zaterdag 31 oktober 2015

Peter James – Als de dood























Auteur: Peter James
Titel: Als de dood
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (416 pagina's) en E-book
ISBN: 9789026137105

Omschrijving:
Online dating, stalken, en obsessie; ingrediënten voor een steengoeie thriller!

Via een online datingsite ontmoet Red Westwood haar nieuwe liefde. Maar gaandeweg hun relatie blijkt de man duistere en onaangename kanten te hebben. De liefde verwordt tot terreur en Red weet zich met behulp van de politie aan hem te ontworstelen maar dan begint de nachtmerrie pas echt... Roy Grace staat voor de taak deze zaak tot een goed einde te brengen.
('Als de dood' van Peter James is deel 10 in de thriller-serie rondom inspecteur Roy Grace. Roy Grace figureerde voor het eerst in de hittitel 'Doodsimpel'.Voor de fans van Lee Child, Ian Rankin en Inspector Morse. )

Over de auteur:
Peter James is een van de bestverkopende thrillerauteurs ter wereld. Zijn thrillerserie met inspecteur Roy Grace in de hoofdrol, gesitueerd in Brighton, wordt in meer dan dertig talen vertaald. Elk nieuw deel in de serie beland direct na verschijnen onmiddellijk in de hoogste regionen van de bestsellerlijsten. Om zich zo goed mogelijk in te leven in zijn hoofdpersoon, gaat Peter James geregeld mee op patrouille met de lokale politie. Peter James woont afwisselend in Londen en Brighton.

Mijn leeservaring:
Er zijn van die schrijvers die zich meteen in je hart nestelen, puur om het feit dat je hun schrijfstijl waanzinnig goed vindt.
Peter James is er daar een van. Hij weet je op het puntje van je stoel te houden, laat je af en toe even op adem komen om vervolgens weer onder je huid te kruipen. Perfecte spanningsboog en daarbij – en dat herhaal ik nog maar eens – heeft hij de gave om een verhaal te ontvouwen dat je ziet terwijl je leest. Show don't tell op hoog niveau. Het zou me niets verbazen als ze van de serie met Roy Grace in de hoofdrol een tv-serie zouden maken. Perfect crime-materiaal!

Alhoewel dit boek – Als de dood – het 10e deel is rondom Roy Grace, kan het naar mijns inziens ook makkelijk apart gelezen worden. Maar (mijn mening) – niets leuker dan de karakters van begin af aan te volgen.
En volgen/stalken is in dit nieuwe boek het keyword!

Na een relatie van twee jaar komt Red erachter dat haar vriend Bryce in de verste verte niet is wat hij beweert te zijn. Als ze dan uiteindelijk een punt achter de relatie zet is ze echter nog niet zomaar van hem af. Hij stalkt en intimideert haar op dusdanige manier dat ze uiteindelijk met de hulp van de politie in een appartement terecht komt waar Bryce haar niet kan vinden. Een plek die veilig is en niet zomaar binnen te dringen is – denkt ze.
Om gek van te worden lijkt me dat! Kleine indicaties die zijn constante aanwezigheid in haar buurt kenbaar maken alsook verschrikkelijke dingen die gebeuren met mensen waar ze van houdt.
Aan Roy Grace en zijn team de zware taak om deze gast tot stoppen te brengen.

Parallel loopt ook de verhaallijn over Roy's privéleven. De doodverklaring van zijn vrouw Sandy na tien jaar vermissing – zijn nieuwe vlam Cleo en hun pasgeboren zoontje Noah. De geplande bruiloft.
Verloopt dit allemaal vlekkeloos of probeert er nog iemand roet in het eten te gooien?
De dood van zijn vrouw Sandy blijft als een rode draad door de serie heen lopen en steeds gebeurt er wel iets dat je nagelbijtend achterlaat als het boek uit is. Zijn dit cliffhangers of mag je zelf de “uitkomst” erbij fantaseren?
Dat doet Peter James slim! Hij weet je vast te houden, als de laatste punt een feit is snak je naar het volgende boek.

IJzersterk zijn de plots en de karakters worden heel erg goed neergezet. Roy Grace is bijna een echte man van vlees en bloed die je in je persoonlijke leven echt wel tot je familie of vriendengroep zou willen als het ware. Sympathiek en meelevend met zo nu en dan een emotioneel flardje vanuit zijn ziel maakt hem tot een geliefd mens. Een karakter dat je doet uitzien naar zijn volgende verhaal.
En dat maakt me weer nieuwsgierig, die cliffhangers – gaat Peter James hier nog verder op in of eindigen bepaalde verhaallijnen!

Geduld is een schone zaak …. ik wacht weer rustig af!

Weer heel erg veel dank voor het recensie-exemplaar van Uitgeverij deFontein.
Tevens was dit (op het nippertje;-)) mijn 7e #boektober – boek. 
Doel + 1 extra is bereikt.
Met dank aan Dagmar voor het opzetten van zo'n leuke-lees-challenge.

©José oktober 2015


vrijdag 30 oktober 2015

R van Radeloos

                                                              All Brains ;-)

 
R van radeloos

Soms word ik een beetje Radeloos van de #MuzikaleVrijdagen. Ik dacht het mezelf vrij makkelijk te maken door eenvoudigweg het alfabet te volgen. Maar djiezus wat is de keuze soms moeilijk!
Met een brein vol flarden muziek en een hersendeel met allemaal opgeslagen, nutteloze weetjes en kleine feitjes waar ik verder niks aan heb. 
Zou ik daarom zo'n dikke kop hebben?
Nee joh – It's all brains ;-) Ahum ….

De R – alweer een scala aan keuzemogelijkheden.
Ga ik hard – zacht – poppy – rock – metal – of softsoul?
Mijn eerste gedachte dan maar weer voor de verandering.
Vorige week hoorde ik bij #3FM dat Radiohead bezig is aan een nieuw album en dat mag ook wel weer eens, hun laatste is van 2011.
Laat ik dan eens een oudje van hun uit de kast trekken om er weer een beetje in te komen alvast.
Maar ja dan nog is de keuze reuze zullen we maar zeggen.
Toch voert er eentje als ik aan Radiohead denk nog altijd de boventoon. Misschien onderhand kapot gedraaid en in alle lijsten wel ergens terug te vinden.
Over iemand die zichzelf niet bijzonder genoeg vindt, die zichzelf de moeite niet waard vindt en daarom “de liefde van zijn leven” niet durft te benaderen ….
Dan zeg ik maar: It's not about the looks – true beauty lies within....







Geniet van je weekend en kijk eens iets genuanceerder naar iemand, ontdek de kern van schoonheid in een hart of ziel …. x

©José oktober 2015

maandag 26 oktober 2015

Anne Nicolai – Vergeten grond






















Auteur: Anne Nicolai
Titel: Vergeten grond
Uitgeverij: De Crime Compagnie
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (320 pagina's) en E-book
ISBN: 9789461091017

Omschrijving:
Als haar man Rob een nieuwe baan aangeboden krijgt in het zuiden van het land, verhuist Karine samen met hem en hun dochtertje Sofie naar een opgeknapte boerderij vlak bij Venlo. Karine vindt al snel werk als docente Engels, en omdat kinderopvang moeilijk te regelen is, neemt het stel een nanny in huis. Aanvankelijk zijn ze heel gelukkig met Heleen, een verpleegkundige die het goed kan vinden met Sofie. Maar het werken in de voor haar vreemde omgeving valt Karine zwaar, ze spreekt het plaatselijk dialect niet en het botert niet tussen haar en haar collega's. Dan wordt Sofie ziek, en langzamerhand krijgt Karine het vermoeden dat er iets ernstig mis is. Waarom krijgt Sofie het ene na het andere ongeluk, terwijl er voorheen niets aan de hand was? En wie is dat jongetje dat ze telkens in de spiegel ziet?

Over de auteur:
Anne Nicolai (1972) schrijft al sinds ze een pen kan vasthouden. Eerst voor de schoolkrant, later als journalist en tekstschrijver.
Sinds de jaren negentig schrijft ze korte en langere verhalen waarmee ze bij meerdere wedstrijden in de prijzen viel. Zo won ze de Viva Verhalenwedstrijd en haalde ze met beide inzendingen de top tien bij de Dark Romance wedstrijd van young-adults.nl  Het bovennatuurlijke, waarvoor ze een bijzondere interesse heeft, komt vaak in haar verhalen tevoorschijn.
Annes debuut Sprakeloos kwam uit in 2013 en werd goed ontvangen.

Mijn leeservaring:
Na mijn 5e #boektober – boek ( Nog vijf dagen van Julie Lawson Timmer) zat ik even in een leesdip, TE goed boek misschien? ;-).
Toch een 6e #boektober – boek gekozen dat me wel heel erg aansprak na het lezen van de achterflap. Never give up ;-)

Het boek leest heerlijk weg maar was wat mij betreft wel heel erg voorspelbaar qua plot.
Desalniettemin kreeg ik soms kippenvel door bepaalde scenes. De huiveringwekkende beschrijvingen maakten het toch op de een of andere manier creepy.
Toch bedacht ik me ook dat de hoofdpersonen Karine en Rob wel heel erg naïef waren, vooral wat betreft het kiezen van een nanny voor hun dochtertje.
Karine wordt weliswaar als een heel sterke vrouw neergezet maar aan de andere kant zou ik haar zomaar een paar keer een schop onder haar derrière hebben kunnen geven!
De stukjes Limburgse conversatie kwamen op mij als Limburger een beetje te gekunsteld over, maar dat verklaart Anne perfect in het nawoord. Ze heeft het wat aangepast/vernederlands om het leesbaar te houden voor de niet-Limburgers en dat is zeer begrijpelijk.
(Vea kallen nou einmoal un bitje angers ;-))

Hoe voorspelbaar soms ook, het las als een tierelier!

©José oktober 2015


vrijdag 23 oktober 2015

Q van Quotes

                                                    Bron: Pinterest


 
Q van Quotes

#MuzikaleVrijdag met een Quasi humoristische inslag?
Nee hoor, alleen de foto was zo komisch ;-)
Quotes, daar heb ik wel iets mee. Het zet je aan het denken en prikkelt je gedachtenstroom op wat voor manier dan ook – en denken en mijmeren is een aangeboren iets. Dagdromen en fantasie liggen op een lijn en daardoor beginnen mijn vingertoppen automatisch te bewegen.

Wat heeft dit met muziek te maken? Helemaal niks, dat bedoel ik – ik doe maar wat :-P

De Q dus.
En nee daar hoef ik me niet suf over te piekeren en nee het wordt geen Queen (not my cuppa tea – I drink coffee).
Er komen wel wat Queens in mijn gedachten,
Queensryche bijvoorbeeld met hun prachtige Eyes of a stranger of wat dacht je van Silent lucidity om maar eens wat te noemen. Metal met een softspot zullen we maar zeggen. (klik gerust op de rode links hoor, ze zijn de moeite waard :-))

Toch kies ik voor iets anders en waarschijnlijk heb ik dit al wel eens vaker gebruikt maar hij blijft geweldig hoe vaak ik hem ook hoor. Waarom noem ik een liedje überhaupt een HIJ vraag ik me ineens af, of is dit standard-procedure?
Josh Homme – dijk van een stem die door merg en been gaat bij mij – is de enige vaste waarde die in deze band zit, sterker nog hij richtte de band op dus hij moest wel blijven (hahaha!!).
Heel wat artiesten kwamen en gingen. Ook heel veel gastartiesten werkten samen met Josh Homme en zijn band Queens of the stone age, want daar heb ik het natuurlijk over.
Projectjes – studioalbums – live optredens en festivals – QOTSA had altijd wel een bekende kanjer die meewerkte. Denk aan bijvoorbeeld Matt Cameron (Pearl Jam en Soundgarden) – Elton John (yep, met die grote brillen ;-)) – Trent Reznor van Nine Inch Nails en ook onze grote vriend Dave Grohl van de Foo's leverde wel eens een bijdrage op zijn drumstel.

Queens of the stone age – al tig gave albums op hun naam staan.
Ik kies toch weer voor iets dat ik voor mijn part wel tig keer op repeat kan zetten en meegalmen.
Van het album Lullabies to Paralyze is Little sister wel een van mijn favorieten.
Nou dat wordt hem dus voor vandaag!!


Geniet van je weekend en een extra uurtje slaap!

©José oktober 2015


woensdag 21 oktober 2015

#Boektober - tips nodig?



#Boektober – tips ….

Nog 10-dagen #LeesFeest ;-)

Heb je geen idee meer wat te lezen?
Ik help je graag uit de brand.

Ik las de laatste tijd heel gevarieerd voor mijn doen moet ik zeggen en dat is wel super prettig kom ik achter. Ja, ja al doende leert men, hou ouder hoe slimmer – of mijn kwartje valt wat laat :-P

Enkele boeken die meer dan de moeite waard zijn (volgens mij – smaken verschillen uiteraard!)

*Een emo-bommetje dat me aangreep: 

*De altijd heerlijke boeken van Lisa Gardner
  Haar laatste heet Zonder angst

*Van deze kreeg ik toch een beetje de kriebels:

*JoJo Moyes natuurlijk! 

*Het fris en fruitige thrillerdebuut van:

*David Lagercrantz deed een poging om de Millennium serie een vervolg te  geven; btw goed gelukt


Graag gedaan ;-)
Nu zelf nog iets kiezen uit mijn NTL-lijst ....

Fijne dag en als je in de buurt bent loop eens binnen bij boekhandel Dominicanen in Maastricht - geweldig!!


 

 Groetjes José

dinsdag 20 oktober 2015

Julie Lawson Timmer – Nog vijf dagen























Titel: Nog vijf dagen
Genre: Roman
Uitgave: Paperback (352 pagina's) en E-book
ISBN: 9789032514754

Omschrijving:
Mara, een 42-jarige succesvolle advocaat, lijdt aan de ziekte van Huntington - een ongeneeslijke ziekte die haar van de controle over haar lichaam berooft. Over vijf dagen neemt ze afscheid van haar man Tom en dochtertje Lakshmi.
Scott en zijn vrouw Laurie nemen over vijf dagen afscheid van hun pleegzoon Curtis, die terug gaat naar zijn biologische moeder die dan vrijkomt uit de gevangenis.
Scott en Mara kennen elkaar van een internetforum voor ouders van geadopteerde kinderen, en ze delen een bijzondere vriendschap. Terwijl hun werelden volledig op hun kop staan, proberen ze tegelijk de laatste dagen met hun geliefden zo gewoon mogelijk te houden.
De debuutroman 'Nog vijf dagen' van Julie Lawson Timmer is perfect voor fans van Jojo Moyes' 'Voor jou' en Lisa Genova's 'Ik mis mezelf'.

Over de auteur:
Julie Lawson Timmer is advocaat, schrijver, moeder en stiefmoeder. Ze woont in Amerika met haar man, vier tienerkinderen en twee stoute labradors. Nog vijf dagen is haar debuut.

Mijn leeservaring:
Bij het zien van het woordje debuut in een mail van uitgeverij de Fontein begint mijn hart automatisch iets sneller te kloppen. Ze hebben toch wel een neus voor pareltjes.
Ook dit boek weer en daarmee natuurlijk meteen de schrijfster.

Aangrijpend!
Dat is het woord dat het hele verhaal voor mijn gevoel het beste omschrijft. Vandaar dat ik het soms ook even naast me neer legde en iets anders ging doen.
Twee zogenaamde “deadlines” die twee mensen met elkaar verbinden die elkaar in het echt niet kennen maar via een forum steun krijgen van elkaar maar ook van andere forumleden waar ze een hechte band mee opbouwen voor zover dit virtueel kan.
Mara, een jonge moeder die lijdt aan Huntington en langzamerhand de controle over haar lijf en ook haar leven begint te verliezen. Hoewel ze ontiegelijk goed gesteund en geholpen wordt door haar man – haar ouders en haar twee beste vriendinnen ziet ze zichzelf toch als een enorme last voor de mensen van wie ze zielsveel houdt. Ook haar grootste liefde Laks, haar vijfjarige dochtertje is een heikel punt zoals je zult begrijpen. Mara wil haar dochter niet opschepen met een aftakelende moeder die voor haar eigen idee zal eindigen in een kasplant waarvoor men zich moet schamen of waarvan men niet meer kan houden. Mara neemt dan ook het besluit om zelf het heft in handen te nemen – nog vijf dagen – dan zal ze haar leven beëindigen.
De emoties – de twijfels – boos zijn en vooral het naderend afscheid is werkelijk zo rauw en puur beschreven dat ik alleen al bij de gedachte dat iemand zo'n keuze maakt meerdere malen met een vette brok in mijn keel zat terwijl mijn ogen volschoten....

Ook Scott heeft het zwaar.
Curtis heeft een jaar bij hem en zijn vrouw in huis gewoond met alle problemen, zorgen maar vooral veel liefde voor de kleine man moet Scott met lede ogen aanzien dat Curtis biologische moeder uit de gevangenis komt en haar zoon weer bij zich wil hebben.
Nog vijf dagen om te genieten, het niet te zwaar te maken voor Curtis – dus zijn emoties de baas blijven.
Leuke dingen met de jongen doen en zijn favoriete eten bijvoorbeeld klaar maken. Scott's wereld lijkt ineen te storten ook al is zijn eigen vrouw zwanger van hun eerste baby – Curtis zit diep in zijn hart. Als er dan plotseling onverwachte dingen gebeuren lijkt het hek helemaal van dam te zijn.
Hoe moet dit nu verder?

Huntington – verschrikkelijk
Geweldig hoe Julie dit allemaal beschrijft. Je hoort er wel eens over maar het fijne weet je er zelf meestal niet vanaf, tenzij je er in je omgeving mee te maken hebt.
Met veel respect en inzicht geschreven en ik raad dit boek dan ook ten zeerste aan.
Lezers van bijvoorbeeld Jojo Moyes of Jodi Picoult snappen de intentie van een roman met meer diepgang – deze dame mag zich daar wat mij betreft gerust tussen nestelen.

Mijn hartelijke dank weer voor dit prachtige recensie-exemplaar van uitgeverij de Fontein
Tevens was dit mijn 5e #Boektober – boek.

©José oktober 2015



zaterdag 17 oktober 2015

Lisa Gardner – Zonder angst






















Auteur: Lisa Gardner
Titel: Zonder angst
Uitgeverij: Cargo
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (448 pagina's) – E-book
ISBN: 978 90 234 9119 4

Omschrijving:
Detective D.D. Warren raakt gewond bij het intensieve onderzoek naar moorden die verdacht veel lijken op die van seriemoordenaar Harry Day. Alleen: Harry Day is al veertig jaar dood. Het spoor leidt naar zijn twee dochters. Shana Day trad in haar vaders voetsporen en zit al jaren vast voor meerdere moorden. Zijn andere dochter, Adeline, werkt inmiddels als psychiater en heeft een zeldzame genetische aandoening waardoor ze geen pijn kan voelen. D.D. Warren gaat op bezoek bij Adeline. Hoe kan haar zus, die al tien jaar eenzaam is opgesloten, de belangrijkste verdachte zijn voor deze brute moorden? Of is Adeline zelf misschien beïnvloed door haar vader?

Over de auteur:
Lisa Gardner is een van de meest geprezen en succesvolle misdaadauteurs ter wereld. In 2012 stond ze met maar liefst drie titels tegelijk in de New York Times-bestsellerlijst. Lisa woont in New Hampshire met haar gezin.

Mijn leeservaring:
Alweer het zevende deel in de reeks met onze heldin D.D. Warren. (Trouwens ook gewoon los te lezen!!)
Bij het onderzoek naar een lugubere moord gaat D.D. toch nog even naar het PD (plaats delict) om iets te checken. Ze is echter niet alleen op deze crime scene zoals al snel blijkt, met alle gevolgen van dien.
Als ze gewond raakt en daarbij niet snel genoeg naar haar eigen zin hersteld gaat ze na een verkregen advies hulp zoeken bij Adeline – psychiater.
Adeline blijkt een prettig gestoorde familie te hebben om het maar even zacht uit te drukken.
Ze lijdt zelf aan een zeldzame aandoening waardoor ze geen pijn kan voelen. Daarbij is ze de dochter van een seriemoordenaar die al 40 jaar dood is en een moeder die na ingrijpende situaties in het gezin van haar padje raakte – ook zij is reeds overleden. Het enige nog levende gezinslid naast Adeline is haar zus Shana, maar die lijkt in de voetstappen van haar vader te zijn gestapt en zit al ongeveer 30 jaar achter slot en grendel.

Toch lijken de aanhoudende gruwelijke moorden hetzelfde MO (modus operandi) te hebben dan de moorden die vader Harry Day veertig jaar eerder pleegde – terwijl zijn look-a-like Shana vastzit.
D.D en haar team staan dus voor heel veel raadsels. Wie kent alle details uit de dossiers van Harry Day – stuurt lieve zus Shana iemand aan vanuit de gevangenis? Ze is er slim en listig genoeg voor. Of heeft Adeline soms meer genetische trekjes van haar vader overgenomen dan ze denken.

Kortom weer een retespannend boek waarbij je soms op het verkeerde been wordt gezet en sympathie krijgt voor bepaalde personen om dan uiteindelijk een megatwist in je maag te krijgen gesplitst. 
Kijk en daar hou ik wel van – voorspelbaarheid die je dan keihard in je gezicht uitlacht ;-)

Een topper weer en tevens was dit mijn 4e #boektober – boek.
Ik lig nog op schema geeft zichzelf een schouderklopje :-P

Mijn volgende - 5e #boektober – boek is wederom een debutant!
Ik ontving een recensie-exemplaar van Uitgeverij de Fontein.
Van Julie Lawson Timmer – Nog vijf dagen …. en ik ben weer super benieuwd!

Lees voorzichtig – voor je het weet ben je verslaafd ;-)

©José oktober 2015

vrijdag 16 oktober 2015

P van Paniek!!!!


P van Paniek!


Whaaaaaaa … 
Oké, lichtelijk overdreven maar deze #MuzikaleVrijdag is er een van wikken en wegen omdat heel veel van mijn “helden” een P in hun naam hebben.
Denk aan Pearl Jam – The Peppers – Papa Roach – Paul Weller – Paul Carrack – Puddle of Mudd – en ga zo maar even door …..
Laat ik dan eens een oud schrijfsel uit mijn virtuele kast trekken dat ik naar aanleiding schreef van een liedje dat zowel komisch is als ook wel een beetje triest. Maar zoals je waarschijnlijk wel weet zie ik meestal meteen de humor ergens van in – zie ik meteen beelden voor mijn geestesoog verschijnen en ik kon het dan ook niet laten om er iets over te schrijven natuurlijk ;-)

Band van deze week is: Panic! At the disco – een rockband uit Vegas die het theatrale van deze stad terug laat komen in hun clips, tenminste zo zie ik dat dan ;-)
Het nummer But it's better if you do gaat over een man die het thuis niet zo naar zijn zin heeft, waar de liefde wat ver te zoeken is en hij zoekt de liefde dan maar buiten de deur …... maar of dit nu zo'n strak plan is!?! :-P

Clip:





En mijn (van die meneer dus;-)) beleving van een Lapdance …. Enjoy! (*grinnikt*)

Lapdance………

De rokerige ruimte werpt schaduwen over de sfeervol verlichte dansvloer als ik behoedzaam tussen de dansende lijven door manoeuvreer.
De broeierige warmte maakt dat ik me opgewonden en vrij voel, lekker in mijn vel.
Spiedend kijk ik om me heen en plotseling voel ik een aangename sensatie door mijn lichaam vloeien.
Ik kijk in de meest prachtige hazelnootkleurige ogen, die op me neer zien vanuit een vreemde positie. Ondersteboven aan een paal hangt ze en kijkt me ondeugend aan.

Als door een magneet aangetrokken loop ik dichter naar haar podium en zie hoe haar soepele lijf een is met het RVS. Kleine zweetdruppeltjes parelen over haar gebruinde lichaam als ze weer in een simpele beweging haar bovenlichaam omhoog brengt.
Zonder mijn ogen los te laten klemt ze haar benen strak om de glimmende paal en likt langzaam over haar volle zwoele lippen. Haar caramelblonde haar zwiept zwierig in het rond als ze haar hoofd achterover gooit en me op een wellustige knipoog trakteert.

Ik voel het bloed warm stromen en bedenk me dat ik mijn jeans misschien beter een maatje groter had kunnen kopen.
Mijn ogen zijn gefocust op het heerlijke tafereel op het podium en toch krijg ik een schokje als ze in een snelle beweging haar topje zomaar uittrekt. Ik kijk om me heen en heb het idee dat alleen ik haar naaktheid kan zien. Met een stralende glimlach houdt ze zich vast met één hand terwijl de andere sensueel over haar prachtige rondingen streelt. De kleine rood kanten string is het enige dat nog wat kleur geeft aan het lenige lijf als ze me met haar wijsvinger dichterbij wenkt.

Gracieus glijdt ze nog steeds om haar paal als ze me een stoel aanwijst die op het podium staat.
Intussen zo mak als een lam, neem ik plaats op de stoel en zie hoe ze na een sierlijke draai op haar naaldhakken terecht komt en me met doordringende ogen aankijkt. Mijn bloed begint zich op dat moment op één plek te mobiliseren en de temperatuur lijkt absurde hoogtes aan te nemen.
Haar lijf glimt van het zweet als ze voor me staat. Vanuit het niets heeft ze een fles in haar hand en giet een geurige vloeistof in haar handen. Met uitdagende bewegingen wrijft ze de lotion op haar huid, langzamer op de meer intieme plekken.
Als ze dan ineens in een vloeiende beweging haar laatste restje stof verwijdert, slaat mijn hart een paar slagen over terwijl ze plotseling - zo licht als een vlinder -  wulps op mijn schoot belandt.

Verbaasd kijkt ze me aan alsof ze nattigheid voelt…

Ik zit zomaar voor paal.



©José (oude doos ;-))

Geniet van je weekend en pas op voor vlinders – voor je het weet veroorzaak je een vleugelslag of beter gezegd …. een chaos ;-))






zondag 11 oktober 2015

Inge Schilperoord – Muidhond























Titel: Muidhond
Uitgeverij: Podium
Genre: Literaire roman
Uitgave: Paperback (220 pagina's) en E-book
ISBN: 9789057597152

Omschrijving:
"De mensen moesten hem niet, dat was altijd zo geweest. Maar de natuur nam hem zoals hij was."
Nadat Jonathan bij gebrek aan bewijs is vrijgesproken van tbs, trekt hij weer in bij zijn oude, eenzame moeder, met het vaste voornemen een ander, beter mens te worden. Met groot inlevingsvermogen en een ijzingwekkende narratieve beheersing beschrijft Inge Schilperoord hoe Jonathan uiteindelijk in de fuik loopt die tot een even onontkoombare als verrassende afloop leidt.

Over de auteur:
Inge Schilperoord (1973) publiceerde in NRC Handelsblad, Psychologie Magazine en Crossing Border Magazine. Ze werkt als forensisch psycholoog bij onder andere het Pieter Baan Centrum. Van haar debuut Muidhond werden deze zomer de Franse en Engelse vertaalrechten verkocht, evenals de filmrechten. Ook staat de roman op de shortlist van de ECI Literatuurprijs.

Mijn leeservaring:
Mijn 3e #Boektober – boek is van een heel ander level dan ik dacht bij de tip/recensie van Christina. Oee interessant dacht ik! En ik zette hem op mijn #NTL-lijst (NogTeLezen-lijst).

Pfff, nu ik hem uit heb weet ik even niet hoe ik dit boek onder woorden moet brengen.
Ten eerste wil ik mijn diepe respect uitspreken over de manier waarop Inge dit boek heeft geschreven.
Een debuut met zo'n zwaar onderwerp als pedofilie, je zal het maar durven.
Ten tweede vervloek ik zoals de meeste mensen hartgrondig ieder mens die ook maar met zijn handen aan onschuldige kinderen komt.
(Beter gezegd vervloek ik sowieso iedereen die met zijn tengels aan wie dan ook zit zonder permissie!!!!! ….)

Toch speelt Inge Schilperoord het klaar je in het brein van Jonathan te zuigen. Beklemmend voelde het aan, het gevecht van een man die tegen zichzelf moet vechten om niet over het randje te kukelen. Hij moet en wil graag beter worden, tenminste hij doet zijn stinkende best.
Je beleeft zijn eenzame wereld, het saaie routineuze leventje – samenwonend met een ziekelijke oudere vrouw. Zijn moeder vraagt veel zorg en aandacht en hij moet op zijn eigen manier een balans zoeken in thuis – werk en zijn helse strijd om sluimerende neigingen de kop in drukken.

Bizar hoe ik soms dacht, nu gaat het toch weer gebeuren en ik ga dit boek echt niet uitlezen. Maar het hield me op dusdanige manier in zijn greep dat het toch uit moest!
Al kreeg ik af en toe zomaar een moordneiging (bij wijze van spreken dan), toch trof het me op de een of andere manier – zeker het verrassende einde.

Chapeau voor haar schrijfstijl en een felicitatie is op zijn plek als je ziet dat er al verscheidene vertalingen zijn – de filmrechten al zijn verkocht en Muidhond op de shortlist staat van de ECI Literatuurprijs. Gisteren (10 oktober) won ze ook de Bronzen Uil! Prijs voor de beste Nederlandstalige debuutroman van 2015.

Een heftig boek waar zelfs ik sprakeloos van werd.....

Dank aan Christina voor de tip, maar ze heeft wel vaker supertips …. ik kan haar alleen niet bijhouden met lezen ;-)

©José Oktober 2015

Na het zware thema van Muidhond ga ik voor mijn 4e #Boektober mezelf pleasen met een van mijn favoriete schrijfsters; De nieuwe Lisa Gardner - Zonder angst.

#Boektober ze allemaal ;-)


vrijdag 9 oktober 2015

O van Oceanen

                           (Bron: Pinterest)

 
O van Oceanen

Goeie #MuzikaleVrijdag allemaal.
Ongelooflijk dat ik al bij de O ben beland! Time flies zeggen ze dan.

Laat ik deze week eens iets rustigs, iets om even bij weg te zwijmelen, kiezen. Gewoon omdat het kan ;-)

Deze artiest barst altijd van de energie in al zijn prachtige/leuke/vrolijke/heartburning liedjes.
De meesten van jullie zullen hem waarschijnlijk wel kennen van de titelsong van de film Jewel of the nileWhen the going gets tough, the tough get going maar hij heeft zoooooooveel meer op zijn kerfstok!! Uiteenlopend en heel erg divers zijn zijn albums en singles, maar zijn stemgeluid is (voor mij althans) onmiskenbaar ….
Van alle Oceanen is deze wel de droogste maar je zou er voor hetzelfde geld zo op weg kunnen glijden ;-)
O van Onzin was waarschijnlijk toepasselijker geweest voor mijn gezwets.

Billy Ocean heb ik het over, maar dat had je misschien al geraden.
Dit speciale nummer maakt mij op de een of andere manier altijd wel een beetje melancholisch al heb ik geen idee waarom. Zou er zo mee kunnen janken maar ook van de ene op de andere minuut plotseling (hint;-)) uit volle borst mee gaan blèren (als niemand het hoort verder ;-)).

Van het gelijknamige album de titelsong en ik vind hem echt – echt geweldig. 
En ik schaam me daar niks voor hoor! Lekker puh! ;-))






Geniet van je weekend en als je Suddenly een raar geluid hoort dat de ether verstoort dan ben ik waarschijnlijk uitermate hard aan het meezingen;
*Raadt oordoppen aan in de Midden-Limburgse contreien*

©José Oktober 2015

donderdag 8 oktober 2015

Grote schoonmaak



Grote schoonmaak …


Kokhalzend komt hij de mahoniehouten trap af, hoe verder hij naar beneden komt hoe doordringender de stank wordt.
'Ongelooflijk dat ik dit überhaupt nog tolereer!' schreeuwt hij in de echoënde ruimte van de hal.
De eens zo verwelkomende sfeer van de entree naar hun paradijs is verloederd tot een armetierig aandoend varkenshok dat qua geur nog beter te harden is dan de putlucht die hier overheerst. Onvoorstelbaar hoe de mens zich kan laten gaan als het eenmaal een doel voor ogen heeft.
Als hij de laatste trede omlaag neemt stapt hij met zijn geruite bordeelsluipers in een poel drab en viezigheid en begint spontaan over te geven.

Vastbesloten was ze, geen levende ziel die haar van gedachten kon veranderen. Ze eiste een makkelijke eetkamerstoel op en zaagde met een zevengatenzaag een gigantisch gat in de zitting. Wat erin gaat moet er tenslotte ook uit was haar uitleg toen hij haar verbijsterd aanstaarde. Eerst dacht hij nog dat dit wel een voortvloeisel zou zijn van die rare boeken die ze hem ook door de strot had geduwd.
'Hier, lezen! Daar zou je nog wel eens wat van kunnen leren!'
Braaf was hij eraan begonnen maar het enige dat hij leerde was dat sommige schrijvers niet eens fatsoenlijk kunnen spellen, laat staan een adequate zin vormen. Misschien sloeg ze nu door en creëerde ze een nieuwe vorm van SM. Geen idee! Echt kinky kon hij deze situatie niet noemen.
De stoel moest in de hal komen te staan naast de voordeur waar ze door het zijraam naar buiten kon kijken, het gat in de zitting werd voorzien van een emmer. Verbouwereerd had hij haar gevraagd wat ze in hemelsnaam van plan was.
'Ik wacht op een postpakketje,' zei ze 'En geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om van mijn plek te wijken!'
Hij bekeek haar vette grijze slierten en de alsmaar groeiende waas op haar bovenlip. Hij realiseerde zich dat zijn vrouw door de jaren heen steeds meer op een figuur uit Het land van ooit begon te lijken, Kos met de snor, maar die was waarschijnlijk menslievender dan dit exemplaar.

Met een snelle blik controleert hij eerst of haar armen nog stevig vastzitten en trekt dan met een felle ruk de duct tape van haar mond, hopend op een spontane waxbeurt. Meteen begint ze weer te foeteren en te schelden en hem in de rondte te commanderen.
'Vuile niksnut! Je zou eens wat vaker die emmer leeg kunnen maken, dat was de laatste druppel, je zorgt maar dat je dat mens aan de telefoon krijgt!!'
Behendig ontwijkt hij haar rondvliegend speeksel.
'Het lijkt me makkelijker om je niets meer te eten en te drinken te geven! Je lijkt wel vergroeid met die stoel. Je stinkt een uur in de wind en ik kan het spinrag om je heen zelfs niet meer verwijderen met de grootste plumeau die er op deze aardkloot te vinden is. Je onderlijf zit zo vastgeplakt aan je eigen viezigheid dat ik nog op zoek moet naar een gleufgluurder die voor een habbekrats wel aan huis wil komen om je los te weken of te snijden.'
Haar ogen spuien vuur als ze hem aankijkt.
'Luister, ik heb je gewaarschuwd dat ik geen idee heb hoelang het duurt eer haar nieuwe boek wordt bezorgd. Je zou op zijn minst wel eens even kunnen informeren of het al onderweg is. Maar ik moet en ik zal hier zijn als die verrekte postbode eindelijk eens over de brug komt met zijn pakje. Het lijkt wel of hij me steeds uitlacht als hij voorbij loopt, de klootzak zal het toch niet achterover gedrukt hebben? Wat sta je daar nou met een zuur gezicht te kijken man! Breng me liever koffie en iets te eten voor ik hier nog sterf door jouw nalatigheid! Wacht maar tot ik los kom, een hulpeloze vrouw vasttapen met die gore duct tape van je. Je moet niet denken dat ik zomaar over me heen laat lopen miezerig mannetje dat je bent.

Het geschreeuw fluit als een stoomlocomotief door zijn oren. Hij voelt woede in zich opborrelen vanuit zijn binnenste alsof er een vulkaan op uitbarsten staat. Vers aangemaakte lava die kokend door zijn aderen vloeit en een uitweg zoekt. De zachtaardigheid die hem zo kenmerkt smelt en afschuw en razernij nemen bezit van zijn handen. Hij grijpt haar hoofd en rukt het krachtig achterover, haar wijd openstaande mond lijkt ineens bevroren. In een reflex grist hij de plumeau van het steigerhouten haltafeltje en ramt hem met een noodgang haar strot in. Haar woeste hoofdschudden wordt geremd door het plastic handvat dat grotendeels verdwenen is in haar keelgat. Stilaan lijkt er minder beweging in haar te zijn. Hij laat haar eindelijk los en klotst door de viezigheid om haar heen en bekijkt haar grauwe gezicht. Ongeloof ziet hij in haar uitpuilende ogen en hij moet stiekem een beetje lachen om de gekleurde vezeltjes die tussen haar tanden zijn blijven steken.
'Mooi, een zachte dood en op het nippertje nog even geflost'.

Als de deurbel zijn lachje overstemt opent hij de deur met een zwierige beweging.
'Hé hallo. Mijn vrouw zat al op je te wachten!'
Hij neemt het pakje aan en scheurt het karton open.
'Ahhh, dat is nog eens aardig van haar om het eerste exemplaar aan mijn vrouw op te dragen.
Kijk, de tweede thriller van Liesbeth van Kempen. Mooie stoere cover en de titel is zeer sterk gevonden'.

Ooit

De postbode wankelt achteruit en neemt zijn telefoon uit zijn zak.
'Politie?'.................


©José Oktober 2015


(Kort fictief verhaal geïnspireerd door een aantal verkregen woorden van:
 Es en Maddy alsook door een doodserieus (ahum) twittergesprek met Liesbeth van Kempen …. )
Meligheid beheerst soms mijn schrijfsels ;-))



woensdag 7 oktober 2015

Jojo Moyes – Portret van een vrouw






















Auteur: Jojo Moyes
Titel: Portret van een vrouw
Genre: Literaire roman
Uitgave: Paperback (432 pagina's) en E-book
ISBN: 9789026137587

Omschrijving:
Terwijl de Eerste Wereldoorlog Frankrijk verscheurt en haar grote liefde Édouard vecht aan het front, is Sophie de steun en toeverlaat van haar familie. Wanneer in 1916 de Duitsers hun intrek nemen in het familiehotel dat Sophie runt met haar zus, raakt de Kommandant gefascineerd door Sophie en door het schilderij dat Édouard van haar maakte vóór de oorlog. Maar de aandacht van een Kommandant zet Sophie’s leven en reputatie op het spel…

Bijna een eeuw later krijgt Liv een schilderij van haar man David, vlak voor zijn plotselinge dood. Het betekent alles voor haar, want dit portret van een jonge vrouw is een herinnering aan hun gelukkige, korte samenzijn. Maar dan komt de donkere en door passie verscheurde geschiedenis van het schilderij aan het licht, en opeens dreigt Liv opnieuw alles kwijt te raken…

Over de auteur:
Jojo Moyes (1969) studeerde journalistiek aan Bedford New College. Na een jaar als verslaggever te hebben gewerkt in Hongkong, ging ze terug naar Engeland, waar ze sindsdien werkt voor The Independent. Van haar hand verschenen verschillende romans, die steeds lovend ontvangen werden door de pers. Met Verboden vruchten en De laatste liefdesbrief won ze de Romantic Novel of the Year Award. Met Voor jou bereikte ze een ongekend succes over de hele wereld, met hoge noteringen in de bestsellerlijsten en enthousiaste lezersreacties. (Bron: De Fontein)

Mijn leeservaring:
Bah …. mijn eerste gevoel bij het zien van de definitieve punt op de laatste bladzijde – alsof er een warme deken van je af wordt genomen.
Mijn gevoel bij het lezen van een boek van Moyes is als een knapperend haardvuur in de beslotenheid van je huis – het buitensluiten van de rest van de wereld. Dit doe ik niet bewust maar dat gevoel overvalt me. Ook bij het lezen van portret van een vrouw kreeg ik al vanaf de eerste paar zinnen een gloed in mijn lijf, het gevoel er meteen bij te horen – bij de personen die ze op dusdanige manier tot leven weet te wekken in mijn hersens dat het meer een beleving is dan het lezen van willekeurig boek.

Het verhaal speelt zich af in twee tijdlijnen namelijk de eerste wereldoorlog – Frankrijk in het jaar 1916 en London in het jaar 2006.

1916
Het leven van Sophie die met haar zus in een klein Frans dorpje het familiehotel van haar overleden ouders runt, neemt een drastische wending als de Duitsers onder leiding van een nieuwe Kommandant het hotel als het ware confisqueren, eisen dat Sophie en haar zus 's avonds voor Herr Kommandant en zijn manschappen koken. De zussen zijn alles behalve blij, maar voelen zich genoodzaakt om te gehoorzamen omdat ze zo de rest van hun familie kunnen beschermen en wellicht het dorpje op zich zo ook wat meer kunnen laten profiteren van deze malaise. Haar man – kunstschilder Édouard, vecht voor zijn land aan het front maar heeft haar portret geschilderd dat nu als een troostend relikwie aan de muur van het hotel hangt – wachtend op de terugkomst van zijn schepper. De Kommandant is zeer onder de indruk ….. en niet alleen van het schilderij.

2006
Liv is na de plotselinge dood van haar man David eenzamer dan ooit in haar glazen huis. Alleen het schilderij dat ze voor haar huwelijk van David kreeg biedt haar enigszins troost en wekt herinneringen op aan de liefde en hun korte tijd van samen zijn. Dan ontmoet ze op een avond Paul die haar opvangt als ze op haar dieptepunt lijkt te zijn. Voorzichtig durft ze te daten maar het duurt even voor ze deze nieuwe vlam mee naar haar huis neemt. Wat er dan gebeurt lijkt een sprookje dat eindigt in een drama … het schilderij Het meisje dat je achterliet drijft hen uit elkaar. Een zoektocht naar waarheden – verliezen en diefstallen, verloren geliefden – de gedupeerden van de oorlog en hun nabestaanden.

Wederom een roman van jewelste van de hand van Jojo Moyes, zo een waarin je je onderdompelt en weigert boven te komen …
Geweldig hoe ze de twee zo verschillende verhaallijnen alsook de karakters Sophie en Liv zo uitgesproken weet neer te zetten.
Ze krijgt het zelfs voor elkaar om je in het eerste deel van het boek middenin WOI te manoeuvreren om je dan meedogenloos met een cliffhanger door te loodsen naar deel 2! Dat vond ik behoorlijk cru, maar gelukkig verweeft ze dan verleden en heden op een uiterst verfijnde manier tot dit juweeltje van een boek.

Jojo Moyes weet hoe ze iemand kan raken met haar pen en dat vind ik razend knap!


Heel veel dank weer aan Uitgeverij de Fontein voor het recensie-exemplaar!

©José Oktober 2015

Dit was tevens mijn 2e boek dat ik las voor #boektober
Mijn volgende zal zijn Muidhond van Inge Schilperoord (met dank aan Christina's prikkelende recensie)

maandag 5 oktober 2015

Update SKO



Graag wil ik nog enkele schrijfsels van Schrijverskring Ospel onder de aandacht brengen voor diegenen die ons niet volgen op ----.> Facebook waar de links voortaan staan naar desbetreffende gedichten en korte verhalen.

Het waren weer een paar uiterst uiteenlopende schrijfsels met soms dezelfde woorden.
Ik zet er een paar op een rijtje met desbetreffende link erachter ….
Veel leesplezier!!

Korte verhalen en gedichten waar vooral de warmte een grote hoofdrol speelden:

Karin's Korte Lontje -----> KLIK

An had slaapproblemen ----> KLIK

Ook ik zei de gek had een zwoele zomer -----> KLIK


Een paar schrijfsels met een serieuzer karakter:

Resi's uitermate aangrijpende een jaar na dato over de MH17 ----> KLIK

An schreef Asahi een kort verhaal over een geisha n.a.v. De atoombom boven Hiroshima ---> KLIK

Annie schreef Nachtwind, een sfeervol gedicht dat je moet ondergaan ----> KLIK

Resi had een spannend dagje met haar kleinkinderen :-) ---> KLIK

Ook Anja had een mooi gesprek met haar kleinkind ----> KLIK

En tenslotte gingen we 20 jaar terug in de tijd met Annie, nostalgie!
Annie kreeg het woord Kweekreactor en probeerde er onder “erbarmelijke” omstandigheden iets zinnigs over te schrijven ;-) ----> KLIK

Karin schreef een prachtig gedicht over een zwarte kever: ---> KLIK


Hopelijk doe ik jullie hier een plezier mee.
Daarnaast ben ik als het “verste” lid, niet dat ik ver weg woon maar het kortste bij de groep – altijd op zoek naar inspiratie en leuke woorden waar ik iets mee kan schrijven.
Heb je nog leuke woorden in de aanbieding, spill your guts ;-)

Maak er een fijne dag van allemaal!

Groetjes José

zaterdag 3 oktober 2015

Sophie Hannah – Fatale fout






















Sophie Hannah – Fatale fout

Auteur: Sophie Hannah
Titel: Fatale Fout
Genre: Psychologische thriller
Uitgave: Paperback (432 pagina's)
Prijs: Nu voor €15,-
ISBN: 9789026137167

Omschrijving:
Verkeerde tijd, verkeerde plaats...?
In Fatale fout van de Britse Queen of Crime Sophie Hannah wordt de controversiële columnist Damon Blundy vermoord. Nicki Clements wordt opgepakt voor verhoor. Nicki kan geen antwoord geven op de vragen die haar gesteld worden. Ze heeft geen idee waarom het mes op een dusdanige manier gebruikt is dat er geen bloed vergoten is. Ze weet niet wat de cryptische boodschap betekent die op de muur bij het slachtoffer is achtergelaten. En ze kan niet verklaren waarom ze zo dicht bij de plaats delict was. In elk geval niet zonder daarmee een geheim prijs te geven dat haar leven kan verwoesten. Want hoewel Nicki niet de moordenaar is, is ze verre van onschuldig.......

Over de auteur:
Sophie Hannah schrijft veelgeprezen psychologische thrillers, die in meer dan 24 landen worden uitgegeven en zonder uitzondering juichende recensies krijgen. Haar eerste literaire thriller, Kleine meid, werd zeer positief ontvangen. Met Gevarenzone toont ze ons een intrigerend portret van kwaad dicht bij huis, en vestigde ze haar reputatie als een van de beste hedendaagse thrillerschrijvers. Daarna verschenen Moederziel, De andere helft leeft, De lege kamer en Verborgen gebreken, Brandschoon en in 2014 Ondraaglijk en Een duister koor. Ze woont met haar man en twee kinderen in West Yorkshire.

Enkele quotes over het boek:
" 'Het is een kwestie van je laten meeslepen en hopen dat de waarheid ooit aan het licht komt.’ **** Nu.nl
‘Volgens mij ben ik een redelijk ervaren lezer, maar Sophie Hannah zet me steeds op het verkeerde been. Verslavend.’ Nicci French
‘De boeken van Sophie Hannah blijven je lang bij, al was het maar omdat je de motieven van de moordenaar gaat begrijpen.’ The Spectator
‘Sophie Hannah schrijft bewonderenswaardige en intelligente thrillers die de lezer uitdagen.’ The Independent "

Mijn leeservaring:
Mijn eerste #Boektober boek is een feit!
En wat voor een boek!
Sophie Hannah is zo'n schrijfster die je triggert – kietelt en voor hetzelfde geld je om je oren slaat met allerlei info en interessante karakters, gebeurtenissen waardoor je gaat geloven dat ze zelf het pad als het ware een beetje kwijt is. Je meesleurt in de gedachtegang van enkele personen voor wie een hoofdrol is weggelegd waardoor je zelf een karakterschets zou kunnen maken van de verdachten van de moord op Damon Blundy en dan zou het zomaar weer kunnen dat je er mijlenver naast zit met je conclusies!
Blundy is een etter van een vent blijkbaar die vooral blogt over bekende mensen, ze voor schut zet en plein public en tegen alles en iedereen aanschopt. Vooral op twitter is hij nogal grof en gaat met iedereen in discussie die het maar aandurft. Je hoeft hem btw niet te zoeken op twitter, dat heb ik al voor je gedaan – hij heeft geen echt account hoor ;-)
Als je bedenkt hoeveel mensen er door hem al zijn beledigd en door het slijk gehaald zijn kun je je voorstellen dat de lijst verdachten eindeloos groot is.
Je kunt natuurlijk mee afstrepen met het team dat op het onderzoek gezet is, maar streep niet te snel want je komt geheid bedrogen uit! Op het verkeerde been zetten is voor Sophie Hannah blijkbaar een aangeboren handeling – echt knap hoe ze dat doet.

Je bevindt je in dit boek tussen een aantal pathologische leugenaars en draaikonten waar je U tegen zegt. En dan bedoel ik niet eens puur de verdachten. Iedereen heeft wel iets op zijn kerfstok of houdt er een tweede agenda op na. Niet te filmen hoe ze dit boek weer zo in elkaar weet te zetten dat je op iedere hoek of kant wel weer verrast wordt door het een of ander feitje dat zo onbeduidend leek toen je het de eerste keer las.
Prikkelen – haar grootste gave als schrijfster. Je mee laten denken, niet klakkeloos een boek uitlezen maar de lezer er echt bij betrekken, geniale opbouw en een uitermate goed doordachte uiteenzetting van het verhaal.
Fatale fout begint al met een bizarre contactadvertentie, niet doorsnee 'Man zoekt vrouw' maar 'Man zoekt vrouw met een geheim' – en laat je dan maar verrassen …..


Dank weer voor het recensie-exemplaar dat ik kreeg van Uitgeverij DeFontein!

©José Oktober 2015

Mijn volgende #Boektober – boek is de nieuwe JoJo Moyes – Portret van een vrouw.
Doe jij al mee met #boektober zo ja of zo nee, welk boek lees jij momenteel?