo definitief is, zo permanent – zo onomkeerbaar.

De cirkel van het leven is ondoorgrondelijk en onbegrijpelijk, missen is een deel ervan, pijn een gevolg ….. maar het liedje is en blijft een juweeltje als een sprankelend lichtje aan het hemelgewelf.

John Legend – All of me.

Geniet van je weekend en maak in 2015 van iedere dag een feestje ook al is de aanleiding nog zo minuscuul.

©José Januari 2015