Bij klaprozen is toch mijn eerste
gedachte de bloeiende poppies (klaprozen) op de slagvelden in de
Eerste Wereldoorlog – het symbool voor de vele doden....
Afgelopen dinsdag 23 september is de
herfst begonnen dus op deze MuzikaleVrijdag een ode aan de herfst cq
september.
Herfst betekent voor mij, kleur,
verandering, de natuur ziet er ineens mystieker uit met zijn nevelen,
mistige ochtendzon, een bos vol paddenstoelen en als ik even door
droom wellicht ook wel hier en daar een kabouter en wat dacht je van
een elfje ?
Ik schreef er 2 ;-)
Omarmendlieflijkrood
verkleurende natuur
veranderend het buitenleven
tijd voor vermakende binnencreativiteit
Herfst
Genoeglijkvlammendoranjerood
favoriete seizoen
beginnend de herfstmaand
genietend van alle moois
September
Zonder deze laatste is het voor mij geen september - geen herfst, het heeft iets feestelijks iets dat het extra gezellig maakt op de een of andere manier. Feestmaand waarschijnlijk ;-)
LEGE STEDEN verhaalt over sociale onderdrukking, religieuze
vervolging, wetenschappelijke ontdekkingen en verschrikkelijke
nachtmerries. Het is het eerste deel van Jasper Polane’s
fantastische cyclus DE ONZICHTBARE MAALSTROOM. Twee identieke steden, gelegen in parallelle werelden: een
victoriaans aandoende stad, die in de gaten wordt gehouden door
gedachtelezers, en een modernere versie, waar de bevolking de
beschikking heeft over uitzonderlijke apparaten. Wetenschapper Werner Boren wordt ontvoerd en van de ene wereld
naar de andere wereld gebracht om daar te werken aan de geavanceerde
machines. Heike Krim, een jonge vrouw die bij de inquisitie werkt, probeert
hem op te sporen. Dan ontdekt Werner een derde mysterieuze versie van
de stad, die niet zo verlaten is als hij lijkt…
Over de auteur:
Jasper Polane (1973)
is schrijver, regisseur en oprichter van Quasis Uitgevers.
Als scenarist schreef hij
tekenfilmseries voor televisie. Er zijn een aantal kinderboeken van
zijn hand verschenen bij Just Publishing. Lege steden is zijn eerste
boek voor volwassenen. Hij woont met zijn gezin in Leiderdorp.
Mijn leeservaring:
Alhoewel het niet mijn eerste liefde is
qua genre, ben ik toch ernstig onder de indruk van dit boek.
Het is op een prettige, directe manier
geschreven met een hoop fantasy ;-)
Even moest ik erin komen om de termen
en de tegenover elkaar staande organisaties c.q. machten onder de
knie te krijgen maar dat was binnen no-time luid en duidelijk, dat
zal in ieder fantasy verhaal wel aan de orde zijn.
De beschrijvingen van de parallelle
werelden is zo mooi uitgediept dat je je de omgeving zo voor de geest
kunt halen. Ik waande me regelmatig in begin vorige eeuw (mijn
interpretatie ;-)) om vervolgens onder te duiken in een toekomst.
Daarbij heeft de schrijver op een
vernuftige manier de werelden gescheiden door lettergrootte en
letterdikte aan te passen zodat er geen twijfel mogelijk is over waar
je je in het verhaal bevindt.
Dat maakt het vlotjes en prettig
leesbaar.
Het verhaal op zich vond ik spannend!
In de vroegere wereld waar de mensen
door zogenaamde gedachtelezers van de inquisitie in de gaten worden
gehouden, blijft niets geheim, je hele doen en laten, je werk of privé, alles ligt onder een vergrootglas.
Werner is depri, verdrietig om een
groot verlies. Als wetenschapper twijfelt hij aan veel dingen
waardoor hij in de problemen raakt.
Tot de dag dat hij ontvoert wordt en
terecht komt in de nieuwere wereld, waar alles veel losser en
moderner lijkt. Zelfs een voorzichtige liefde komt om de hoek kijken
zodat hij zich snel aanpast en hier zijn geniale brein kan loslaten
om meer nieuwe werelden te ontdekken, met alle gevolgen van dien. Hij
ontdekt de onzichtbare maalstroom en daarbij een wereld die vol
gevaar zit.
Heike moet proberen met haar gaven
Werner op te sporen en terug te brengen naar de oudere stad. Met
behulp van haar vriendin Odette ontdekt ze zichzelf en probeert het
goed en kwaad, de onderdrukking van de inquisitie en het
machtsvertoon te doorgronden om vervolgens in schaduwrijke
onheilspellendheid terecht te komen.
Kunnen Werner en Heike elkaar vinden en
samenwerken of is de druk van de inquisitie zo groot dat er enkel
verraad en verderf is, bedrog en listige valstrikken met de dood tot gevolg?
Heen en weer duiken in tijden, je gaat
er over nadenken en beseft dat misschien ooit die mogelijkheid er zal
zijn als superslimme koppen met een wetenschappelijk vernuftig stel
hersens dit tot stand zouden kunnen brengen … of slaat MIJN
fantasy nu op hol ;-)
Het eerste deel uit een cyclus, dat
hield ik in mijn achterhoofd, want mijn nieuwsgierigheid naar het
vervolg is wel degelijk gewekt!
Een boek vol spanning, soms beklemmend
maar ook met een vleug romantiek, rauwe emoties en humor.
Het las lekker weg, dat sowieso!
Met dank aan Quasis uitgevers - Jasper
en Petra Polane voor het recensie-exemplaar!
Vandaag vieren ze in België de
Internationale Hoppefeesten, dus op deze MuzikaleVrijdag iets met
#Bier
Ik heb eigenlijk geen flauw idee meer
hoe ik überhaupt op deze vraag kwam, dus om het simpel te houden:
Van hop wordt bier gebrouwen en op de
een of andere manier kwam mijn brein terecht bij de Blues (zal wel
iets te maken hebben met het Moulin Blues festival ieder jaar hier in
Doospel ;-))
Blues en bier (maar ook scotch en
Bourbon :-P) waren voor mij de link naar George “Bad to the Bone”
Thorogood ….
Een cover van John Lee Hooker (foto
hierboven) door George Thorogood:
Ondraaglijk is de achtste thriller van Sophie Hannah
waarin het politieduo Simon Waterhouse en Charlie Zailer een rol
hebben.
Als Gaby’s vlucht naar huis opeens
vanaf een ander vliegveld vertrekt, worden de passagiers van haar
vlucht per bus vervoerd. Gaby raakt in gesprek met Lauren, een
zenuwachtige jonge vrouw. Gaby komt er al snel achter dat het geen
toeval is dat Lauren op haar vlucht zat, als Lauren eruit flapt dat
een onschuldige man de gevangenis ingaat voor een moord die hij niet
heeft gepleegd. Het slachtoffer is Francine, de vrouw van Gaby’s
grote liefde Tim. Tim heeft de moord op zijn vrouw bekend, en zelfs
bewijs geleverd. Het enige dat ontbreekt is een motief: hij zegt geen
idee te hebben waarom hij zijn vrouw heeft vermoord…
Sophie Hannah won met Ondraaglijk
de National Book Award voor Thriller van het Jaar 2013.
Mijn leeservaring:
Literaire thriller, maar ook
psychologisch tot het einde toe!
Al in het begin kom je terecht in een
maalstroom van gebeurtenissen die je voorkomen alsof je in een
draaimolen zit.
Het boek bevat als rode draad
handgeschreven brieven van meerdere personen gericht aan het slachtoffer en met zo'n brief
begint het ook.
En dan beginnen je hersenen te kraken
en te piepen.
Want op de cover staat de volgende
quote:
Hij zei dat hij een moordenaar was.
De waarheid was erger ….
Dan ga je je afvragen wat er dan wel
erger kan zijn en dat is het psychologisch aspect, het blijft knagen
en knisperen waardoor je op een gegeven moment conclusies gaat
trekken over bepaalde personages.
De hoofdverdachte Tim heeft tenslotte
al bekend dat hij zij vrouw vermoord heeft, maar waarom is zijn
verhaal zo wazig? Hij blijft volhouden dat hij geen motief heeft.
Hoe komt het dat Lauren toevallig Gaby
ontmoet en wat is haar rol in het geheel?
Hebben de huisgenoten van Tim een pact
gesloten en waarom willen ze dat hij gestraft wordt voor moord, omdat
hij toevallig bekend heeft en ze het wel makkelijk vinden zo?
Loopt de echte dader nog rond of heeft
Tim het wel degelijk gedaan?
Een moord met een reden of toch een
impulsieve daad?
De politie stuit op veel eensluidende
verhalen, alibi's die niet kloppen en vage omschrijvingen of
beweringen.
Hoe kunnen ze dat motief boven water
krijgen en daarmee de daad verklaren?
Nou ga er maar eens goed voor zitten,
want hoe wazig het ook allemaal lijkt, je hersens zullen zich vaak
identificeren met de karakters van dit boek, hun denkwijzen en dat op
zich al is een knap staaltje schrijven.
Je gaat in feite stickers op
voorhoofden plakken, vooroordelen en verwijten zijn je ineens
helemaal niet vreemd, je gaat zelfs moord op de een of andere manier
niet eens meer gek vinden.
Raar boek? Echt niet!! Eerder een
kijkje in de keuken van je eigen brein, en dat is af en toe best
lollig, zo niet confronterend ;-)
Wat ik zelf dacht is dit: Hoe hoger
iemands IQ hoe waziger zijn/haar gedachten en daarbij de weg die het
hart volgt, of volgt een slimmer iemand alleen maar zijn hoofd?
Hoe lager het IQ hoe simpeler de
gedachtegang, hoe impulsiever het hart, het eerst doen en dan denken
… of denk ik nu wel héél irrationeel??
Stom denken mijnerzijds is ook een
kunst ;-)
Kortom:
Een boek dat je psyche kietelt om
vooral te blijven nadenken over oorzaak en gevolg.
(Vaag? Dat snap je pas als je het boek
uit hebt :-P )
In 2011 schreef ik dit fictieve korte verhaal, geïnspireerd door het nummer Freak on a leash van Korn (clip onder verhaal ;-)) en droeg het voor bij: Ode aan het schrijven ...
Wreed
Daar waren ze weer, de
stemmen.
Afwisselend een barse
en een aangename, vriendelijke stem.
Aan de intonatie hoorde
hij dat er een hevige woordenwisseling op komst was.
Als in een reflex rolde
hij zijn lijf op als een bal om te proberen het verontrustende geluid
buiten te sluiten.
‘Het kan zo niet
langer Tim, we moeten iets doen, de mensen hier in de buurt worden
steeds nieuwsgieriger!’
‘Hou toch je mond
mens! Wat denk je nou dat ze zullen doen! Een inval? Doe toch
normaal, je moet je niet zo op laten naaien door die nieuwsgierige
waswijven! Er zijn echt wel meer mensen op de wereld die een Ierse
Wolfshond als huisdier hebben.’
‘Maar ze vragen
steeds waarom we hem niet uitlaten!’
‘Sinds wanneer is
onze achtertuin een publiek park geworden dan? De tuin is helemaal
afgeschermd, vandaar dat ze hem nooit zien en alleen maar horen.
Godverdomme denk zelf toch eens een keer na mens!’
Hij hoorde hoe de
stemmen vervaagden en ontspande enigszins opgelucht zijn lichaam.
Nóg
voelde hij de pijn van de vorige keer, de schoppen in zijn zij omdat
hij geen honger had gehad. Maar het allerergste was de trap tegen
zijn hoofd geweest, een explosie van sterren had hij gezien en daarna
was alles zwart geworden.
Voorzichtig, zonder
geluid te maken met zijn ijzeren halsband, probeerde hij rechtop te
gaan staan, maar de verzwakte spieren konden zijn grote logge lijf
niet meer dragen tegenwoordig.
Al in geen tijden was
hij boven geweest, laat staan naar buiten in de frisse lucht.
Berustend liet hij zich
op de stugge paardendeken vallen, midden in zijn eigen uitwerpselen.
Hij schrok wakker van
een zware knal en dook weer bang in elkaar.
Zware voetstappen
klonken boven zijn hoofd als donderslagen. Deuren werden opengerukt
en schreeuwende stemmen riepen door elkaar heen.
Doodsbenauwd begon hij
zachtjes te janken…
‘Hier is nog een
deur!!’, hoorde hij
De harde stem klonk nu
heel dichtbij. Zover mogelijk probeerde hij zich in de uiterste hoek
te drukken zonder geluid te maken. Bibberend wachtte hij af op wat
ging komen.
Met het hevige gekraak
kwam ook subtiel licht binnen en vreemde stemmen.
‘O
mijn God!! Hiér jongens!!’
‘Mijn hemel, die
stank! Waarom willen mensen in godsnaam een hond als ze hem toch
alleen maar verwaarlozen! Ik ben blij dat de buren de politie gebeld
hebben, ik hoop dat we dicht genoeg bij hem kunnen komen zonder dat
hij ons aanvalt’
‘Er is een dierenarts
onderweg Rob om hem als het nodig is even onder zeil te brengen met
een verdovingspijltje. Ik was echt niet van plan om ook nog
hondsdolheid op te lopen! Zie jij hier ergens een lichtschakelaar?
Met die zaklantaarns
zien we niet genoeg’
Een scherp licht
verdrong nu het aardedonker.
Vaag zag hij twee
gestalten boven aan de keldertrap staan.
Bang als hij was deed
hij het enige dát hij kon.
Langzaam ontblootte hij
zijn tanden en begon te grommen, steeds harder.
Met stomheid geslagen
staarden de mannen naar beneden.
Daar aan een stevige
ketting lag een zwaar gehandicapte jongen als een hond te grommen,
een paar donkere, bange ogen staarden nietsziend omhoog naar de
mannen boven aan de keldertrap.
'Jack, ik denk dat we
beter een dokter kunnen bellen’.
Grootste bieb ter wereld: The United States Library of Congress in Washington D.C. beschikt over 118 miljoen items .... that's freakin big indeed ;-)
Door Sandra van Sandra Schrijft enLeest werd ik getagd om mijn top 10 van favoriete boeken te benoemen.
Ik heb me wat af gegromd en verwenste
soms mijn geheugen omdat ik nou eenmaal niet de duizenden titels kan
onthouden van alles wat ik ooit las, ben nou eenmaal een
vergeetmuts;-)
Daarom heb ik dan ook gekeken op mijn
eigen blog, de titels met mijn leeservaringen om het nog enigszins
overzichtelijk te houden voor jullie, maar vooral ook mezelf.
Ik heb ze in willekeurige volgorde
gezet, want ik ben er vast en zeker van overtuigd dat ik hier niet
eens mijn meest favorieten tussen heb staan, maar ja ik kwam er even
niet op dus.
Wat ik wel weet is dat de eerstgenoemde
titel, mijn favoriete boek van het jaar is, without a doubt in my
mind!! : (klik voor mijn leeservaring op de titel van het boek)
Het bijzondere verhaal van een blanke, stomme vrouw en een zwarte dove man, liefde in een inrichting, aangrijpend om de mensonterende omstandigheden. Bijblijvertje!!
=============================================
Pfff, ik vond het echt een zware bevalling maar leuk om te doen, deze top tien zou volgende week zomaar anders kunnen zijn, maar "bladerend" door mijn Leesvoer vond ik deze 10 echt de moeite van het lezen meer dan waard.
Ik ga niemand taggen, maar hoop dat jullie het een leuk idee vinden om zelf eens te gaan spitten in je leesgeheugen en uiteindelijk ook #10Favorieten met ons willen delen, wie weet krijg of geef je zomaar gouden tips ;-)
Komende dinsdag is het weer
Prinsjesdag, de jaarlijkse cijferterreur van de Lage Landen met een
koninklijk tintje, volgens mij is dat gewoon om er nog enigszins iéts
feestelijks aan mee te geven.
Het zal wel weer zuur worden of bitter,
maar Jan met de pet zal er in ieder geval niet vrolijk van worden en
al zeker niet de mensen die komend jaar veel met zorg in aanraking
komen.
Vanaf volgend jaar gaat de Gemeente
zich meer bemoeien met het wel en wee van hun inwonertjes, zij
bepalen dan hoe en hoeveel zorg wij of onze naasten tegemoet kunnen
zien. En aangezien gemeentes ineens massaal rekenwondertjes en
cijferkoningen en koninginnen aan het aantrekken zijn, trek ik
daaruit de conclusie dat het nog wel een chaos zal worden aangezien
ze het zelf blijkbaar ook niet weten dusss ….. tel uit Uw winst
;-)
Maar qua #MuzikaleVrijdag deze week
een muziekje of band/artiest met #Koninklijke allure.
Veel koninklijker dan #Queens of the
Stone Age kan IK ze niet bedenken (of dat wil ik eigenlijk niet;-)).
QOTSA werd opgericht in 1996 en speelde
al in heel veel variabele bezettingen, maar frontman Josh Homme is
een constante factor en daar mag je gerust iemand voor op zijn knieën
bedanken zeg maar;-)
Wat een lekkere stem heeft die
gast!
Daar zou ik best een paar rondjes mee willen rijden in de
gouden koets
Eén van mijn favoriete nummers staat
op hun album: Lullabies to Paralyze uit 2005.
The Queens of the Stone Age dus met –
Little sister!
En weet je wat helemaal gaaf is, ik zie net een clip waarin Eddie Vedder helemaal los gaat op zijn cowbell samen met QOTSA op dit nummer bij een concert in Chili vorig jaar!
Yayy, wat kan een mens soms blij worden van een kleine maar grootse verrassing!
Ook van Es kreeg ik 3 prachtige woorden, maar kwam er nu pas aan toe... Wie Es niet "kent", mist een grote variatie aan prachtige posts, vol energie en gevoel en zeker vol kleur, maar bovenal een lief mens met een gouden hart, al kleurt het ook vaak Oeranje ;-)
Haar woorden:
Hommels, rozen, post en ik maakte er de volgendeTanka mee.
herinneringen
liefdevolle hommeltjes
speciale plek
in Es' hart bloeien rozen
als wachtertjes op hun post
~~~~~~~~~~
Fijne zondag, en kijk eens om je heen of je prachtige hommeltjes kunt spotten......
Deze laatste in de reeks muzikale-zomer-vrijdag: Fruit, maar dat zag je waarschijnlijk al ;-)
In deze hemelse zoete zomerfruit tijd
is er dan iemand die naar iets bitters verlangt.
Ja hoor ikke ;-)
Bitter fruit ligt namelijk niet zwaar
op de maag omdat Steven van Zandt a.k.a Little Steven (ja hij van Bruce Springsteen's E Street Band) er een
appetijtelijk liedje over maakte ;-)
Kort maar krachtig deze week, moet
kunnen toch??!!
Na een flink griepje als beloning van
mijn deelname, eindelijk mijn ervaring ;-)
Had ik al verteld dat ik was
uitgenodigd om deel te nemen als schrijver aan het evenement Ode aanhet schrijven?
Ja natuuuurlijk!! :-P
Ik had al een paar weken de zenuwen,
maar gelukkig mochten we voordragen in koppels van 2 en had ik in
Karin een steun vanjewelste. Ze gaf vantevoren via de mail tips en
tricks en op een gegeven moment sloeg de aarzeling om in “zin in!!”
Het was al sneller 29 Augustus dan ik
gedacht had, de dag ervoor kregen we van mede-organisator Peter een
mailtje dat er zo'n 80 gasten zouden zijn. Voor mij als
voordraag/voorleesmaagd al een heel aantal! Ik begon al lichtjes te
zweten ;-)
Ik droomde zelfs dat iedereen BOOEEEE ging roepen.
(Dus ik heb dat wel verteld aan de
mensen die kwamen luisteren en gevraagd of ze dat even wilden doen
dat Booooeee roepen, ik kon het maar gehad hebben dacht ik zo ;-) )
Dus toog ik met het zweet EN mijn map
met schrijfsels onder de armen richting Boeket …...
Het begon dus die avond met een
welkomstwoord van Peter op de prachtige locatie van Jos en Riek
Levels – Theaterboerderij Boeket (Hey, zelfs Herman van Veen komt
daar optreden zoals je ziet!)
Bij dat welkomstwoord hoorde een
welkomstborrel, dank aan de dames van het welkomstcomité, tja als je
al de zenuwen hebt sla je die zo gauw mogelijk achterover, gelukkig
viel hij goed.
(Een aantal v/d deelnemers en de gevel van de theaterschuur, en welkomstcomité)
We ontvingen het publiek, en wie (nog
niet zo) sterk is moet slim zijn, dus ik ontving een deel van mijn
familie (waarvoor ik eeuwig dankbaar ben) en troonde ze mooi met me
mee naar Karin en mijn plek in de tuin, de appelboom die vol dikke
appels hing. Daarnaast stonden we met een tafeltje en voor de sfeer
en als het begon te schemeren een heuse staande lamp, hoe gaaf!
Daar heb ik hier een foto van, en ja
jullie weten onderhand hoe een superfotograaf ik ben, maar aan de
andere kant kan ik jullie wel wijsmaken dat er honderden mensen aan
onze lippen hingen, of Karin's lippen eigenlijk – ik maakte de foto
;-) En nee het bleef niet bij 1 borrel, water om de keel te smeren
ook :-P
Topfoto toch!!!???!! ;-)
Op een gegeven moment gingen schrijvers
ook wat bij elkaar luisteren en dat was ook super, erg onder de
indruk was ik van enkelen.
De hele avond was het prachtig weer
totdat de afsluitende bijeenkomst, zeg maar de derde helft, in het
theater zelf begon, dus we hadden echt geluk.
De afsluiting was geweldig, een
singer/songwriter die in het Limburgs geweldig leuke/hilarische
liedjes zong – Jan Schroën
Paul Sterk die voorlas uit eigen werk.
En de altijd komische Frans Adriaens
met zijn Weerts dialect.
Paar sfeerfoto's toen het nog licht was en ik de flits niet hoefde te vergeten ;-)
Al met al een geslaagd evenement
dankzij organisatoren:
Peter de Kievit en
Esther van der Werf een goedlachse
schrijfdocente ( website: Zozieje )
En natuurlijk Jos en Riek Levels voor
de prachtlocatie.
Paar plekjes in de tuin waar je (linksachter bij de vuurplaats) bij de schaapskooi twee dames van SKO ziet en ook rechtsboven Frans Adriaens (van ff lekker aojhore en zijn Knipuigskes o.a.) en Hub Bukkems - website ) Rechtsonder Jan Schroën met geweldig komische liedjes in het dialect.
Ik heb er van genoten, met volle
teugen, zoals me van tevoren werd aangeraden.
En ik heb veel geleerd maar mijn
conclusie was in feite:
